Vanmiddag was ik dus bij de Première van Ascent. Een foto-film. Bijzonder!!! Een aaneenschakeling van beeld en geluid. Soms op het scherpst van de snede in balans in beeld en geluid, ritme. Dat waren bij uitstek de momenten waarop ik voelde dat de film me optilde en meenam. Toch bleef een gevoel van “teveel en te snel” … Geen tijd om over sommige dingen na te denken, terwijl ik dat WEL graag zou willen want er kwamen boodschappen voorbij en vooral diep binnen. Een film die ik vaker zou willen zien om het te kunnen omvatten en doorvoelen. De onderliggende boodschappen te grijpen en begrijpen.
Dit stond erover op internet bij een aankondiging van de Premiere:
Een speciale avant-premiere van de film Ascent met een nagesprek met Fiona Tan (regisseur) en Anna Beerens (Japanologe).
Mount Fuji, de heilige Japanse vulkaan, zit in ieder beeld van deze caleidoscopische fotocompilatie. Balancerend tussen documentaire en fictie, wordt dit experiment op de soundtrack leven ingeblazen door de herinneringen van een Engelse vrouw aan haar overleden Japanse geliefde, die ooit de vulkaan beklom. Ontroerend en filosofisch.
Achter grijze mistflarden, in sprookjesachtige landschappen, op alledaagse familiekiekjes, telkens is daar Mount Fuji, de Japanse berg met grote symbolische betekenis. Alle beelden in Ascent zijn echt, maar het verhaal is verzonnen. Na History’s Future verkent Fiona Tan opnieuw de mogelijkheden van het medium film. De basis is een montage van duizenden foto’s met de beroemde vulkaan, bijeengebracht uit een groot aantal bronnen, van het Izu Photo Museum tot amateurfotografen. Op de expressieve soundtrack klinken de stemmen van de fictieve hoofdpersonen.
Duizenden mijlen van Japan ontvangt een Engelse vrouw een pakket met de fotoverzameling en notities van haar overleden Japanse partner. Het verslag van zijn beklimming van Mount Fuji zet een stroom van gedachten en associaties in gang. Hoe hoger hij komt, des te breder wordt het blikveld van deze bespiegeling op onder meer fotografie en film, herinnering en rouw, eeuwige verandering, de essentie van de kersenbloesem en hoe sommige dingen het best te zien zijn van veraf.
iste treinstel zit kun je gewoon lekker blijven zitten al zegt de planner iets anders. # Grijnzzz En zo genoot ik dus met mijn upgrade kaartje vanuit mijn prinsessenstoel 1e klas van een prachtig uitzicht en een heerlijke ochtendzon die de dag al vroeg zijn warmte gaf. Zeker achter glas was het ondanks het vroege uur goed toeven. En niet alleen mijn treinstel reeg de route aaneen, ook werden heel snel de uurtjes aaneengeregen die het duurde om van Deurne in Amsterdam te komen.
Ik maak graag plannen…. Want het maken van plannen is voor mij vaak al een deel van het avontuur wat gaat komen!! En omdat ik wist dat het vandaag zo geweldig mooi weer zou worden was ik al druk aan het zoeken geweest naar de combi in fietsmogelijkheden, treinen en museumjaarkaart. Ja , inderdaad, ik maakte dus plannen!! En toen ik gisteren avond naar bed ging was ik dus ECHT van plan om met de trein richting Nijmegen te gaan met fiets en fietskaartje, om vervolgens te gaan genieten van de omgeving daar en Afrika Museum en Heilige landstichting aan te doen. Om vervolgens de maas zo’n beetje af te zakken . Mooie oefening zullen we maar zeggen om te kijken hoe dat nu bevalt, de fiets mee in de trein. En ja, ik had natuurlijk wel gelezen dat je geen fietstassen op je fiets mag hebben bv…… dus zat mijn lunch , wat drinken en wat lekker netjes in een rugzak achterop de fiets toen ik vanmorgen ging. Ik ging om even voor 10.00 thuis de poort uit met mijn fiets en alles wat maar nodig was. De eerste uitdaging was een fietskaartje kopen bij het station. Ik had er van alles over gelezen maar werd er niet heel veel wijzer van. Dus had ik in ieder geval mijn blauwe anonieme kaartje bij me om daar een fietskaartje op te zetten dus.. Maar bleek dat ik voor 6,10 gewoon een kartonnen dagkaartje kreeg . Restte me alleen nog de incheck van mijn #vrijreizen voor ik perron 2 op liep met mijn fiets. En terwijl ik daar ruim op tijd stond om richting Nijmegen te gaan voelde ik hoe een harde windvlaag aan mij en mijn fiets rukte. En die windvlaag blies zo in 1 zucht al mijn plannen mijn hoofd uit!!! Ik draaide me met mijn fiets om en verliet het perron en stak over naar perron 1, de trein naar Venlo. Want in een flits werd het me duidelijk, van Venlo uit was terug fietsen appeltje eitje met de wind in de rug!! En alsof de machinist speciaal MIJ een plezier wilde doen stopte de trein met de deuren waarop een fiets staan precies voor mijn neus <3 Bij het instappen merkte ik dat het nog wat praktische vaardigheden vraagt om soepel en handig in te kunnen stappen met een fiets, Wel prettig is de lage instap van Arriva moet ik zeggen, je rolt je fiets bijna gewoon zooooo naar binnen. Maar dan….. :-s Meteen na mij stapte een jonge man in, ook met fiets en die draaide als een volleerd fiets trein reiziger zijn fiets in 1 beweging om, klaar om weer zo zijn fiets eruit te rollen dus J Zo stonden we dus fiets aan fiets jong en “oud” lekker te kletsen tot we in Blerick waren. (Ik had in de gauwigheid maar besloten daar uit te stappen want dan fietste makkelijker dacht ik hahahah) In Blerick rolde ik met alle gemak mijn fiets dus zoooo de trein weer uit!!! Maar toen…. Daar stond ik , op perron2 met alleen een trap in 2 zeeerrr schuine delen naar beneden, zonder fietswielgleuf of wat dan ook!! Ik keek nog eens zoekend om me heen… maar nee, nergens een lift ofzo….. Aan de overkant op perron 1 waren een man of 6 aan het werk. Nou ja werk… druk in overleg zullen we maar zeggen, met bezems en harken enzo in de hand. Ik zag wel dat er een overgang was met een pad over het spoor maar daar stonden grote verbodsborden bij met poppetjes erop. … hm tja… duidelijk niet de bedoeling dus….. Nogmaals keek ik zoekend om me heen op het volle perron. Op perron 3 zou zo een intercity naar Schiphol komen en dat verklaarde meteen ook alle koffers die mensen bij zich hadden #grijnzzz. Ik riep naar de mannen aan de overkant en probeerde gebarend te vragen of ik met mijn fiets gebruik mocht maken van de overgang. Het antwoord was heeeeel duidelijk. Geen sprake van!!!!! Een aantal mensen om me heen werden plaatsvervangend boos en ik kreeg de meest uiteenlopende reacties en adviezen. Van “gewoon DOEN” tot “dan toch maar de trap”. En uitspraken die ik hier maar niet zal gaan herhalen ;-). Ik antwoordde met mijn grootste glimlach; welnee ik neem de trein naar Venlo zo wel en ga daar wel van het perron af. Nog vele adviezen en opmerkingen volgden….. tot de trein van perron 3 er aan kwam en wederom recht voor mijn neus de wagon stopte met het fietssymbool op de deur. Zonder verder na te denken stapte ik dus MET mijn fiets daar in. Nog lang geen volleerd fiets trein reiziger natuurlijk, en zeker niet met de hoge instap van een NS intercity!! In Sevenum heb ik een hele rist mensen laten wachten om met fiets en al de afdaling weer te nemen richting perron. En deze keer zonder ook maar een enkele opmerking dus. Goh wat een geduld had iedereen zeg!!
