Dag buiten de tijd

Na een hele lading vitamientjes, lots of verse jus en loads of verse groenten…. en dat kan ik met zekerheid zeggen want het kwam uit eigen tuin #grijnzzz….. krabbel ik langzaam weer een beetje op. Met een keel rauw van het hoesten en weer een kilootje minder op de weegschaal zit ik op mijn eigen plekje in de keuken. Ik werk vandaag thuis. Het eerste uurtje ben ik in ieder geval redelijk goed doorgekomen met zakdoekjes binnen handbereik en geen grote noodzaak veel te moeten spreken. Dat houd de hoestkriebels binnen de perken dus.
Even een korte pauze, de deur open zodat ik de vogels buiten kan horen en de frisse lucht me helpt om de hoofdpijn onder controle te houden. Blij dat ik me niet ziek heb hoeven melden en toch de noodzakelijke dingen kan doen voor mijn teams thuisbegeleiding. Omdat het allemaal zooooo flexibel kan. Ik voel me een rijk en gelukkig mens dat ik de ruimte kan creëren die nodig is en er zo mijn weg in kan vinden. Easy om dan al dansend het levenspad te bewandelen toch?

Volgens de Maya’s is het vandaag de dag buiten de tijd. En zo voelt het inderdaad dan ook wel voor mij. Ik kan in alle rust terugblikken op het afgelopen jaar. Maar ook vooruit kijken naar wat komen gaat. Natuurlijk lees ik daarbij alles wat ik kan vinden over de huidige Maya energy, de sterren en planeten, de aankomende eclipsen en wat zoal nog meer voorbij komt aan wijze of interessante boodschappen die in mij resoneren.
Als ik terugblik zie ik vooral een leven VOL van avontuur, muziek, creaties en mensen waar ik van houd. ZIELSveel van hou  Ik hoef van mijn plekje in de keuken alleen maar om me heen te kijken om te zien wat het leven me via mijn creativiteit weer gebracht heeft. Boven op de kast staat het fotoalbum van onze reizen van afgelopen jaar. Ik hoef het niet eens te pakken want alle bijzondere plaatjes en momenten zitten in mijn hart gegrift.
Maar ook staat het reizen weer met stip op 1 in het aankomende jaar!!! Een fietsweekje in de kop van Noord Holland, een verrassingsweekendje weg met manlief, onze cruise om ons 25 jarig huwelijk te vieren met oa een bezoek weer aan Malta en het Hypogeum daar. Als een rode draad zal ook de Amerika reis volgend jaar September door ons leven geweven worden, omdat ik aan het draaiboek zal werken en dus steeds al een beetje daar ben dan.

Dag buiten de tijd; ” Deze dag biedt gelegenheid om de vrijheid te ervaren van het leven, ware tijdloosheid en liefdevolle vriendelijkheid”.

Wat zegt de Maya energy in de Tzolkin precies over het aankomende jaar?
Als je tijd als spiraal bekijkt, is oud&nieuw niet een gekozen moment (zoals in onze kalender) maar een vast ijkpunt. Dit ijkpunt ligt op 25 juli. De tzolkin gaat uit van een zonnejaar en 25 juli is de dag waarop de zon in het oosten opkomt met de dichts bijzijnde ster Sirius. Dit is vanuit aarde gezien de enigste conjunctie die elk jaar op precies hetzelfde moment plaats vind. En vormt hierdoor een goed ijkpunt om tijd te kunnen meten.
Het nieuwe jaar begint op gele zaad 12 en deze dagenergy zal het hele jaar meegenomen worden als een soort basis. Hier lees je wat Nicole er over schrijft http://mayatzolkin.com/12-zaad-jaar/

En nadat ik er van alles over gelezen heb kan ik het misschien in 1 zin en een bijpassend filmpje laten lezen en zien. Het nieuwe Tzolkinjaar gaat om je Innerlijk licht, laat het schijnen!

https://www.facebook.com/inlight.de/videos/467155313417274/

De Samsung stappenteller en health app

De Samsung stappenteller en health app

Ken je hem????

Nou ikke nu wel, hihi….
Al maanden hoor ik Wilbert als hij ’s avond moe thuis komt en er weer het een en ander mis ging, zijn verhaal afsluiten met “nou ja, mijn stappenteller zei dat ik mijn goal weer gehaald heb vandaag 😉 Een leuke manier om de soms moeilijkere dagen te relativeren.
Ik ben niet zo’n held met lopen, laat mij maar fietsen…… Maar toch werd ik nieuwsgierig naar die stappen teller, want ook op het werk hoorde ik collega’s soms iets zeggen over het behalen van die 6000 stappen en zijn me zelfs alle truckjes al uit de doeken gedaan inmiddels om die 6000 zittend te behalen  😉

Dus zocht ik op google play naar de app waar blijkbaar zoveel mensen al mee bezig waren. Ik koos natuurlijk voor de samsung health app met stappenteller, want als echte samsung familie konden we dan tenminste ook wat vergelijken he!! Tot mijn grote verbazing had ik gisteren rond de middag na een stukje stad Venlo en rondje dorp Venray mijn gaol van 6000 stappen al gehaald!! Wauw het wordt nog eens wat met mij he!!! Toen ontdekte ik dat je in de app ook fiets gaols kon zetten. AHA, mijn ding dus he!!!! Dus ging nam ik een snelle lunch en verdiepte me in de instellingen van dit deel van de app. En ipv mijn huishoudkarwijtjes op te gaan knappen stapte ik daarna op de fiets. Ik was net Venray uit toen een vriendelijke stem me vertelde dat ik er al 1 kilometer op had zitten, hahah, ik had hem ingesteld op 10 kilometer dus dat moest ff snel kunnen toch?? En bij iedere behaalde kilometer werd me verteld wat de gemiddelde snelheid was, de afgelegde afstand, de gereden tijd en de ingeschatte tijd voor het totaal van de 10 kilometer. Als ik stopte werd me vriendelijk verteld dat ik even pauze had en als ik weer opstapte dat de pauze voorbij was.  Je snapt al dat mijn muziekje heeeeeeel vaak onderbroken werd. Blijkbaar dacht mijn app dame dat ik nog meer aanmoediging nodig had, want bij 9 kilometer hoorde ik “YOU CAN DO IT!!!!!” Whahhahaha Hoog tijd om even aan te gaan bij mijn schoondochter die Ocherm ziek op de bank lag L Nadat de gaol behaald was kreeg ik toch iedere kilometer nog updates over mijn behaalde kilometers, snelheid etc etc

Dat ik het appje nog niet helemaal door heb bleek vandaag wel toen ik na ruim 60kilometer trappen op de app keek en 31,5 zag staan L. Ja…… iddd het was wel heerlijk muzikaal de terugweg, zonder storende damesstem , hihi Nou ja!! Ik heb in ieder geval een leuke dag gehad met mijn broer. Zijn volkstuin gezien en hem geholpen te landen in 2017 met zijn smartphone 😉 Gaol behaald zou ik zo zeggen !!!

Moeilijke dingen en Anna te Drieën

Met een zwaar hart , een dichtgeknepen keel en de tranen heel hoog liep ik rond de middag mijn kantoor uit.  Het waren niet alleen de werk gerelateerde zaken die me verdrietig maakten, ook mijn eigen worstelingen speelden me vandaag parten. En dus besloot ik de middag te gebruiken om eens heerlijk uit te waaien om daarna met een frisse blik weer naar het leven te kunnen kijken wat zich voor en door mijn ogen afspeelt.

Natuurlijk mogen dingen soms ook best moeilijk zijn!!
Sommige moeilijke dingen kun je niet veranderen en kun je dus slechts aanvaarden.
Andere moeilijke dingen zijn ook om slechts te aanvaarden maar brengen je ook nieuwe inzichten.
En soms ook zorgen die nieuwe inzichten dat moeilijke dingen niet langer meer moeilijk zijn! <3

Ik probeer in mijn werk de dingen zo goed mogelijk te doen, zelfs als daarmee de moeilijke dingen geen spat veranderen.  Maar ook in mijn persoonlijke leven doe ik mijn best de dingen goed te doen, voor mezelf en voor de ander. De balans daarin zoeken is de uitdaging die ik dagelijks aanga.
En al lijk ik groot, en sterk, en soms zelfs heel wijs, ik ben slechts een mensenkind op moeder Aarde met een hart voor al wat leeft en ieder die ik lief heb heeft een plekje in dat hart.
En dat mensenkind op moeder Aarde is soms ook heel onzeker en dan vraag ik me af of de dingen die ik doe wel goed zijn zoals ik ze doe.

Nadat ik de wind zijn kans had gegeven mijn muizenissen het hoofd uit te blazen, en ik merkte dat fietsen vandaag niet de oplossing was, liep ik vanmiddag de grote kerk in die open was voor bezichtiging met al die vragen in mijn hoofd en hart. Vast van plan een stil hoekje te vinden bij Maria om mijn vragen met haar te bespreken. En terwijl ik daar in een hoekje stond bij Maria en naast me in de vitrine een prachtig oud beeld van Anna te Drieën zag voelde ik hoe de zwaarte via de koele grote stenen tegels op de vloer moeder Aarde in zakten. Ik heb geen idee waarom de vrijwilligster naar me toe kwam lopen en waarom ze me vroeg of ze iets voor me kon betekenen…….. maar ik vertelde haar dus dat ik wist dat er in de kerk NOG een beeld van Anna moest staan maar dat ik dat eigenlijk nog nooit opgezocht had. Dat wilde ze me wel wijzen en dus liepen we samen al babbelend door de kerk helemaal naar voren. En vroeg ze me hoe ik dat toch wist en waar mijn interesse vandaan kwam. Een bijzonder en mooi gesprek ontstond en al gauw werd ook een andere vrijwilligster betrokken in ons geanimeerde gesprek over Anna, Frankrijk en de black Madonna oa.

En zo stapte ik een half uurtje laten weer naar buiten het stralende zonnetje in, heel veel denkbeeldige kilootjes lichter. Opgelucht en gevuld met nieuw licht fietste ik dus naar huis en las een mailtje wat te maken had met de moeilijke dingen…….  En daarin stond dit:

Onze diepste angst is niet dat we onvolmaakt zijn.
Onze diepste angst is dat we immens krachtig zijn.
Het is ons licht, niet ons duister dat ons het meest beangstigt

– Marianne Williamson

En JA!!! Dat resoneert. Dank je wel lieve Ine Boesten dat je het mij op deze manier onder ogen hield zodat ik het mee kan nemen in het leven wat zich voor en door mijn ogen afspeelt.

Op reis op een wel heeeeel regenachtige dag  ;-)

Tja…. En wat doe jij op een dag als vandaag waarin het maar eindeloos blijft regenen?

Met bakken viel het uit de hemel! Goten  liepen over, grasveldjes stonden blank en behalve zeiknat worden van de vallende regen, werd ik NOG natter door het opspattend water van fietspaden die blank stonden en auto’s die fonteinen veroorzaakten met hun wielen door enorme plassen langs de kant van de weg. Als een verzopen kat kwam ik thuis na een ochtend werk op kantoor. Maar in mijn hart scheen de zon en dus keek ik glimlachend naar mezelf toen ik stond uit te druipen op de mat bij de achterdeur. Voor me lag een droog huis en een lange vrije middag home alone J Wat is er meer nodig om de zon te laten schijnen????? En ik had een heleboel plannen…… Ik zou op reis gaan vandaag !!!

Nee…… niet ECHT natuurlijk, maar in gedachte. Na een snelle lunch kroop ik met een lekker kopje thee achter mijn laptop. De reis kon beginnen!!! Vanmiddag zou ik op zoek gaan naar bijzondere plekjes in, op of bij de route die we in November zouden gaan afleggen rondom de Middellandse zee.
Ik liet me leiden door google en wat er maar uit mijn vingers of brein op plopte aan zoekwoorden bij de plaatsnamen. En zoals me vaker verteld is, het is bijzonder waar ik soms dan bij uit kom. Zomaar……

In Barcelona klim ik de berg op, naar de top van Montjuïc. Ik voel hoe de warme zon op mijn zwoegende rug brand en veeg het zweet van mijn voorhoofd, nee dat moet anders kunnen en gelukkig vind ik de kabelbaan. Ik raak de weg kwijt in het Labyrinth in Park Horta en neem de metro terug naar de Ramblas en bezoek de levendige Mercato daar. Ik geniet van de geuren van verse kruiden en lach tals ik zie hoe Manlief zijn neus dichtknijpt bij de hoek met verse vis. We genieten van verse tapas op een terrasje en ik voel de energy in me groeien als ik luister naar de muziek van Freddie Mercury & Montserrat Caballé – Barcelona; bij de opening van de Olympische spelen 25 jaar geleden in 1992. Het jaar waarin we trouwden en wat we dus dit jaar vieren in Barcelona!!!

Mijn hart zwelt en loopt over, net als mijn ogen binnen en de goten buiten……..

Het wordt een mooie en bijzondere reis!! Maar ik reis thuis in het nu al even verder…….

We komen aan In Genua, een havenstad die op het eerste oog niet zo veelbelovend lijkt….. Maar google laat me gelukkig iets anders zien. Terwijl ik beneden nog in de haven sta kijk ik om me heen en zie de bergen die de stad omsluiten. Daar MOETEN toch mooie uitkijkpunten te vinden zijn kriebelt het van binnen. En ja hoor!!! Ik vind oude treinsporen die naar de top leiden en me op de stad neer laten kijken, over haven en zee laten kijken, soms in open wijdse blikken, soms door takken van bomen en struiken heen. In ieder hoekje van oude platforms is iets verborgen. Ik proef het avontuur en zoek verder!!  En ik vind Nervi  Parks, met 3 ancient Villa’s en een oude romeinse weg die Aurelia heet. Mijn hart staat even stil…. WEER die naam!! En ik weet dat ook dit op onze keuze lijstje MOET komen staan.

Ik arriveer in Messina en denk terug aan de eindeloze avontuurlijk wandeling die we er een paar jaar geleden maakten. Nee, dat zit er dan misschien niet meer in dat lopen tot in het oneindige naar de toppen van de heuvels in deze stad. Dus begin ik rond te snuffelen in het stadsdeel naast de kades van de haven. En al snel vind ik ook in deze stad zo dicht bij de haven de bijzondere hoekjes, straatjes en pleintjes. Met een bijzondere kathedraal Protometropolitana en klokkentoren. En op het plein Fontein van Orion gemaakt door een leerling van Michelangelo. En nog geen kilometer verderop de Fontein van Neptunis. En terwijl ik luister naar de bijzondere manier waarop de klokkentoren zich laat horen en zien om 12.00 waan ik me in het najaars zonnetje van Messina, ruik ik de zilte zeelucht van de nabijgelegen haven, het verse Italiaanse brood van de bakker op de hoek en flarden van geuren van een versmarkt een straat verderop.

Ik schrik op uit mijn virtuele reis….. het is stil….. het regent niet meer!!! Ik zet de deur open en hoor de vogels fluiten. Een frisse bries vult nu ons huis. Mijn maag knort en dus klap ik tevreden de laptop dicht. Tijd om te gaan koken!!! Een volgende vrije middag voor een volgend stuk van onze reis dit jaar.

Vandaag keek ik in de spiegel…..

En ik zag een gezicht,

Een gezicht wat zich tekende met rimpels,…
Kleine rimpeltjes langs mijn ogen……
Iets grotere rimpels over mijn voorhoofd… als een soort groeven lopen ze door mijn huid en gezicht.
Ik kijk naar mijn handen….. en zie hoe de aders zich aftekenen onder de huid, als dikke  kabels vinden ze hun hun weg onder een zilverachtige huid. Ik zie hoe het licht zich weerspiegeld op die huid met duizendeneen fijne rimpeltjes. Ik vind het MOOI.
Mijn blik gaat weer van mijn handen naar mijn gezicht.
Ik zie kleine lachrimpels langs de mondhoeken en mijn lippen.  Ik zie de groefjes langs de lippen en onder mijn neus. In gedachte liefkoos ik ze en vind ik ze mooiiii.
Ik kijk naar het gebruinde gedeelte hoog op mijn torso. Net boven mij borsten en onder mijn kin en nek. Het is roodbruin en ook hier zie ik ze zilverachtige schimmen en rimpels van een huid die heeft genoten van zon en de jaren.

En ja….. ik zie hoe mijn lijf zich ouder toont… ik ben er trots op, blij mee!!!
Het is mijn lijf wat een verhaal kan vertellen, over wat was……  vol van avonturen….
Maar ook gaat het verhaal over wat nog kan zijn, vol van verwachting, hoop, beloftes en nog veel meer avonturen!!!
Die handen vol rimpels die samen met de ogen en kraaienpootjes uitkijken naar een toekomst vol van beloftes….. Hoopvol, trappelend van ongeduld naar het volgende avontuur. In het zilver van de maneschijn en de glans van mijn huid.

Ik hou van het leven!! Van het NU, het verleden en de toekomst. En alles wat daar bij hoort.