Bericht

Geplaatst op

Labyrint Moeder aarde en haar kind

Labyrinten om te bekijken en soms ook om ze te lopen, ervaren en beleven. <3

Het was me weer een weekendje wel!! Niet voor niets dat mijn health app na 100 km fietsen en 10 kilometer lopen ( in stukjes uiteraard) tegen me zei; “Great workout E’Anna, You did it!!!”
Daarbij opgeteld nog eens bijna 400 kilometer treinen , vele kapellen, prachtige kerken, 5 labyrinten en  heel veel mooie bijzondere ontmoetingen. Weer veel aan avontuur, indrukken en belevenissen die aan het rijtje kunnen worden toegevoegd. Dus vroeg een dierbare vriendin aan me “wat springt er nu uit deze keer? En zonder lang na te denken weet ik het antwoord wel……..

Zaterdag was dat het feit dat ik het inderdaad ECHT droog hield. Ik stapte in de trein toen de eerste dikke druppels vielen van wat een mega regenwolk was die over Limburg trok. Tussen nog een miezerbuitje door kwam ik in de Sint Servaas Basiliek bij het eerste weekend labyrint om van de genieten en te bewonderen. Daarna begon echt DROOG mijn fietsdag en genoot ik van al wat voorbij kwam. Het enige wat niet droog bleef was mijn rug, soms nat van het zweet en de work out 😉 Onderweg het 2e labyrint en na het 3e stapte ik in Sittard weer in de trein. En alsof het zo afgesproken was, uhhh ja… zoals het dus afgesproken was, binnen 2 minuten regende het weer pijpenstelen. Whahahahaha. En dan eenmaal in Venray toch weer even een droog stukje fietsen tot ik thuis was . Wonderlijk!!!

Zondag; het Labyrint in Olburgen, op een privéterrein bij een minicamping.  Ik had van te voren via email gevraagd of ik het Labyrint misschien kon bezoeken en ik was welkom. Ik had dus slechts een adres , een email en een hart gevuld met nieuwschierigheid , want dit Labyrint trok wel heeeeel erg aan me. Dus had ik me ook voorgenomen deze niet alleen te gaan bewonderen maar ook echt te gaan lopen, intens te gaan beleven. En dat is dus wat ik ook deed!!

Tot mijn grote verrassing lag er ook een heel klein en lief nieuw labyrintje wat ik dus eerst wilde beleven. Prachtig neergelegd in het gras met de wilde bloemen. Nog jong….. in energy maar veelbelovend!! Precies zoals ik me ook vaak voel, als een jong kind wat nog wil spelen en dansen, ontdekken en ervaren.

En zo stapte ik dus vanuit deze energy over naar het grote Labyrint. Ook in het gras, met heel veel wilde bloemen, Klein en geel, rode klaprozen tussen hoog gras, paarse distelbloemen, graanachtige, klaver en nog zo veel meer!!! Het is dus ook niet voor niets dat dit labyrint me in gesprek bracht met moeder aarde en ik me diep geworteld voelde, OER, met soms de neiging te willen dansen nog hield ik het op een half pirouetje in de bocht. Voelde ik via mijn handchakra’s de energy van moeder aarde via haar bloemen door mij heen stromen, werd ik een met hen. Streelde ik hun aura’s en zag ik hoe ook kleine spinnetjes en hun web, alsook vlinder, bij en zweefvliegje onderdeel waren van het geheel. Diep onder de indruk en dankbaar voor dat we deelden verliet ik daarna dit zeldzaam mooie labyrinth. In al haar eenvoud en haar immense energy. WOW. Ik heb een enkele bloem en wat groen meegenomen als aandenken, het ligt nu te drogen in mijn dikke boek Wereld Erfgoed. Hoe, wat en op welke manier dat past bij weer een creatieve uiting komt wel weer een andere keer.
Ik wil in ieder geval de 2 dames bedanken die me deze gelegenheid hebben geboden, Tonny en Janny;
https://www.facebook.com/voorrustennatuur/
https://www.facebook.com/detriskel/

Geplaatst op

De overgang

Jaren geleden zeiden ze tegen me dat ik in “de overgang” was. Ik had immers last van iets wat op opvliegers leek……. Ze duurde alleen zo lang, soms echt uren aan een stuk. Toen begon mijn lijf enorm veel vocht vast te houden, en wat ik ook deed, of wat de artsen ook gaven, NIETS hielp. Ik ging naar de specialist in het ziekenhuis, een Internist die verstand had van zaken. Hij vertelde me dat ik waarschijnlijk een vorm van kanker had….. OF in mijn hoofd OF op de alvleesklier. 6 weken zat ik in spanning en kon ik het NIET geloven!!! En inderdaad het was NIET zo en ik werd gezond verklaard.
MET liters water in mijn benen en een te hoge bloeddruk, maarrrrrr gezond…. Met heel veel soorten medicijnen waar ik volgens veel artsen helaas niet zonder kon.

Dus ging ik naar Eindhoven naar het Medisch Biologisch Centrum en ging daar de molen in. Na ruim 500 euro wist ik dat ik een aantal intoleranties had en zette dus de puntjes op de I in mijn eetpatronen. En inmiddels een half jaar verder en een kilo per maand minder kan ik zeggen dat mijn bloeddruk OK is en het vocht in mijn benen minimaal. Ik eet 90% Paleo!!! Geen tarwe, lactose en soja, nauwelijks suikers en koffie en 90% vegetarisch. Mijn medicatie tot het minimale afgebouwd. Zo ben ik dus ook gestopt met de pil en was ik meteen na het stoppen weer iemand van de klok. 28 dagen en meteen in de 1e maand al gelijk met de maan.. Zo regelmatig dat ik afgelopen periode dus zelfs even dacht zwanger te zijn toen de klok afweek van het maanritme. Ik heb geen last van opvliegers, ik voel hoe ik in mijn natuurlijke kracht sta. Ik groei en bloei en voel me OER in de 3e levensfase waarin ik beland ben. Ik ervaar de omwenteling naar een nieuwe tijd met eigen mogelijkheden en kansen. En ik geniet ervan met volle teugen.

Life is Beautifull 
I love the life I’m living, I live the life I’m loving

Geplaatst op

Orgonite Dolfijn Piramide & Chakra ronde piramide

Een aantal maanden geleden kwam dus Orgonite op mijn pad. Ik las van alles en verzamelde nog meer….. En na de bijzondere 1e ervaringen van afgelopen maandag nam ik me voor vandaag weer aan de slag te gaan. Toen ik vanmorgen merkte dat dezelfde zeer hoge trilling in mij aanwezig was wist ik dat het een goeie dag zou worden.  Ik heb vandaag in laagjes gewerkt zoals je kan zien aan de fotoreeksen. Daardoor kon ik het spreiden over de dag en op mijn gemakt de Orgonite haar werk laten doen.

De dolfijn Piramide is voor bijzondere vrienden in Italië. Ik maakte voor hun huwelijk al speksteen dolfijntjes, zo ook voor hun 1e kindje , een dochtertje . Nu de 2e onderweg is komt er niet alleen een 4e speksteen dolfijntje bij maar dus ook deze familie Orgonite Dolphin Piramid. Met bovenin een Larimar steen ( ook wel dolfijnensteen genoemd) in een zilveren spiraal. Eronder een dolfijn van glas, op iedere zijde een zilveren dolfijntje en eronder kleine blauwe edelsteentjes.

De Chakra ronde piramide is opgebouwd uit laagjes met edelsteen donuts en edelsteen split.
In de top een knikker van Amethist en amethist edelsteentjes eromheen, daaronder een donut en split van Sodaliet, Donut van Jade en split van groene aventurijn., donut en steentjes van citrien, Oranje Jaspis donut en split en onderop donut en steentjes van vuuragaat.

Van een restje maakte ik nog een mini powerbuster met een koperen spiraal gevuld met Toermalijn en er om heen bergkristalletjes

Geplaatst op

Orgonite, Universele liefde en Joshua

Vanmorgen vroeg werd ik wakker uit een bizar soort droom. Ik heb hem niet direct opgeschreven en daarom weet ik nu niet meer alle details. Ik was in een kerk en de vloer had mazen en gaten waardoor dingen naar beneden vielen. Er was een groep mensen die daar uitleg over kreeg. Ik zat aan de rand en keek en luisterde toe. Tot ik vond dat de gegeven uitleg niet compleet was. Toen onderbrak ik de spreekster van die groep en gaf een toelichting.  Met name de reactie die volgde was bijzonder en bizar te noemen. Nu denk ik dus “had ik het maar opgeschreven….”

Als ik terug kijk op de dag weet ik dat deze droom speciaal bij deze dag hoorde.

Even na achten zwaaide ik dus mijn benen het bed uit. Enerzijds nog onder de indruk van die vreemde droom, anderzijds al helemaal met mijn aandacht bij het plan van vandaag. Orgonite DIY. Vandaag zou ik na weken van verzamelen, voelen, plaatjes in mijn hoofd bekijken en nog meer voelen eindelijk ECHT iets gaan creëren. En al was het maar als test bedoeld, daar zou het niet minder om zijn. Het plan was nog niet helemaal vast omlijnd want uiteraard moest er ruimte zijn voor spontane aanpassingen en intuïtieve veranderingen. Maar wel helder was dat liefde centraal zou staan. Dus koos ik voor 3 edelstenen; Amethist, Rozenkwarts en Bergkristal. Omdat ik de ster als test wilde gebruiken voor een later en ander project (uil)dacht ik dat deze meteen mooi symbool zou staan voor liefde in en zelfs buiten het Universum, dwars door alle dimensies heen
En terwijl ik zo alle onderdeeltjes van mijn plannen in gedachte de revue liet passeren, deed ik de was en ruimde ik de boel aan kant. En zolang ik maar in beweging was had ik ook niet zo heel erg veel last van de trilling die hoog in mij resoneerde……. Ik zetten na al mijn huishoudelijke klussen een voor een alles buiten klaar. En terwijl ik zo lekker aanrommelde hoorde ik boven de wekker van mijn hubbie gaan. En even later weer…. En weer…. en  na een paar minuten weer . Een beetje grommend kwam hij even later beneden en zonder dat ik het vroeg zei hij “ik snap er niks van, ik kan dat ding uit blijven zetten…….. Hoe kan dat nou!!?? Ik besteedde er niet echt veel aandacht aan, haalde mijn schouders op en zei, ach zal wel de warmte zijn…… Ik liep naar buiten en was weer even bezig met mijn Orgoniteplan. Ik schikte de edelstenen, legde ze in de ster en stelde mijn hart open om zo de liefde door te kunnen geven met mijn intentie. Wilbert riep me naar binnen. Het wasmachine was een beetje de weg kwijt. Hij deed van alles wat niet al te best klonk….. Toen ik keek zag ik dat het programma ineens van 40graden naar kookwas was gesprongen en midden in het programma ook nog eens als een dolle aan het centrifugeren was gegaan. HUH??  Ik rommelde er wat mee aan. Uitzetten, verdraaien etc etc maar het leek niet te helpen, zodra ik het ding aanzette ging ie weer helemaal zijn eigen bedachte weg. En die was anders dan wat ik wilde :-S Dus zette ik hem UIT. Basta, klaar ermee. Dat was voor later. Ik liep weer naar de achterdeur en voelde een warme luchtstroom uit de airco komen. HUH?  Ik stopte en zag dat het programma ook daar veranderd was ipv op” High Cooling” stond het op ” Low Dehuminity”. En hoe ik ook op alle knopjes drukte er was niets wat veranderde….. Dus ook die UIT. En weer aan waarop het ding het gelukkig weer deed. Er begon me iets te dagen……. Maar ik zei niets, Hubbie heeft het niet zo op onverwacht “bezoek”. En knipperende lampen is ie wel aan gewend, maar dit zou hem een hoop stress opleveren.  Voordeel is dat hij vandaag een werkdag had ipv vrij en dus vertrok hij in de gedachte dat alles weer gewoon werkte hahaha. #grijnzzz. Ik wist wel beter!! Ik voelde nu steeds duidelijker de hoge trilling die in mij resoneerde en voorzichtig onderzocht ik dat gevoel. Het was me onbekend maar voelde zo enorm zuiver dat ik geen ogenblik me zorgen heb gemaakt. Nog geen fractie van een seconde. Ik keek naar mijn handen en zag dat de trillingen van binnen aan de buitenzijde niet zichtbaar waren. Mooi!! Dan kon ik met een vaste hand aan de slag dus. Opnieuw liet ik alles door mijn handen gaan. Opende opnieuw mijn hartchakra en legde nog met wat laatste veranderingen de puntjes op de I. Voorzic htig en volgens instructie mengde ik de hars met de verharder. Met het roeren in de hars voelde ik hoe de trillingen in mij een soort van draaiende beweging ging maken. Ik goot een klein beetje hars als bodem in de ster en legde daar het zilveren symbool op met daaromheen de 3 edelstenen. De hoge trilling gierden door mijn lijf en toen ik de hars er langzaam op begon te gieten ontstond er een enorme kolk aan draaiende energie in mij. Ik voelde hoe het mijn keel dichtkneep en hoe ik er bijna in mee werd getrokken naar binnen, of was het juist naar buiten? Binnenstebuiten? Het overspoelde me. Ik sloot mijn ogen om zo te proberen bij mezelf te blijven. Ik zag en voelde hoe ipv het donker achter gesloten ogen ik verblind werd door een soort van wit-zilver licht.  Ik deed mijn ogen weer open en door terug te gaan naar het gevoel van liefde lukte het me bij mezelf te blijven en zonder knoeien mijn werk af te maken.
Beduusd en draaierig met een zeer pijnlijke brok in mijn keel stond ik na te trillen en liet ik me in de stoel zakken die achter me stond. De hoge trilling zakte weer en kwam de kolk tot rust en rimpelde nog wat na. Ik resoneerde er nog steeds op mee. Alleen nu wel met ook aan de buitenkant zichtbare bibberende handen en benen. Kippenvel stond dik op mijn hele lijf en het koude zweet poetste ik van mijn voorhoofd langzaam beseffend wat er zojuist gebeurd was. Een heel diep gevoel van dankbaarheid vulde me van top tot teen en ik liet de tranen over mijn wangen maar gewoon rollen.
Tranen van geluk en diepe liefde <3

Naar buiten gaan en fietsen is voor mij de beste manier om aanwezig te blijven en bij mezelf. Dus trapte ik vanmiddag heerlijk wat kilometertjes weg, deed wat boodschapjes en ging naar Fysio. Nog even naar Veltum voor zongedroogde tomaatjes van de Aldi en ook even langs de vredeskerk om te kijken hoe ver het stond met mijn voormalige werkplek J Ja en na ruim 11 jaar daar heen en weer  terug gefietst te hebben rijd ik die weg dus op de automatische piloot. Straatje links, kruising rechtsaf, volgende kruising rechtdoor richting centrum. Maar er werd aan mijn stuur getrokken en dus ging ik links af ipv rechtdoor. Nu gebeurd dit wel vaker en meestal is al snel duidelijk waarom, dus dacht ik ook nu..”OK….. zo kan ik ook fietsen ja”. Een stuk verderop ligt dan de t-spiltsing vanachter de bieb. Daar stond rechts van de weg een moeder met fiets en haar dochtertje met een fietsje. Aan de linkerkant van de weg stonden papa en een zoon met fietsen. Ik minderde een beetje mijn snelheid zoals ik altijd doe als er kinderen op de weg zijn. En net toen ik bij ze was op mijn fiets schoot ineens het kleine meisje achter me de weg op. In een fractie van een seconde ging er weer die enorme golf van hoge trilling door me heen en zonder na te denken trok ik aan mijn fiets en stond ik ineens tussen kind en aankomende auto in. Het was een zwarte auto en hij zal me onmogelijk over het hoofd hebben kunnen zien. In de remmen stond hij een stukje voor mij stil.  Ergens heb ik geroepen; PAS OP!!! STOP!!! Maar dat leek niet van mezelf te komen en weerklonk heel raar in mijn oren. Toen de auto stil stond draaide ik mijn fiets en vervolgde mijn weg. Achter me hoorde ik roepen maar ik verstond het niet….. ik fietste door, de hoek om en weg was ik. Daar stapte ik met bibberende benen af sloot even mijn ogen en hoorde toen in het felle witzilveren licht zijn stem. Hij zei; “Het was jij die de Universele liefde  opvroeg vandaag. En daarom ben ik, Joshua hier. Ik deelde die liefde met Maria Magdalena en nu ook via jou ……” De volgende golf zorgde voor een enorme misselijkheid. Ik stond te trillen op mijn benen door het besef wat er zojuist gebeurd was en wie ik had gehoord. Ik ben een ijsje gaan eten om te bekomen. In een bakje, snickerijs vol van lactose en suikers. En nee…. Geen buikpijn.  Een maal thuis ben en blijf ik een gewoon en onzeker mensje en zocht ik het dus op. Joshua. En ik las op internet dat Joshua de Hebreeuwse en joodse naam is voor Jezus.  Hebrew name “Yehoshua” which means “Yahweh, and its English spelling is “Joshua.”

Geplaatst op

Bezoek aan een landgoed en racen met moedertje Natuur

Ik hoor je al bijna denken…… “waar is ze nu weer geweest en wat deed ze daar dan?”
En het zijn de kleine dingen die het GROOTS kunnen maken en moedertje Natuur die je je klein en nietig kan laten voelen.

Het beloofde vandaag een warme en droge dag te worden, althans, dat is wat weeronline en buienradar vanmorgen nog vertelde toen ik even voor 9 uur thuis vertrok. Een prachtige dag om te fietsen en dus had ik met mijn zus Hanneke afgesproken dat ik hun nieuwe huis zou komen bewonderen. En al stond er een flinke wind ( van opzij) toch wist ik binnen 2 uur de 40 kilometer die onze huizen van elkaar verwijderd staan te overbruggen. Halverwege ergens stond de temperatuur op zo’n buitenmeter al op 24 graden en dus bedacht ik me tevreden dat het ECHT een mooie fietsdag was. Wanroy was als pauze plaats bedacht zo ongeveer halverwege, maar door een rommelmarkt daar en mensen die rijen dik stonden te wachten op de opening zo net voor 10 uur , zag ik daar af van pauze en trapte ik lekker door. En maar GOED ook. Want ik was nauwelijks bij mijn zus binnen of de buien bastten los. De een na de ander. Maar met genoeg droge momenten om een heuse rondleiding te krijgen over hun prachtige landgoedje. Ooit aangelegd door een bioloog en bedoeld om volledig een biologische balans te creëren, en dat was ZEKERRR nog zichtbaar. Wat een staaltje natuurschoon zeg! Met slingerpaadjes, wallen en een heus stukje bos. En welk moment van de dag je ook hebt, overal mooie plekjes om in het zonnetje te relaxen, of juist een stukje schaduw op te zoeken.

Buienradar en weeronline hadden natuurlijk inmiddels hun voorspellingen wel aangepast!! Maar ook de batterij van mijn fiets was aardig bijgeladen. Ik kon natuurlijk op de fiets richting Nijmegen en dan de trein nemen……. Maar ja…… ik wilde graag fietsen!!! En dus besloot ik de uitdaging aan te gaan en even na drieën een poging te doen de donkerde wolken “achter “me te houden. Heel even dacht ik werkelijk dat me dat echt zou gaan lukken. Haha, de gemiddelde snelheid zat duidelijk hoger dan normaal hoor, zo deed ik mijn best. Met eerst alleen achter me de donkere wolken en voor me een stralend blauwe lucht met witte wolkjes. Maar na een half uurtje begonnen de donkere wolken op me in te lopen en zag ik even verderop naast me grijze verticale dikke strepen die als sluizen vanuit de donkere hemel naar beneden liepen. En ja, ik wist DAAR regent het dus flink. En zolang het alleen achter en naast me was…….. Ik durfde defiets ondersteuning niet veel hoger te zetten want ik had nog een flink eindje te gaan, maar ik trapte de pedalen rond alsof de duivel me op de hielen zat, alleen dan met een BIG smile omdat ik deze wedstrijd met moedertje natuur ook wel wat vond hebben <3 Nadat de eerste dikke druppels vielen en in geen velden of wegen een schuilplek of dorp te bekennen was ben ik toch maar gestopt voor de regenjas. En maar goed ook want binnen no-time viel het er met bakken uit. De wind rukte aan mijn dunne regencape en de regen stortte volle bakken water over me uit. Al snel droop het in mijn schoenen en zelfs in mijn nek, op de een of andere manier had de regen daar een kiertje gevonden om me nog wat meer te plagen.  Ik zat waarschijnlijk midden in zo’n grijze slurf die ik even daarvoor nog op afstand gezien had en zelfs heel even hoopvol had durven denken dat ie misschien wel bijna leeg geregend was. Hahahha  Hoop doet leven!! Toch???

De 30 kilometer zon erna zorgden er voor dat ik weer helemaal droog thuis aan kwam. En ja het was een fantastische fietsdag met een mooie stop op een heus landgoed bij mijn zus J

Ondersteund door WordPress