E'Anna's wereld, The Universe
Vandaag had ik weer n OMAD dag.(one meal a day- keto)
De zalm uit de oven is voor 2 dagen. En mijn toetje van vandaag, een keto chocolademuffin had ik geruild tegen mijn keto chocolaatjes. Toch prettig zo’n acu-held die zelf ook keto eet #grijnzzz
Slechts 20 minuten zaten we binnen bij de notaris die de akte voorlas en er uitleg bij gaf. Nog wat stukken ter ondertekening van de hypotheekverstrekker en Tadaaaaaa Met een streep door mijn naam en nieuwe handtekening werd het laatste lijntje doorgeknipt. Geen enkele verplichting meer wat mij betreft dan….. Het was vandaag ook voor het eerst dat ik mijn meisjesnaam weer gebruikte voor dit officieel moment. Dat voelde heel vreemd, maar DAT is een ander verhaal. Ik ben nu dus gekweten van schuld zoals dat zo moooi genoemd wordt en heb nog recht op een flinke spaarpot aan overwaarde etc van het huis wat nu niet meer van mij is, evenzo de schuld die erop zat.
Er valt zoveel op zijn plek deze week…….. Op mijn werk de zekerheid van een contract van 22 uur ipv 20(+2 voor hoe lang nog?) Zodat ik weet dat ik met het inkomen daaruit voor mezelf kan zorgen en die spaarpot achter de hand heb voor onvoorziene zaken als de nood aan de man zou zijn.
Het vraagstuk van mijn naam gebruik…… Want mijn meisjesnaam Schoenmakers voelt als een jas die me al heeeellll lang niet meer past. En omdat tegenwoordig je kan kiezen heb ik dus gekozen voor Schoenmakers-Sijbers wat betekent Schoenmakers gescheiden van Sijbers. Dus in de volksmond kan ik Emmy Sijbers ( jaja, zo heet ik dus in RL) blijven gebruiken ( Iets wat na 30 jaar logisch is dat dat mijn identiteit dus ook echt is) En voor officiële zaken pas ik mijn handtekening aan naar E.Schoenmakers. Zelfs mijn paraaf ES en mijn Anagram symbool onder bv tekeningen blijft hetzelfde. En ik hoef me in het dagelijks leven niet opnieuw te gaan identificeren met mijn meisjesnaam waar zo’n enorm verhaal aan hangt. Want ja….. al heeft het me gemaakt tot wie ik NU ben, en daar ben ik ECHT blij mee….. het is en blijft een moeilijk verhaal….. die start van mijn leven.
En zo kan het dus gebeuren dat ik in mijn (tijdelijke) prachtige huisje een glas bubbels op mezelf hef en zeg: Een toast…. Op de rest van mijn leven!!!! <3
Morgen gaat het dan gebeuren…… die handtekening bij de notaris, het allerlaatste lijntje wat me verbind met 30 jaar samen. Ik zou er een boek over kunnen schrijven. Oh ja,……. Een trilogie zelfs ook wel 😉 Maar ik kijk liever vooruit ipv achterom en schrijf de eerste regels in een nieuw verhaal. Een nieuw hoofdstuk…….
De handtekening bij de notaris morgen betekend ook weer nieuwe deuren ( of juist die ramen en verborgen geheime doorgangen) die open kunnen gaan, plannen die uitgerold kunnen worden, maar vooral ook alles wat onverwacht en ongevraagd op m’n pad zal komen. Ik rond 2019 geheel in eigen stijl af. Alleen , in stilte, in een sauna en een hotelletje op de Veluwe. En verwelkom dan 2020 in stijl en in vrijheid!! Er staan al heel wat reisplannen in m’n agenda, ver weg en dichtbij, met mijn fiets, de trein en ook het vliegtuig. Maar het is vooral de reis IN mij die ik zal maken waar ik naar uit kijk. En via mijn blog kun je als lezer vast en zeker wat van die reis meelezen, en ja er zijn natuurlijk altijd soulmates die in mijn digitale koffer een bijzonder plekje hebben en met me mee op pad gaan en uit de eerste hand mijn belevenissen zullen horen/lezen.
Ik ben er KLAAR voor, kom maar op!!! Ik heb alles wat ik nodig heb bij de hand, Me, Myself & I en mijn flesje Libre parfum <3 Iets om te schrijven en iets om te tekenen en ik kan heeeeel de wereld aan #grijnzzz
Het zal vandaag niemand echt ontgaan zijn…….. het regent!! Soms hard, soms wat minder, gestaagd valt het uit de hemel, maar zelfs van miezer wordt je toch echt NAT als je erdoor moet en geen auto in je bezit hebt ????
Het komt vaker voor natuurlijk in Nederland dat het regent, I Knowwww…. Want ik doe alles met mijn fiets! ( Ooo ik moet niet liegen …. Ik neem ook wel eens trein of bus en jaja, zelfs ook nog wel eens het vliegtuig of een boot ????, maar een auto…. Nee DIE heb ik niet)
Toch is het me in die 12,5 jaar dat ik nu voor Proteion werk slechts een keer of 2 per jaar overkomen dat ik niet droog naar mijn werk kon. Makkie in die eerste 10 jaar, tja, toen was het slechts 3 kilometer fietsen. En door mijn flexibele inzet kon ik altijd net voor of na een bui snel ff fietsen. En op een regendag als vandaag is zelfs thuiswerken bijna altijd de extra optie nog geweest ook. De 2 jaar daarna kwam er 10 kilometer enkele reis bij. Heerlijk vooral aan het einde van de dag om dan af te schakelen en door de velden terug te fietsen. Ik kocht toen wel zeeerrrrr gedegen regenkleding maar heb die eigenlijk niet een keer nodig gehad. Dat kwam ook omdat ik me de luxe kon permitteren de bus te nemen en de bushaltes bij vertrek en aankomst slechts op 1 straat lopen lagen.
Sinds September woon ik alleen en in eerste instantie op loopafstand van kantoor. Maar sinds 3 weken ben ik verhuisd naar een prachtig klein dorp op net geen 10 kilometer afstand. Er komt wel af en toe een bus, maar die rijd zeker niet naar “wereldstad” Horst waar mijn kantoor dus ligt, hahah #grijnzzz En zo kwam het dus dat met de regen van vandaag zelfs mijn flexibele inzet geen moedertje lief er aan helpen kon mij droog op mijn werk te krijgen. Thuiswerken was geen optie ivm afspraken op kantoor vandaag. Tja en ziekmelden om zoiets dus ECHT geen optie hoor ????
En dus kwam ik ondanks mijn gedegen regenkleding (nog zo goed als nieuw) echt als een verzopen kat binnen vanmorgen. Mijn voeten soppend in mijn schoenen door het opspattende water van het fietspad en door allerlei kiertjes en gaatjes was nog wat regenwater naar binnen geslopen en voelde ik hoe de straaltjes in mijn nek naar beneden kriebelde en zo mijn bh in liepen. Hardop lachend dacht ik op dat moment terug aan een vergelijkbaar moment eerder deze week in de sauna. Misschien moet ik dat kriebel effectje maar eens GOED gaan onthouden voor andere toepasselijke situaties ooit ????
En zo kwam het dus dat ik een paar uur later op kousenvoeten met onze HR medewerker naar de spreekkamer liep om met hem in gesprek te gaan over mijn contract. Onaangekondigd ook nog dus oeiiiii… Zie je het voor je, man in pak etc en ik op m’n sokken!!!! Het moet er hilarisch uitgezien hebben, al had ik daar zelf op dat moment niet veel oog voor hoor want ik geneerde me wel een beetje en wist ook niet precies waar dat gesprek heen zou gaan met alle interne veranderingen en digitaliseringen van zorg. Voor dit soort gesprekken kies ik normaal toch echt voor hakken en rokjes enzo….. Alhoewel….. ook DAT deed ik eerder deze week al en dat was geen werk gerelateerde afspraak ???? Haha DAT was weer spannend op een compleet andere manier! Van beide gesprekken kan ik achteraf zeggen dat het helemaal GOED kwam en kon ik na een superrr drukke ochtend halverwege de middag opnieuw weer door de regen terug naar mijn huisje om verder te genieten van de vogeltjes die af en aan vliegen naar mijn raamrestaurantje. Hen deert de regen niet…… ze komen toch wel 
Ik leer nieuwe mensen kennen, ik ontdek nieuwe grenzen en mogelijkheden. Ik ontdek zelfs nieuwe stukjes IN mijzelf die me verwonderen…. Maar die me ook heel intens gelukkig maken. IK , die zo duidelijk voor mezelf gekozen heeft wordt op alle mogelijke manieren beloond door het Universum. Maarrrrr zoals we allemaal weten… bij de pieken horen de dalen!!! Intense emoties bestaan uit 2 soorten ???? Euforie is er daar een van, diep verdriet een andere. En van mij mogen ze er allemaal ZIJN. Vandaag doorleef ik het scala daarvan als een schilderspalet met alle tinten die je maar kan bedenken,…. Toch net weer even anders dan de 50 tinten grijs… hahah Wat mij betreft is het meer de waaier die ontstaat vanuit de regenboog <3
Zo nam ik bv vandaag weer even het boek in mijn handen van Alex, “Dolen” Het boek wat me zo diep aangegrepen heeft en waar ik bij de laatste 3 bladzijden zo compleet uit mijn schoenen geslagen werd. Met de wetenschap wat de verhaal lijn doet, met de kennismaking met Roy/Alex, en met nog veeeeel meer wat daar bij hoort wat ik NIET toe wil lichten……. Pakte ik dus dat boek vandaag weer op. En ik herlas….niet alleen de laatste 3 blz maar de laatste 10! Dat voelde een beetje vreemd en ongemakkelijk na onze ontmoeting in RL van gisteren….. die eerste pagina’s die ik las…. Hoe anders dan de vorige keer werkte dat nu op me in….. Des te dieper kwamen de laatste 3 pagina’s binnen en opnieuw huilde ik tranen met tuiten. Nu niet vanuit de herkenning en ook mijn eigen pijn, maar volledig me in hem te kunnen verplaatsen. Op de achtergrond staan onze gidsen en ze troosten me…..
En ik realiseer me hoe uitverkoren ik me voel dat ik de rol mag spelen die hier voor me ligt…..
Life is beautifull <3
Love the life you live
Live the live you Love