Categorie: Dagdagelijkse dingen

De spits is er af…….. En dat geeft toch een soort van rust. Zelfs in deze woelige tijden waarin we in sneltreinvaart en hoog tempo de zaken aan het regelen zijn.

Ik ga verhuizen naar een schattig chaletje om van daar uit naar een meer permanente oplossing te zoeken. Ook mbt de hypotheek weten wat de stand van zaken is en de mogelijkheden voor mijn lief om te kunnen blijven wonen in zijn huis. Maar wat ik misschien wel het belangrijkste vind is dat er een start is gemaakt met de Mediator. We zijn het echt heel soepel en helder met elkaar eens over allerlei details die van belang zijn als je uit elkaar gaat en zaken te verdelen hebt. Het zal slechts een 3tal gesprekken kosten en een 6 tal weken voor het convenant als hamerstuk bij de rechter ligt en de verdeling van huis en hypotheek geregeld kan worden. Het idee dat daar voor mij dan een som geld uit gaat komen is nieuw voor me. Want ik en geld…. Nee wij hebben eigenlijk niet echt een “relatie”. Ik zie geld als een noodzakelijk kwaad eigenlijk, maar ga proberen daar op een andere manier naar te kijken. En behalve de noodzakelijk en verstandige dingen wil ik ook bedenken welk cadeau ik mezelf ga gunnen als deze stappen achter de rug zijn. Een dank je wel aan mezelf dus voor de keuze die ik heb gemaakt en het pad wat ik nu bewandel. En ik wil dat dat iets blijvends is. Iets waar ik ( bijna) dagelijks gebruik van maak.  Zelfs een bijzondere reis ofzo brengt wel blijvende herinneringen en misschien een prachtig fotoalbum, maar niet iets waar ik dagelijks mee bezig zal zijn.

Eigenlijk hoef ik daar niet eens zoooo lang over na te denken, #grijnzzz Laat ik maar eens iets doen wat ik nog NOOOOOIT gedaan heb……

Zoals je als lezer misschien wel gemerkt heb schrijf ik graag mijn stukjes, gedachtenspinsels, verhaaltjes etc etc. En ik doe dat met heeeel veel plezier vooral ook voor mezelf!! Ik vind het heerlijk om woorden te geven aan gevoel, emoties en belevenissen. Vooral een uitdaging om het NIET-concrete in deze wereld en mijn leven te vangen in woorden waardoor het toch een beetje concreter wordt. Oeffff als mijn bovenste beste hulpverlener me nu zou lezen , hahahha
Maar ok, dat schrijven dus……

Toen ik ontdekte hoe mijn spirituele IK, E’Anna, de schrijfveer hanteerde vanuit de spirituele beleving en dit in woorden naar mijn 3D leven wist te laten vloeien tekende ik het logo wat ik daar al enkele jaren ook bij gebruik.

 

 

 

 

 

Tegelijkertijd vond ik een prachtig ondersteunende oplossing in tijdelijke tattoo’s die ik gebruikte als ik op pad ging om me weer in een of ander avontuur te storten en daar over wilde schrijven. Ik bestelde meteen een flinke voorraad van die veertjes via internet. De symboliek ervan hielp me en het voelde gewoon ook heel goed hier op deze manier uiting aan te geven. Ergens in de hormoon rollarcoaster van afgelopen zomer ben ik mijn voorraadje kwijt geraakt. En hoe ik ook zoek…….. ik kan ze ECHT nergens meer vinden. En ik mis ze wel eigenlijk, al schrijf ik er geen woord minder om. Dus informeerde ik enkele weken geleden wat het me zou kosten om een echte Tattoo te laten zetten van zo’n veertje. Maar dat plan werd al snel weer aan de kant geschoven, nee eigenlijk niet eens in de koelkast gezet!!  Want jeetje mina… 100 of 200 euro voor zo’n inimini klein symbolisch veertje op mijn pols….. nee dat was de discussie hier thuis me echt niet waard. Inmiddels schrijf ik dus ook al de hele zomer ZONDER mijn veertje, althans….. zonder een zichtbaar veertje. Want steeds voor ik begin met schrijven kijk ik naar mijn pols en plant er in gedachte dan TOCH dat veertje neer hoor. Haha want wat the heck…. Ik doe graag een beetje gek .

Ik denk dat je inmiddels wel al begrijpt waar dit verhaal naar toe gaat he?! Juist ja….. dat cadeautje als dank je wel aan mezelf <3 Zodra de financiële middelen daartoe geregeld zijn is dat het eerste wat ik ga doen. Dat veertje als ECHTE tattoo laten zetten!!

Na een redelijk goeie nacht met voor de verandering weer eens genoeg uurtjes slaap stond ik toch al heel vroeg naast mijn bed. Dankzij de acu-balance sessie van afgelopen vrijdag voel ik me prima. Mijn interne kacheltje is redelijk op peil, zo ook mijn emo-moodswings en alleen mn rechterschouder zeurt wat pijnlijk op de achtergrond. Eigenlijk was het plan een begin te maken met opruimen en verzamelen wat mee mag naar mijn nieuwe woonplek straks. Toch besluit ik na mijn 1^e bakkie koffie anders….. op mijn weg naar thuiskomen bij mezelf liggen nog wat dingen te doen….. Ik kan het (nog) niet precies benoemen maar luister dus naar mijn innerlijke stemmetje wat me verteld dat het naar zee wil. Nu mijn treinabbo nog niet opgezegd is hoeft me dat niet veel extra te kosten en dus smeer ik boterhammen en zet ik koffie voor in mijn reisbeker.

En zo stapte ik dus vanmorgen in alle vroegte in de eerste trein richting strand. 3 uur later drink ik mijn cafeïne vrije cappuccino met havermelk op de pier in Scheveningen.

 

 

 

Daarna loop ik over het wandelpad in de richting van de haven. Een wandeling die ik al meer dan 30 jaar graag maak. Heel vaak alleen, maar in de afgelopen jaren ook vaker met mijn lief. Er is niet heel veel veranderd lijkt het en tegelijkertijd ook juist wel. Het sjofele strandtentje destijds aan het einde, solbeach, is nu n sjieke retro strandtent en beslist niet meer aan t eind van het pad, eerder halverwege. Terwijl ik verder wandel kijk ik om me heen en het valt me op dat er niemand alleen zit of loopt. Ik ben de enige zo lijkt het. Ik zie een stel samen aan n tafelbbqtje. De herinnering die opwelt doet pijn en ik slik de snel opkomende tranen weg. Het zijn mooie herinneringen. En ik wil daar geen verdrietig laagje overheen leggen. Ik loop verder over het pad en loop bij de “Fat mermaid” het strand op. Het bediend terras loopt hier ver door op het strand zelf. Ik kies n 2 persoons bankje met een klein tafeltje. Doe mijn schoenen uit en voel het warme zand onder mn voeten. Met mijn rug naar de horeca en mensen en mijn blik gericht op de zee kan ik me even helemaal alleen wanen met de rollende golven voor me die breken op t strand en daar langzaam maar gestaag steeds uitwaaieren. Ik geniet van het gevoel alleen met mezelf te zijn. De zee voor me en het warme zonnetje in mijn rug. De enige die me op dit moment komt vergezellen is een grote zeemeeuw die voorbij trippelt, zijn kop even draait om me aan te kijken en dan doorloopt. Hij lijkt te begrijpen dat ik even alleen wil zijn. Terwijl ik daar zo zit weet ik dat deze dag hoort bij het onderweg zijn naar  thuiskomen bij mezelf, “Home”.  Om thuis te kunnen komen maakte ik de keuze alleen verder te willen. Bij die keuze hoort ook loslaten, loslaten wat is geweest en de mooie herinneringen wel kunnen koesteren, zonder pijn of verdriet. Ja vandaag mag dat verdriet even…. Daarom ben ik nu hier. En met mijn rug naar alle mensen laat ik mijn tranen vrij.

Een vraag doemt op voor mijn geestesoog,  dik gedrukt in hoofdletters; waarom ben ik zo graag alleen? Waar velen om mij heen dat eenzaamheid noemen en dat werkelijk zo voelen, ben ik degene die opgelucht kan ademhalen in het alleen zijn en dan pas echt in mijn kern kan ZIJN en voel hoe ik BEN….. Wie weet vind ik t antwoord daarop straks wel als ik in t museum beelden aan zee ronddwaal….

Terwijl ik relaxed en lui op mijn strandbankje lig te genieten van een drankje schiet me ineens te binnen dat ik op weg hier naar toe in de trein een flesje parfum vond in de stoel waar ik wilde gaan zitten. Ik stopte het gedachteloos in mijn tas en vergat het… tot nu!! Nieuwsgierig pak ik dus nu t flesje uit mijn tas. Het is best flink bekrast maar nog zeker niet leeg. Gucci Guilty Intense lees ik. Het flesje ziet er stoer en mannelijk uit, dus ik neem aan dat het een mannengeur is. Natuurlijk neem ik nu de tijd eens te googlen. En met wat ik lees aan beschrijvingen en reviews trekt een golf aan warmte door me heen. En nee die zijn zekerst niet van de opvliegers. Er zit een sterke ondertoon en belofte in.  En de combinatie van het vinden van dit flesje, het moment waarop en de inhoud van de omschrijving die tezamen zo veelbelovend en spannend voelt. Ja….. Jeetje…. Dat beloofd dus wat, pfffff wie zou het daar NIET warm van krijgen 😉 ik ga het hier niet letter voor letter in woorden uitdrukken wat er zoal in mijn gedachte en beleving voorbij kwam. Lees de beschrijving…. Verplaats je even in mij…. En gebruik je fantasie ????????

Gucci Guilty Intense Pour Homme EdT
Ongedwongen. Individueel. Hedonistisch.
Geurnoten: Roze peper en frisse Italiaanse citroen zorgen voor een pulserend begin. Oranjebloesem, neroli en Franse lavendel worden in het hart verrijkt met bloemige accenten en zoete honing. Mannelijk, rijk cederhout en een vleugje leernoten geven de compositie een indrukwekkende signatuur.
Topnoot: Lavendel, Citroën
Hartnoot: Oranjebloesem
Basisnoot: Cederhout, Patchoeli

Gucci gebruikt de bekende verstrengelde G’s als symbool en presenteert ons een held die dit symbool ziet als een uitnodiging om te provoceren, om tegen de heersende conventies in te gaan. Voor deze hedendaagse non-conformist staat Gucci voor een krachtige mix van spanning, verleiding en sensualiteit. Gucci Guilty is een geur waarin deze man zichzelf instinctief herkent. Onze held tilt deze uitdaging naar een hoger niveau met Gucci Guilty Intense. Het hedonisme dat de Gucci Guilty man uitstraalt is superverleidelijk. Hij weet heel goed dat macht een spel is… een spel dat hij maar al te graag speelt.

( extra toevoeging: Hedonisme is een term die een bepaalde filosofische leer en een bepaalde levenshouding aanduidt. In beide gevallen geldt de opvatting dat genot (in algemene zin) het het hoogste levensdoel is. Het hedonisme betekent binnen de leer van de ethiek dat genot het hoogste goed is.)

Toen ik daarna blozend omhoog keek naar de hemel en daar een prachtige engel zag voelde de belofte als bezegeld. Er wordt op zo’n bijzondere manier voor me gezorgd! En ja ik weet dat deze belofte aansluit bij waar ik naar zoek, de zachtheid om te ervaren in mij….

Het museum bracht me zoals verwacht ook wel een aantal eye openers en inzichten, puur door te lezen en vervolgens te kijken voelde ik hoe de bedoeling en ervaring van de kunstenaar zijn weg vond in mijn eigen verhaal en beleving. Dat wat het me bracht aan inzichten moeten nog even indalen. Ik neem het mee op weg naar thuiskomen bij mezelf; “Home”

Het is donkere maan vannacht….. SUPERRR donkere maan zelfs, want de maan staat heel dicht bij de aarde. En al zien we haar niet, haar invloed is energetisch gezien dus ook extra groot en sterk. En ja….. ik voel dat wel ja….. Na weer een enerverend dagje  fietste ik vanavond door het donker over binnenwegjes zonder straatverlichting naar huis en kon ik het maar nauwelijks voor elkaar krijgen mijn blik te werpen op het wegdek wat verlicht werd door mijn fietslamp. De donkere hemel met al die sterren trok zo hard aan me!!!  Dat ik toch steeds weer die blik omhoog wierp en vol ongeloof bleef kijken naar de mooie sterrenbeelden die hun inimini lichtjes lieten schijnen.

Na mijn opstart van de dag, mijn werkuurtjes op kantoor, mijn middag in  het Thermaalbad en vervolgens weer een uurtje Acu-Balance bracht mijn fiets me dus op t afscheidsfeestje van een zeerrrr gewaardeerde collega die van haar pensioen mag gaan genieten. Ik ben niet zo van de feestjes, maar ja, omdat ik deze zelf mee geregeld had EN omdat deze collega me erg na aan het hart ligt, kon ik er dus ook beslist niet wegblijven of het afdoen met een “sorry-maar-ik-kan–niet-smoes”.
En tja…. Door de Acu was ik dus wat later toen ik binnen stapte….. en ja….. dan sta je dus ff in de picture he, hahaha…. Maar of het dus echt daaaarrrr aan gelegen heeft???? Ik twijfel!!

IK denk dus met een grijnzz, een glimlach en een gek gezicht dat Acu-Balance dus gewoon stiekem wat stardust over me uitgestrooid heeft zo net voor vertrek. Gewoon omdat het weer een fijne sessie was zo op deze donkere maan avond. Of waren het de spirits die simpel e.e.a wat kracht bij wilde zetten op deze bijzondere avond ? Feit blijft dat ik na aankomst op dat feestje nogal wat collega’s sprak die me opzochten en me vertelde dat ik zo sprankelende….. er zo goed  uitzag weer…..  en hoe blij ze waren dat ik gewoon weer aan het werk was. Sommige weten van het proces waar ik in zit… anderen weer niet. Dus misschien kun je je de verbaasde blikken voorstellen toen ik vertelde over mijn besluit alleen verder te gaan en mijn voorgenomen verhuisdatum, en dat al dus in dat licht van de sterren, sprankelend en vol hoop en goeie moed. Met een zojuist bijgesteld innerlijk kacheltje en alle knopjes weer even in de goeie richting afgestemd bij Acu-Balance. Naaldje hier, naaldje daar, stickertje verdient in mijn oor wat mee naar huis mag etc ja, zekerrr ik voelde me opperbest!! Maar het is meer dan alleen die ene avond vanavond idd….. want ik ben blij met mijn keuzes en beslissingen. En ja… natuurlijk gaat dat gepaard met de rauwe randjes en pijnlijke plekjes die horen bij afronding en afscheid nemen. Maar het hoort ook bij het nieuwe begin wat aansluit bij deze donkere nieuwe maan!!! En naast de verwondering ben ik ook blij te weten dat de stardust in mijn aura opgemerkt wordt door de lieve mensen om me heen. Dat maakt het gemakkelijker te vertellen, te delen , maar ook om hulp te vragen waar nodig. Want JA, in deze fase weet ik maar al te goed dat ik het niet alleen HOEF te doen!!!