Vandaag was een werken-dag voor mij. En ik werk met plezier hoor!! Ik geniet van de vele dingen die ik als spin in het web mag regelen en zorgen voor. Maar eerlijk is eerlijk er zijn echt ook dingen die ik NOG fijner vind 😉 Zoals bv fietsen …..
En terwijl de uurtjes op kantoor voorbij gleden, en ik de buienradar in de gaten hield , zag ik tot mijn blijdschap dat de buien voorspelt vanaf een uur of 1 oploste in het niets en verdreven werden door zon naar een uurtje of 5 in de namiddag. WOW!!! Dus toen ik mijn TO-DO lijst zover klaar had dat er niets dringends meer op stond sloot ik om 13.00 mijn pc af, schoof mijn bureaustoel tevreden onder mijn bureau, zwaaide mijn collega gedag en liep bijna huppelend naar buiten ( kon me nog NET bedwingen, hihihi)
Eenmaal buiten stak ik een natte vinger in de lucht om te voelen van welke kant de wind kwam. Maar ja…. Vertelt dat iets dan? Ja…. Wat wind tegen is…. en dus koos ik die richting!! FF lekker trappen en uitwaaien, JA , daar had ik zin in!!!
En dus volgende ik mijn (fiets)pad in de richting van Horst. Met in mijn ene oor muziek van Nahko Bear en mijn andere oor vrij voor Veilig Verkeer Nederland, maar vooral voor alle fluitende vogels onderweg in de bomen en velden om me heen. Geweldig hoe dat samen gaat met de muziek die ik luisterde trouwens 😉
Eenma
al buiten de kern van dorpen en huizen zie je echt zoveel meer aan natuur en vogels die ik bij mij achter het huis echt niet tegen kom. Van veldmuisjes, tot eekhoorns. Van Grote roofvogels waarvan ik de naam niet durf te bepalen op zweefafstand tot reigers in een sloot. En dan al dat jong grut!!! Huppelend en spelend in de weides. Geiten, schapen met lammetjes en ook de kalfjes en veulens zag ik dartelen. Dus werd tegen de wind in trappen op tempo afgewisseld met langzaam uitrollen en genietend kijken naar wat er zich in de wei afspeelde.
Meteen vanaf Venray reed voor me een man met een grote sporttas achterop zijn bagagedrager. Je weet wel, zo eentje die dan ZOOO scheef kan hangen onder de snelbinders dat je denkt dat ie er ieder moment af kan glijden, hihi. Ik reed eigenlijk net iets harder als hij….. maar door het uitrollen steeds bleef ik achter hem. Al snel had hij dat in de gaten en bleef om de zoveel meter achterom kijken waar ik was. Hahaha Dus liet ik me nog een keer of 2 extra uitrollen om hem niet in te halen . En stopte ik vervolgens om mijn jas uit te doen. Hj had dus weer een flinke voorsprong!! In gedachte zag ik hem tevreden glimlachen In het volgende dorp echter was niet veel te zien en dus haalde ik hem uiteindelijk maar in. Ik vermoed dat ie toen een paar tandjes extra ingezet heeft om niet te ver achterop te raken, haha!! Want toen ik buiten het dorp een paar kilometer verderop me weer uit liet rollen voor een veld met 4 rennende paarden haalde hij me triomfantelijk in, draaide zich nog even om en lachte voldaan!! Geweldig!!
Ik had echter niet heel veel aandacht voor hem, want ik liet me niet voor niets uitrollen daar bij die wei met rennende paarden. Ongelooflijk!! 4 pracht paarden op geringe afstand in galop, ze renden rondjes achter elkaar aan, in een soort van 8 figuur. Het paard voorop stak fier haar hoofd in de wind en de anderen volgden. Ik zag hoe de spieren in de flanken trilden, hoe hun huid glom en de manen in de wind wapperden. Ik kon niet anders dan lachen en in gedachte sloot ik me bij ze aan en galoppeerde ik met ze mee. In de bocht voor het hek langs het fietspad besloot ineens het laatste paard het renmaatje niet meer te volgen in hun spel maar draaide abrupt bij en kwam recht op me af. Haar ogen strak op mij gericht. In gedachte steigerde ik van schrik. Maar bedaarde al snel en genoot van het contact met dit mooie grijze paard. De andere 3 galoppeerde verder zonder hun maatje. Zo stonden we dus aan het hek, en ze schudde haar 
hoofd naar me. Ik schudde mijn hoofd terug en lachte. Zo speelden we even ons spel samen van actie reactie en mijn hart vulde zich met pure blijdschap en liefde voor dit mooie paard en haar aandacht voor mij. Met een hartengroet nam ik afscheid.
En terwijl ik langzaam mijn fiets al trappend weer op gang bracht verwonderde ik me over het intense contact. Je moet weten , ik ben echt heel bang voor paarden. Ze zijn ZO groot, en ergens heb ik steeds beelden van paarden die me vertrappen onder hun hoeven….. al fietsend nam ik me voor misschien toch iets aan die aardse angst die zo onaards is te gaan doen. Misschien kan ik iemand vinden die me wil helpen….. misschien wel iemand die ik ontmoet op basis van de uitwisseling van dingen waar ik zo graag mee werk…….
Nog een paar keer die dag kom ik langs weides met paarden. Ik stop bij allemaal en steeds weer groet ik de paarden. En allemaal groeten ze terug, door hun hoofd op te tillen tijdens het grazen, me aan te kijken en met hun hoofd naar me te knikken. Een aantal kijken me echt na als ik weer verder fiets. Bijzonder!!! <3
iste treinstel zit kun je gewoon lekker blijven zitten al zegt de planner iets anders. # Grijnzzz En zo genoot ik dus met mijn upgrade kaartje vanuit mijn prinsessenstoel 1e klas van een prachtig uitzicht en een heerlijke ochtendzon die de dag al vroeg zijn warmte gaf. Zeker achter glas was het ondanks het vroege uur goed toeven. En niet alleen mijn treinstel reeg de route aaneen, ook werden heel snel de uurtjes aaneengeregen die het duurde om van Deurne in Amsterdam te komen.
Ik maak graag plannen…. Want het maken van plannen is voor mij vaak al een deel van het avontuur wat gaat komen!! En omdat ik wist dat het vandaag zo geweldig mooi weer zou worden was ik al druk aan het zoeken geweest naar de combi in fietsmogelijkheden, treinen en museumjaarkaart. Ja , inderdaad, ik maakte dus plannen!! En toen ik gisteren avond naar bed ging was ik dus ECHT van plan om met de trein richting Nijmegen te gaan met fiets en fietskaartje, om vervolgens te gaan genieten van de omgeving daar en Afrika Museum en Heilige landstichting aan te doen. Om vervolgens de maas zo’n beetje af te zakken . Mooie oefening zullen we maar zeggen om te kijken hoe dat nu bevalt, de fiets mee in de trein. En ja, ik had natuurlijk wel gelezen dat je geen fietstassen op je fiets mag hebben bv…… dus zat mijn lunch , wat drinken en wat lekker netjes in een rugzak achterop de fiets toen ik vanmorgen ging. Ik ging om even voor 10.00 thuis de poort uit met mijn fiets en alles wat maar nodig was. De eerste uitdaging was een fietskaartje kopen bij het station. Ik had er van alles over gelezen maar werd er niet heel veel wijzer van. Dus had ik in ieder geval mijn blauwe anonieme kaartje bij me om daar een fietskaartje op te zetten dus.. Maar bleek dat ik voor 6,10 gewoon een kartonnen dagkaartje kreeg . Restte me alleen nog de incheck van mijn #vrijreizen voor ik perron 2 op liep met mijn fiets. En terwijl ik daar ruim op tijd stond om richting Nijmegen te gaan voelde ik hoe een harde windvlaag aan mij en mijn fiets rukte. En die windvlaag blies zo in 1 zucht al mijn plannen mijn hoofd uit!!! Ik draaide me met mijn fiets om en verliet het perron en stak over naar perron 1, de trein naar Venlo. Want in een flits werd het me duidelijk, van Venlo uit was terug fietsen appeltje eitje met de wind in de rug!! En alsof de machinist speciaal MIJ een plezier wilde doen stopte de trein met de deuren waarop een fiets staan precies voor mijn neus <3 Bij het instappen merkte ik dat het nog wat praktische vaardigheden vraagt om soepel en handig in te kunnen stappen met een fiets, Wel prettig is de lage instap van Arriva moet ik zeggen, je rolt je fiets bijna gewoon zooooo naar binnen. Maar dan….. :-s Meteen na mij stapte een jonge man in, ook met fiets en die draaide als een volleerd fiets trein reiziger zijn fiets in 1 beweging om, klaar om weer zo zijn fiets eruit te rollen dus J Zo stonden we dus fiets aan fiets jong en “oud” lekker te kletsen tot we in Blerick waren. (Ik had in de gauwigheid maar besloten daar uit te stappen want dan fietste makkelijker dacht ik hahahah) In Blerick rolde ik met alle gemak mijn fiets dus zoooo de trein weer uit!!! Maar toen…. Daar stond ik , op perron2 met alleen een trap in 2 zeeerrr schuine delen naar beneden, zonder fietswielgleuf of wat dan ook!! Ik keek nog eens zoekend om me heen… maar nee, nergens een lift ofzo….. Aan de overkant op perron 1 waren een man of 6 aan het werk. Nou ja werk… druk in overleg zullen we maar zeggen, met bezems en harken enzo in de hand. Ik zag wel dat er een overgang was met een pad over het spoor maar daar stonden grote verbodsborden bij met poppetjes erop. … hm tja… duidelijk niet de bedoeling dus….. Nogmaals keek ik zoekend om me heen op het volle perron. Op perron 3 zou zo een intercity naar Schiphol komen en dat verklaarde meteen ook alle koffers die mensen bij zich hadden #grijnzzz. Ik riep naar de mannen aan de overkant en probeerde gebarend te vragen of ik met mijn fiets gebruik mocht maken van de overgang. Het antwoord was heeeeel duidelijk. Geen sprake van!!!!! Een aantal mensen om me heen werden plaatsvervangend boos en ik kreeg de meest uiteenlopende reacties en adviezen. Van “gewoon DOEN” tot “dan toch maar de trap”. En uitspraken die ik hier maar niet zal gaan herhalen ;-). Ik antwoordde met mijn grootste glimlach; welnee ik neem de trein naar Venlo zo wel en ga daar wel van het perron af. Nog vele adviezen en opmerkingen volgden….. tot de trein van perron 3 er aan kwam en wederom recht voor mijn neus de wagon stopte met het fietssymbool op de deur. Zonder verder na te denken stapte ik dus MET mijn fiets daar in. Nog lang geen volleerd fiets trein reiziger natuurlijk, en zeker niet met de hoge instap van een NS intercity!! In Sevenum heb ik een hele rist mensen laten wachten om met fiets en al de afdaling weer te nemen richting perron. En deze keer zonder ook maar een enkele opmerking dus. Goh wat een geduld had iedereen zeg!!
