Wat een prachtige zomerse dag was het vandaag. Met het plan mijn persoonlijk fietsrecord ( met trapondersteuning) te gaan verbeteren ging ik al op tijd op pad. Ik had een plan de campagne gemaakt omdat mijn ondersteuningsbatterij slecht 40 km meegaat. Of de ondersteuning nu hoog of minimaal staat dat maakt dus niet uit. Die conclusie trek ik na 500 testkilometers weggetrapt te hebben met allerlei testjes dus van hoog tot laag. Yes…. I know…. Een E’Anna-dingetje #grijnzzz
Mijn plan de campagne bestond uit vroeg op pad, en oplaad tussenstops.
Dus ging ik rond half 10 vanmorgen de deur al uit met in mijn tas een paar sneetjes oerbrood met frisse belegjes van wortelspread, kiemen, komkommer en kipfilet. Een flinke fles water en een heerlijk vruchtensapje. Over mijn zomerjasje nog mijn windjack die ik tot mijn kin dicht ritste, Brrr het was nog best koud hoor!! Het zonnetje scheen wel al en deed vreselijk haar best, maar de koude wind won het nog op dit vroege uur in de ochtend. Na 100 meter stopte ik om mijn handschoenen ook nog even aan te doen om zo mijn vinger- en handgewrichtjes wat extra pijn te besparen Al snel was ik op tempo en trapte de eerste kilometertjes weg met in mijn oren de muziek van Nahkobear, Medicine for the people. Een enorm lekker trapritme, het leek alsof het me vleugels gaf en zo zoefde ik nog over verlaten fietspaden , over smalle paadjes, onder bomen met net ontluikende frisgroene blaadjes. Ik snoof af en toe eens diep de boeren lucht van nog vochtig gras en natuur op. Voor ik het wist vloog ik Castenray voorbij en in een mum van tijd was ik al in Horst.
DAT ging dus lekkerrrrrr. Heeel even overwoog ik een stop in te lassen voor een kopje thee, maar voelde me zo heerlijk in mijn fietscoconnetje dat ik besloot door te trappen. Het stuk van Horst naar Venlo is een hele lannnngge rechte weg met hier en daar een bochtje, voordeel is dat ik verder kon vliegen…. Tot ik halverwege die lange weg ineens bedacht dat ik vergat van de vogels te genieten door de muziek in mijn oren die me vleugels gaf. En dus stopte ik midden tussen de velden met voor en achter me alleen in de verte wat boerderijen, Ja!!! Mooi stopplekje dus!! Daar ben ik dus maar even in het van de dauw nog natte gras gaan zitten Om te horen hoe de vogels hun hoogste lied zongen, De een nog enthousiaster dan de ander, getjilp wisselde zich af met gekoer en gesnip. Een klein bruin gestippeld vogeltje kwam tussen het hoge gras vandaan, gevolgd door een zelfde familie lid en samen rende ze naar de grasrand aan de andere kant van het fietspad. Geen idee wat hun familie naam was, maar ze hadden hun vleugels even in ruststand net als ik.
Ondertussen had ik mijn plan de campagne al een klein beetje ingevuld en tussenstops bedacht. De allereerste was bij een lieve collega waar ik met meer dan een warm welkom ontvangen werd. Dank je wel voor je kopje thee, je gezelschap en een beetje stroom voor mijn accu. Daarna naar mijn lieve moedertje waar ik heerlijk in haar mooie tuintje kon lunchen met mijn meegebrachte paleo lunch. Even genoten van het inmiddels warmer wordende zonnetje. Dank je wel mam en D. voor jullie hartelijke ontvangst en dat we even samen de tuin konden delen. Mama had nog een heel gesprek met de plaatselijke vogelbewoners van de Tulpenweg. Samen koerden en stilpten ze er lustig op los en kwamen samen tot de conclusie wat een heerrrrrlijke dag het was. Genieten dus
Toen met de wind heel even in de rug en de warmer wordende zon op mijn snoet verder naar nog meer familie!! Wat heerlijk om mijn zus en nog meer familie te zien!!
Inmiddels zat ik met mijn 40 kilometer bijna aan mijn persoonlijk wegtrap record. Maar was het tijd voor een ruime oplaadsessie wilde ik met de fiets terug kunnen ipv de trein. Om half 4 besloot ik de terugweg te aanvaarden en te zien hoe lang de accu me zou ondersteunen. Aangezien mijn weg bijna dezelfde was als die van de bus had ik er alle vertrouwen in. Mocht het onverhoopt nodig zijn kon de fiets op slot en de bus zou me naar huis brengen … toch??? Met de handschoenen weer opgeborgen, en de jas achterop genoot ik van de warme zon. Het was veeeeeel drukker op mijn pad dan eerder deze dag, maar geduldig bleef ik soms achter fietsende stelletjes hangen. Valt me wel op zeg… die oudjes horen vaak je fietsbel niet ( hihihihi) Met een BIG smile , een vriendelijke knik, dankje en nog een fijne fietszondag, groette ik iedereen die ik voorbij ging. En iedereen lachte en groette dan terug 
Eenmaal thuis stond er 68,5 op de teller Hmmm misschien dat ik dit record pas ga breken als ik bij een andere zus een middagje op de thee ga…. op haar nieuwe landgoedje 
waar ook nog een heeel mooi huisje op staat wat ik heel graag wil gaan zien #grijnzzz
