Surfen op golven van verf, een nieuw project komt aanrollen

Het bubbelt en het bruist, het komt in enorme golven. En dat begon zo’n 2 weken geleden. Ik wil kliederen met verf!!!! Surfen op golven van verf. En op de top van de golven zie ik flitsen van beelden…… Ik twijfel……. Ik durf niet zo goed…….. Ik laat het ff bezinken, maar de restjes van de golf blijven bubbelen en bruisen en het kabbelt gewoon gestaag door. Ik begin met het verzamelen van mijn materialen. Ik kijk wat YouTube filmpjes, volg een online workshop….. En na mijn bezoek aan het strand gisteren weet ik het ZEKER, ik ga het gewoon DOEN. Hoe mooi kan het zijn om vandaag met volle maan een 1e poging te doen mee te surfen op weer een nieuwe golf die door me heen spoelt, een golf aan inspiratie. Ik wordt horendol van mezelf!! Kan me niet normaal focussen op mijn werk. En vandaag spreek ik hardop uit waar mijn hart en ziel mee bezig zijn. Het surfen op deze nieuwe golven van creativiteit. Het willen creëren van golven in deze golven, hahaha kun je het nog volgen?? ???? Kijk!!! Dat bedoel ik nou he!! Dezelfde letters in een andere volgorde draaien om dezelfde kern, het volgen van de golven. <3 wauw
En nee, ik duik niet meteen in het diepe maar heb de 1e stap gezet op mijn surfboard

En dus ruikt vandaag het huis dan eindelijk naar verf!! Nou ja…. Om precies te zijn, het ruikt naar Gesso. Want ik wil als beginneling niet de fout maken en denken, ajoh dat is niet nodig!! Dus heb ik braaf mijn oefenpaneeltjes en een schildersdoekje voorgestreken met Gesso. Ik ben begonnen aan weer een nieuw creatief project!! Surfen met verf ????

Stappen zetten

Vandaag hebben we genoten van een heerlijk dagje Scheveningen. Het weer was goed en het gezelschap uiteraard ook #grijnzzz…… En nu zit ik moe maar zeeerrrrrr voldaan en trots op mezelf weer op mijn eigen plekje thuis aan tafel. Want in het kader van “stappen zetten” voor de korte hikes tijdens ons rondje Grand Canyon wilde ik ook vandaag weer kijken of ik het lopen op kon bouwen.
Dus besloten we de uitdaging aan te gaan en te voet van het Kurhaus naar de haven te gaan waar de Volvo Ocean Race dagen gehouden werden. En ja, natuurlijk loop je dan over het betonnen pad…….. maar toch….. ik moet ergens beginnen toch??? Ennnnnn bedenk ik me nu…. Ik heb niet alleen gelopen!! Want we hebben ook met regelmaat gewoon ergens staan kijken , aan de kade, in de haven, etc etc. Die voeten van mij hebben dus hun uiterste best gedaan vandaag!! We liepen in totaal 8 kilometer in 3 gedeeltes, heerlijk afgewisseld met terrasjes en drankjes. En het was niet alleen dat roseetje wat mijn wangen deed kleuren, haha, het zonnetje deed ook zijn uiterste best!!
Ik twijfel er niet langer meer aan. Ik kan de korte hikes tot zeker 3 mile met een gerust hart toe gaan voegen aan mijn roadbook. <3 En dat ga ik deze week in de avonden dus doen!!!

Genietend en vol van voorpret kijk ik dus vooruit. Naar bv de trail in ons eerste park na vertrek uit Las Vegas wat we gaan bezoeken; Vally of Fire en de Mouses Tank Mouse, een verbannen Paiute-indiaan gebruikte de Valley of Fire om zich te verschuilen voor zijn achtervolgers. In een spelonk vond hij drinkwater en beschutting. Je bereikt deze plek via de Mouse’s Tank Trail van nog geen kilometer lang. Op de wanden van de nauwe canyon zie je hier en daar petrogliefen.
Of in ons volgende park; Zion. De park shuttle brengt ons daar naar het einde van de scenic drive in het park. Temple of Sinawava. Van daar uit is een prachtige wandelroute the riversite walk van 3,5 kilometer. Het is een verhard pad langs de Virgin-rivier, door een steeds smaller wordende kloof. Aan het eind van het wandelpad kun je pootjebaden in de rivier. Dit wandelpad is verhard en ook toegankelijk voor kinderwagens of rolstoelen.
Aan het eind van de Riverside Walk liggen de Narrows. Dit is het smalste gedeelte van Zion Canyon: de kloof is hier zeshonderd meter diep en slechts zes tot negen meter breed. Je kunt een avontuurlijke wandeling maken door de rivier. Er is dan geen wandelpad meer: de rivier(bedding) vormt de weg. Je kunt zo ver wandelen als je zelf wilt/kunt, (de wandeling is maximaal zestien kilometer retour). De grillige kloofwanden vormen een prachtig schouwspel met het invallende zonlicht.
En wie weet,…. Misschien is na de riversite walk dan zelfs nog de Pa’rus trail een mogelijkheid die te doen is. De Pa’rus Trail is een prachtige wandel-en fietsroute die recht langs de Virgin River loopt. De route begint bij het Visitor Center en is 5,6 kilometer lang. Doordat het pad vrijwel helemaal vlak is, is deze route ook geschikt voor mensen met een wandelwagen of rolstoel. Er zijn langs de route verschillende plekken waar je even rustig aan de rivier kunt zitten. Het is een prachtige route met een mooi uitzicht op onder andere the Watchman, the Towers of the Virgin, the Streak Wall en the Bridge Mountain. Onderweg steek je daarnaast vier keer de rivier over. Vanaf de verschillende bruggen heb je een prachtig uitzicht op de Virgin River met de kenmerkende rode rotsen op de achtergrond.

Flashback

Vandaag op de fiets naar mijn werk. Heerlijk met een fris windje, een beetje minder warm dan de afgelopen dagen. En dus fiets ik met de wind door mijn haren en geniet van het vroege ochtend zonnetje wat in mijn ogen schijnt. Ik kom bij Castenray de bocht om en stop even met het trappen op de pedalen om schuin de bocht te kunnen nemen op het fietspad langs een aantal weides. In de 3e weide staan een aantal paarden. Ze staan er vaker, soms met 3, soms met 6. Vandaag is er een nieuweling. Een zwart wit gevlekt paard ligt lui in de hoek van de weide. Ik nader de weide en zie hoe de wind speelt door de manen en terwijl ik langs zoef zie ik hoe de manen golven in die wind, En door die golven wordt ik opgenomen….. Als in vertraging zie ik de lange wimpers over de oogleden glijden, een knipoog in vertraging. En terwijl ik deze details registreer glijd ik van de realiteit in het nu naar de herinnering uit een vorig leven.
Dit is niet nieuw voor me…… Ik heb al meerdere ervaringen met flashbacks en herbelevingen uit vorige levens. En ja…. Die paarden… dat is wel een ding hoor!!! IK, die in dit leven zo bang is voor paarden, en tegelijk ook zo onder de indruk van de klasse en grootsheid van dit prachtige dier.
Een andere herinnering en herbeleving met een paard in het toen op de fiets in het NU kun je hier lezen: https://eanna.info/23-augustus-2015-paard-fiets/

Maar voor nu verder met mijn verhaal van vandaag. Ik fiets dus daar langs die weide en in een split second zie ik mezelf in dat andere leven, rijdend op een paard, de wind door de manen en mijn lange haren. Door een vallei. Ik voel de vrijheid borrelen, en ik zie hoe ik ga staan en alleen met mijn knieën mezelf vastklem op de rug van mijn paard. Vanuit mijn buik welt een oerkreet omhoog en schalt mijn stem door de vallei. Mijn vrijheidskreet!! Met mijn kin omhoog en opgeheven armen omarm ik de weidsheid van al wat is. Ik omarm het Universum in al zijn grootsheid en ik voel hoe de energy me doorstroomd.
In dezelfde splitsecond ben ik weer in het hier en nu. Ik heb de weide gepasseerd, ik kijk om en zie hoe het zwart wit gevlekte paard op staat uit de liggende positie en zich schud, en als in antwoord hinnikt….. En alles in mij voelt het kippenvel….. WOW

Wat komt dat komt…..

Na een heftige nacht vol van zwarte gaten en flarden van energetisch werken werd ik om half 6 wakker. Doodop!! Maar ik besloot het onder de douche van me af te spoelen en op tijd de wereld van realiteiten in te stappen. Ruim voor 7 zat ik dus al op de fiets en trapte de dreigende alles opschonende energy uit mijn lijf terwijl ik de donderwolken en het onweer tegemoet fietste.

Alsof de duivel me op de hielen zat, en de dikke druppels ontwijkend kwam ik binnen een half uur aan bij kantoor. Nog stil op straat en niemand aanwezig natuurlijk! En jaaaaaa , ik had gewonnen van de bus #grijnzzz want ik was sneller J. Amper binnen in een leeg en warm kantoor barste het onweer los. Ik zette mijn raam open om te genieten van het briesje wat met de buien mee gekomen was. Ineenkrimpend bij donder en knal, voelde ik wel hoe enorm dit opluchtte, schoon waste…
Om de stilte op kantoor te doorbreken en de donder in de kiem te kunnen smoren zette ik op spotify de nieuwe CD van Xavier Rudd aan Storm Boy. Past perfect toch??? De muziek schalde door het kantoor en ik kon even verdrinken in de tonen en klanken.. Maar goed, na een nummer of 2 moest ie toch echt zachter. Er konden immers andere mensen binnen komen om te werken , of ik kon bv mijn eerste telefoontjes krijgen. Werk aan de winkel dus!! Maar eerst ff een kaarsje aan steken….. voor pap……

Even na 9 kreeg ik een appje van mam…. De operatie gaat door……
Zoals een aantal van jullie wel weten krijg ik vaak veel door aan beelden, info etc  van de spirits above.  Maar ik weet uit ervaring dat hoe dichter de dingen bij je eigen IK staan, hoe moeilijker het is zuiver te blijven voelen en zien. Mijn eigen emoties en angsten worden dan onderdeel van alle signalen. Toch blijf ik stug positieve energy sturen terwijl ik weet dat pap de chemo blaasspoeling ondergaat in de ochtend, en ook in de middag als de tumor en nier verwijderd wordt. In gedachte blijf ik doorgaan met het spoelen in Energy.

In de avond neem ik een uitgebreid bad om zelf te reinigen en zet storm boy op repeat…. Ik maak letterlijk en figuurlijk mijn borst nat voor wat komen gaat….. En wacht ik op telefoon van mam.
En terwijl ik wacht klopt Marianne aan.. mijn overleden schoonzus en beste maatjes met pap tijdens haar leven. Ze laat me weten dat ze klaar staat pap te verwelkomen in heavenly sferen, maar dat het voor NU nog niet zo ver is…….. Ik zucht meer eens diep……. Want hier in het aardse is volgens mij niets moeilijker dan afwachten, onmachtig zijn…..en de dingen te laten ZIJN zoals ze ZIJN. En wat komt dat komt….Go with the flow…. Pffffff diepe zucht.

Ik wacht dus maar op dat telefoontje om dan vervolgens het nieuws wat er is te verpakken in woorden die mijn lieve wederhelft kan behappen, t is immers zijn pa…….. Ik hou van beide, ze lijken zo op elkaar die 2 <3 ……

Een maatje meer of minder?

Ruim een jaar geleden ging ik naar Eindhoven naar het biologisch medisch centrum. Een van de redenen dat ik daar heen ging was dat de artsen in het ziekenhuis me vertelde dat ik echt geheel gezond was ( ahum??) en ze geen verklaring hadden voor oa mijn extreme hoeveelheid vocht in mijn onderbenen (7 liter!!!). En dat wilde ik niet klakkeloos als eind oordeel aannemen. Dus behalve steunkousen ging ik aan de slag met anders eten ( ivm intoleranties en allergieën) en meer bewegen binnen mijn mogelijkheden; Fietsen dus!!! Ik viel 12 kilo af en kwam stap voor stap vooruit. Ik kon zelfs op een gegeven moment mijn reuma medicatie gaan afbouwen!!!  De tandarts zag het verschil mbt de Sjogren ( auto-imuum) en ik hoop zelfs in September korte hikes te kunnen doen tijdens ons Amerika avontuur. Want ik ging op pad voor nieuwe schoenen, nieuwe steunzolen en jaja zelfs voor katoenen en linnen flodderbroeken om de warmte daar te doorstaan #grijnzzz. En die konden dus ruim een maatje kleiner ook Haha!!!

En JA, ik weet het….. als ik me ergens in vast bijt dan laat ik niet zomaar weer los. Dan GA ik er voor!!! En ben ik trots op ieder resultaat wat ik boek en laat ik me niet onderuit schoffelen als t ff tegen zit.  Dan weet ik waar ik voor werk en ben ik trots op al mijn resultaten dus. En die komen dan ook meestal niet onverwacht. Behalve dan gisteren…………

Gisteren had ik een afspraak bij de dame van de steunkousen. Tijd voor een paar nieuwe die weer een jaar mee moeten kunnen. Bewust had ik dat een beetje doorgeschoven zodat ze in September nog lekker “nieuw” zouden zijn als ik het warme Amerika binnen stap. Want ja….. warmte doet mijn benen extra zwellen weet ik helaas…….. Een vriendelijke jonge dame nodigde me uit plaats te nemen in de enorme stoel in haar praktijkruimte. En ze begon met het opmeten van mijn onderbenen.  Tenen, hak, enkel, onderbeen en knie. Ze mompelde steeds wat getallen en schreef ijverig alles op.  Ik zei nog; tja…. Er zit nog steeds vocht in mijn benen, maar als ik mijn steunkousen braaf draag kan ik het binnen de perken houden hoor!!! Na al het meten keek ze me aan en zei: hier en daar is het nog hetzelfde…… maarrrrrr hier en daar is ook een verschil van 1,5 cm!!! WATTTTTTT???? JA echt waar!!! En dus ga ik nu ook in de steunkousen naar een maatje kleiner!!!  WOW die kwam ECHT binnen zeg!!! Bijna huppelend ging ik weer naar buiten hoor J Volgende week ga ik mijn maatje kleiner in ontvangst nemen <3

En als beloning voor mezelf heb ik met mijn nieuwe steunzolen, op mijn nieuwe schoenen, een extra rondje dorp gelopen om het lopen op te bouwen!!!!! WOW POWERRRRRRRR