Voor alles is een eerste keer

Ken je dat? Van die 1e keer dingetjes?? Groots in hun kleinheid soms…. Ik schreef er al eens eerder over hier. En ja… Die eerste keer momentjes lopen natuurlijk als een rode draad door je leven. En al komen ze het meeste voor in je eerste levensjaren, dat wil niet zeggen dat ze in de 2e helft van je leven niet meer voorkomen ???? En ik spreek uit ervaring Hahaha

Sinds ruim anderhalf jaar bewandel ik mijn pad weer alleen zonder huwelijkse partner naast me. Superrrrr blij met mijn keuze kwamen daarna wel weer wat meer van die 1e keer momentjes langs. Al waren dat ook wel van die hernieuwde 1e keertjes…. Opnieuw voor het eerst weer  verliefd worden. <3 Opnieuw voor het eerst weer belazerd worden ook ???? Ook waren er afgelopen jaar wel ECHTE 1e keertjes…. Zoals deelnemen aan een demonstratie bv!!! Yesss!!! Maar ook voor het eerst ECHT uit het leven willen stappen….. ☹

Vandaag kan ik iets ongelooflijk moois toevoegen aan mijn lijstje van 1e keertjes. Eigenlijk moet ik de verkleining er meteen maar afhalen en er een mega mooi en grote EERSTE keer van maken. De  manier waarop deze dag begon maakte het zo machtig mooi. Unbelieveble!!!!

Inmiddels zul je je wellicht afvragen HOE dan????? Ok ok ok…. Ik zal het je vertellen…. Maar er ging wel iets aan vooraf dus…..

Het is alweer een aantal jaren geleden dat mijn spirituele Ik van zich liet horen in mijn hart en ziel. Een van de manieren waarop ik daar gehoor aan gaf was het ontdekken van mijn zielennaam en begon om dit blog te vullen met mijn fluisteringen en meerrrrr. Het is dan ook hier op dit blog dat je een deel van mijn nieuwe avonturenpad kunt volgen en ik een inkijkje geef in wat er soms af speelt in mijn hart en ziel. Toen Coronatijden teveel van me opeiste werd het even rustig hier…… en stak ik meer tijd in Social Media zoals Facebook. Recent besloot ik daar al mijn privé gegevens , foto’s van mezelf etc weg te halen. Ik overwoog zelfs GEHEEL FB te verwijderen. Iets in mij fluisterde, “doe maar ff niet….” En zoals altijd luister ik dan naar dat stukje intuïtie, onderbuikgevoel of de stem van mijn innerlijke Ik, of gids. Geef het beestje maar een naam #smile. Ik bleef op FB als de strijder die ik nog steeds ben. En als lezer….. en het viel me op dat daar mensen door de tijdlijnberichten heen fietsten waar ik me in herkende…. Vele zielen maken grote vreugde en het vinden van gelijkgestemden werd iets waar ik weer meer belang aan begon te hechten na mijn strijd in en bij de demo’s.  Geen fysieke ontmoeten meer op het plein of het malieveld…. Maar online dus. Ook DAT geeft KRACHT . En ik begon weer mensen toe te voegen die ik in RL nog nooit ontmoet had.

Inmiddels vind je dat voorafje al wat te lang worden he??!! Hahaha Dat nieuwe eerste keer verhaal dus……

Ik wordt wakker van een vogeltje wat tegen mijn raam tikt. ER hangt daar zo’n halve kokosnoot gevuld met vet en zaad en omdat de vastgevroren sneeuw die erin zat inmiddels gesmolten is komen mijn vogelvriendjes weer aan mijn raam. Hoe fijn om zo wakker te mogen worden op een zondagochtend. Ik krul me nog even behaaglijk op onder mijn warme dekbed, doe een klein lampje aan, drink wat van mijn water en pak zoals gewoonlijk mijn telefoon om eerst maar eens de lach van de dag te kiezen die ik dagelijks post. Want zeg nu zelf…… Als we niet meer met een lach aan de dag kunnen beginnen is het triest gesteld met ons he!!! Ik open mijn telefoon en zie een Messenger rondje oplichten aan de zijkant van mijn scherm. Nieuwsgierig tik ik met mijn vinger op het rondje en een afbeelding opent zich en vult mijn scherm. Wowwwww Ik voel een warme golf aan dankbaarheid door me heen stromen. Ja…. Het is Valentijn!!!! En wowwww ja…… dit is de aller aller aller eerste keer in mijn leven dat iemand me een Valentijns berichtje stuurt!!!!!! Ik ken hem niet, hij kent mij niet…… Ja hij was me wel al opgevallen hoor, een van die nieuwe mensen waar ik me herkende in zijn geschreven woorden en  antwoorden op Facebook berichtjes… Een wakkkere zal ik maar zeggen…. Vind je het gek als ik je vertel dat we al snel daarna ruim anderhalf uur aan de telefoon hingen, hahahah Ik kijk uit naar een ontmoeting in RL om te ontdekken of samen koken echt leuk is of toch misschien niet ???? Ik kijk iig lachend naar de toekomst, niet alleen vandaag maar iedere nieuwe dag die nog komen mag!!!

Oooo…. Je wil eigenlijk dat berichtje ook nog wel even zien????

Vooruit dan maar #grijnzz

Een dag niet gelachen is een dag niet geleefd!!

Ik begon mijn dag NIET met een lach……
De afgelopen week was echt grof gezegd zwaar klote!!!! Heel wat traantjes gelaten. En ja ik ken die puzzelstukjes die daar allemaal zo hun rol in hebben. En ik weet…. Ik ben nog niet uitgepuzzeld ook.
Het mooie is natuurlijk wel dat als je je puzzelstukjes kent, je ze hier en daar een ander plekje in de puzzel kunt geven. Het is soms ff schuiven en passen en meten, maar uiteindelijk ga ik de puzzel compleet krijgen. En dan mag ie in een gouden lijstje!!! Of terug onder mijn putdeksel ???? en houd ik de mooie puzzelstukjes lekker dicht bij me.
Wat mij enorm helpt bij het spelen met die puzzel zijn de oude Chinese wijsheden. Behalve mijn neus in de Feng Shui encyclopedie dompel ik me onder in de I Ting kennis, symbolen en Magie. Deze I Ting ligt ook aan de basis van bv acupunctuur en die mocht ik dankzij een verwijzing gelukkig weer ontvangen vanmorgen. En het is daar waar vanmorgen na opnieuw weer tranen toch ook mijn lach weer door kon breken. En omdat ook het lopen weer langzaam beter gaat besloot ik op mijn spliksplinter nieuwe wandelschoenen vanaf de praktijk van mijn natuurarts terug naar huis te wandelen. Een ruime 6 kilometer. Inmiddels thuis is mijn glimlach zelf omgeslagen in een schamel inwendig lachje….. Om mezelf!!! Wat ben ik ook een tuttebol zeg!!! Dikke blaar op mijn teen!!!! Toen zag ik deze foto op de tijdlijn van John en de buren onder en naast me zullen zich wel afgevraagd hebben waarom ze me ZOOO hard hoorden lachen.

Nieuwe sporen…..

Anders dan de voetsporen gisteren was daar vandaag mijn wandel date, om samen te gaan genieten van wat een winter-wonder-wereld ons vandaag liet aanschouwen.

Het zonnetje scheen en verwarmde onze blozende gezichten….. Onder een blauwe hemel met hier en daar prachtige witte wolkjes zochten we onze weg door de sneeuw. En we hebben genoten!!!!! Van elkaars gezelschap, van die schouder om even op uit te huilen ook. Van die arm om je heen soms. Van die lach om samen te delen en daarna met rode oortjes aan de koffie ook. Voeten die ontdooien en er voor elkaar kunnen en mogen zijn. Een stukje leven om te delen. Oef ja, dat is soms fijn <3

Geniet op je gemak van alle plaatjes die we zagen en ik vast wist te leggen!!!

In de voetsporen van…….

Vandaag trad ik in de voetsporen van een hele lieve collega. Een collega die me wekelijks op kantoor komt helpen met de stapels werk die er vaak liggen. Maar nog veeeeel belangrijker, de verhalen en ervaringen die we te delen hebben. Want Wowwwwww wat lijken we op elkaar!!! Ondanks het generatie verschil, want we hadden moeder en dochter kunnen zijn!!! Afgelopen week mocht ik haar kindertjes leren kennen en jaaaaaa dat gaf een WAARRRRRLIJK oma gevoel. De spontane knuffels die de kids van me vroegen, samen spelen en meerrrrrr. LOVE IT <3

Maar goed…. Over die voetsporen dus he…… Een van de dingen die we dus delen is onze tandartsenangst. Iets wat ik opliep in de jaren 70 met wat men destijds de schooltandarts noemde…… en waar ik echt jaren en jaren tegen geknokt heb en dus TOCH ging 3x per jaar, onder het mom van GOED voor mezelf zorgen……. Totdat Corona kwam….. die strooide roet in mijn eten…. Ik maakte PAS OP DE PLAATS en ging NIET meer door de nog meer bizarre maatregelen die ook daar ingevoerd werden. IPV 3 a 4 keer per jaar was ik nu dus al 1,5 jaar NIET meer geweest. En zoals bij alles wat moeilijk of spannend is… hoe langer je wacht, hoe hoger de drempel….

Tja en toen was daar dus die soulsister , die collega die me vertelde over haar angst en haar tandarts hier in dit andere dorp waar we werken. En ik dacht….. OK…. Als ZIJ dat kan en durft en we lijken ZOOOOveel op elkaar, dan kan ik daar ook wel naar toe!!!! Het toeval wil dat de fysio waar ik wekelijks naar toe ga in hetzelfde gebouw zit en ik heb dus de afgelopen 4 weken echt voor de deur gestaan beneden om naar binnen te gaan….. Vandaag lukte het me!!!!!!! En ik heb meteen een afspraak gemaakt. Maandagochtend, als 1e, geen ruimte voor smoesjes, excuses etc etc…..

Wowwwww wat ben ik trots op mezelf dat ik in de voetsporen van die mooie krachtige jonge vrouw durfde te stappen vandaag!!!!

En om mezelf te belonen maakte ik een prachtige wandeling door winterwonderland en legde een paar andere sporen vast op de gevoelige plaat…. Gewoon om in beeld te brengen dat je soms heeeeel veel keuzes hebt, je hoeft alleen maar het juiste spoor te vinden en te volgen ????