Bericht

Geplaatst op

Van samen naar alleen!!

Geboren en getogen in gemeente Venray heb ik vandaag besloten om na ruim 54 jaar het Pielhazen en hazinnen land, de Peel te gaan verlaten. Ik ga me vestigen in Horst aan de Maas. De geboortegrond van mijn voorouders aan moeders kant in de vrouwelijke lijn. En dat sluit prachtig aan bij mijn keuze, het kiezen voor mezelf, het kiezen voor de vrouw E’Anna die ik ben tot in mijn diepste wezen. HOE diep dat gaat wil ik graag nog gaan ontdekken daar op dat nieuwe plekje.
Vanaf 1 oktober zal dat eerst tijdelijk in een klein Schattig chaletje zijn in Melderslo en van daar uit ga ik verder zoeken naar een mooi appartementje in Horst of een van de kerkdorpjes rondom om mijn nieuwe draai te gaan vinden. En ik hoop dat als ik het boeltje op orde heb daar ik een aantal van jullie mag verwelkomen op dat nieuwe plekje van Me, Myself&I
En ondanks de moeilijke kantjes en randjes aan dit hele proces loop ik toch ECHT wel met een enorme #grijnzzz vandaag en voel ik me blij vanbinnen. Mijn pad ontrolt zich voor mijn voeten en ik geniet intens van iedere stap, vol van vertrouwen maar natuurlijk ook met pijn in mijn hart voor mijn lief die me loslaat vanuit zijn liefde. We gaan er wel komen….. van samen naar alleen!!

 

Geplaatst op

Over kabbelende beekjes en nieuwe titels……

Ook vandaag kabbelde het beekje dat het leven van alle dag vertegenwoordigt gewoon door op de aloude rustige wijze, met hier en daar een klein stroomversnellinkje, soms wat uitgesleten rondingen in bochten of bekende maar soms toch ook wel gevaarlijke kleine onderstroompjes…. Gewoon dus, het leven van alle dag  in de stroming die dat in zich heeft. Met in die stroom de diverse stenen en kiezeltjes, gewoon aanwezig om daar waar wenselijk of noodzakelijk op te pakken en mee te nemen.

Vandaag lieten we ons in deze stroom van alle dag meenemen naar nieuwe onbekende stukjes in deze rivier. En al hadden we echt ook wel houvast aan elkaar, toch merkte ik ook wel hoezeer we ook al moesten vertrouwen op onze eigen kracht om niet kopje onder te gaan. Het waren vooral de vele telefoongesprekken vandaag die vanuit die andere balans gevoerd moesten worden. Ik die voelde hoe ik los moest laten om hem de kans te geven zijn eigen stukje te kunnen vinden. DE nieuwe titels die in deze gesprekken langs kwamen…… EEN-ouder gezin bv…… Een woord om nog eens te proeven na zo’n gesprek aan de telefoon…. Proeven, snuffelend zo letter voor letter, herkauwen en voorzichtig doorslikken….. ja mijn lief wordt een 1-ouder gezin! En nee het ligt me niet zwaar op de maag bedenk ik me verwonderd. Het mag mee in die nieuwe stroming van ons kabbelende beekje van het leven.

Oja, natuurlijk zal dat beekje nog hier en daar in stormachtige omstandigheden gaan stromen om vervolgens weer tot rust te kunnen komen. Ik heb zo mijn reddingsboeien wel!! Maar heeft hij die ook nu ik echt los ga laten vraag ik me af???

We hebben denk ik al heel veel mooie en veelbelovende afspraken gemaakt samen en het lijkt er op dat onze rivier zich misschien wel gaat splitsen maar we met wat beekjes en stroompjes verbonden kunnen blijven. Op een roeibootje afstand zeg maar……

En lachend bedenk ik hoe dubbelzinnig het is dat ik vandaag op de markt nieuwe zwemkleding kocht!!!! Haha,… voor mezelf want hij wil niet met me mee daarin. Tja….. zo zie je maar he, ieder z’n keuze ????

Geplaatst op

Schijt aan de Grens, kunstfestival

De avond valt in….. Ik zit na een prachtige dag op mijn eigen plekje aan de bar en de windgong tingelt er heerlijk op los door de tafelventilator die me enige verkoeling brengt. Het was een warme, intense maar zeerrrrr verhelderende dag vandaag. Mijn fietsdoel en het thema van vandaag was de kunstroute “Schijt aan de grens” Geboren uit het gebrek aan samenwerking tussen 2 provincies als het gaat om het creatief uiting geven aan dat wat in een mens kan leven. Maar zeker ook over de psychologische grenzen van een mens , ook als het gaat om liefde, genot en zinnelijkheid.  Een thema wat wel aansluit bij mijn proces in het NU en dus besloot ik dat dit vandaag wat extra aandacht mocht krijgen en de kans om eens extra te onderzoeken waar mijn grenzen dan liggen.

Het zonnetje vandaag heeft zijn best gedaan om uiting te geven aan mijn innerlijke hitte en me voorzien van een licht rood tintje waar nog blanke huid zichtbaar was en een donkerrroodbruin kleurtje voor het meer geharde zonne deel in mij.

Terwijl ik naar de 1e kunstroute locatie fiets doemt de eerste vraag in me op. “WAT is grensoverschrijdend”? De afgelopen weken en maanden waren een aaneenschakeling van hormonen die meer en minder de pan uit rezen. Met als gevolg grensoverschrijdende emoties. En ja ik heb die ook grensoverschrijdend geuit. Het schaamrood voel ik nog op mijn kaken als ik er aan terug denk. En nee…. Dat is niet te verdoezelen onder mijn zongebruinde huid van vandaag . Ik mag me wel heeeel gelukkig prijzen met de bijzondere mensen om me heen die dat blijkbaar volledig begrijpen. En waar ze het niet begrijpen dus voor lief weten te nemen. Gelukkig heb ik niet aan alle emoties en gedachte uiting gegeven in woorden en wist een deel zijn weg te vinden via mijn creatieve energy. En dat is dan ook meteen wat zo herkenbaar aanwezig was op de route van vandaag. Kunstenaars die daar ieder op hun eigen wijze uiting aan wisten te geven. Inspirerend, herkenbaar, WARM als mijn interne hitte dus.

Vanuit de 1e locatie Geijsteren fietste ik door naar Overloon waar ik midden in een heel warm bad terecht kwam. WAT een sfeer, WAT een energy, WAT een mooie mensen!!! Bekende en onbekenden trof ik er en raakte aan de praat met ze. Mensen uit de tijd van voor mijn huwelijk van nu…… meer dan 30 jaar geleden trof ik ze en nu dus opnieuw, alsof het de dag van gisteren was, zo warm was hun groet en hand op mijn schouder…… wow….. Ik genoot van de creativiteit en openheid om me heen. Een speciaal onderdeel van de dag wist ik op voorhand zou een muzikaal intermezzo zijn op het programma. Allemaal liedjes en teksten die als centrale thema dus weer die grenzen opzochten van verleiding en zalige zonden. En ik wist dat mijn zeeerrrr gewaardeerde collega maar bovenal ook een van mijn grote muziekhelden daar onderdeel van zou zijn. Huub Janssen met zijn lied over een lang vervlogen puber liefde die weer even in beeld kwam. Huub…. Ik heb weer van je genoten!!! Het spatte er weer van af hoor!!! Dank je wel!!!

Ook liet ik me even gaan bij het schrijven van een ondeugend kaartje voor aan de slingers met verzwegen of slechts in stilte heimelijk gedachte zalige zonden…. En legde ik de kaartjes van het duiveltje in mij naast dat van het engeltje in mij. Het kaartje wat als basis er onder lag zo liet de man me zien was HOPE <3 Jaja…. Het komt allemaal GOED met mij  #grijnzzz ondanks… of misschien wel dankzij….  de dingen die op de kaartjes stonden, haha Self indulgence en Gratitude. Met andere woorden…..  (genotzucht en dankbaarheid) Oefffff dan staat me nog heeeeel wat te wachten dus ?!  Maar ik weet…… hoe spannend dingen misschien nog zullen zijn voor me….. ik ga ze met 2 handen aannemen en de grenzen opzoeken om ook daarin mijn leven te verrijken.

Geplaatst op

‘To let go of the past consciously, is to create your future consciously. Not necessarily the future you wished for or desire, but the one you know in your heart you’re destined to fulfill.’

Ik kijk terug op een turbulente en emotionele week. De 1e week met mijn stappen op een nieuw pad. De kogel ging door de spreekwoordelijke kerk, Ik wil alleen verder!! Maar tegelijkertijd ook de wens dat op een liefdevolle manier te doen, dat afronden van een levensfase. Het was een week van diepe gesprekken en diepe stiltes…. Van diepe emoties en diep nadenken. Het was een week van weinig uurtjes slaap en weinig goed gevulde borden. Want hoe zeer ik op mijn best deed… vaak kreeg ik geen hap weg en joeg de slapeloosheid in combinatie met een pijnlijke onderrug me het bed steeds weer uit. Ik probeerde wel goed voor mezelf te zorgen…. Maar dat lukt gewoon even niet iedere dag. Ik mag me gelukkig prijzen met de lieve vrienden om me heen. De een belt uren en uren met me zodat ik mn verhaal kwijt kan en geeft me goeie tips voor mijn TO_DO lijstjes. De ander vergezelt me op een dagje thermen om toch die broodnodige ontspanning te krijgen en ook hier kon ik opnieuw de kluwens aan gedachte en emoties wel kwijt. Ik merk hoe het me helpt mijn verhaal steeds opnieuw te vertellen, het schept helderheid,  als troebel glas in woelig water waar je echt niets meer door kan ontwaren of zien. Het glas wat langzaam boven water gehaald wordt en ontdaan van de nodige waterdruppels die het totaalbeeld nog steeds in stukjes breekt. Ik voel hoe ik me langzaam weer “heel” kan voelen. En de onzekerheid plaatst maakt voor een enorme rust en een “WETEN” dat het goed is. Ik weet wat is los laat, en ik weet deels wat ik er voor terug krijg. Ik weet dat het niet alleen mij ook verdriet zal doen en ik kan alleen maar hopen dat ik die ander niet TE veel verdriet zal doen om te dragen…… Ik weet niet wat de toekomst me gaat brengen, ik weet alleen wat ik hoop dat ik nog zal mogen leren en ontdekken. En ik vertrouw dat dat wat bedoeld is voor mij nog op mijn pad langs zal komen. Gevraagd en ongevraagd! Mijn ziel koos er voor dit leven zo intens als maar mogelijk te kunnen ervaren…. En ja….. ik ben daar zekerrrr nog niet meer klaar!!!

Vanmiddag las ik in een bericht van een bijzondere tempelpriesteres, Michelle Shanti hoe zij een intense ervaring had met hulp van weer een andere tempelpriesteres. De woorden die door haar gezegd werden wil ik hier graag herhalen. Want ze zijn niet alleen voor hen van toepassing maar zekerrr nu ook op dit moment voor MIJ. En ja…. Wie weet dus ook wel voor jou <3

‘To let go of the past consciously, is to create your future consciously. Not necessarily the future you wished for or desire, but the one you know in your heart you’re destined to fulfill.’

 

Geplaatst op

Lady’s day

Vandaag was ik met een vriendin in Thermen Berendonck. Het was onze 1e echte Lady’s day <3

Ruim 25 jaar geleden leerden we elkaar kennen via de stichting Autsider die we destijds opgezet hadden om in Nederland en Vlaams België mensen die te maken hadden met Autisme samen te brengen. De jongvolwassenen met een diagnose maar ook de ouders van kinderen met….. Behalve een website  en een goed werkend forum waren er ook de online events en zeker ook de meetings in Real Life. We deelden lief en leed, en overlevings tips &trucks in een wereld die nog lang niet klaar was voor deze bijzondere doelgroep jongvolwassenen, jeugdigen en kinderen.

Sabine en ik hadden van meet af aan al een bijzondere klik!! En ook vanaf het begin af aan bijzondere overeenkomsten. Synchroniteiten …… Ik was moeder van 3 auti’s met een (deels) stiefvader. Zij was (stief) moeder van 3 auti’s samen met haar Martin de papa. Ze waren ongeveer even oud onze jongens. Het bleef niet bij deze  eerste overeenkomst… er volgden er nog velen!!! Inmiddels zijn we beide oma en nog steeds lopen er dingen wel bijzonder gelijk en in overeenkomst!!!

Een paar maanden geleden vonden we dat het hoog tijd werd onze bijzondere vriendschap weer wat meer de ruimte te geven nu we onze boys loslaten, ze volwassen zijn en hun eigen leven ( lijken) te leven.  En na een middagje sauna en wellness recent in Tilburg spraken we af om lady’s days in het leven te gaan roepen. De wellness samen was ons goed bevallen en dus reserveerden we een vakantiedagje in de Berendonck vlak bij Nijmegen.

De dag begon met de meer serieuze gesprekjes, vanuit onze synchroniteiten…. De overlap die beslist geen toeval is zoals we wel weten. Ook nu nog delen we lief en leed zonder te oordelen, maar juist vanuit een gedeeld begrijpen. En terwijl we van sauna naar sauna wandelden, afkoelden onder stortregens vanuit de lotus ( ZALIGGGG) en in de zwembadbar een drankje deden gingen onze moods langzaam over van serieus naar puberaal. Tja…. Stelden we vast, DAAR kunnen we niets aan doen!!! Dat doen de hormonen. En IK kan het weten!!! Dat heet de overgang ???? Hahahah Ooit gehoord van een zwarte cappuccino??? We hebben NET niet gevraagd of ze ook een blauwe of rode hadden , hahahah. Die sfeer hielden we ook onderweg naar huis nog vast. Bij Boxmeer verlieten we de snelweg ivm afgesloten op en afritten verderop. En ipv het volgen van de route “O “ wist ik de weg wel…. Toch?! En ja hoor!!! Uiteindelijk zagen we vlak bij huis de “O “weer langs de weg in de juiste richting wijzen ????

Deze lady’s day past geheel op mijn nieuwe pad waar ik sinds heeeel kort op mag wandelen…. En ja, wat mij betreft wandelt daar ook die andere jonge dame die aan HAAR nieuwe pad begonnen is met ons mee ???? Want synchroniteit moet je serieus nemen!! OP naar de volgende Lady’s day <3

Ondersteund door WordPress