Het is wat met die voeten van mij zeg!
In het begin van dit jaar kon ik echt heel slecht uit de voeten. Zelfs een kilometer was niet altijd haalbaar. Met ons Amerika avontuur in het vooruitzicht wilde ik daar heel graag verandering in brengen. En dus begon mijn verhaal van het “stappen zetten”.
Ik zocht een nieuwe podologe, deed mijn verhaal en vroeg of ze een steunzool kon maken waarin al mijn klachten mbt voeten en lopen meegenomen werden. De hielspoor, de korte achillespees, de reumaklachten en natuurlijk de doorgezakte voeten die ondersteuning nodig hebben. De jonge dame in kwestie leverde echt super goed werk. MAATWERK!!! Ik kocht een paar nieuwe schoenen en idd… ik liep er zo op weg. ???? Nee hoor, dat is niet helemaal waar, ik moest er echt wel een paar weken aan wennen maar dat ging boven verwachting dus.
Vol vertrouwen in de toekomst zette ik nog meer stappen. Ik wilde immers niet gewoon alleen lopen …… maar ook korte hikes kunnen doen!!!! De zoektocht naar de juiste wandelschoen begon en uiteindelijk bleek een paar Wolky’s de juiste stevige stapper voor me. Ik bouwde de wandelafstanden op tot zelfs ruim 8 kilometer!!!!! Wie had dat OOIT gedacht!!! En dus voegde ik de korte hikes van 2 en 3 miles toe aan ons roadbook en zette ze in de routeplanner.
Maar toen werd het zomer…. En het werd warmer. En warmer… en het bleef warm en soms zelfs echt HEET. Weken aan een stuk. En mijn lijf en vooral ook mijn voeten reageerden daar op. Mijn benen en voeten werden dikker. Ze zwollen letterlijk op door het vasthouden van vocht. Ondanks de steunkousen en medicijnen dus. En al snel bleek dat lopen me toch wel erg zwaar viel. Mijn voeten zwollen soms zo enorm op dat ik mijn schoenen niet eens aan kon of ze na een paar uur uit moest doen zoooooo strak zaten ze!!! Ik moest gedwongen een paar stappen terug doen ☹ En merkte dus ook hoe snel je iets weer kwijt bent wat je opgebouwd hebt met maanden doorzetten en niet opgeven. Afgelopen week moest ik dus helaas vaststellen dat de 8 kilometer weer verleden tijd was en de realiteit amper 2 km nog.
Maar ik was niet van plan om bij de pakken neer te gaan zitten. Nee nee!! Dus bleef ik zoeken en proberen hoe ik op de been kon blijven. Ik kocht een paar hele lichte sportieve schoenen in de opruiming. Ja ze passen en ja ik kan er op lopen…. Als het niet te warm is dus. En dus zocht ik verder…. Want immers, de weersvoorspellingen in USA zijn toch echt rond de 35 graden in de eerste helft van onze vakantie. Daarna zakt het onder de 30 waarschijnlijk ????. En gisteren kreeg ik toch zomaar een geweldige ingeving!!!!! Ik moest niet zoeken naar schoenen die passen……. Maar die te groot zijn!!!! Hahahaha, ja dat klinkt heel erg onverstandig misschien he!!! Dus ik ging alle uitverkoop winkels nog eens langs maar keek nu bij een maatje meer! En dat klinkt heeel eenvoudig, maar dat is het zekerrrr niet!! Want vind maar eens een dames schoen in 44 waar ook een eigen steunzool in kan. Maarrrrr ik heb ze gevonden hoor!!! Het is een schoen die speciaal gemaakt wordt voor mensen met diabetes, zonder naden aan de binnenkant die duwen, knellen of schuren. Een gedeelte van het leer is enigszins elastisch en rekbaar. Ik heb deze schoen al eens eerder gehad in mijn eigen maat dus en kon me herinneren dat ik die moeiteloos ingelopen heb toen. Nu dus in een maatje meer samen met een hielstopper (tegen het slippen) waardoor de schoen dus 43, 5 is geworden. En ik denk dat dit DE oplossing is als mijn voeten niet meewerken en ik wel stappen wil zetten #grijnzzz
