Vandaag was de eerste concrete stap op mijn nieuwe pad

Want ja…. Kiezen in je hart gaat eigenlijk best wel vanzelf, je hoeft er niets anders voor te doen dan te voelen en te luisteren….. naar jezelf. Je voert er natuurlijk wel gesprekken over, met je zelf, vanuit je hart, en je ziel en in je hoofd….. Maar verder gebeurt er buiten jezelf nog NIETS

Dan komt de stap dat je het gaat delen, je geeft woorden aan je gedachten en emoties. Je wikt, je weegt en maakt keuzes in hoe je de dingen wil vertellen en hoe je ook de dingen wil gaan doen. Maar nog steeds gebeurt er verder nog NIETS concreets buiten jezelf. Ja….. mensen gaan reageren… je hebt idd iets in beweging gebracht…… Als een rimpel in een enorme vijver door het inimini steentje wat je er zojuist in geworpen hebt. En of je het steentje er nu met een boogje in liet zijlen, heeeel zachtjes liet vallen of met geweld er ingooide….. de rimpel in is beweging gezet en niet meer te stoppen.

En van al die mensen die reageren is er eigenlijk maar EEN echt van belang. Je partner!!! Want samen met hem moet ik dit deel van het pad nog samen bewandelen. En wil ik dat doen op een manier die vooral nog getuigd van de liefde die we deelden de afgelopen 30 jaar.

En dan komt het tot de eerste concrete acties….. Na een aantal emotionele gesprekken samen weten we waar we staan en weet ik wat en hoe ik de dingen wil realiseren. Dus zorgde ik vandaag voor de inschrijving als woningzoekende, las ik de diverse websites van Mediators en maakt ik een afspraak met een van hen voor ons samen. En vroeg ik om hulp via mijn facebook. Want ja….. ik ga dit natuurlijk doen met hulp van mijn lieve vrienden, en 2 fantastische hulpverleners die op mijn pad kwamen. Ik hoef dit niet alleen te doen zoals ik vele dingen in mijn leven wel alleen deed. DAT is de grote les in het NU. De kar niet alleen te trekken…..

En morgen??? Morgen is er weer een nieuwe dag, met weer nieuwe dingen om op te pakken en uit te voeren. Eerst naar mijn werk en daarna dus een van die hulpverleners die er voor me wil zijn om me te helpen.

Dank je wel Universum!! Dank je wel spirits maar vooral ook dank je wel mensen-zielen in mijn leven nu dat jullie er voor me zijn.

Klokkenraadsel

Hier gebeurt echt iets geks in huis!!!!

Heel recent heb ik onze klok even goed onder handen genomen. Ik bestelde nieuwe uurwerkjes, wijzers EN nam nieuwe batterijen om onze klok weer een nieuw leven in te kunnen blazen. En ja, echt blij toen alles gewoon weer op tijd liep en betrouwbare informatie gaf om bv de trein nog te kunnen halen voor een weekend dagje op pad.

En ik weet ZEKERRRRR dat toen ik vanmorgen het huis verliet om een dagje te gaan uitwaaien op mijn fiets de klokken ook echt nog gewoon GOED stonden.

Laat in de middag was ik weer thuis en ging meteen in de weer voor het eten. Eenmaal klaar met koken EN eten nam ik de rust op mijn plekje aan de tafel-bar om te bedenken hoe ik invulling wilde gaan geven aan de avond. Dus keek ik even hoe laat het inmiddels was. En daar begint dus het raadsel!! Half 11 geweest????? NEEEEE dat KAN niet. Het is nog volop licht buiten toch??!! Ik kijk links van me op de magnetronklok. Inderdaad, dat klopt beter even voor half 8 nog.  Nieuwschierig naar de achterkant van onze mooie klok sta ik op om er op te kunnen kijken. Nou nee zeg!!!! Daar is het dus bijna kwart over 3!!! En ja….. ik weet wel dat het een heftige avond en nacht is geweest en dat de spirits volop rondom me aanwezig zijn…. Maar dit……. Heb ik nog nooiiiiit meegemaakt.

Natuurlijk denkt zelfs mijn brein dan niet alleen aan spirituele oorzaken hoor. Maar die kan ik dus domweg niet bedenken. Alles wat ik controleer technisch gezien klopt en zit gewoon goed!!

Ik wil hierover dus wel eens te raden gaan bij mijn spirituele medemensen die hier wat over kunnen of willen zeggen. Heb jij een zinnige of onzinnige verklaring voor me??? Laat het me dan weten!!

Thuiskomen bij mezelf,

Sinds een paar weken heb ik aan mijn lijstje met helden en heldinnen een nieuwe held toe mogen voegen. Mijn muziekheld(en) the Wanderer <3
Behalve een paar bijzondere oudere muzieknummers kwamen ze op dat moment ook met een nieuwe muziekvideo uit een serie Takes die duidelijk bedoeld waren als try-out voor het opnemen van een heuse nieuwe singel. Deze take 11B zoals ik hem noem sloot naadloos aan op de fase waarin ik me op dit moment in het leven bevind. Vandaag is die single officieel uitgekomen. We’re all going home.

In zijn verhaallijn op Facebook vraagt Nikos- The Wanderer om te vertellen wat voor jezelf de betekenis is van dit nummer en dat te delen met andere mensen. Dat wil ik vandaag op mijn blog dus doen.

Ik leef mijn leven al surfend op de golven van de Tzolkin en de maankalender van de Maya’s. In de wereld van de Maya’s zijn de spiralen van 4, 13 en 52 jaar en energy-golven van 13 jaar of 13 dagen om op mee te surfen. Ik ben een blauwe hand vanuit mijn geboortetegel. Het is 13 jaar geleden dat ik mijn leven rigoureus omgooide en begon met het maken van andere keuzes. Destijds wist ik nog niet dat die ommezwaai synchroon liep met de start van een 13 jarige golf binnen die Tzolkin dus. Het is ook daar dat mijn spirituele ontwikkeling echt begon. Inmiddels zijn we heel recent aan een nieuwe 13 jarige golf begonnen in het teken van witte tovenaar (26 juli) en zitten we nu in de 2e wave van 13 dagen. En ook nu weer zit ik in een enorme verandering van mijn leven. Ik sta letterlijk en figuurlijk op de drempel naar de 3e fase in mijn leven. Ik zit sinds een paar weken explosief en volop in de overgang. Niet alleen de hormonen bepalen dat ik als vrouw over zal gaan naar een nieuw en ander stuk vrouw zijn. Ook spiritueel gebeuren er bijzondere dingen voor en door mij. Niets gaat van de een op de andere dag, alles heeft zo zijn ontwikkel- en ontplooiings-tijd nodig. Ook een net geboren kind loopt en praat niet meteen.

De muziek van the Wanderer en met name DIT nummer is letterlijk mijn reddingsboei geweest in 4 afgelopen zeerrrr heftige weken die door woelige waters ging maar waar ik me wel staande wist te houden op mijn surfboard. Steeds opnieuw luisterde ik naar de boodschappen in de tekst van dit bijzondere lied.
Verwonderd merkte ik gisteren wel meteen op dat het nummer zoals het nu gereleased is toch anders is dan de Take 11B. Ik ging dus naar binnen om eens goed te voelen WAT er nu precies anders was. En ik had al snel in de gaten dat het tempo een ietsie pietsie sneller was. Maar wow wat een verschil is dat meteen zeg!! Het BRUIST als de schuimkoppen op mijn surfgolven. <3 En ook hier begreep ik meteen de boodschap uit de spirit wereld. Het is prima om wat sneller te gaan, zelfs als de hele wereld om je heen roept dat je TE snel gaat 😉
Het verleden heeft me gemaakt tot wie ik NU ben, en ik kan je vertellen dat ik blij ben met mij en trots op mezelf waar ik nu sta. En ik weet dat ik in deze derde fase pas echt helemaal bij mezelf thuis ga komen.

Comfort food; Troosteten of jezelf belonen?

Ken je dat? Doe jij dat ook wel eens? Je voelt je niet zo lekker emotioneel en de behoefte aan comfort-food groeit explosief en voor je er erg in hebt sta je te snacken? Ben jij een van die mensen die dan een zak snoep verorberd, of die bak ijs die zomaar ineens leeg is?
Ikzelf heb mijn heil blijkbaar in andere dingen gevonden altijd, want mij was het tot voor kort een raadsel waarom dit blijkbaar hele volkstammen overkomt. Ik verdrink mezelf in muziek als ik me zo voel denk ik.

Ikzelf vind gezond en ook lekker eten ERG belangrijk. Sinds daar een aantal intoleranties bij zijn gekomen en daarnaast eetwensen zoals geen vlees en liefst biologisch is simpel ff snel iets halen om te snacken GEEN optie dus.  Maar goed dat ik dus nooit in de verleiding kom of kwam of me te buiten te gaan aan troosteten, #grijnzzz Recent heb ik ontdekt dat ik mijn eigen variatie op dat troosteten toe kan passen. Om mezelf te belonen. Als ik trots ben op mezelf dus bv. En ipv een verantwoordde maaltijd maakte ik vandaag dit:

Nachos uit de oven:

Nacho’s met daarom fijngesneden zongedroogde tomaatjes, maiskorrel, ringetjes bosui, een paar stukjes buffelmozzerella, een lepeltje bruchetta, een lepeltje nacho cheese, een handvol vega gerapte mozzarella ( AH), 10 minuutjes in de oven op 180 graden en smullen maar!!!

In het oog van de storm

Vandaag stapte ik na diverse huishoudelijke klusjes in de vroege zondagochtend uurtjes op mijn fiets richting Deurne. Ik wilde naar de spirituele beurs in het hotelklooster daar om een knuffel te gaan halen en brengen aan mijn soulsister Eli. Tomtoma heb ik daar inmiddels niet meer bij nodig! Dus begeleid door mijn muziek-held in mijn oren, mijn neus in de wind en mijn allerbeste humeur in mijn denkbeeldige rugzakje ging ik op pad. Toen alle onbelangrijke muizenissen mijn hoofd uit waren geblazen bleef slechts 1 ding over. Centraal, helder en klaar stond daar mijn reeds gemaakte keuze. Ik kan er niet meer om heen. Ik WIL er niet meer omheen. Ze schitterde en straalt als bergkristal. Helder en puur. Maar ik weet dat ze in het oog van de storm staat, net als ik heel even in alle rust, gewoon mogen ZIJN.
Na een uurtje op de beurs stap ik opgewekt weer op mijn fiets. Ik ga weer terug naar dat lekkere rustige plekje in t oog van de storm. Af en toe stap ik af om mooie plaatjes te maken. Ik geniet intens van de rust op dit stukje van mijn pad nu. Ik denkt na over de randvoorwaarden die ik wil scheppen voor als de tijd daar is. Ik fiets langs een enorme boom die daar gewoon staat te staan.. te midden van wat eerst een enorme vijver was maar nu treurig opgedroogd rondom de boom gedrapeerd ligt. Ik stap af en bewonder de kracht en uitstraling van de boom temidden van de treurnis van die vijver. In gedachte kruip ik onder de laaghangende takken door en zoek een plekje tegen de enorme stam. Mijn rug daartegen sluit ik mijn ogen net als dat ik aan de andere kant in de berm dus ook doe, om zo de boom mee te kunnen nemen naar mijn plekje in t oog van de storm. JA… die had ik nog nodig!
Vanavond eens kijken of ik dit kan vangen in weer n mozaiekschaal! Nieuw creatief project ideetje geboren, moooiiiii