Mijn Oma, 115 jaar geleden werd ze geboren. Op 27 Januari 1902. In een compleet andere wereld dan we nu kennen. Ruim een eeuw geleden. Maria werd ze genoemd. En ook al is zij, en later ook haar gezin in het Haagse stadsleven grootgebracht de roots van haar moeder Mieke lagen in Meerlo. En ik kan me de verhalen herinneren hoe ze als kind wel eens op bezoek gingen bij de familie in het Limburgse.
Jaaaaaren geleden heb ik me verdiept in mijn eigen roots en ben ik een tijd heel fanatiek in de stambomen van mijn ouders gekropen. Van tak naar tak, van verhaal en avontuur naar het volgende avontuur. Ik blader nog wel eens door de boekjes die ik er toen van gemaakt heb. Ook als ik zomers door Meerlo fiets denk ik aan die voorouders en alle verhalen die zelfs terug gaan tot in de 16e eeuw.
Ze werd begraven op haar 103e verjaardag. En ook al is dat alweer een aantal jaar geleden, ik denk nog vaak aan haar en ervaar soms ook haar aanwezigheid. Ze is namelijk een van mijn beschermengelen die zich liefdevol bemoeid met alle familiezaken die er spelen en ik om hulp vraag . Een aantal jaar geleden toen ik nog in de ontdekkende begin fase van mijn spirituele leven zat kwam ik er achter dat ik haar dus dingen kon vragen, hulp, advies etc etc…. en op een dag vroeg ik haar iets wat met een stukje diep spiritueel beleven te maken had. Toen zei ze “Kind!, dat moet je me niet vragen hoor! Je oma weet alles van familiezaken, maar dit….. nee kind, daar moet je mee bij een ander te rade….” En alleen al de toon en het gebruik van “Kind!!!” bracht me terug naar mijn kinderjaren, want JA, zo sprak mijn oma dus 
Het zijn mooie herinneringen, al was ze bij leven een oma op afstand in die grote stad Denhaag. In de afgelopen jaren is ze me alleen maar dierbaarder geworden en voel ik me echt verbonden met haar spirit. En dus gedenk ik vandaag haar geboortedag, niet als verjaardag maar als eerbetoon aan de ziel en bijzonder mooie spirit die ze is. Dank je wel Oma , dat je er steeds weer voor me bent.
