Dag 2 Tallinn Estonia, Midsummernight festival

Een aantal van jullie zijn benieuwd hoe het ons vergaat in Tallinn. Ze hadden maar wat graag stiekem in onze koffer mee gegaan. Ik zal jullie vanuit die koffer even mee laten kijken wat er om ons heen zoal gebeurde deze dagen. Na onze incheck in het apartement gingen we met de bus terug naar de oude stad zonder de bagage wat ons prima beviel. Omdat ik mijn nek en schouder zoveel mogelijk wilde sparen had ik ook mijn handtas formaat hutkoffer achter gelaten en ff snel in de plaatselijke super een mini alternatief gekocht. Flitsend hè! Vindt je niet? Hahaha
We hadden die middag wat terrasjes al vergeleken en besloten de sportsbar te kiezen om onze dag mee af te sluiten nadat we de wok to walk op hadden waar ik gisteren al over schreef. Bij dit terras staat een groot bord met daarop de vermelding dat het bier daar maar 3,95 kost voor een halve liter! En aan de bar om te bestellen bleek ook nog dat ze dat n kleintje noemen!!! Wijn is hier in alle horeca alleen per fles te koop, gewone grote flessen of de 0,2 l flesjes dus voor 4,50 krijg je er een mooi glas bij om zelf in te schenken. Veruit het goedkoopste terras daar bij die sportsbar en de perfecte plek om samen mensen te kijken bleek al snel.

De mode hier is duidelijk anders dan bij ons, de verscheidenheid aan mensen enorm en uiteenlopend. Van smoezelige arme sloebers tot zeer exentrieke jonge mensen met bijzondere kapsels bv of een tatoo van netkousen met jarretelles nauwelijks van echt te onderscheiden. Prachtige meiden met hotpants aan, soms met en soms zonder lange blouses erover en bijzondere tatoos op de blote benen. Maar ook liep er een opvallende jonge dame in lingerie op hoge hakken door de stad. En wat een lol om dan naar de reacties van mannen te kijken die haar opmerken. Ook vandaag hebben we haar gespot, nu met een zeerrrrr kort nauwelijks verhullend velours jurkje. Zoooo kort dat haar blote billen er onder uit staken.

De enorme glazen bier verklaren misschien ook wel het grote aantal dronken mensen die we zagen voorbijkomen. Een ervan nam plaats op “ons” terras. En al heeeel erg snel kreeg deze man van n jaar of 50 een terrasgenootje. Een vrouw van n jaar of 35 schat ik zo. Nounou, die wist van aanpakken en was duidelijk “aan t werk”. Er werd wat te drinken besteld (wat hij betaalde) en hij haalde sigaretten voor beide ( wat hij betaalde) en al snel zat ze niet meer tegenover hem maar naast hem met haar handen “all over him”. Al snel hadden we in de gaten wat ze van plan was….. Ze wilde zijn portemonnee rollen waarvan ze (en wij ook) gezien had dat er flink wat geld in zat. Maar ze maakte een fout, ze was te ongeduldig! De portemonnee viel op de grond en de man had ondanks zijn staat van zijn ( dronken dus) meteen door wat er aan de hand was en dat hier geen kusjes etc te halen vielen voor de 5 Euro die hij haar zojuist gegeven had. In no-time was ze verdwenen. Toen 5 minuten later een dronken jonge man bij ons aan tafel in een stoel neer plofte zijn we maar niet al te vriendelijk geweest zodat hij snel weer zou vertrekken, Hahaha. God weet wat DIE in zijn trukendoos had zitten toch! Ook de zojuist bijna beroofd man vertrok en liet een half doosje sigaretten achter die de dame in haar haast niet meer had meegegritst. Onze jonge ober was er mee in zijn nopjes want zo vertelde hij, was er in de avond vaak wel vraag naar een losse sigaret en had hij n extra bijverdienste (-;

Bijna tijd nu om naar ons volgende avontuur te wandelen . De bonfire staat klaar , nog een uurtje geduld! Gelukkig ligt ons appartement op 600 meter loopafstand, dus zijn we er zo.

 

Oeps toen was t al op, zooo lekkerrrr. Op de bonfire dus. Fish&ships the Estonian way. Versgebakken aardappelfrietjes met parmezaanse kaas. Augurken, tomaat en rode ui, een zelfgemaakte remouladesaus , stukjes gebakken vis natuurlijk en een dot tomatenketchup. Oeffffff wat was dat lekkerrrr . Zo ook het geroosterde roggebrood met knoflook.

Bonfire, wow wat een bijzondere avond zeg!!! We hebben genoten van zang, dans en wedstrijdjes, lekker eten en drinken en natuurlijk ELKAAR. De rest van de avond is van ons samen, nagenieten in alle rust. ♡

 

 

 

Dag in Tallinn, Estonia

Even na vieren vanmorgen zwaaiden ik mijn benen naast t bed. Ik kon op dat moment nog niet bedenken dat de dag vol zou zijn van levende nachtmerries en horrorkids in vliegtuigen en restaurantjes.
Misschien heb je ze wel eens voorbij zien komen op internet of Facebook….. van die filmpjes van kids die echt demonisch reageren en waar ouders op geen enkele wijze vat op lijken te hebben. In de wachtruimte voor het boarden zag ik idd wel een aantal jonge gezinnetjes, maar ja…. Die zie je vaker he!!!
Nadat we onze zitplaatsen gevonden hadden in het vliegtuig bleek 1 jong gezin schuin voor ons te zitten. papa, mama, zoonlief van een jaar of 2 en een babyboy van een maand of 8. Ik zag tijdens de vlucht wel hoe enorm aanhankelijk deze kids waren en hoe papa en mama hun best deden om hun kids in comfort te houden. Puzzels, liedjes chips en knuffels, niets was ze teveel. Een aandoenlijk schouwspel. Tallinn kwam in zicht, letterlijk en figuurlijk, en terwijl ik door t vliegtuigraampje keek zag ik oneindig lijkende bossen….. Het sein riemen vast werd gegeven en ook de puber peuter moest er aan geloven. De transformatie vond plaats en het horror kind werd geboren!!!! Zijn angst in combi met het verplicht in de riemen , alleen in zijn stoel. Niet bij papa of mama op schoot. En de houtgreep van papa die steeds dwingender werd om hem op zijn plaats te houden.  En misschien ook wel enorme oorpijn door de lage druk van het landen.
En wat brengt dan het lot…. nee…. geen makkelijke en snelle landing maar heel veel turbulentie en de boodschap van de crew…. We gaan nog niet landen door een enorme bui met harde zijwind is het niet veilig. De landing werd 10 tot 15 minuten uitgesteld. Het gekrijs en geschreeuw bleef dus nog even de ruimte vullen. De houtgreep werd panischer en het gegil intenser, ook babybroertje huilt nu zoetjes mee. Ik voel de paniek en probeer hen buiten te sluiten Maar buuf een ander soort oma is ook doodsbang en haakt aan. Pfffff ik kijk naar buiten en zie de donderwolken. Ja t stormt van alle kanten.
Papa haalt zoonlief uit de riemen als ineens een aantal.mensen zich gaan bemoeien met zijn ouderschap handelswijze. En ondanks de omroep van de stewardess dat de kleine terug in de riemen moet neem hij de kleine in zijn armen E
n in de echt stormachtige landing valt hij zelfs in slaap!!!!

Later als we dan zitten voor een lunch in oudTallinn op n terras met naast ons een italiaanse family. Herhaling van een kind wat compleet zich verlies in….. tja….. wat dan ook.

Na een rondje hop-on-hop-off ons eerste terrasje, de Musicbar Tallinn Estionia. Heerlijk zonnetje met een koele bries.

 

 

 

 

 

Traditional Estonian breakfast …. als lunch natuurlijk!!

Ruim anderhalf uur waren we onderweg naar t hipste streetfood restaurantje van Tallinn. We namen ergens een verkeerde bus, toen wandelde we precies de verkeerde kant op en tja….. toen we aankwamen bleek t dus NET gesloten!!!! Geen klandizie zo aan de vooravond van een weekend landelijke verlof en feestdagen, dus tja…. dan ga je toch gewoon wat eerder dicht he…… opnieuw stapte we in de bus, in middels best hongerig hoor en besloten richting oude centrum te gaan. We kozen er voor toch te blijven bij onze keuze voor streetfood. En dus maakten we onze keuze bij Wok to walk waar je dus blijkbaar toch bij kon zitten!!! En wowwww man wat was dat lekkerrrrrr

 

 

 

 

 

Mediteren en meerrr

Mediteren in het water is iets waar ik enorm van kan genieten.

Vandaag was de perfecte dag daarvoor, 22 graden met een wolkje hier en daar. Het is druk, maar gezellig druk hier. Een mix van jonge mensen met hun nog erg jonge kroost en oudere echtparen met al hun hulpstukken en hulpmiddelen. Ik voel me hier mooi de middenmoot. Inmiddels heb ik na al mijn bezoekjes hier mijn weg wel gevonden en weet ik de plekjes te vinden waar ik me mee kan laten nemen naar meditatieve stiltes in mij. Het valt me toe om een kwartiertje helemaal alleen te kunnen genieten van een van de bubbelinhammen net naast de waterval. Ik sluit mijn ogen en voel hoe het zonnetje mijn gezicht verwarmt. Het geroezemoes op de achtergrond gaat steeds meer op in het gekrabbel van water en het ruisen van de waterval. Ik voel hoe de bubbels vanaf de bodem langs mijn lichaam omhoog borrelen. Ik hoor hoe de waterbubbels open knappen als ze aan het wateroppervlak komen. Warme spetters waters voelen koel aan op mijn zonnewarm gezicht. Ik laat me meenemen op de stroom van water en lucht en geniet van de stilte in mijn eigen bubble.
Ik wordt terug op aarde gezet als iets mijn voet raakt, bezoekers!!! Hmmm de beurt is aan het jonge stel die de inham inkomen. Ik gun ze hun privacy zoals ik die zojuist ook even had en besluit even op te drogen en wat te gaan lezen in het zonnetje. De paravisie staat deze keer bol van de mannenenergie. Moooiii in dit jaar van de man dat ze die ruimte krijgen en nemen. 2 van mijn grote helden staan er in met een interview wat ik als eerste wil lezen, Tijn Touber en Geert Kimpen. Dit soort dagjes ME-time zijn zo belangrijk voor me, zo helend!! En dat sluit ik straks weer af met een sessie bij Rob van Acu-balance , ook zo’n bijzondere en grote held van me. En dan nog 1 nachtje slapen om op avontuur te gaan met mijn wederhelft-held #grijnzzz

Over de relativiteit van afstand, snelheid en tijd enzo

Vanmorgen toen de vogeltjes pas net floten zette ik mijn voeten naast het bed om op te staan ruim voor mijn wekker af zou gaan. In slow motion kom ik ’s morgens op gang. Ik neem de tijd om alle radertjes weer aan het draaien te krijgen als een goed geoliede machine. Ik was zo vroeg al uit de veren omdat ik op tijd op kantoor wilde zijn voor mijn werk. En terwijl de lijfradartjes langzaam op gang probeerden te komen draaide de gedachte radartjes al op volle toeren in hoog tempo, want ik was aan het wikken en wegen wat nu werkelijk de kortste weg zou zijn naar mijn werkplek op kantoor in Horst. Terwijl de 2e kop koffie bijna leeg was besloot ik de proef op de som te nemen en de heen weg te meten via mijn Samsung Health app en er een fietstraining in te zetten. Zodat ik die kon vergelijken met een ietsje andere terugweg vanmiddag na mijn werk. En natuurrrrrlijk liep het allemaal anders, #grijnzzz.

Even voor 8ten was ik op kantoor via een binnen weg van 11,9 km in iets meer dan een half uur met een snelheid van gemiddeld net geen 20 kilometer per uur. Jaja ik had netjes doorgetrapt hoor!!!
Op kantoor werd mijn tempo echter meteen naar het nulpunt gebracht en nog minder!!!! Er was geen netwerk, en hoe graag ik ook op volle kracht aan het werk wilde…. Tja…. Jammer dan!! Het begin van wat een hectische ochtend zou blijken te zijn. Waarin ik probeerde andere collega’s te behoeden voor teleurstellingen en kansloze ritjes naar kantoor waar ze vervolgens niet konden werken dus. Na een uur van pogingen tot probleemoplossende telefoontjes en printjes op de werkpc’s besloot ik de terugweg naar huis te aanvaarden om mogelijk thuis wel meer te kunnen betekenen op ons eigen wifi netwerk met de werkinlog.

Om geen tijd te verliezen zette ik de  fiets ondersteuning op maximaal, en met de wind in de rug vlogen mijn voeten rond met 27 km per uur. Ik was in een poep en een zucht thuis via die andere geplande route….. 200 meter minder  dus, hahahha, en 10 minuten sneller!!!! Toch handig die Samsung health app…… Op mijn gemakje kon ik de rest van de ochtend mijn werk doen aan de laptop op mijn favoriete plekje aan mijn keukenbar. De klok liep in zijn gewone tempo en ik had alle tijd en ruimte dat te doen wat voor mijn werk en collega’s van belang was.

De middag stond in het teken van familie, het nieuwste wereldwondertje wachtte op ons in Arnhem en ik keek er reikhalzend naar uit hem te gaan ontmoeten. Heel even dacht ik dat ik het voordeel van eerder thuis zijn kon doorschuiven naar eerder ontmoeten….. maar helaas pindakaas, de klok bepaalde dat ik een uurtje extra geduld zou moeten hebben.

Opgewekt stapte we na de middag dus in de auto om naar ons volgende reisdoel van die dag te gaan. En nog maar net op de snelweg zag ik dat mijn fietsapp op mijn telefoon totaal de weg kwijt was!!!!  Haha ik raasde blijkbaar met grote snelheid over de weg. Nadat ik de fietsapp op pauze had gezet dacht het Universum blijkbaar dat ik letterlijk op pauze wilde want we kwamen in de file terecht, en traag stroomden we mee in de rij auto’s die allemaal over het asfaltlint probeerden te komen waar ze wilden zijn. Met een half uurtje extra op de klok kwamen we toch waar we wezen wilden. Bij familie en het wereldwondertje.

Eenmaal daar legde ik slecht 1 of 2 meter af in ruim 2 en een half uur. Van stoel naar bank met mijn kleinzoon op de arm. Een tijd die slechts een half uurtje leek hoor waarin het wereldwondertje zijn moedermelk kreeg via een flesje van zijn oma. Bijzonder hoe tijd dan verweven wordt van wat ooit was naar wat is…..

Om half 6 besloten we dat het hoog tijd was om de terugweg te gaan aanvaarden, wow wat was de middag omgevlogen!!!! Maar die terugweg van 80 kilometer duurde dus ipv 3 kwartiertjes net zo lang als de 2 meter van die middag!!! Over de eerste 40 km deden we ruim 2 uur, stapvoets in file maakten we samen grapjes in de auto. De 2e helft in 20 minuutjes maakten weer heel veel goed!! Een middag van uitersten en toen werd ik bij thuiskomst beloond met een trofee uit mijn Samsung health app , hahhahahahhaha!!!!!

Ik voel me RIJK

De afgelopen maand was er een van pieken en dalen, waarin de toppen van de pieken toch echt de hoofdtune wisten te spelen, ondanks de soms diepe noten van pijn en beperkingen.
Ik las het nieuwe boek van Geert Kimpen; Het meisje wat aan de oever verscheen. Gewoon lekker thuis digitaal op mijn laptopje. Ik ontmoette hem en zijn wederhelft op Happinezz en las ook Godin op hoge hakken van die wederhelft Michelle Shanti. 2 boeken, 2 mensen, 2 verhalen, onlosmakelijk verbonden die me de nodige inzichten gaven. Inzichten die maakten dat ik door een andere bril keek naar mijn eigen leven en ook naar de geboorte van 2 nieuwe wereldwondertjes Jens en Matthew. Wat ben ik intens dankbaar, gelukkig en wat voel ik me RIJK.