Home Sweet Home……
Vanmorgen in alle vroegte sprong ik mijn bed uit toen de wekker ging. Want immers ik zou van strand en zoonlief gaan genieten. ( En dat deed ik hoor!!) Maar zo voor spoedig als de heenweg ging….. ik was er zelfs een half uur eerder dan de NS planner me had verteld……. zo rampzalig ging de terugweg, echt bijna hilarisch!!!
Dit jaar meer dan ooit werkt de NS volop aan het spoor, en ja natuurlijk doen ze dat liefst in vakanties en weekenden. Met de nieuwe dienstregeling zijn sommige super snelle verbindingen veranderd en ook sommige nieuwe kwamen er voor terug. Vanmorgen heb ik dus zo’n nieuwe supersnelle verbinding ontdekt en dat nog wel 1e klas zeg!!!! Superklasse dus 😉 Omdat er gewerkt werd aan het spoor tussen Blerick en Boxmeer ( en Venray ligt daar dus tussen in) was het reisadvies via Eindhoven- Denbosch-Utrecht naar Amsterdam te reizen. En wat blijkt nu?? Dit is een traject wat loopt van Venlo tot Denhelder waarop in fases de diverse treinstellen gekoppeld en ontkoppeld worden om delen van dit traject aan elkaar te rijgen.Als je dus in het juiste treinstel zit kun je gewoon lekker blijven zitten al zegt de planner iets anders. # Grijnzzz En zo genoot ik dus met mijn upgrade kaartje vanuit mijn prinsessenstoel 1e klas van een prachtig uitzicht en een heerlijke ochtendzon die de dag al vroeg zijn warmte gaf. Zeker achter glas was het ondanks het vroege uur goed toeven. En niet alleen mijn treinstel reeg de route aaneen, ook werden heel snel de uurtjes aaneengeregen die het duurde om van Deurne in Amsterdam te komen.
Nadat ik met zoonlief een paar uurtjes heerlijk genoten had van zon en strand besloot ik op tijd aan de terugreis te beginnen. En tja….. dat werd een ander verhaal dus….
Verwarrend, Hilarisch, hoopgevend bij momenten maar bovenal tijdens een prachtige middag met mooie ontmoetingen!!
In een notendop; Ik sprong last minute in de trein die met vertraging nog op Amsterdam Sloterdijk stond, en al stond er Nijmegen op ik dacht dat komt wel goed!!. ik checkte mijn planner… ok route tot Utrecht, Prima dacht ik dus….. riepen ze om, “deze trein gaat na Utrecht verder in de richting Eindhoven” HUH??? Hoorde ik dat nou goed???? Zit ik weer in die net ontdekte snelle route dan??? Nou ja… OK ook prima!!! Even na Utrecht een krakende omroepstem die NIET verstaanbaar was en wat wagonnummers leek om te roepen. Brabbel brabbel …69.. Venlo, brabbelbrabbel …71 Heerlen… OK… ik zat in …71.En dus pakte ik mijn boeltje en sjokte door de wagons naar ….69. Van 1e klas naar 1e klas welteverstaan he!!! Zit ik daar op mijn gemak in mijn prinsessenstoel komt er weer een ander bericht, nu niet in cijfers en gekraak maar een heldere stem die het de voorste en de achterste wagon noemt. Ik kijk eens naar buiten en bedenk hoe ik instapte… naar voor liep en toen achterstevoren heb mee gereden… oef… dan maar ff buiten kijken . Dus stap ik op het volgende station maar ff uit om zeker te weten dat ik in het juiste deel van de trein zit voor ie gaat koppelen en ontkoppelen enzo. Met een plof laat ik me weer zakken in een grote rode leren prinsessen fauteuil. Ondertussen rolt de trein station Eindhoven in en weer uit en zijn we ook snel bijna in Deurne… Tja…. uitstappen en de kortste weg nemen met de bus naar huis?? Of toch blijven zitten en de gratis snelle NS stopbus nemen? Dan kan ik blijven zitten ff ….. Nee toch maar eruit, ik moet namelijk eigenlijk best erg naar de wc…. en die in de trein nemen… NEEE dank U!!! Even voor deurne stopt ineens de trein….. Er is een storing tussen Eindhoven, Deurne en Sevenum. Ach ja… nu weet ik in ieder geval zeker dat ik zo uit ga stappen want dat is de kortste weg denk ik nog……. En na een stop van 10 minuten rolt de trein dus inderdaad netjes op spoor 2 Deurne binnen. Ondertussen had ik me natuurlijk wel bedacht dat de aansluitend bus dus gemist was, maar OK, NIET erg toch?? Samen met nog zo’n 30 andere mensen stapte ik uit en liepen we naar de spoorwegovergang die naar de bussen aan de andere kant gaat. De trein vertrok weer….. maar de spoorwegovergang bleef DICHT, het sein bleef op rood. Braaf stonden we er met een man of 10 te wachten , en aan de andere kant ook een man of 6 die al bedremmeld hun trein hadden zien wegrijden dus…. Vragende mensen die om zich heen keken dus. En dan ontstaan de mooiste gesprekjes, gelach maar ook gemopper natuurlijk!! Ik keek eens omhoog en liet even de zon mijn gezicht verwarmen, ik genoot van de mooie zomerse dag en glimlachte. Ik haalde mijn schouders op en zei tegen mijn buurvrouw aan het hek, Ach joh het is mooi weer, wat kunnen we nu helemaal doen?! Of we wachten en het hek gaat open, of ik neem de volgende trein en ga op het volgende station verder met de bus!!. De mevrouw gaf me lachend een hand en zei “ZO is dat!!” EEn conducteur in een wachtende sprinter op spoor 3 werd gevraagd… nee nee nee… hij kon niets doen, de politie werd gebeld en kwam, zelfde antwoord en ze gingen weer. Maar geen nood, daar kwam de volgende trein al aan. Dus ik check weer in, loop het perron op met de bedoeling weer in te stappen natuurlijk….. de trein vertraagd,,,, toeterend, vertraagd nog meer…. en maakt dan ineens ipv helemaal te stoppen weer vaart en rijd door!!!! Beduusd kijk ik de trein na en werp mijn handen en armen ten hemel om vervolgens KEI hard te lachen, dit is slapstick hoor!!! Iedereen praat door elkaar. Naast me staat een jonge man net zo beduusd te kijken als ik, “ja maar….. mijn vriendin zit in die trein” stamelt ie…. Dus ik zeg tegen hem, zullen we samen duimen dat dat niet in DIE trein was?? En ja hoor 10 minuten later komt trein MET vriendin die STOPT en kan ik instappen want de spoorovergang is nog steeds hermetisch gesloten. In Sevenum stap ik uit en zie de bus letterlijk voor mijn neus wegrijden. Ik kijk nog eens omhoog en zie nog steeds een warme zon al is het inmiddels ruim 4 uur nadat ik in Adam vertrokken was en na zessen dus. En terwijl ik van het zonnetje geniet wordt het ook snel half zeven en komt de volgende bus die me bijna tot aan mijn voordeur rijd. Wat wil een mens nog meer he??? Nou…. inmiddels wilde dit mens wel heeeeel dringend een wc!!! Ken je dat gevoel? , dat je al een flinke tijd op hebt moeten houden en dat dat aardig lukt, totdat je bijna thuis bent… en met iedere stap die je zet voelt dat de nood hoger wordt. Men zegt dan wel een trappelend van ongeduld, nou….. trappelen zou een natte broek opleveren dan hoor ;-). En dan sta ik aan de voordeur, krijg de sleutel niet in het slot. Eenmaal binnen laat ik dan alles vallen maar is de wcdeur die de verkeerde kant opdraait vanaf dat punt als je binnen komt wel heeeel lastig. Terwijl ik mijn riem losmaak denk ik heel even dat ik toch NET te laat zal zijn…… oefffffffff
Al met al een relaas wat niet echt in een notendop te noemen is he? En dat terwijl er nog zoveel niet verteld is!!!! Ongelooflijk 🙂 WAT een mooie, Hilarische, bijzondere zomerse zaterdag!