Dinertjes met z’n tweetjes

Alleen als je t uitspreekt hoor je dat het rijmt he. Grappig eigenlijk!! Je hebt dus meer nodig dan alleen een paar ogen die lezen…. En zonder dat we het weten gebeurd dat veel vaker. Dat we meer nodig hebben dan slechts 1 zintuig voordat de meest eenvoudige maar bijzondere dingen ons soms pas opvallen. Vroeger leerden we dat er 5 zintuigen zijn die ons de wereld om ons heen laten beleven. Inmiddels vind je op internet toch ook wel websites die vertellen over 7 of 8 tot zelfs 12 zintuigen!!! De 5 van Aristoteles: zien, horen, ruiken, voelen en proeven natuurlijk. Maar dan worden verder nog dingen genoemd als spieren en gewrichten, evenwichtsorgaan en dus zoals je in de afbeelding ziet de 12 zintuigen naast de sterrenbeelden. Ik denk dat deze het dichtst bij mijn ideeën komt over wat zintuigen zijn. Want naar mijn idee speelt ook intuïtie, voorstellingsvermogen en bv creativiteit een grote rol.

En terwijl ik dit zo zit te typen bedenk ik me dat ik met mijn tekst van vandaag eigenlijk iets heel anders wilde vertellen.  Moet ik de titel nu aanpassen naar “Zintuigen”? Ik begin dus maar even opnieuw ????

Dinertjes met z’n tweetjes

Al meer dan 35 jaar kook ik met liefde en plezier voor iedereen die bij me aan tafel komt zitten om mee te eten. Van de eerste pan Macaroni in het keukentje waar mijn vriendje op kamers woonde, nog heel eenvoudig maar oh oh wat was ik er trots op!! Tot de ingewikkelde recepten die ik tegenwoordig zonder moeite in elkaar weet te draaien ( zonder moeite….denken velen, haha, maar niet heus). En waar ik het meest van hou zijn de dinertjes met z’n tweetjes waar ik dagen mee bezig kan zijn omdat ik recepten wil combineren. Een beetje van dit, een beetje van dat, en de rest van E’Anna. Het heeft echt jaren geduurd voor we wat vaker dan alleen buiten de deur konden genieten van een diner voor twee. We hadden natuurlijk een opgroeiend gezin waarin mijn kookkunsten al vaak veel vroegen van mijn fantasie door de wel hele brede smaak patronen die onze boys hadden. Met kunst en vliegwerk wist ik toch bijna altijd wel weer voor iedereen iets op tafel te zetten wat gegeten werd. Zelfs als dat betekende dat ik 3 verschillende menuutjes had. Maar ook toen de boys het huis voor en na verlieten bleef het samen eten beperkt tot maximaal 2 dagen in de week door de beroepskeuze van manlief. In de horeca zijn de meeste keukens op maandag en dinsdag gesloten en heb ik dus mijn eigen keukenchef gewoon thuis. Dan is hij vrij en mag ik koken!!! Meestal vallen die dinertjes dus op een maandag. Dan kan ik het hele weekend googelen naar recepten, wikken en wegen wat vind ik lekker, waar hou mijn lief van en wat past het beste bij elkaar…… Dan laat ik namen van recepten in woorden over de tong rollen om alvast te proeven of dit zou kunnen zijn wat ik zoek. En als ik twijfel doe ik hetzelfde nog een keertje dunnetjes over met de ingrediënten van een recept.  Je kent het vast wel , die uitdrukking dat het water je in de mond loopt als je iets lekkers ziet…. Een ander zintuig misschien denk je, maar het is toch echt hetzelfde als bij het lezen van een receptje. Mijn fantasie en voorstellingsvermogen , maar zeker ook mijn creativiteit maken dat ik werkelijk vooraf al aan het proeven ben. En weet je wat daar nu zo leuk aan is ook nog??? Je kunt zoveel proeven als je wil, het kost niets en je komt er geen gram teveel van aan!!! Haha, Eigenlijk is het dezelfde voorpret op dat dinertje als de voorbereidingen van een mooie reis dus.
Probeer het maar eens en proef met me mee wat we misschien maandag wel gaan eten!

In balsamico gelakte eendenborst …… hmmmmm  met gekonfijte uien, (Jammie in Balsamico en port, hmmm heb nog wat madeira staan van een ander receptje, moet vast kunnen ipv port) Oh en een ander recept!!  Eendenborst met kersensaus ( ook weer met balsamico in t receptje) Zal ik daar dan een zoet aardappel pureetje bij doen? Of mijn aardpeertjes uit de tuin halen? En wat voor groenten doe ik er bij? Een spannende rode kool misschien??? Ff googelen dus… OOO kijk nou!! Een recept van Eendenborstfilet met sinaasappelglazuur en rode kool waar ook balsamico in gebruikt wordt. Jeetje echt waar bij mij loopt het water me dan in de mond hoor!!! Een mix van dit alles zal het in ieder geval wel worden dus.

Ik hoor je nu bijna denken “Ik dacht dat E’Ánna geen vlees at….” En ja dat klopt…. Bijna ????
Ik eet meestal vis, veel groenten en heeeeel af en toe biologische kip. Maar de eendenborst met gekonfijte uien is een uitzondering dus. Een paar jaar geleden at ik dat op het foodtruckfestival Trek. En omdat mijn motto was “wat je niet kent kun je in ieder geval proeven” heeft dat gerecht me toen voor het leven overtuigd dat ik nooit een echte vegetariër zal kunnen worden. Maar ja, de reden dat ik gestopt ben met vlees eten is dan ook simpel omdat ik het echt niet meer lekker vond. En niet uit een of andere overtuiging ????

En ook al eet ik dit weekend alleen toch mag je ook daar op de zojuist ontdekte manier van meegenieten hoor. Proef maar eens…. Sint-jakobsschelpen, hazelnootkruidenboter en zoetzure kersen en een stukje gegrilde tonijn met de Japanse kruiden van Jonnie de Boer. Ik moet nog bedenken wat ik voor groenten erbij wil gaan doen.

Genoeg gekletst over eten nu, Heb er honger van gekregen!!! Tijd om te gaan eten dus!! De paddenstoelenragout ( ook al met een scheutje madeira ???? ) is bijna klaar. Jammie!!!

 

Over Sabbat en aftellen….

Vrijdag…… nog 3 nachtjes slapen!!!
Het was een wel HEEL bijzondere dag vandaag! Ik fietste voor het laatst deze maand naar mijn werk. En dat is op zich niet bijzonder zo op de laatste dag van Augustus natuurlijk. Maar wetende dat ik pas weer op 2 oktober de fiets op zal stappen om diezelfde weg te fietsen… ja dat geeft wel een bijzonder gevoel ???? En ja , natuurlijk is de vakantie nog niet begonnen want ik zal dit weekend ( zondag want deze zaterdag is voor de sabbat) en maandagochtend nog even flink aan moeten poten en een berg werk verzetten voor ik mijn job voor een maand los kan gaan laten.

Het hoogte punt van mijn dag was een gestolen momentje in een korte pauze op het werk. Ik keek heel even naar een bliebje op mijn telefoon. Een berichtje bleek….. op mijn facebook. Niets bijzonders denk je misschien! Nou………..WEL dus!!! Al enige jaren volg ik het wel en wee van Geert Kimpen. Ik ben weg van zijn boeken en schrijfstijl, maar nog meer van de man Geert ZELF. Ik heb hem ontmoet op een tweetal lezingen en sprak hem op een tweetal beurzen. Wat een enorm mooi, warm en LICHT mens is dat toch zeg!! Ik bewonder hem en heb dus al heel veel van zijn boeken gelezen.  Een aantal weken geleden zag ik een wedstrijd voorbij komen, waarbij je een foto moest maken van jezelf en een boek van hem. Dan kon je deelname aan een Sabbat winnen met hem. Keer op keer liet ik het passeren maar volgde het wel dus. Tot afgelopen week in een opwelling ik dus ook een fotootje maakte. En de opwelling was zo sterk vanuit de impuls dat ik zelfs vergat te lachen!!!! Toen ik dat zag heb ik een moment overwogen mijn foto en deelname maar te verwijderen. Ik weet nog dat ik dacht…. “Zul je zien dat dit in mijn vakantie is… hahhahaha……en sta ik daar stom op die foto”. Maar ik liet het dus los……. Tot vandaag dus dat bliebje. En ja je kunt het misschien al raden he!!!! Dat bliebje was dus de uitnodiging voor de Sabbat. Ik had GEWONNEN!!!!! Ik voel me zowiezo een rijk mens, maar bij het lezen van het bericht begon alles in mij te tintelen  en rolde ik van verbazing in ongeloof door naar trots, blijdschap en geluk!!! Haha, terwijl ik ook echt METEEN besefte dat ik er niet heen zou gaan. Want immers, op DIE dag zou ik in Grand Canyon staan, langs oude sterrenkaarten mijn weg zoeken in Orion op Moeder aarde weerspiegeld en bijzondere ontmoetingen hebben met Native American’s. Mijn Sabbat zou zowiezo bijzonder zijn. En toch zal ik die ene Sabbat heel sterk ook aan Geert en al zijn gasten denken en hen in gedachte groeten. En om alvast te onderzoeken hoe ik dat het beste kan doen dompel ik me vanavond onder in de Sabbat via internet. En lees ik me in, neem de gevonden informatie tot me, doordrenk me met de Sabbat wijsheid en staat mijn zaterdag ook in dat teken dus. Een rustdag volgens Joods- Christelijke gebruiken. En wie weet…. Misschien vertel ik je er morgen wel meer over in weer een story full of Emmy’s Sabbat.

Roam like Home

Het is aftellen…. Al weten we nu door de staking op Schiphol niet meer precies wat er af te tellen is. We gaan er dus maar vanuit dat we om kunnen boeken en bv zondag of maandag vertrekken ipv dinsdag. Al ruim een jaar ben ik bezig met de voorbereidingen en zo zie je maar hoe dingen last minute anders kunnen lopen.

Zo ging ik bv in Januari naar de vakantie beurs en kocht daar een mifi router bij Pieter van WifiBoxx. Helemaal in mijn nopjes dat ik dat al geregeld had en we dus onbezorgd konden Whatsapp bellen en reisblog en social Media beschikbaar zouden zijn. Zonder hoge rekeningen achteraf zoals op ons vorige Amerika avontuur in Miami en de Caribische cruise. Onze beide telefoons en de tablet zouden via onze eigen hotspot moeiteloos moeten kunnen werken. Alsof we gewoon thuis op onze eigen Wifi zitten ????Roam like Home. Het instellen van de mifi router en het activeren van het data kaartje kwam op mijn to-do lijstje te staan vlak voor vertrek. Deze week dus ????. Op mijn vrije maandag ging ik er eens goed voor zitten en nam uitgebreid de tijd alles door te lezen en stap voor stap uit te voeren wat er in de bijgeleverde instructies stond. Ik ben nou niet bepaald een digi-beet, maar het lukte me dus niet de router aan het werk te krijgen. Ik nam dus via mail contact op voor hulp en advies met Pieter van WifiBoxx. Blij dat ik dit klusje niet uit had gesteld tot daags voor vertrek. En maar goed ook……..  #grijnzzz Want wat bleek……. Het type router, de TP-Link bleek niet geschikt voor USA ivm frequentieverschillen. En dat was ten tijde van mijn aankoop dus nog niet bekend. Dus stel je voor dat instellen geen probleem was geweest…. Dan waren we in de USA dus uitgekomen op een niet werkende hotspot.  Nou…. Het mag blijkbaar zo zijn dat ook hierin alles op zijn pootjes terecht komt hoor!!! Want jeetje mina, wat een staaltje TOPservice wordt er verleend door Pieter van WifiBoxx zeg!!!! BIJZONDER!!!!! Niets is teveel om ons probleem op te lossen. Na mailcontact was er ook telefonisch contact. En niet alleen kan de TP-Link gewoon terug, ook krijg ik nog voor vertrek een andere router toegestuurd, EN wordt ik geholpen bij het instellen van die nieuwe router. En dat alles kosteloos!! En dan is het niet alleen opgelost voor onze Amerika avontuur DIT jaar, maar voor alle vakantie avonturen die nog mogen komen in de aankomende jaren. Omdat we gewoon datakaartje bij kunnen bestellen wanneer dat maar nodig is, zelf via online opwaarderen tegen een wel heeeel mooi tarief.

Ik zou dus zeggen “Kijk eens rond op zijn website en webshop”!! https://wifiboxx.com/

En opnieuw…….Stappen zetten……

Het is wat met die voeten van mij zeg!
In het begin van dit jaar kon ik echt heel slecht uit de voeten. Zelfs een kilometer was niet altijd haalbaar. Met ons Amerika avontuur in het vooruitzicht wilde ik daar heel graag verandering in brengen. En dus begon mijn verhaal van het “stappen zetten”.

Ik zocht een nieuwe podologe, deed mijn verhaal en vroeg of ze een steunzool kon maken waarin al mijn klachten mbt voeten en lopen meegenomen werden. De hielspoor, de korte achillespees, de reumaklachten en natuurlijk de doorgezakte voeten die ondersteuning nodig hebben. De jonge dame in kwestie leverde echt super goed werk. MAATWERK!!! Ik kocht een paar nieuwe schoenen en idd… ik liep er zo op weg. ???? Nee hoor, dat is niet helemaal waar, ik moest er echt wel een paar weken aan wennen maar dat ging boven verwachting dus.

Vol vertrouwen in de toekomst zette ik nog meer stappen. Ik wilde immers niet gewoon alleen lopen …… maar ook korte hikes kunnen doen!!!! De zoektocht naar de juiste wandelschoen begon  en uiteindelijk bleek een paar Wolky’s de juiste stevige stapper voor me. Ik bouwde de wandelafstanden op tot zelfs ruim 8 kilometer!!!!! Wie had dat OOIT gedacht!!! En dus voegde ik de korte hikes van 2 en 3 miles toe aan ons roadbook en zette ze in de routeplanner.

Maar toen werd het zomer…. En het werd warmer. En warmer… en het bleef warm en soms zelfs echt HEET. Weken aan een stuk. En mijn lijf en vooral ook mijn voeten reageerden daar op. Mijn benen en voeten werden dikker. Ze zwollen letterlijk op door het vasthouden van vocht. Ondanks de steunkousen en medicijnen dus. En al snel bleek dat lopen me toch wel erg zwaar viel. Mijn voeten zwollen soms zo enorm op dat ik mijn schoenen niet eens aan kon of ze na een paar uur uit moest doen zoooooo strak zaten ze!!! Ik moest gedwongen een paar stappen terug doen ☹ En merkte dus ook hoe snel je iets weer kwijt bent wat je opgebouwd hebt met maanden doorzetten en niet opgeven. Afgelopen week moest ik dus helaas vaststellen dat de 8 kilometer weer verleden tijd was en de realiteit amper 2 km nog.

Maar ik was niet van plan om bij de pakken neer te gaan zitten. Nee nee!! Dus bleef ik zoeken en proberen hoe ik op de been kon blijven. Ik kocht een paar hele lichte sportieve schoenen in de opruiming. Ja ze passen en ja ik kan er op lopen…. Als het niet te warm is dus. En dus zocht ik verder…. Want immers, de weersvoorspellingen in USA zijn toch echt rond de 35 graden in de eerste helft van onze vakantie. Daarna zakt het onder de 30 waarschijnlijk ????. En gisteren kreeg ik toch zomaar een geweldige ingeving!!!!! Ik moest niet zoeken naar schoenen die passen……. Maar die te groot zijn!!!! Hahahaha, ja dat klinkt heel erg onverstandig misschien he!!! Dus ik ging alle uitverkoop winkels nog eens langs maar keek nu bij een maatje meer! En dat klinkt heeel eenvoudig, maar dat is het zekerrrr niet!! Want vind maar eens een dames schoen in 44 waar ook een eigen steunzool in kan. Maarrrrr ik heb ze gevonden hoor!!! Het is een schoen die speciaal gemaakt wordt voor mensen met diabetes, zonder naden aan de binnenkant die duwen, knellen of schuren.  Een gedeelte van het leer is enigszins elastisch en rekbaar. Ik heb deze schoen al eens eerder gehad in mijn eigen maat dus en kon me herinneren dat ik die moeiteloos ingelopen heb toen. Nu dus in een maatje meer samen met een hielstopper (tegen het slippen) waardoor de schoen dus 43, 5 is geworden. En ik denk dat dit DE oplossing is als mijn voeten niet meewerken en ik wel stappen wil zetten #grijnzzz

Dag buiten de tijd

25 juli
Dag buiten de tijd
Waar sta ik nu en waar wil ik naar toe is DE vraag die bij vandaag past, want dat is wat de Maya’s zich met name ook afvroegen op deze dag buiten de tijd. Een dag na het afsluiten van een Maya kalenderjaar en een dag voordat het nieuwe jaar begint.
Ik eet vandaag een eenpersoons paella . Alle restjes die er in verwerkt zitten staan symbool voor het afgelopen jaar. Ik voeg last minute nog wat recente ervaringen toe en neem dat tot me, soort van herkauw van wat was….. En ja het bekomt me prima, het merendeel was ook prima. Sommige dingen heb ik van geleerd. Anders gezegd, soms moet je de kruiden anders gebruiken zodat het je beter smaakt ???? De rode draad van afgelopen jaar was zeker het voor mezelf kiezen, en het voor mezelf zorgen. En ja…. Ik heb wel wat stappen gezet!!!! Ben trots op waar ik nu sta!!! En ik geniet van wie ik nu BEN. Ik heb heel recent nog ervaren hoe ik geraakt kan worden door mijn verleden en het toch ook weer los kan laten. Het mag er zijn want het maakt me tot wie ik nu BEN.
Waar wil ik naar toe????
Hahah het eerste wat in me opkomt bij die vraag is “naar ons USA avontuur!!!! Samen….. leven , genieten, ervaren vanuit hart en ziel. En ieder moment daarin voelen wat het hier en NU is en wat de bijzondere linkjes zijn naar wat ooit was door vele andere levens en dimensies. Op de toppen van intens genieten en ervaren, bewust en onbewust. En er dan over vertellen in mijn “verhaaltjes” en het zo delen met wie het maar wil lezen. Het woorden geven aan…. is voor mij het enige doel daarin. En zo ga ik weer nieuwe ankers slaan op plaatsen door tijd en dimensies heen zoals ik al vaker en eerder deed.
Maar natuurlijk is dit nieuwe Maya jaar pas net begonnen als we weer terug komen van ons USA avontuur. Ook daar hoort dan die vraag nog bij ”waar wil ik naar toe…” Ik laat het op me af komen en bewandel het pad stap voor stap. En op dat pad ligt eerst nog de maansverduistering van aankomende vrijdag waarin ik alvast de verbinding kan leggen met de Orion Map en ons USA avontuur, een 1e anker zeg maar ???? in een nieuw Maya jaar.

En ik kijk dus ook uit naar mijn “Orion- wandeling”; Betatakin- Canyon the Chelly- The 3 mesa’s, Wupatki, Walnut canyon, Homol’ovi . Wonderlijk hoe al deze plaatsen bijna als vanzelf op onze route samenvallen.

En terwijl ik zo aan het schrijven ben WEET ik ineens het antwoord op de vraag waar ik mee begon; “Waar sta ik nu en waar wil ik naar toe”….. Ik sta in mijn centrum en ik ga er een Universeel jaar van maken. Letterlijk en figuurlijk