Vanmorgen zag ik de zon weer opkomen boven de IJssel en zat op tijd op mijn fiets om te gaan relaxen bij de Veluwse bron. Pen en papier in mijn tas mee want ik heb gemerkt dat ik ongelooflijk veel inspiratie op doe in al die relax momentjes en er ook heeeel gemakkelijk schrijf in de rustpauzes. Ik fietste langs een enorme nog lege parkeerplaats en kwam via een andere parkeerplaats aan bij het hoofdgebouw. Duidelijk dat ze hier niet berekend zijn op fietsers, haha, geen fietsenstalling en geen fietsrekken bv. Laat staan een oplaadpunt. Maar dat was niet erg, had geen oplader nodig .
De ochtend gebruikte ik om de hele wellness te verkennen en mijn favorieten alvast te bepalen zodat ik die in ieder geval mee zou nemen in mijn sauna rondjes. Na een heerrrrlijke ochtend genoot ik van het lunch buffet waar van alles op lag wat keto- en ook Emmy-proof was.
Na de lunch zocht ik een stoel waar ik even lekker diep in weg kon kruipen om te schrijven en het eten te laten zakken. I
Ik kijk naar m’n glas wijn naast het tafelnummer… 29…. Haha, weer veel zeggend die 11. Het zijn vandaag met name flarden en losse stukjes die ik schrijf, omschrijvingen van details die door mijn hoofd gaan en hun weg naar woorden vinden. Een voorbeeld daarvan zijn de zo kenmerkende gekleurde aders die ik in de aura’s zie van die groep mensen die ik “herkend heb” en waar mijn boek dus oa over gaat. Toch zijn er kleur en tint verschillen in wat ik tot nu toe benoemde als mijn zilverblauwe zielengroep. Het zijn die kleur en tint verschillen die ik vandaag dus oa omschrijf. Ook wordt het me duidelijk dat die mensen met die bijzondere zielen voor mij in hun dagelijks leven dingen doen die aansluiten op de taken die ze destijds uitvoerden in Lemuria op MU. Tenminste…. Als ze ook nu werkelijk de dingen doen waar hun hart en ziel ook werkelijk ligt. Aantekeningen over die taken werk ik vandaag daar in die stoel dus wat verder uit. En waar ik het met Alex gisteren nog lachend had over wat schrijven kan betekenen en met je kan doen en ik lachend zei: “Maar jou verhaal heeft een erotisch sausje van Seks en dat heeft mijn verhaal niet”. Dat zal ik dus maar terug nemen…… Hahahaha. Neeeee, niet dat daarmee het verhaal van Alex zijn sausje verliest, maar ook mijn verhaal krijgt een hoofdstuk met een bijzonder sausje #grijnzzz, bijzonder intens <3 ( Alex is de schrijver van de trilogie Dolen, zeerrrrr de moeite waard overigens als je van avontuur en vrijheid houd)
Waar zo’n schrijf en relax weekend al niet toe kan leiden, haha, ja… naar tafeltje 29 en spontane reismomentjes in mooie sauna’s en rustruimtes. En na deze lange schrijf pauze ga ik de middag afsluiten met nog wat sauna rondjes en mijn eigen watermeditatie ergens in een rustig hoekje van een van de vele baden binnen en buiten . Ik zie wel dat het flink drukker is geworden en er geen stoel vrij is hier binnen dus ik zal maar eens plaats maken voor anderen he
Ja die watermeditatie dus…. En ik maar denken dat ik die gewoon zelf bedacht had he…. Ook dat is gewoon simpel een herinnering aan daar en toen. Een soort van liefdes dans die ik uitvoerde onder water met mijn geliefde dolfijnen en andere waterwezens daar. Maar ook daarover meer in mijn boek dus , haha Toen ik hem vanmiddag in gedachte dus nog eens speciaal met Skinny deed liet ze me wel merken dat ze nog steeds van grapjes houd. ( Heb Skinny leren kennen in een VIP meeting in het Dolfinarium, 24 aug 2014 ze was de oudste dolfijn daar maar inmiddels overleden 2mrt 2017)
Ik nam dus veeeel eerder dan gedacht lachend om Skinny afscheid van de Veluwse bron, het werd me er ECHT TE DRUK!!!. En de parkeerplaatsen die niet groot genoeg bleek bevestigde mijn gevoel van TE.
De terugweg leverde weer prachtige plaatjes op en een ondergaande zon bij aankomst bij mijn hotelletje. Nu lekker verder schrijven dus….
Het is een zeedag en op de ligbedden rond een leeg zwembad liggen mensen onder n dekentje ook te genieten van t zonnetje. Dit plekje op t achterdek is een van de rustigste wat er te vinden is.
Het zijn de 65plussers die massaal kiezen voor de kaarten, maar ik zie ook een groep jongelui die een of andere digitale versie van een escaperoom spelen. Een van de obers in die bar is wel ERG betrokken bij hun game, haha. Hij krijgt dus uiteindelijk ook een veeg uit de pan van zijn leidinggevende.
Toch zagen we dat ondanks alle veiligheidsmaatregelen, waarschuwing bordjes etc het toch nog mis kan gaan. Bij het buffet had een jonge dame de vloer gewijd waar men zojuist iets geknoeid had. Netjes een geel waarschuwingsbord erbij gezet meteen natuurlijk……. En toen kwam iemand met een aantal strepen (leidinggevende enzo) die e.e.a aan het controleren was langs en ging volledig onderuit. Met een enorme klap eindigde zijn halve salto schuifpartij met zijn hoofd tegen een pilaar. Wow. .. dan schrik je wel hoor. Geen bloed, geen gewonden…. Maar zo bleek later…. Wel een gat in die pilaar dus. Zou dat zijn wat ze bedoelen met ergens een hard hoofd in hebben? 😉 Ik denk niet dat de arme man nog veel gecontroleerd heeft de rest van de dag.