TIME
Gisterenochtend voor dag en dauw vertrok ik, in het donker nog! En zojuist kom ik thuis aan, en het is donker. Slechts 35 uur tussen deze 2 momenten en het lijkt een tijdsspanne die niet in uren uit te drukken valt. Of dit komt door de vertragingen en slowmotions die zich voor deden of door de intensiteit waarmee ik de dingen beleefden en de tijd stil deed staan…. Misschien beide…… Het vreemde is eigenlijk wel dat het zo haaks staat op wat je normaal hoort over tijdsbeleving. Zo zegt men immers als iets moeilijk of vreselijk saai is dat het eindeloos lijkt te duren, en heb je het ergens naar je zin of ben je druk bezig dan vliegt de tijd. Met dat uitgangspunt zouden de afgelopen 2 dagen dus in een poep en een zucht om gevlogen moeten zijn. En dat is dus niet zo, integendeel!!
Het bevestigd mijn gevoel dat er iets “vreemds” of misschien liever gezegd “Nieuws” aan het gebeuren is in onze dimensie en onze beleving. Hmmm, een onderwerp om binnenkort nog eens op terug te komen en ja…. Ook te verwerken in mijn boek waar de tijdbeleving van Lemuria toch ook heel anders was. Terug naar het hier en nu en de draad van mijn verhaal van vandaag en gisteren!!
HOME
Ik kom dus net binnen en plof op mijn stoel. Eerst maar eens een bak ECHTE lekkere koffie #grijnzzz Ja…. MIJN stoel, haha al is dit een tijdelijke woon en verblijfplaats het voelt eigen, veilig en thuis. HOME bij en met mezelf, IN mezelf ook vooral. Ik voel de lichtheid in mij na tintelen die gisteren tijdens een intens mooi en intiem concert ontstaan is. Nee…… ik ga niet meteen door springen naar het hoogtepunt van mijn verhaal. Dus terug naar mijn vertrek van gisterenochtend!
Vrijdagochtend op t mooiste moment van weer een nieuwe dag… bij t krieken van die dag dus . Het eerste licht veelbelovend zacht roze aan de horizon wat zorgt voor een bijzondere lichtval. En ik zat op mijn fiets om te starten met een veelbelovende bijzondere dag. Een wel heel wonderlijke verrassing die mijn pad kruiste. Letterlijk ♡ Want 2 jonge hertjes sprongen een meter of 3 voor me het bos uit om het fietspad en de weg over te steken in n paar sierlijke sprongen. Het leek even alsof alles om me heen vertraagde en dat eerste licht in slowmotion weerkaatste in de ogen van het 2e hert wat twijfelend zijn hoofd draaide en me een moment aankeek. Zou het idd zijn springmaatje volgen. Ik bewonderde de flanken die trilden door het aanspannen van de spieren om de sprongen te kunnen maken. Prachtig hoe gracieus ze dat toch doen. Mijn dag kon al niet meer stuk zo veelbelovend als die was…. maar deze ervaring zorgt voor een gouden randje.
Hoe mooi kan het zijn he!!
Maar OK…. Laat ik mijn best doen van deze 35 uur niet meteen een heel boekwerk te maken maar mijn best doen het kort te houden. Uhhhh tja…. Ik beloof niks he!! 😉
Na een paar uurtjes werken op kantoor besloot ik dat ik niet langer kon wachten!!! Ik wilde naar Amersfoort waar mijn avontuur in de start van dit veelbelovende jaar zou plaats vinden. Maar dat kon niet met lege handen!! Immers ik ging 3 bijzondere mensen bedanken en wilde dat op mijn eigen manier doen natuurlijk. Dus liep ik tegenover kantoor het kadowinkeltje in en een paar deuren verderop de bloemenzaak ook om daar mijn rozen te kopen, Mooi, vol, intens wit met een teer randje groen en in de bloei van hun leven om vooral NU van te genieten en klein en teer maar “for ever” beschermd in een mooie glazen tube.
Tevreden met mijn aankoop pakte ik de fiets en vertrok naar het Venloose om daar mijn fiets bewaakt te stallen en de treinreis naar Amersfoort aan te gaan dus. De incheck in het NHhotel verliep vlekkeloos en ik kreeg een kamer op de 6e verdieping met een prachtig uitzicht op de opkomende volle maan. In gedachte nam ik nog even het korte stukje door van wat ik wilde benoemen bij het bedankje wat ik zo graag uit wilde spreken en dus overhandigen. Pffff zoals gewoonlijk was ik echt STIK zenuwachtig daarvoor maar wist ik dat op het moment dat Nikos me de ruimte zou geven ik mijn verhaal zou doen en geen mens zou merken hoe enorm spannend ik dat wel vindt. Ik spreek voor volle zalen, ja voor radio en TV soms zelfs, en nog nooit hebben mensen aan me gemerkt wat het van binnen met me doet. Tja….. ook iets wat ik aan mijn verleden te danken heb, hahaha
Via mail was aangegeven dat we voor het concert vanaf 19.15 welkom waren om vooraf een drankje te doen enzo. Je begrijpt dat ik als ECHTE fan dus als eerst naar binnen stapte, haha, ja buiten personeel dan natuurlijk!! Toen het zaaltje open ging vond ik een fijn plekje naast een mama met haar Auti?-dochter. Tja, en ook DAT kan GEEN toeval zijn he!! Bijzonder, een mama die ook via deze weg en muziek healing zoekt voor wat haar zo innig lief is. Wat heerlijk om te kunnen genieten van wat ik zag gebeuren in hun aura’s. Bijzonder!!!! En wat was ik blij de 3 lieve en bijzondere mensen waar ik vandaag speciaal voor kwam te kunnen zien, knuffelen en zelfs even tijd te hebben voor wat korte gesprekjes zo voor en na. De muziek van The Wanderer via mijn oortjes doet veel met me, was life-saving idd. Maar daar Live aanwezig weer in de energy die het veroorzaakt, de golven aan diepe liefde, compassie en meer…. De stardust die vanuit de aura’s en energy verspreid werd over het publiek. Ze hebben er misschien geen weet van…… maar dat is niet erg want het gaat om hetgeen het doet en als een rimpeling in water door de mensen wordt meegenomen. Ook ik heb me er in ondergedompeld en voelde met de minuut hoe zeer het weer lichter in me werd, hoezeer het verlossing bracht en hoe diep het gevoel van liefde in me doordrong. Ze waren mijn reddingsboei in het afgelopen jaar en ik heb met hun hulp mijn hoofd boven water kunnen houden, steeds weer als de storm te heftig werd. Ieder op hun specifieke wijze, heel bijzonder!!! Nikos in de start van mijn online kennismaking met “these waters”
Het water waar ik me zo veilig en thuis in voel. Al heel snel daarna ook take 11B met W’re all going home in het langzame tempo
, waarbij ik de rust kon bewaren als de golven me overspoelden, mijn reddingsboei om keer op keer te luisteren en de storm te doorstaan en me letterlijk hier in DIT leven te houden zonder er uit te stappen …….. En mijn heilige pleister op de wonde voor iedereen en alles wat me pijn deed; The other side of the river van Victor
Het nummer zonder tekst, slechts de toetsen die weerklinken, van klein, fijn en teer naar intens en heftig, zooo moooi en helend ook. Ik kan in woorden niet voldoende uitdrukken wat het voor me betekend, en ook de rozen zeggen niet alles…. Maar het is OK…. Onze zielen weten…..
Al na een paar nummers gaf Nikos me de ruimte mijn verhaal te doen en kreeg ik de kans dat af te ronden met mijn bedankje via de rozen for NOW&FOREVER. En ook die boodschap zal misschien pas achteraf binnengekomen zijn. ( of nog niet, hahaha)
Na een fijne nacht in het NH heb ik lopen nagenieten in de oude binnenstad van Amersfoort en ook Denbosch, me compleet afsluitend van alle mensen om me heen, nog even lekker in mijn eigen bubbel met de energy van vrijdagavond en de muziek in mijn oren die maakte dat ik die energy NOG beter en langer vast kon houden ook daardoor. Alle problemen op het spoor negerend ook genoot ik van de dag en genoot ik na van wat me weer was geschonken. En kijk ik vooruit naar 2 februari waarop ik wederom in Amersfoort zal zijn en ze weer ga ontmoeten die 3! Al zegt my guts feeling me dat het dan een “ander” verhaal gaat zijn…… dusssssss….. wordt vervolgd!!
Ben je nu wel HEEEL nieuwsgierig geworden??
Dan is dit de link naar hun website en dit naar de FBpagina