Na een halve dag hard werken aan mijn persoonlijke uitdagingen op internet vond ik het welletjes en heb ik de fiets gepakt om even heerlijk uit te waaien. Het was droog met een prachtige wolkenlucht. Sneeuwwitte wolken die als watten verdeeld over een helderblauwe hemel lagen. Echt zo’n hemel waar je je fantasie op los kan laten en van alles kan zien in de wolken aan dieren bv. Dus dat deed ik ook op de stille wegen achteraf, door dorpjes en door velden kans genoeg om niet alleen mijn oog op de weg te houden maar ook te genieten van de wolken aan de hemel. Nadat ik paard en walvis meteen al gespot had begonnen ook de vogels zich niet alleen vanuit de bomen te laten horen, maar zag ik ook hen in de wolken verschijnen. Van klein tot groot. Zo zweefde heel even een reiger boven een kaal en net ontgonnen veld en ik hoefde mijn blik maar een heel klein beetje te verleggen en ik zag een prachtige zwaan in de wolken, alsof ze in alle rust op een enorm meer over het water gleed. In de heide had ik een kleine tussenstop voor een bijzonder klein kapelletje. De punt van het dak kwam onder mijn kin!! Tussen het hoge gras ernaast zag ik een soort van sokkeltje van steen met een vaag zichtbaar patroon nog wat leek op het versierde kruis boven op de kapel. De oude boerderij erachter lag er verlaten en alleen bij. Met kapot gegooide ramen en afgetimmerde deuren… wat een verlies toch, zo’n mooie boerderij. Maar gelukkig staat voorlopig Maria voor zijn deur J
En zo fietste ik verder in de richting van mijn geboortedorp IJsselsteijn. Omdat ik genoot van wind en vogels besloot ik het dorp links te laten liggen en het Ven aan de rouwkuilen weg op te zoeken voor een volgende rustplek en korte wandeling. Toen ik het pad opdraaide tussen de kleine paaltjes door die er staan om vooral auto’s enzo tegen te houden werd ik verwelkomt door een snaterconcert met een verloren kwaak er tussen door. Ik stopte en hield me een paar minuten heeeeel erg stil om van de natuurgeluiden te kunnen genieten. In de verte hoorde ik een vogelgeluid wat me onbekend was!! Mijn fiets even achterlatend bij wat we vroeger al de kikkerpoel noemden liep ik richting ven. DE watervogels en eenden gleden zonder geluid over het water. Toen, opgeschrikt door mijn aanwezigheid ineens een hoop gespetter en waterkabaal. Maar al snel was de rust wedergekeerd en zwom ieder weer zijns weegs.
Via een lange binnenweg en omweg kwam ik weer in Venray en ben bij Peter te gaan kijken naar “mijn uiltje” of wat er van over was. Hij is de vleugels en poten voor me aan het prepareren in een enorm bad van zout. Heel even had ik een vleugel in mijn handen en meteen zag ik ook weer die blik van boven af toen ik hem afscheid liet nemen van zijn omgeving. Zooo licht en zacht als die vleugel en veren waren, het raakte me tot diep in mijn ziel.
Daarna besloot een korte wandeling door de winkelstraat te nemen. Eigenlijk was ik de etalages van Kijkshop al gepasseerd toen in mijn ooghoek ineens een vogelvoerplaatsje begon te glimmen en me terug riep. Nu voor 5 euro stond er op de doos in de etalage. En dus draaide ik mijn fiets en ging terug om die doos mee te kunnen nemen. En ja, natuurlijk, je raad het al!! Natuurlijk kwamen de voorgeboorde gaatjes niet overeen, spleet het hout door de schroeven en kwam er zekerrrr geen waterpas aan te pas….. maar mijn tuin is een vogelvoerplaatsje rijker!!!!
En terwijl ik hier binnen aan mijn barretje mijn stukje zit te schrijven…. Uh .. typen hoor ik buiten de vogels volop kletsen naar elkaar. Nee, STIL is het hier nooit!! Ook niet als tv, radio etc etc uit staan #grijnzzz
