Mijn bubbles in Universe

In de afgelopen weken heb ik behoorlijk lopen worstelen met mezelf, mijn Innerlijke IK, mijn hormonen en mijn fysieke lijf. Ik werd door een dierbare soulmate er aan herinnerd dat ik anders naar mijn Ik kon kijken in een bubbel van het ZIJN. Dat inspireerde me om hier ook creatief uiting aan te geven. Vandaag maakte ik mijn inspiratie werkstuk af.

Mijn eigenste Universum met daarin IK, in de armen van mijn beschermengel die me hoe klein en kwetsbaar ik soms ook ben er altijd voor me is en waar ik me veilig en geborgen kan voelen.

Links de open hand, om te ontvangen, maar ook om los te laten.

De Qi als symbool voor de levensenergy die ongeacht wat altijd stroomt al is er hier en daar soms een blokkade …… Net als Ohmmmm , het innerlijke punt van rust en stilte waar ik steeds weer naar terug kan gaan, de oorsprong.

Het sanskriet voor moksha/moxa, wat staat voor heel veel betekenissen, een er van is gedroogde bijvoet wat bij acupuntuur gebruikt wordt en je Jing energy een boost kan geven. Voor mij nu even niet nodig of verstandig, heb nu ff een overschot aan Jing ???? Maar het symbool staat dus bv ook voor de eeuwige circel en de bevrijding van de emotie uit die eeuwig durende kring, en ja die is dan weer heel herkenbaar bij momenten….

En last but not least, mijn logo voor E’Anna, mijn zielennaam, onder die naam schrijf ik mijn Blog. En deze blog draagt die naam omdat ik daar vanuit mijn ziel wil laten zien wie ik ben en hoe ik mijn leven beleef. Het logo wat ik ervoor getekend heb ik dus de schrijfveer die vanuit het spirituele de inkt laat vloeien naar het aardse.

vertrouwen

Het wegslikken van tranen door opkomende huilbuien, de strakke banden van de krop in mijn keel die me de adem beneemt… de twijfel omdat ik niet durf te vertrouwen op mijn innerlijke IK in de fases van Euforie….. En als ik emotioneel even rust krijgt neem mijn lijf het over en zet het in vuur en vlam. De periodes zijn niet meer zo abnormaal lang ( 2x 2 dagen!!!) maar van “normale”opvliegers is echt geen sprake. Ik ben MOE, uitgeput en gek genoeg ook gelukkig. Intens gelukkig.  Want ik weet, dit dient ergens toe!! Ik vertrouw op mezelf maar alleen omdat ik weet dat er hulp aanwezig is. Want mijn IK is ff onbetrouwbaar, maar hulptroepen staan aan de zijlijn klaar om me te helpen. Ik hoef ze alleen maar te ontvangen. Dat klinkt simpel, maar is nieuw voor me, ik deed immers altijd al alles alleen en zelf. Ook deze reis ga ik de uitdaging aan…… In liefde, want DAT is waar het om draait <3

Al surfend naar Kunstfladder

Vanmorgen al voor zonsopgang wekte het geluid van passerende jongeren buiten me uit een rusteloze slaap. Ik probeerde mijn onrust te negeren en nog even wat uurtjes verder te slapen. Helaas,…. Een enorme golf aan diepe verdrietige emotie golfde door mijn wezen. Geen zin in vervelende dromen besloot ik dus op te staan en mijn wederhelft ook niet te storen met de bijkomende geluiden van dit verdriet. Eenmaal beneden probeerde ik door goed voor mijn innerlijke mens te zorgen mezelf zo een beetje troost te bieden. Een bakkie troost was helaas geen onderdeel van mijn ontbijtje omdat ik daarvoor zou moeten wachten tot de supermarkt zou openen. Ik zocht afleiding in allerlei huishoudelijke klusjes en wisselde dat af met wat lezen en muziek. Zo ontdekte ik dus een nieuwe bijzondere zanger die met zijn muziek golfjes uitzend om op mee te surfen. WOW wat raakte hij me diep in mijn ziel die natuurlijk al op scherp staat deze dagen . Maar OK….. The Wanderer heeft er een oprechte FAN bij, DAT is zekerrrrrr <3

The Wanderer – We're all going homeOnlangs een nieuw liedje geschreven. We vonden dat dit prille begin alvast met jullie gedeeld mocht worden omdat we voelen dat het een speciaal liedje is. Het heeft in ieder geval wat te zeggen.Geniet ervan!

Geplaatst door The Wanderer op Zondag 7 juli 2019

En ik denk toch dat zijn muziek, zijn energy me vanmorgen hielp uit die diepe golf te kunnen komen. Tegen 11 was ook mijn wederhelft op en klaar om samen naar Kunstfladder te gaan. De diepe golf aan emotie was verdwenen maar de opgaande lijn bleef zich maar doorzetten. Supergolf in opbouw waar iedere echte surfer zijn hele leven misschien wel naar uit kijkt!! De euforie voelt inmiddels niet meer zo als iets waar ik vol vertrouwen in mee durf te gaan. Wetende dat ik met vlagen totaal geen vat meer lijk te hebben op mijn eigen emoties, gedachten en mijn reacties daarop naar buiten gericht. Dus richtte ik me op de beleving van mijn lief en de bezoekers van de kunstmarkt. Een mooie manier om mijn eigen beleving zoveel mogelijk te onderdrukken dus #grijnzzz Zo wandelden we rond, keken mensen vanaf het terras en zagen zelfs de politie ten tonele verschijnen ivm grote kunstroof en achtervolging die we samen bedacht hadden. De Piek van vandaag duurde in ieder geval niet zo enorm lang als die van woensdag en donderdag, pffffff De emotiegolven kabbelen naar de achtergrond om andere typerende kenmerken ook de kans te geven een hoofdrol te spelen, Tja…. Ieder op z’n beurt he!!! Ik zal blij zijn als t dinsdag is en mijn acu-held wat volumeknopjes bij kan draaien. Nog even volhouden dus

Afbeelding kan het volgende bevatten: een of meer mensen, lucht, boom en buiten

Ik huil

Ik huil

Ik huil mijn tranen van verdriet

Ik huil mijn tranen van puur geluk

Ik schiet van up naar down

Van het ene uiterste naar het andere

De sterren verlichten mijn pad

Terwijl ik me dus als een komeet steeds verder verplaats

En onderweg de intense emoties meeneem

Meeneem in mijn hart en ziel

Ik lijd… ik geniet…. Ik BEN

Mijn ZIJN zoekt haar balans

En ondanks alle pieken en dalen

Geniet ik ook van DEZE reis

Een Emo—rollercoaster dendert binnen…..

And…. you are under no obligation to understand me!!
Tis maar dat je t weet! Dan ben je gewaarschuwd 

 

Al een aantal maanden merkte ik aan mijn lijf dat de overgang zijn intrede had gedaan. En hoe vaak ik wel niet gedacht heb… “valt best mee” Van een ritme met de maan mee en echt op de klok verschoof  mijn maantijd van 4 weken naar 8. Tja zelfs dat best in een mooie regelmaat. Ik herkende er wel weer soort van andere golven in en dat wende snel. Opvliegers??Nee daar had ik geen last van hoor. Gelukkig maar want mijn interne kacheltje is van nature al zo hoog ???? Ook herkende ik een soort van pubergedrag en merkte ik dat vervelende dingen uit mijn verleden rondom seksualiteit in vlagen soms ineens aan de oppervlakte kwamen. En aan de andere kant voelde het ook vaak als het inhalen van een stukje pubertijd wat ik overgeslagen heb. Ach logisch dacht ik dan als iets weer te snel mijn mond of pen uit kwam. Ik merkte bv dat ik impulsiever werd dan oooiiittt tevoren en ook dat weet ik aan de hormonale veranderingen. Ik heb vaak gedacht het afgelopen half jaar, “nou als dit alles is…..” Maar eigenlijk best vreemd voor iemand die zo hypergevoelig is ik dacht ik tegelijkertijd”

Ik had niet kunnen bedenken hoe dit in 1 dag tijd om zou kunnen slaan van extreem minimaal naar extreem maximaal!!!!!! WOWWwwwwww

Ikzelf denk dat de acupunctuur van dinsdagmiddag daar mogelijk een rol in heeft gespeeld en dat ook in dat hormonenverhaal mijn Qi last heeft gehad van blokkades die dinsdag doorbroken zijn.  Tja….. wie zal t zeggen he!?Ruim 2 dagen van belachelijke extremen volgende op alle gebied, de innerlijke kachel stond in een constante op standje tropen, de kraan wagenwijd open met de straaltjes in nek en een constant kletsnatte rug, Ik zwom mijn schoenen uit!! Maar helaas was ik ook niet meer eigen baas in hoofd en hart en kreeg ik mijn puberaal gedrag echt niet meer onder controle. Ik switchte van woensdag en donderdag een UBER gelukzalig geluks gevoel naar een diep donker intens verdriet en boosheid om wat ik liet gebeuren. En dus vandaag de tranen die rijkelijk vloeiden. Pas vanmiddag aan tafel bij een bijzondere vriendin voelde ik de kalmte terug keren, en werd mijn kacheltje bv ook bijgesteld.

Pfffff het voelt alsof ik de marathon  gelopen heb en dan 11x ofzo #grijnzzz en vervolgens niet kon ontsnappen aan de Emo-rollercoaster die binnen denderde en waar ik in viel. Blijkbaar heeft mijn lichaam weer even een pauze knop gevonden en kan alles heel even bezinken.  Maar zelfs deze rollercoaster bracht mooie maar ook pijnlijke inzichten met zich mee. Kijken of en hoe we die weer een plekje kunnen geven aan de ronde tafel van mijn IK