Categorie: Gedachtenspinsels

Afscheid nemen doe je als mens op vele manieren en om vele redenen. Om er gewoon eens een paar te noemen…..

• Van een periode in je leven, na een scheiding bv, of als je je 1^e kind krijgt, of juist als je kinderen het ouderlijkhuis hebben verlaten…
• Van een vriend of familielid die komt te overlijden
• Van een collega die ander werk vindt en de organisatie waar jij werkt gaat verlaten.
• Zelfs van een kledingstuk wat je graag droeg maar nu toch ECHT versleten is 😉

En over welke vorm van afscheid je het ook hebt, triest of juist heel blij, je laats iets achter je wat niet meer op dezelfde manier terug komt. En vaak gaat het dan ook op een periode van rouw, van iets kwijt zijn geraakt…. En dat mag een plaatsje krijgen.
Afscheid nemen doe je op verschillende manieren. Niet alleen ieder mens doet dat op zijn eigen manier, ook bij ieder mens apart zijn er nog verschillende trajecten die je emoties af te leggen hebben. Een stukje gaat via je hoofd, maar een ander stuk via je hart en ziel. Een stukje verwerk je bewust, maar een stuk ook heel onbewust.

Ik wil graag een stukje van mijn afscheid waar ik nu mee moet dealen met jullie delen……..

Afgelopen weekend bereikte mij het bericht dat een dierbare collega TB de strijd met slokdarmkanker verloren had en aan de gevolgen ervan was overleden. En ja….. natuurlijk schrok ik enorm van dat bericht!!! Want zelfs al worden me soms dingen “ingefluisterd”, ik houd hoop dat het leven soms anders kan en mag lopen.  Dus toen na een heftige periode van behandelingen ook na de zware operatie afgelopen week er geen berichten kwamen was ik opgelucht, HEEEEL opgelucht. IK merkte aan mezelf dat ik in eerste instantie bij het slechte nieuws na de 1^e schok op de automatische piloot ging en de werkgerelateerde zaken begon te regelen zondagavond. Een half uur nadat dat gedaan was en ik ff niets kon betekenen in het hele verhaal werd ik ziek, doodziek! Ik kreeg koorts en ging letterlijk finaal over mijn nek, en hoe!!! Voor het eerst in ruim 10 jaar want sinds mijn galblaas verwijdering heb ik niet meer overgegeven. De koorts nam me mee naar een warrig dromenland en gaf me de kans alvast een stukje onderbewust te gaan verwerken. Maar maandag kwamen in een golf dan toch alle bewuste emoties in alle hevigheid bij me binnen. Verbaasd over mijn heftige verdriet vroeg ik me af waar dat vandaan kwam. En begon ik met hulp van mijn hoofd samen met gewoon goed “voelen” te bedenken hoe het nu in elkaar zat voor mij.

Bijna 12 jaar geleden begon ik als relatiebeheerder bij Proteion en was ik het grootste deel van mijn werk betrokken en bezig voor thuisbegeleiding – TB. Een machtig mooi team mensen en machtig mooi werk!!! Niet alleen vanuit mijn hart maar vooral ook vanuit het hart van deze dames en heer. Ruim 70 mensen die werk deden waar ik me erg betrokken bij voelde en dus niet gek dat ik ook steeds meer betrokken raakte bij deze mensen ZELF. Ik was dan ook SUPER blij toen ik hun teamondersteuner mocht worden en zo nog nauwer betrokken was bij werk en mensen. Niet gewoon collega’s maar mijn TB familie. En dus noem ik ze ook altijd mijn dames en heer JEn ja, natuurlijk vertrokken er soms collega’s, want zo gaat dat nu eenmaal. Maar de meeste vormen van vertrek hadden ook een deel blijdschap voor die ander die een nieuwe uitdaging vond bv.
Ik moet zeggen dat in mijn hele werkende carrière ik nog nooit zoveel te maken heb gehad met zieke collega’s als bij Proteion. En natuurlijk hoort dat misschien ook wel bij een grote organisatie als Proteion….. maar er waren periodes waarin ik dacht “houd het nu nooit op??” De een na de ander die met slechte diagnoses kwamen, zware behandelingen ondergingen en echt heeeeeel erg ziek waren.  De meeste die na zo’n zware periode van dokters hoorden dat ze “genezen”waren, “schoon”……… Maar eerlijk is eerlijk, toch altijd enorm ingeleverd hadden. En meestal dus ook afscheid namen als collega om met nieuwe levensvreugde de draad weer op te pakken die er nog was. Ik was dan als collega blij dat deze mensen dat stukje levensvreugde nog gegund was en dat maakte afscheid een stuk makkelijker voor mij. Soms liep het ook niet goed af met een “genezen of schoon” verklaring en volgde er een scala aan mogelijkheden via de organisatie om afscheid te nemen. En ja, natuurlijk gaat je dat niet in de kouwe kleren zitten, het gaat om een collega immers……. Maar ik merk nu dat het meer is dan in mijn kouwe kleren, het zit me onder m’n huid, het is niet zomaar een collega, het is mijn TB-familie lid!! Een van mijn dames. Of moet ik NU al ‘was’ gaan zeggen…… ja zelfs dat soort kleine dingen als gebruik van een woordje zorgt al voor tranen in mijn ogen. Onze stoere, liefdevolle, spontane lieve Nicole WAS maar zal voor altijd mijn TB familie blijven.

<3 Lieve Nicole , ik ga je enorm missen!!! Dank je wel voor al jou mooie werk en gewoon jou ZIJN. Dag lief mooi mens <3

 

 

De vakantie is voorbij, morgen weer aan het werk. De eerste sneeuw in het zuiden van ons land is gevallen. De periode van stilte in de natuur is begonnen. Het is de tijd van innerlijke ontwikkelingen. Het zijn intense maan-maanden waar we nu inzitten en die nog komen gaan. Onderweg naar volle maan op 3 december, een super moon en de 1^e van 3 bijzondere manen. De 2 andere vallen beide in januari, 2 januari super moon en de 31^e is ook nog een super blue moon. Logisch dus dat de maan energy nu al zo duidelijk voelbaar is.

Een super moon is de volle maan die in zijn ecliptische baan om aarde de dichts mogelijke positie heeft tov aarde. Ze lijkt dan groter (7-14%) en veel helderder (16-30%). Als de afstand tot aarde minder is dan 360.000 km noemen we de volle maan een super moon
2017: 3 December super moon 16:48 afstand 357,495km (opkomst maan 16.57)
2018: 2 Januari  super moon 03:25 afstand 356,565km (opkomst maan 1-1-2018;16.24)
2018: 31 Januari super blue moon 14:27 afstand ~ 357.500 km(opkomst maan 17.31)

Meestal hebben we om de 2 a 3 jaar een Blue moon ( 2 volle manen in 1 kalendermaand) in 2018 hebben we er echter 2 in 1 jaar!!! In Januari dus een super moon en een blue moon, in Februari geen volle maan en in Maart dus weer een volle maan en een blue moon.

Tijdens volle maan heeft de maan grotere invloed op de getijden op aarde. Misschien ken je de verhalen wel van springvloed die soms door harde wind tot een stormvloed groeit; waternoodramp 1-2-1953. Als het dus ook nog eens super moon is, is de aantrekkingskracht op water dus NOG groter. Logisch dat ik als mens die voor 60% uit water bestaat  dit dus ook voel J Er wordt aan me “getrokken”.

Wist je trouwens dat de  getijdenwerking wrijving veroorzaakt op/in aarde en er daarmee voor zorgt dat de draaisnelheid van de Aarde langzaam afneemt. Oftewel met andere woorden er voor zorgt dat aarde niet steeds sneller draait. Zonder de getijdenwerking zou de Aarde op dit moment sneller om haar as gedraaid hebben. Slechts een puzzelstukje in het Universum wat er voor zorgt dat we niet met z’n allen de bocht uit vliegen 😉 Balance in de dans der dansen……

Voor mij is creativiteit vaak DE manier om uiting te geven aan al wat het in me los maakt, deze maan energy. Creativiteit in koken, tekenen,handwerkjes, klei of speksteen, en nog zoveel meer, alles is mogelijk. Zo creëer ik dus van alles, groot of klein, tijdelijk of blijvend……  Soms deel ik het met anderen, soms ook niet. Belangrijk voor mij is muziek als ik zo bezig ben, muziek  neemt me mee op haar waves naar mijn kern. Muziek samen met creativiteit helpen met gewoon te verblijven in mijn ZIJN en deel te nemen aan deze dans der dansen. Het mooie en bijzondere aan gewoon ZIJN is dat het mijn wereld soms zo enorm kan vergroten als tijd en ruimte compleet afwezig kunnen raken. 3D krijgt dan een ander cijfertje denk ik 😉

Ik heb de afgelopen jaren al veel creatieve projectjes gehad in periodes zoals deze nu. Al had ik een paar jaar geleden nog niet in de gaten dat het een steeds terugkerend patroon is. Dus neem ik me voor deze keer dit project nog bewuster in te gaan om zo nog beter vanuit mijn kern en creativiteit  de waves aan energy te volgen die maan door me heen stuurt. Benieuwd wat het me gaat brengen…….