Orgonite, Universele liefde en Joshua

Vanmorgen vroeg werd ik wakker uit een bizar soort droom. Ik heb hem niet direct opgeschreven en daarom weet ik nu niet meer alle details. Ik was in een kerk en de vloer had mazen en gaten waardoor dingen naar beneden vielen. Er was een groep mensen die daar uitleg over kreeg. Ik zat aan de rand en keek en luisterde toe. Tot ik vond dat de gegeven uitleg niet compleet was. Toen onderbrak ik de spreekster van die groep en gaf een toelichting.  Met name de reactie die volgde was bijzonder en bizar te noemen. Nu denk ik dus “had ik het maar opgeschreven….”

Als ik terug kijk op de dag weet ik dat deze droom speciaal bij deze dag hoorde.

Even na achten zwaaide ik dus mijn benen het bed uit. Enerzijds nog onder de indruk van die vreemde droom, anderzijds al helemaal met mijn aandacht bij het plan van vandaag. Orgonite DIY. Vandaag zou ik na weken van verzamelen, voelen, plaatjes in mijn hoofd bekijken en nog meer voelen eindelijk ECHT iets gaan creëren. En al was het maar als test bedoeld, daar zou het niet minder om zijn. Het plan was nog niet helemaal vast omlijnd want uiteraard moest er ruimte zijn voor spontane aanpassingen en intuïtieve veranderingen. Maar wel helder was dat liefde centraal zou staan. Dus koos ik voor 3 edelstenen; Amethist, Rozenkwarts en Bergkristal. Omdat ik de ster als test wilde gebruiken voor een later en ander project (uil)dacht ik dat deze meteen mooi symbool zou staan voor liefde in en zelfs buiten het Universum, dwars door alle dimensies heen
En terwijl ik zo alle onderdeeltjes van mijn plannen in gedachte de revue liet passeren, deed ik de was en ruimde ik de boel aan kant. En zolang ik maar in beweging was had ik ook niet zo heel erg veel last van de trilling die hoog in mij resoneerde……. Ik zetten na al mijn huishoudelijke klussen een voor een alles buiten klaar. En terwijl ik zo lekker aanrommelde hoorde ik boven de wekker van mijn hubbie gaan. En even later weer…. En weer…. en  na een paar minuten weer . Een beetje grommend kwam hij even later beneden en zonder dat ik het vroeg zei hij “ik snap er niks van, ik kan dat ding uit blijven zetten…….. Hoe kan dat nou!!?? Ik besteedde er niet echt veel aandacht aan, haalde mijn schouders op en zei, ach zal wel de warmte zijn…… Ik liep naar buiten en was weer even bezig met mijn Orgoniteplan. Ik schikte de edelstenen, legde ze in de ster en stelde mijn hart open om zo de liefde door te kunnen geven met mijn intentie. Wilbert riep me naar binnen. Het wasmachine was een beetje de weg kwijt. Hij deed van alles wat niet al te best klonk….. Toen ik keek zag ik dat het programma ineens van 40graden naar kookwas was gesprongen en midden in het programma ook nog eens als een dolle aan het centrifugeren was gegaan. HUH??  Ik rommelde er wat mee aan. Uitzetten, verdraaien etc etc maar het leek niet te helpen, zodra ik het ding aanzette ging ie weer helemaal zijn eigen bedachte weg. En die was anders dan wat ik wilde :-S Dus zette ik hem UIT. Basta, klaar ermee. Dat was voor later. Ik liep weer naar de achterdeur en voelde een warme luchtstroom uit de airco komen. HUH?  Ik stopte en zag dat het programma ook daar veranderd was ipv op” High Cooling” stond het op ” Low Dehuminity”. En hoe ik ook op alle knopjes drukte er was niets wat veranderde….. Dus ook die UIT. En weer aan waarop het ding het gelukkig weer deed. Er begon me iets te dagen……. Maar ik zei niets, Hubbie heeft het niet zo op onverwacht “bezoek”. En knipperende lampen is ie wel aan gewend, maar dit zou hem een hoop stress opleveren.  Voordeel is dat hij vandaag een werkdag had ipv vrij en dus vertrok hij in de gedachte dat alles weer gewoon werkte hahaha. #grijnzzz. Ik wist wel beter!! Ik voelde nu steeds duidelijker de hoge trilling die in mij resoneerde en voorzichtig onderzocht ik dat gevoel. Het was me onbekend maar voelde zo enorm zuiver dat ik geen ogenblik me zorgen heb gemaakt. Nog geen fractie van een seconde. Ik keek naar mijn handen en zag dat de trillingen van binnen aan de buitenzijde niet zichtbaar waren. Mooi!! Dan kon ik met een vaste hand aan de slag dus. Opnieuw liet ik alles door mijn handen gaan. Opende opnieuw mijn hartchakra en legde nog met wat laatste veranderingen de puntjes op de I. Voorzic htig en volgens instructie mengde ik de hars met de verharder. Met het roeren in de hars voelde ik hoe de trillingen in mij een soort van draaiende beweging ging maken. Ik goot een klein beetje hars als bodem in de ster en legde daar het zilveren symbool op met daaromheen de 3 edelstenen. De hoge trilling gierden door mijn lijf en toen ik de hars er langzaam op begon te gieten ontstond er een enorme kolk aan draaiende energie in mij. Ik voelde hoe het mijn keel dichtkneep en hoe ik er bijna in mee werd getrokken naar binnen, of was het juist naar buiten? Binnenstebuiten? Het overspoelde me. Ik sloot mijn ogen om zo te proberen bij mezelf te blijven. Ik zag en voelde hoe ipv het donker achter gesloten ogen ik verblind werd door een soort van wit-zilver licht.  Ik deed mijn ogen weer open en door terug te gaan naar het gevoel van liefde lukte het me bij mezelf te blijven en zonder knoeien mijn werk af te maken.
Beduusd en draaierig met een zeer pijnlijke brok in mijn keel stond ik na te trillen en liet ik me in de stoel zakken die achter me stond. De hoge trilling zakte weer en kwam de kolk tot rust en rimpelde nog wat na. Ik resoneerde er nog steeds op mee. Alleen nu wel met ook aan de buitenkant zichtbare bibberende handen en benen. Kippenvel stond dik op mijn hele lijf en het koude zweet poetste ik van mijn voorhoofd langzaam beseffend wat er zojuist gebeurd was. Een heel diep gevoel van dankbaarheid vulde me van top tot teen en ik liet de tranen over mijn wangen maar gewoon rollen.
Tranen van geluk en diepe liefde <3

Naar buiten gaan en fietsen is voor mij de beste manier om aanwezig te blijven en bij mezelf. Dus trapte ik vanmiddag heerlijk wat kilometertjes weg, deed wat boodschapjes en ging naar Fysio. Nog even naar Veltum voor zongedroogde tomaatjes van de Aldi en ook even langs de vredeskerk om te kijken hoe ver het stond met mijn voormalige werkplek J Ja en na ruim 11 jaar daar heen en weer  terug gefietst te hebben rijd ik die weg dus op de automatische piloot. Straatje links, kruising rechtsaf, volgende kruising rechtdoor richting centrum. Maar er werd aan mijn stuur getrokken en dus ging ik links af ipv rechtdoor. Nu gebeurd dit wel vaker en meestal is al snel duidelijk waarom, dus dacht ik ook nu..”OK….. zo kan ik ook fietsen ja”. Een stuk verderop ligt dan de t-spiltsing vanachter de bieb. Daar stond rechts van de weg een moeder met fiets en haar dochtertje met een fietsje. Aan de linkerkant van de weg stonden papa en een zoon met fietsen. Ik minderde een beetje mijn snelheid zoals ik altijd doe als er kinderen op de weg zijn. En net toen ik bij ze was op mijn fiets schoot ineens het kleine meisje achter me de weg op. In een fractie van een seconde ging er weer die enorme golf van hoge trilling door me heen en zonder na te denken trok ik aan mijn fiets en stond ik ineens tussen kind en aankomende auto in. Het was een zwarte auto en hij zal me onmogelijk over het hoofd hebben kunnen zien. In de remmen stond hij een stukje voor mij stil.  Ergens heb ik geroepen; PAS OP!!! STOP!!! Maar dat leek niet van mezelf te komen en weerklonk heel raar in mijn oren. Toen de auto stil stond draaide ik mijn fiets en vervolgde mijn weg. Achter me hoorde ik roepen maar ik verstond het niet….. ik fietste door, de hoek om en weg was ik. Daar stapte ik met bibberende benen af sloot even mijn ogen en hoorde toen in het felle witzilveren licht zijn stem. Hij zei; “Het was jij die de Universele liefde  opvroeg vandaag. En daarom ben ik, Joshua hier. Ik deelde die liefde met Maria Magdalena en nu ook via jou ……” De volgende golf zorgde voor een enorme misselijkheid. Ik stond te trillen op mijn benen door het besef wat er zojuist gebeurd was en wie ik had gehoord. Ik ben een ijsje gaan eten om te bekomen. In een bakje, snickerijs vol van lactose en suikers. En nee…. Geen buikpijn.  Een maal thuis ben en blijf ik een gewoon en onzeker mensje en zocht ik het dus op. Joshua. En ik las op internet dat Joshua de Hebreeuwse en joodse naam is voor Jezus.  Hebrew name “Yehoshua” which means “Yahweh, and its English spelling is “Joshua.”

Bezoek aan een landgoed en racen met moedertje Natuur

Ik hoor je al bijna denken…… “waar is ze nu weer geweest en wat deed ze daar dan?”
En het zijn de kleine dingen die het GROOTS kunnen maken en moedertje Natuur die je je klein en nietig kan laten voelen.

Het beloofde vandaag een warme en droge dag te worden, althans, dat is wat weeronline en buienradar vanmorgen nog vertelde toen ik even voor 9 uur thuis vertrok. Een prachtige dag om te fietsen en dus had ik met mijn zus Hanneke afgesproken dat ik hun nieuwe huis zou komen bewonderen. En al stond er een flinke wind ( van opzij) toch wist ik binnen 2 uur de 40 kilometer die onze huizen van elkaar verwijderd staan te overbruggen. Halverwege ergens stond de temperatuur op zo’n buitenmeter al op 24 graden en dus bedacht ik me tevreden dat het ECHT een mooie fietsdag was. Wanroy was als pauze plaats bedacht zo ongeveer halverwege, maar door een rommelmarkt daar en mensen die rijen dik stonden te wachten op de opening zo net voor 10 uur , zag ik daar af van pauze en trapte ik lekker door. En maar GOED ook. Want ik was nauwelijks bij mijn zus binnen of de buien bastten los. De een na de ander. Maar met genoeg droge momenten om een heuse rondleiding te krijgen over hun prachtige landgoedje. Ooit aangelegd door een bioloog en bedoeld om volledig een biologische balans te creëren, en dat was ZEKERRR nog zichtbaar. Wat een staaltje natuurschoon zeg! Met slingerpaadjes, wallen en een heus stukje bos. En welk moment van de dag je ook hebt, overal mooie plekjes om in het zonnetje te relaxen, of juist een stukje schaduw op te zoeken.

Buienradar en weeronline hadden natuurlijk inmiddels hun voorspellingen wel aangepast!! Maar ook de batterij van mijn fiets was aardig bijgeladen. Ik kon natuurlijk op de fiets richting Nijmegen en dan de trein nemen……. Maar ja…… ik wilde graag fietsen!!! En dus besloot ik de uitdaging aan te gaan en even na drieën een poging te doen de donkerde wolken “achter “me te houden. Heel even dacht ik werkelijk dat me dat echt zou gaan lukken. Haha, de gemiddelde snelheid zat duidelijk hoger dan normaal hoor, zo deed ik mijn best. Met eerst alleen achter me de donkere wolken en voor me een stralend blauwe lucht met witte wolkjes. Maar na een half uurtje begonnen de donkere wolken op me in te lopen en zag ik even verderop naast me grijze verticale dikke strepen die als sluizen vanuit de donkere hemel naar beneden liepen. En ja, ik wist DAAR regent het dus flink. En zolang het alleen achter en naast me was…….. Ik durfde defiets ondersteuning niet veel hoger te zetten want ik had nog een flink eindje te gaan, maar ik trapte de pedalen rond alsof de duivel me op de hielen zat, alleen dan met een BIG smile omdat ik deze wedstrijd met moedertje natuur ook wel wat vond hebben <3 Nadat de eerste dikke druppels vielen en in geen velden of wegen een schuilplek of dorp te bekennen was ben ik toch maar gestopt voor de regenjas. En maar goed ook want binnen no-time viel het er met bakken uit. De wind rukte aan mijn dunne regencape en de regen stortte volle bakken water over me uit. Al snel droop het in mijn schoenen en zelfs in mijn nek, op de een of andere manier had de regen daar een kiertje gevonden om me nog wat meer te plagen.  Ik zat waarschijnlijk midden in zo’n grijze slurf die ik even daarvoor nog op afstand gezien had en zelfs heel even hoopvol had durven denken dat ie misschien wel bijna leeg geregend was. Hahahha  Hoop doet leven!! Toch???

De 30 kilometer zon erna zorgden er voor dat ik weer helemaal droog thuis aan kwam. En ja het was een fantastische fietsdag met een mooie stop op een heus landgoed bij mijn zus J

Dag buiten de tijd

Na een hele lading vitamientjes, lots of verse jus en loads of verse groenten…. en dat kan ik met zekerheid zeggen want het kwam uit eigen tuin #grijnzzz….. krabbel ik langzaam weer een beetje op. Met een keel rauw van het hoesten en weer een kilootje minder op de weegschaal zit ik op mijn eigen plekje in de keuken. Ik werk vandaag thuis. Het eerste uurtje ben ik in ieder geval redelijk goed doorgekomen met zakdoekjes binnen handbereik en geen grote noodzaak veel te moeten spreken. Dat houd de hoestkriebels binnen de perken dus.
Even een korte pauze, de deur open zodat ik de vogels buiten kan horen en de frisse lucht me helpt om de hoofdpijn onder controle te houden. Blij dat ik me niet ziek heb hoeven melden en toch de noodzakelijke dingen kan doen voor mijn teams thuisbegeleiding. Omdat het allemaal zooooo flexibel kan. Ik voel me een rijk en gelukkig mens dat ik de ruimte kan creëren die nodig is en er zo mijn weg in kan vinden. Easy om dan al dansend het levenspad te bewandelen toch?

Volgens de Maya’s is het vandaag de dag buiten de tijd. En zo voelt het inderdaad dan ook wel voor mij. Ik kan in alle rust terugblikken op het afgelopen jaar. Maar ook vooruit kijken naar wat komen gaat. Natuurlijk lees ik daarbij alles wat ik kan vinden over de huidige Maya energy, de sterren en planeten, de aankomende eclipsen en wat zoal nog meer voorbij komt aan wijze of interessante boodschappen die in mij resoneren.
Als ik terugblik zie ik vooral een leven VOL van avontuur, muziek, creaties en mensen waar ik van houd. ZIELSveel van hou  Ik hoef van mijn plekje in de keuken alleen maar om me heen te kijken om te zien wat het leven me via mijn creativiteit weer gebracht heeft. Boven op de kast staat het fotoalbum van onze reizen van afgelopen jaar. Ik hoef het niet eens te pakken want alle bijzondere plaatjes en momenten zitten in mijn hart gegrift.
Maar ook staat het reizen weer met stip op 1 in het aankomende jaar!!! Een fietsweekje in de kop van Noord Holland, een verrassingsweekendje weg met manlief, onze cruise om ons 25 jarig huwelijk te vieren met oa een bezoek weer aan Malta en het Hypogeum daar. Als een rode draad zal ook de Amerika reis volgend jaar September door ons leven geweven worden, omdat ik aan het draaiboek zal werken en dus steeds al een beetje daar ben dan.

Dag buiten de tijd; ” Deze dag biedt gelegenheid om de vrijheid te ervaren van het leven, ware tijdloosheid en liefdevolle vriendelijkheid”.

Wat zegt de Maya energy in de Tzolkin precies over het aankomende jaar?
Als je tijd als spiraal bekijkt, is oud&nieuw niet een gekozen moment (zoals in onze kalender) maar een vast ijkpunt. Dit ijkpunt ligt op 25 juli. De tzolkin gaat uit van een zonnejaar en 25 juli is de dag waarop de zon in het oosten opkomt met de dichts bijzijnde ster Sirius. Dit is vanuit aarde gezien de enigste conjunctie die elk jaar op precies hetzelfde moment plaats vind. En vormt hierdoor een goed ijkpunt om tijd te kunnen meten.
Het nieuwe jaar begint op gele zaad 12 en deze dagenergy zal het hele jaar meegenomen worden als een soort basis. Hier lees je wat Nicole er over schrijft http://mayatzolkin.com/12-zaad-jaar/

En nadat ik er van alles over gelezen heb kan ik het misschien in 1 zin en een bijpassend filmpje laten lezen en zien. Het nieuwe Tzolkinjaar gaat om je Innerlijk licht, laat het schijnen!

https://www.facebook.com/inlight.de/videos/467155313417274/

De Samsung stappenteller en health app

De Samsung stappenteller en health app

Ken je hem????

Nou ikke nu wel, hihi….
Al maanden hoor ik Wilbert als hij ’s avond moe thuis komt en er weer het een en ander mis ging, zijn verhaal afsluiten met “nou ja, mijn stappenteller zei dat ik mijn goal weer gehaald heb vandaag 😉 Een leuke manier om de soms moeilijkere dagen te relativeren.
Ik ben niet zo’n held met lopen, laat mij maar fietsen…… Maar toch werd ik nieuwsgierig naar die stappen teller, want ook op het werk hoorde ik collega’s soms iets zeggen over het behalen van die 6000 stappen en zijn me zelfs alle truckjes al uit de doeken gedaan inmiddels om die 6000 zittend te behalen  😉

Dus zocht ik op google play naar de app waar blijkbaar zoveel mensen al mee bezig waren. Ik koos natuurlijk voor de samsung health app met stappenteller, want als echte samsung familie konden we dan tenminste ook wat vergelijken he!! Tot mijn grote verbazing had ik gisteren rond de middag na een stukje stad Venlo en rondje dorp Venray mijn gaol van 6000 stappen al gehaald!! Wauw het wordt nog eens wat met mij he!!! Toen ontdekte ik dat je in de app ook fiets gaols kon zetten. AHA, mijn ding dus he!!!! Dus ging nam ik een snelle lunch en verdiepte me in de instellingen van dit deel van de app. En ipv mijn huishoudkarwijtjes op te gaan knappen stapte ik daarna op de fiets. Ik was net Venray uit toen een vriendelijke stem me vertelde dat ik er al 1 kilometer op had zitten, hahah, ik had hem ingesteld op 10 kilometer dus dat moest ff snel kunnen toch?? En bij iedere behaalde kilometer werd me verteld wat de gemiddelde snelheid was, de afgelegde afstand, de gereden tijd en de ingeschatte tijd voor het totaal van de 10 kilometer. Als ik stopte werd me vriendelijk verteld dat ik even pauze had en als ik weer opstapte dat de pauze voorbij was.  Je snapt al dat mijn muziekje heeeeeeel vaak onderbroken werd. Blijkbaar dacht mijn app dame dat ik nog meer aanmoediging nodig had, want bij 9 kilometer hoorde ik “YOU CAN DO IT!!!!!” Whahhahaha Hoog tijd om even aan te gaan bij mijn schoondochter die Ocherm ziek op de bank lag L Nadat de gaol behaald was kreeg ik toch iedere kilometer nog updates over mijn behaalde kilometers, snelheid etc etc

Dat ik het appje nog niet helemaal door heb bleek vandaag wel toen ik na ruim 60kilometer trappen op de app keek en 31,5 zag staan L. Ja…… iddd het was wel heerlijk muzikaal de terugweg, zonder storende damesstem , hihi Nou ja!! Ik heb in ieder geval een leuke dag gehad met mijn broer. Zijn volkstuin gezien en hem geholpen te landen in 2017 met zijn smartphone 😉 Gaol behaald zou ik zo zeggen !!!

Moeilijke dingen en Anna te Drieën

Met een zwaar hart , een dichtgeknepen keel en de tranen heel hoog liep ik rond de middag mijn kantoor uit.  Het waren niet alleen de werk gerelateerde zaken die me verdrietig maakten, ook mijn eigen worstelingen speelden me vandaag parten. En dus besloot ik de middag te gebruiken om eens heerlijk uit te waaien om daarna met een frisse blik weer naar het leven te kunnen kijken wat zich voor en door mijn ogen afspeelt.

Natuurlijk mogen dingen soms ook best moeilijk zijn!!
Sommige moeilijke dingen kun je niet veranderen en kun je dus slechts aanvaarden.
Andere moeilijke dingen zijn ook om slechts te aanvaarden maar brengen je ook nieuwe inzichten.
En soms ook zorgen die nieuwe inzichten dat moeilijke dingen niet langer meer moeilijk zijn! <3

Ik probeer in mijn werk de dingen zo goed mogelijk te doen, zelfs als daarmee de moeilijke dingen geen spat veranderen.  Maar ook in mijn persoonlijke leven doe ik mijn best de dingen goed te doen, voor mezelf en voor de ander. De balans daarin zoeken is de uitdaging die ik dagelijks aanga.
En al lijk ik groot, en sterk, en soms zelfs heel wijs, ik ben slechts een mensenkind op moeder Aarde met een hart voor al wat leeft en ieder die ik lief heb heeft een plekje in dat hart.
En dat mensenkind op moeder Aarde is soms ook heel onzeker en dan vraag ik me af of de dingen die ik doe wel goed zijn zoals ik ze doe.

Nadat ik de wind zijn kans had gegeven mijn muizenissen het hoofd uit te blazen, en ik merkte dat fietsen vandaag niet de oplossing was, liep ik vanmiddag de grote kerk in die open was voor bezichtiging met al die vragen in mijn hoofd en hart. Vast van plan een stil hoekje te vinden bij Maria om mijn vragen met haar te bespreken. En terwijl ik daar in een hoekje stond bij Maria en naast me in de vitrine een prachtig oud beeld van Anna te Drieën zag voelde ik hoe de zwaarte via de koele grote stenen tegels op de vloer moeder Aarde in zakten. Ik heb geen idee waarom de vrijwilligster naar me toe kwam lopen en waarom ze me vroeg of ze iets voor me kon betekenen…….. maar ik vertelde haar dus dat ik wist dat er in de kerk NOG een beeld van Anna moest staan maar dat ik dat eigenlijk nog nooit opgezocht had. Dat wilde ze me wel wijzen en dus liepen we samen al babbelend door de kerk helemaal naar voren. En vroeg ze me hoe ik dat toch wist en waar mijn interesse vandaan kwam. Een bijzonder en mooi gesprek ontstond en al gauw werd ook een andere vrijwilligster betrokken in ons geanimeerde gesprek over Anna, Frankrijk en de black Madonna oa.

En zo stapte ik een half uurtje laten weer naar buiten het stralende zonnetje in, heel veel denkbeeldige kilootjes lichter. Opgelucht en gevuld met nieuw licht fietste ik dus naar huis en las een mailtje wat te maken had met de moeilijke dingen…….  En daarin stond dit:

Onze diepste angst is niet dat we onvolmaakt zijn.
Onze diepste angst is dat we immens krachtig zijn.
Het is ons licht, niet ons duister dat ons het meest beangstigt

– Marianne Williamson

En JA!!! Dat resoneert. Dank je wel lieve Ine Boesten dat je het mij op deze manier onder ogen hield zodat ik het mee kan nemen in het leven wat zich voor en door mijn ogen afspeelt.