Het wegslikken van tranen door opkomende huilbuien, de strakke banden van de krop in mijn keel die me de adem beneemt… de twijfel omdat ik niet durf te vertrouwen op mijn innerlijke IK in de fases van Euforie….. En als ik emotioneel even rust krijgt neem mijn lijf het over en zet het in vuur en vlam. De periodes zijn niet meer zo abnormaal lang ( 2x 2 dagen!!!) maar van “normale”opvliegers is echt geen sprake. Ik ben MOE, uitgeput en gek genoeg ook gelukkig. Intens gelukkig. Want ik weet, dit dient ergens toe!! Ik vertrouw op mezelf maar alleen omdat ik weet dat er hulp aanwezig is. Want mijn IK is ff onbetrouwbaar, maar hulptroepen staan aan de zijlijn klaar om me te helpen. Ik hoef ze alleen maar te ontvangen. Dat klinkt simpel, maar is nieuw voor me, ik deed immers altijd al alles alleen en zelf. Ook deze reis ga ik de uitdaging aan…… In liefde, want DAT is waar het om draait <3
