De werkweek is nog niet om, nog 1 dag te gaan!!…. Toch voelen die laatste loodjes erg zwaar deze week. Ik ben superrrrr blij dat ik naar Fysio mocht, al is de reden en aanleiding natuurlijk minder fijn…. Klachten die mogelijk irreversibel zijn…… Toch ben ik na de behandeling van dinsdag en ook vandaag hoopvol gestemd. Het kost me bakken met energy en ook best heftige en pijnlijke reacties ook….. Maarrrrrrr er zit vooruitgang in!!!!! Vandaag geen dubbelzinnige teksten met glim- en schaterlachjes wat ik was naast die fysio echt druk druk druk….. ja met WERK dus.
ZE willen weer van alles…… Neee…. Niet NU….. of misschien morgen….. neeeee Gisteren natuurlijk!!!! Tja….. zo moeten we er allemaal wat extra’s voor over hebben en deed ik mijn werkgever het enorme plezier even 400 postzegels voor te schieten. Deze stonden wel al in bestelling maar waren nog niet geleverd, en tja…. Ik had ze toch echt NU nodig. Blij dat ik een spaarpotje heb he baas?!
Mijn Fysio sprak me streng toe dat repeterende handelingen toch echt FUNEST zouden zijn nu…… jaja… I know!!! En dus vroeg ik braaf om hulp en gaf ik mijn grenzen aan op het werk. En staan morgen de hulptroepen klaar voor me!! Van een aantal wel heeeeellll lieve en zorgzame collega’s die me met alle plezier komen ondersteunen!!! IK heb het zooooo enorm getroffen met de teams waar ik ondersteuner van ben he!!!! Het zijn stuk voor stuk bijzondere en lieve mensen waar je ook ECHT op terug kunt vallen als dat nodig is!!! Het zal een laaaaange dag gaan worden……. Maar die 400 brieven zullen op tijd bij post.nl liggen hoor!!
Ondanks alle werkdrukte voor en na mijn sessie bij Fysio fietste ik ook nog 33 km en genoot ik van een BBQ in Venray. Op de weg terug naar mijn huisje fietste ik geheel ontspannen inmiddels met de ondergaande zon in mijn rug op mijn gemakje over allerlei binnen en achterafweggetjes die ik ontdekt heb. Achter de dorpen door zo in een rechte lijn van Venray naar Sevenum. Ik zag vaders met dochters samen op wielrentocht, moooiiii en wandelende gezinnetjes die genoten wan het laatste warme uurtje voor zonsondergang, soms met en soms zonder hun hondjes. IK fietste onder een douche door die de weg als voetenbad bestempeld had en kon een lach echt niet onderdrukken. Ik genoot van de muziek in mijn oren en blèrde heerlijk hardop mee. Toen ik achter Horst langs fietste zwaaide ik in gedachte naar een voor mij dierbaar mens waar ik volgende week weer een bakkie ga doen. Heerrrlijk om soms ook even niet-werk gerelateerde contacten te hebben en even over heel andere dingen te kletsen ook!! Ik kijk er naar uit!! Het laatste weggetje leid langs mijn nieuwe vogelvriendjes. Ik stop deze keer niet maar zwaai ook hier in gedachte en stuur ze mijn lichte en warme ondergaande zonne-groet.
Going home!!!