En dit is het dan!…… “mijn weggetje”!!!
Ik schreef er 4 januari al over hoe dit onder mijn aandacht werd gebracht
Mijn weggetje staat niet eens op de kaart! Het is slecht houten vlonderpad wat overgaat in een zandpad. Langs de harde weg ruimte voor toeristen en horeca, maar hier slechts nog vissershuisjes en natuur. Nu heel dicht aan de kust met in het achterland ook veel water, maar ooit lag de kust hier kilometers verderop waar nu slechts zee en rotsen zijn. Een natuurgebied wat nog precies zo is als eeuwen geleden als je de stad Faro even wegdenkt. 
Om hier te komen moesten we een heeeeel smalle brug over waarna je via een minirotonde links en rechts af kon. Ik wist meteen dat we links moesten zijn! Het is moeilijk onder woorden te brengen wat er met me gebeurde toen we aan het einde van de verharde weg stopten en ik uitstapte. Ik ging bijna door mijn knieën en moest me vasthouden aan de deurstijl van de auto. Enorme trillingen vlogen vanuit de aarde door mijn lijf. Gevolgd door een vlaag van blijdschap die me overspoelde. Het inmiddels bekende welkom thuis gevoel van weer een ankerpunt. Ik genoot dus van de wandeling. In de verte op het natte achterland zag ik een man schelpdieren rapen, met 2 emmers schuifelde hij gebogen steeds een stapje verder met in 1 hand n klein schepje wat steeds weer wroetend de natte grond in ging. Het leek even of ik er met mijn neus bovenop stond, tot mijn rug een venijnige pijnscheut gaf en ik weer met 2 benen op het pad stond. Heel even leek het nog of ik de rammelende schelpdieren in de emmers kon horen. Het jubelende
welkom thuis gevoel bleef de hele wandeling bij me en hielp me zelfs het strand op te gaan en daar te zien wat iemand van aangespoelde drijf(hout)bamboe had gebouwd. Maar ja, mijn lijf blijft mijn lijf, en genoeg is genoeg. Dus toen mijn benen me aangaven tot hier en niet verder zijn we omgedraaid en terug naar het pad gegaan. “Mijn weggetje” 
Ongevraagde media momentjes
Ik kijk al meer dan 1
0 (15?) jaar geen TV en geen journaals meer. En dat is niet omdat ik geen nieuws zou (willen) weten….. maar om niet ongevraagd bedolven te worden onder allerlei nieuws uit allerlei hoeken. Een niet aflatende stroom van ( vaak) angstaanjagers en emotie beïnvloeders. Nog niet gesproken over de bewuste en onbewuste indoctrinaties etc etc.
Ik kijk dus graag naar mooie films en docu’s en verkies mijn eigen moment en mediaverstrekker om me te informeren over de stand van zaken op Moeder Aarde en haar b
evolking 😉
Zoals de meeste die me kennen wel weten ben ik een veelvuldig gebruiker van Facebook en deel ik daar lief en leed. Het heeft mijn wereld groter gemaakt en daar kan ik alleen maar blij om zijn. Bijzondere ontmoetingen die op FB hun vervolg konden hebben. Zielenmaatjes en bijzondere vriendschappen die ik anders niet gekend zou hebben en die mijn leven verrijken.
Maar vanmorgen merkte ik hoe FB niet alleen mijn persoonlijke wereld vergroot heeft, maar toch ook de deur van de Media verder heeft open gezet naar mij dan dat ik in de gaten had. Vandaag ( voor het eerst) las ik op FB iets over het wereld nieuws wat ik nog niet in mijn eigen mediamomentje gelezen of gehoord had…….. En terwijl die eye-opener langzaam steeds helderder binnen druppelde besefte ik ook hoeveel verder dit ging dan alleen dit ene nieuws berichtje. En wordt ik ongevraagd toch weer bedolven onder indrukken en wereldnieuws op momenten die ik niet zelf verkies en dus niet bewust genoeg om kan gaan met de binnenkomende info en wat het met me doet.
Tja…. nu kan ik zeggen “weg met FB”……. maar dan neem ik ook mezelf iets af wat ik waardevol vind. En dus ga ik op zoek naar manieren om FB op mijn wensen in te stellen. En dat gaat verder dan het blokkeren van een aantal ongevraagde berichten. Ook het delen en meelezen op de tijdslijnen van FB vrienden waarin getoond wordt waar je inhoudelijk op hebt gereageerd, of waar je een van de beschikbare emoticons aangeklikt hebt om je mening mee te weergeven.
Als ik niet passief bedolven wil worden onder “nieuws” zal ik zelf actief daar iets aan en mee moeten gaan doen. Dat betekend dus bv dat ik niet meer in mijn tijdlijn ga zien waar jou of iemand anders dag vandaag om draaide, wat je beleeft of ervaren hebt. Mijn uitdaging is om alleen te lezen waar ik graag in mee WIL lezen en wat ik dus actief zelf op zal zoeken in mijn vriendenlijst. Ik ga een poging wagen te onderzoeken of DAT mogelijk is.
Oma
Mijn Oma, 115 jaar geleden werd ze geboren. Op 27 Januari 1902. In een compleet andere wereld dan we nu kennen. Ruim een eeuw geleden. Maria werd ze genoemd. En ook al is zij, en later ook haar gezin in het Haagse stadsleven grootgebracht de roots van haar moeder Mieke lagen in Meerlo. En ik kan me de verhalen herinneren hoe ze als kind wel eens op bezoek gingen bij de familie in het Limburgse.
Jaaaaaren geleden heb ik me verdiept in mijn eigen roots en ben ik een tijd heel fanatiek in de stambomen van mijn ouders gekropen. Van tak naar tak, van verhaal en avontuur naar het volgende avontuur. Ik blader nog wel eens door de boekjes die ik er toen van gemaakt heb. Ook als ik zomers door Meerlo fiets denk ik aan die voorouders en alle verhalen die zelfs terug gaan tot in de 16e eeuw.
Ze werd begraven op haar 103e verjaardag. En ook al is dat alweer een aantal jaar geleden, ik denk nog vaak aan haar en ervaar soms ook haar aanwezigheid. Ze is namelijk een van mijn beschermengelen die zich liefdevol bemoeid met alle familiezaken die er spelen en ik om hulp vraag . Een aantal jaar geleden toen ik nog in de ontdekkende begin fase van mijn spirituele leven zat kwam ik er achter dat ik haar dus dingen kon vragen, hulp, advies etc etc…. en op een dag vroeg ik haar iets wat met een stukje diep spiritueel beleven te maken had. Toen zei ze “Kind!, dat moet je me niet vragen hoor! Je oma weet alles van familiezaken, maar dit….. nee kind, daar moet je mee bij een ander te rade….” En alleen al de toon en het gebruik van “Kind!!!” bracht me terug naar mijn kinderjaren, want JA, zo sprak mijn oma dus 
Het zijn mooie herinneringen, al was ze bij leven een oma op afstand in die grote stad Denhaag. In de afgelopen jaren is ze me alleen maar dierbaarder geworden en voel ik me echt verbonden met haar spirit. En dus gedenk ik vandaag haar geboortedag, niet als verjaardag maar als eerbetoon aan de ziel en bijzonder mooie spirit die ze is. Dank je wel Oma , dat je er steeds weer voor me bent.
Stilte
De stilte hangt als een dikke warme deken in huis. Ik heb geen zin in een film of in een boek. Geen zin in haken of creatieve bezigheden. Ik geniet van de stilte en dompel er in onder. Ik kijk en lees en surf wat op FB en internet Een wiebelend been maakt meer geluid dan ik gewend ben. Het tikken van mijn vingers op het toetsenbord klinkt als muziek, Het ruisen van de laptop hoort daar bij als achtergrond koortje. Het klikken van de muis als een soort drumsolootje. En in mijn oren hoor ik het ruisen van de zee. #grijnzzz
Wat een weldadige RUST
Tevreden kijk ik terug
Vol vertrouwen kijk ik naar de toekomst
Natuurlijk heel wat uitdagingen te gaan nog en misschien zullen sommige nog verrekte moeilijk gaan worden…….. maar dat is niet erg!!!
Ik hou van het leven
Over pizza enzo…
Wow WAT een dag!!! Eerst druk op het werk met alle nieuwe dingen en collega’s en toen om 2 uur als een speer naar huis voor soep en pizza service voor de filmploeg. Nog even genieten van een super enthousiaste jonge crew en cast.
En met name de pizza werd werd heel bijzonder ontvangen #grijnzzz Midden in haar verhaal viel de actrice in een “PIZZA!!!” gevolgd door de hongerige stilte… hahahaha Superrrrrr Geweldig. En terwijl ze met de hele bubs in een koud en donker bos wederom iets moois creëren, denk ik na of ik wel alles in huis heb voor een doeltreffend ontbijt voor eenieder voordat morgenvroeg ieder zijns weegs weer gaat. alhoewel…. morgenVROEG???? misschien eerder rond de middag zal zijn, want dit is dus nachtwerk he 
ach….. als er maar koffie is he……
Gaande weg al dat gemijmer besef ik ook dat manlief weer gaat werken en zoonlief morgen ook zijns weegs gaat….. en ik de aankomende 5 dagen ALLEEN ga eten. Hmmmm , tijd om de kerstzalmzijde uit de vriezer te halen en op zoek te gaan naar bijzondere receptjes en als ik dan even fantaseer zonder officieel receptje denk ik aan verse spinazie met een restje knoflookgekruide cremefraice met zalm en een frisse salade , jammieeeee!!!
Maar voordat het etenstijd is morgen eerst nog ziekenhuis, kapper en werken op de agenda. let’s Gooooooo for it !!!