Bericht

Geplaatst op

Aftellen naar weer een nieuw avontuur!!! Nog 3 nachtjes slapen!!!

De lezers die me een beetje  kennen weten wel dat Reis avonturen een rode draad in mijn leven zijn. Dat ik enorm kan genieten van voorpret en vaak al weken van te voren letterlijk aan het aftellen ben. Dat was deze keer anders…..

Maanden geleden boekte ik dit bijzonder weekendje weg om een traditioneel midzomerfeest te kunnen beleven in Tallin, Estonia. Natuurlijk begon al met het zoeken naar dit reisdoel de voorpret, en na het boeken volgde nog veeeeelllll meer voorpret door er vanalles bij te zoeken wat voor mij van waarde was. Aanvullende activiteiten ter plaatse maar ook achtergrond informatie , sagen, mythen en legenden.

Toch ging er de afgelopen weken met enige regelmaat de vraag door mijn hoofd of het allemaal wel door kon gaan. En ja, natuurlijk, we hebben een prima reis en annuleringsverzekering, dus dat geld dat kan me niet schelen hoor!!! Het is zeker niet alleen mijn nek en schouderklachten die deze onzekerheid brachten. Mijn wederhelft kampt namelijk al ruim 3 weken met wondroos in zijn voet. Dus na een periode bankafhankelijk, vele pillen verder en een voet die van normaal naar formaat ballon groeide en weer terug leek het allemaal goed te komen. Bijna had ik vorige week mijn 1e aftelberichtje geplaatst. Zijn kuur was op en hij zou weer aan het werk gaan, Nog snel ff 2 daagjes voor zijn vakantie zou beginnen. Ik moet zeggen dat ik het wel snap, niet ziek je vakantie in willen gaan….. maar ik had zo’n onderbuik gevoel….. van oeioei, is dat wel slim????
Helaas bleek mijn onderbuikgevoel juist, en na een weekend werken was de pijn maandag weer terug. Ach neem ff wat extra rust dacht hij…… ook nu kriebelde het in mijn onderbuik en ik besloot een extra kaarsje te branden. En ja hoor dinsdag op woensdag nacht werd duidelijk dat ie weer terug bij af was…… Opnieuw aan de bank gekluisterd met weer een nieuwe doos pillen.

En toch besloten we vandaag gewoon 100% vanuit vertrouwen vooruit te kijken en te beginnen met aftellen!!!! Nog 3 nachtjes slapen!!!

De incheck is gedaan, de instapkaarten geprint. En met een beetje freubelen heb ik zelf maar mooie geplastificeerde kaartjes gemaakt van de vooraf aangekochte Talglinncard
Morgen een halve dag naar kantoor, misschien de middag naar ons nieuwe wereldwondertje Matthew. Voor vrijdag staat dan inpakken op de planning, daarna een middagje wellness in Arcen en Acu-balance in de avond om optimaal klaar te zijn voor een uitgebalanceerd vertrek zaterdagochtend VROEG. We vliegen al om 6.30 dus…….

Geplaatst op

Middagje ziekenhuis…..

Tjonge jonge jonge zeg, hoe 5 minuutjes in gesprek met een arts je een hele middag kan kosten!!! hahaha gelukkig hoefde ik niet te gaan hooien zoals mij pa altijd zei 😉
 
Vroeg in de middag stapte we in de auto om naar ziekehuis Venlo te gaan dus. Ik zou de uitslag gaan bespreken van het polsonderzoek ivm vermoeden carpaal tunnel syndroom. En omdat het echo gedeelte van het onderzoek geheel nieuw is en alleen in Venlo sta ik dus in Venlo ingepland ipv mijn “thuisziekenhuis”. Ruim voor we via de A73 echter Venlo bereikte stonden we al stil in een enorme file. De stilstaande file werd langzaam een heeeeeel langzaam rijdende file. Maar ondanks de zeer ruime tijd die we ingepland hadden voor de rit naar Venlo stonden we om half 3 nog op ruime afstand van het ziekenhuis en was wel duidelijk dat ik de gemaakte afspraak niet netjes op tijd zou gaan halen.
 
Bah…. ik baal er altijd van als mensen te laat komen op hun afspraak, maar vind het nog veeeeel erger als ik zelf ergens te laat kom dus. Ik belde vanuit de auto naar de poli Neurologie om mijn verlate aankomst in ieder geval te melden bij de receptioniste aldaar. Ik kon op dat moment niet weten dat het niets uitmaakte want er werd me NIET verteld, “oh Mw maakt u zich geen zorgen de specialist loopt enorm uit met zijn planning”.
 
Er bleek net voor de brug een enorme vrachtwagen met 2 aanhangers op zijn kant te liggen, dwars over de middenberm heen blokkeerde hij dus aan beide kanten een aantal rijbanen. WAT een ravage zeg!!! Zover ik kon zien echter gelukkig geen gewonden. Nou ja, en rommel kan opgeruimd worden toch?! En wachtende mensen in de file leren geduld te hebben, hihihi 😉
 
Eenmaal in het ziekenhuis moest ik bij de poli ook nog een uur wachten voor ik aan de beurt was bij de neuroloog om de 1e uitslag te bespreken. Zoals verwacht was er met de echo en het EMG in de pols niets gevonden wat afwijkt of pijn/problemen kan verklaren. De pijn die het EMG veroorzaakte vond hij opmerkelijk en niet goed verklaarbaar. Hij gaf aan dat dat normaal niet het geval en de bedoeling is. Hij bood er zelfs zijn excuses voor aan. En dat vond ik dan weer opmerkelijk ???? Hij vroeg me of ik niet toch iets als pijnstiller wilde ivm de nog steeds aanhoudende maar wel minder wordende klachten en pijn. Hij gaf aan dat pijnstilling zou ontspannen en dat dat belangrijk was. Ik bevestigde dat ik dat idd wist en besefte maar dat ik andere methoden toepaste ivm ontspanning en pijnbestrijding en daar prima mee uit de voeten kon. Dat ik mijn best doe de juiste balans te houden en niet over grenzen te gaan en dat ik daar voldoende hulp bij krijg.
Voor nu is in ieder geval een scan van de nek aangevraagd, de oproep en de bijbehorende afspraak om deze te bespreken ontvang ik vanzelf. Afwachten wanneer dat zal zijn dus.
Nou en om dat alles te bespreken zat ik dus 5 minuutjes binnen.
 
Tot zover het ziekenhuisverhaal voor nu…..????
 
De terugweg kostte dus ook geruime tijd omdat de file gevolgen zich inmiddels over meerdere snelwegen verspreid had via op en afritten.
De middag is om!! En nu kan het aftellen naar een weekendje weg beginnen 🙂 Maar daarover later meerrrrrrrrr
Geplaatst op

Over intoleranties, allergieën en vriendschap

Vanmorgen even na 8ten zat ik al op mijn fiets om aan een dagje Amsterdam te beginnen. Nog even snel bij Janlinders binnen gewipt voor wat leesvoer onderweg. Superrrrr handig hoor dat die zijn openingstijden verzet heeft op zondag van 8 tot 8, hahha, Dus behalve leesvoer ook een lekker verse jus meegenomen. Een dagje Amsterdam is altijd weer een feestje!! Niet dat ik heel veel van Amsterdam zie dan hoor, hahhaha, nee  veel meer dan het station  is het meestal niet. Maar ja, ik kom dan ook niet voor Amsterdam maar voor mijn vriendin!!!

We hebben zo in de afgelopen jaren een beetje een soort van gebruiken gekregen. Een van die gebruiken is een heerlijke lunch ergens om onder het genot van een hapje en een drankje bij te kletsen over van alles en nog wat, wat ons na aan het hart ligt. Vroeger deden we dat aan het water ergens, in het Amsterdamse bos bv of gewoon ergens in de stad na een leuke markt.
Die marktjes weten we nog steeds wel te vinden….. maar de lunch is tegenwoordig steevast bij Carolien thuis! Waarom vraag je je misschien af???? Nou simpel…… door allergieën en intoleranties dus!!!

Misschien heb je het al eens eerder in een van mijn stukjes gelezen, maar die allergieën en intoleranties zijn alleen een probleem als ik niet THUIS eet zeg ik dan. Want thuis kan ik alles maken wat ik lekker vind en weet ik precies wat ik wel en niet moet nemen en gebruiken. Want hoe zeer de diverse koks, restaurants etc ook hun best doen, het gaat nogal eens mis!!! En dat komt door de combinatie van Gluten/tarwe vrij- lactose vrij en soja vrij. Het eerste wat meestal klinkt is “onbegonnen werk!!” Nou…… daar is dus duidelijk 1 hele grote uitzondering op!! Want behalve thuis eet ik heeeeel erg graag bij mijn vriendin Carolien dus!!!

Ze weet als geen ander hoe ze geweldig lekkere dingen kan koken en bakken die echt 100% glutenvrij zijn. En als ik langs kom voegt ze met t grootste gemak van de wereld daar de lactose en sojavrije opties aan toe hoor!!! Weet je dat ik alleen bij haar op bezoek geniet van een lactose vrije echte Italiaanse cappuccino??!!! Verder durf ik die echt nergens anders te drinken hoor!!!

Om jullie allemaal even lekker te maken bij het fotootje een uitleg wat ze allemaal weer met het grootste plezier gemaakt had….. want jaja…. Ze heeft er net zo veel lol in dit voor elkaar te krijgen als dat ik dat thuis heb!!!
Ik kreeg dus bij aankomst zo’n heerlijke lactose vrije echte Italiaanse cappuccino. Daarbij een heerlijke plak cake (van glutenvrij meel, eieren en appelmoes) met verse aardbeien!!!
Voor de lunch een echt Limburgs aspergesoepje ( met oa rijstroom en gerookte kipfiletreepjes omdat ik geen vlees/ham eet). Daarna een stukje van de broccoli aardappelquiche ( ook weer met rijstroom natuurlijk) en een overheerlijke pollo tonnato ( gerookte kipfilet met tonijnsaus) met ruccola en glutenvrij stokbrood. En ik had zelfs nog plek voor de toast met kaas. Daarbij dronken we een heerlijk bubbeltje. Hemels dus!!!!

Voor de terugweg vanavond gaf ze me nog zo’n heerlijke lactose vrije echte Italiaanse cappuccino mee met een plak van de cake. En maar goed ook!!! Want dat maakte al het oponthoud en de vertragingen meerrrr dan goed. Moe maar voldaan ben ik weer thuis nu, langer onderweg geweest vandaag dan dat ik in Amsterdam was. Maar ach joh…… het was het weer meerrrrr dan waard!!!

Geplaatst op

Over een bijzondere (zielen)ontmoeting vandaag……

Soms krijg je van die voor aankondigen dat er een bijzondere dag te wachten staat……
Zo ook voor deze dag. Na een onrustige en heftige nacht werd ik al vroeg wakker. (Ik zal de details niet met jullie als lezer delen….) Met in mijn dromen gezichten en plaatsen die me onbekend waren maar met emoties die sky high gingen bij tijd en wijlen. En toen ik wakker werd voelde ik dat aloude welbekende gevoel van jaja…. Laat de dag maar komen, DIT wordt er weer zo een!!! Ik heb dan geen enkel idee wat me te wachten staat hoor, alleen dat het bijzonder zal zijn.

Ik was voornemens vandaag op pad te gaan met trein en fiets. Mijn reisdoel was Utrecht om me daar oa onder te dompelen in de creatieve energy van Rietveld. Een mooie fietstocht door de stad langs een aantal van zijn voormalige woonhuizen, zijn voormalige werkplaats uit zijn timmermanstijd  en huizen door hem ontworpen. Ter afsluiting een bezoek aan het Centraal Museum om al zijn werken in stoelvorm te bewonderen. Het beloofde een prachtige fietsdag te worden voor wat betreft reisdoel en fietsweer ook!!! Zo stapte ik dus met mijn fiets vanmorgen in Venray op de trein. Al bij het eerstvolgende station stapte nog 2 fietsers in met hun fiets en dus maakte ik plaats van mijn stoeltje naast mijn fiets zodat ze er bij konden en nam ik plaats tegenover mijn fiets in een 4 zits tegenover een jonge man. Hij keek op van zijn telefoon, en zoals vele gesprekjes beginnen in de trein met medereizigers hadden we het even over koetjes en kalfjes en het prachtige weer.  De jonge man vertelde dat hij na een pinkpopdagje en familie van moederskant in Limburg onderweg was naar familie van vaders kant in het Drentse. Hij had mijn zoon kunnen zijn met zijn 24 lentes maar zo voelde dat dus niet. Binnen enkele minuten gingen we van koetjes en kalfjes over in zeer diepgaande gespreksonderwerpen over het leven. Met een wijsheid en diepgang die niet passend lijkt bij een 24 jarige. Alles om me heen in de trein leek weg te vallen, alsof hij en ik in een soort vacuüm bubbel zaten en samen genoten van ons gesprek. Af en toe werd mijn aandacht afgeleid door een speelse lok op zijn voorhoofd die eigenwijs precies de andere kant op krulde dan de rest van zijn volle bos kort blond haar. Zijn blauw-groene ogen sprankelden bij ieder woord wat vol vuur en enthousiasme gesproken werd. Ons geanimeerde gesprek wisselde zich af met wat grapjes waar we samen om lachten. Een half uur vloog zo om en we kwamen aan in station Nijmegen. Al babbelend liepen we samen richting coupe uitgang. Hij hielp me met mijn fiets de trein uit. Op het perron daarna draaide hij zich om, keek me aan, legde heel licht zijn vingers een moment op mijn schouders…. Even leek het alsof de bliksem bij me insloeg en een golf aan elektriciteit ging door mijn lijf…. En op zachte toon zei hij: “ik wens je een bijzondere en fijne dag”. We schonken elkaar nog een warme glimlach en ik zei “ja, jij ook he” Toen draaide hij zich om en liep weg, en ik keek hem na……

Ik liep naar het eerst volgende bankje en ging met een diepe zucht zitten naast mijn fiets….. pfff ja….. dit kende ik wel ja……… Een paar jaar geleden ontmoette ik op gelijksoortige manier ook een man die dit bij me teweeg bracht. Onwetend als ik toen nog was vroeg ik me af of dit een soort van verliefdheid was. Inmiddels weet ik wel beter en ben ik zielsgelukkig te weten dat Eric een van de mensen is die ik als ziel al zoveel langer ken en in dit leven heb mogen her-ontmoeten en leren kennen als de mens die hij NU is. Dat onderzoek bij mezelf heeft me destijds veel onzekerheid en onrust gebracht. En dus is dat dan meteen ook de reden dat ik deze jonge man liet “gaan”…… IK weet immers wat het betekent  en kreeg de bevestiging door de subtiele aanraking. En dat is genoeg!!! En de elektriciteit van die subtiele aanraking die trilt nog wel even na…… om nog even van na te genieten dus terwijl de dag zich voltrok als menig andere dag. Een om nooit meer te vergeten <3

Geplaatst op

Gedachtekronkels

Gisteren middag zat ik op een zonnig terrasje te genieten van ME-time en het boek van Michelle Shanti; Godin op hoge hakken. En wat heeft dat boek me weer een hoop gebracht zeg!!
Vandaag thuis in de weer met huishouden en zorgtaken. Echt van die dingen waar je niet perse met je gedachten echt bij hoeft te blijven, of anders gezegd waar niet altijd 100% opperste concentratie vereist is ???? En dus was er alle ruimte om dat wat het boek daar op het terras me gebracht had na te laten trillen, tot in de donkerste hoekjes van mijn brein en ZIJN, tot in de puntjes van mijn tenen. Op alle niveaus waar ik soms kan verblijven. Af en toe pak ik tussen 2 taakjes het boek er weer even bij als een vraag me in rondjes laat denken. Lees ik een passage opnieuw en laat het vervolgens diep in mij voelen wat nu het antwoord op mijn vraag zou kunnen zijn. Gedachte kronkels die meesurfen op de golven aan gedachten, ideeën en emoties. Het levert prachtige momenten op, dat kan ik je verzekeren!!! En al kan ik onmogelijk AL die bijzondere momenten onder woorden brengen, ik wil er wel eentje uitlichten.

Al jaren breek ik me het hoofd over de vraag hoe het toch komt dat er meerdere mensen zijn die 100% overtuigd zijn van het feit dat ze een reïncarnatie zijn van een bepaalde persoon. Van een ziel die ooit leefde als bv Maria Magdalena. Niet alleen de mensen die haar boodschappen nu bv channelen, maar echt de mensen die aangeven herinneringen te hebben op zielsniveau van een leven als Maria Magdalena. Herinneringen aan gebeurtenissen en emoties uit dat leven toen. Ook ik heb zo mijn herinneringen uit vorige levens. Levens waarin ik bv een bijzondere band had met mensen en zielen die ik ook in dit leven weer tegen ben gekomen en herkend heb. Ik voel me een rijk mens dat mijn levens beleving zoveel verder en dieper kan en mag gaan dan alleen het NU. Al besef ik terdege dat ik het wel moet doen met het NU en niet moet hangen in dat wat was, niet  aan dat wat was in dit leven , maar ook niet aan dat wat was in al die andere levens. Het boek Godin op hoge hakken heeft me daar toch enigszins anders naar laten kijken, heeft een extra dimensie toegevoegd aan het mogen her-inneren. Maar even terug naar waar ik mee begon, want ik dwaal af….. meerdere mensen die dus de overtuiging hebben een incarnatie van iemand, van een bepaalde ziel te zijn. Ik gaf als voorbeeld Maria Magdalena…. Ikzelf heb tijden geworsteld met het gevoel en idee dat het domweg niet mogelijk was omdat ik dat niet waardig kon zijn. IK???? Neee….. Ik weet inmiddels dat dat de neiging is die veel mensen eigen is, jezelf kleiner maken om je grootsheid te kunnen handelen. Het kunnen en durven zien welk een Godin je werkelijk bent, daar is dat een onderdeel van. En ja af en toe durf ik me idd die Godin te voelen, en de grootsheid ervan. Maar dan nog bleef de vraag…. Hoe kan het dat er meerdere mensen zijn die zich herkennen in een bepaalde ziel, een bepaald mens wat ooit leefde en nu gereïncarneerd zou zijn??? Het boek van Michelle; “Godin op hoge hakken” gaf me hierop het antwoord!!!! Het was slechts 1 zin….. en DIE trilt dus enorm in me na vandaag, dat wat het met zich meebrengt, wat het wel niet impliceert!!! WOW……. We zijn niet allemaal incarnatie van die ene ziel….. nee….. wij als vrouwen tappen in op het collectief bewustzijn van de vrouw!! En Maria Magdalena is daar onderdeel van natuurlijk.  Het is dus net zoiets als met de Akasha kronieken!!! Een nieuwe puzzel ontvouwd zich in mij. Een nieuwe zoektocht waar ik trappelend van ongeduld aan wil beginnen, en ja al begonnen ben natuurlijk!!!! De vraag en de antwoorden willen voelen, welke herinneringen zijn werkelijke incarnatie herinneringen en welke komen uit dat collectief vrouw bewustzijn. En hoe zit het dan met de herinneringen bv uit levens waarin ik man was……

Dankbaar dat ik ben wie ik ben en mag ZIJN wie ik wil zijn en daar alle tijd voor heb ????

Ondersteund door WordPress