Al jaren ben ik bezig en geniet ik van mijn eigen ontwikkeling en groei in de spirituele wereld die een plek heeft in mijn dagelijks leven en deze maatschappij.
Ik ging naar beurzen om mijn licht op te steken, ik volgde cursussen om meer te absorberen en zo te kunnen groeien, ik nam deel aan workshops om nog meer voer en ervaringen te vinden en ondergaan. En ik genoot.
En ik geniet….. van de ervaringen, van het wonderbaarlijke, en dat deel ik graag met wie er voor open wil en kan staan. En met dat delen hoop ik mensen te inspireren ook HUN pad te gaan ontdekken en ervaren. Te durven, te DOEN, vanuit hun eigen kracht en beleving. En de juiste mensen ontmoeten die daarbij iets kunnen betekenen.
Maar wat me al jaren opvalt…. Dat zovelen op die weg dingen aanbieden vanuit “het probleem” vanuit “karma herstellen”, vanuit helpen en vaak ook afhankelijk maken….. ook als dat onbewust is. Als je op een beurs komt bv, of bij iemand in een praktijk is altijd de 1e vraag; “wat is je vraag”, of “wat is je probleem”.
Vandaag las ik een berichtje van Peter Gouw waarin hij ongeveer hetzelfde benoemd. De massa aan therapeuten en het enorme aanbod naast de enorme massa aan mensen die zoeken naar meer…
En wat zou ik het fijn vinden als er meer therapeuten komen die zo werken en denken en voelen als deze Peter, en meer mensen met hun ervaringen die ze gewooon willen delen, zodat anderen ook kunnen ontdekken en groeien LOS van een probleem, en ja, soms kan en mag dat met een beetje hulp Maar liever niet vanuit het probleem gezien of ervaren. Ik vind het mooi om te zien hoe mensen hun eigen kracht ontdekken en helemaal in die eigen kracht durven te gaan staan. Soms met een klein duwtje in de rug, soms met even wat ondersteuning.
De volle maan van gisteren versterkt deze gedachten en gevoelens. Maar ook de onmacht die ik voel als ik zie hoe iemand soms zijn weg NIET kan vinden en vastloopt in maatschappelijke waarden en normen. In verkeerd begrepen puzzelstukjes op het pad. Iemand die werkelijk hulp nodig heeft, werkelijk een probleem heeft waar al die therapeuten om lijken te vragen, en dan de juiste hulp NIET krijgt.
En vanuit dat medeleven en invoelen wordt ik heen en weer geslingerd, lig ik zelfs wakker…..
Ik hou van mijn medemens , maar kan soms gewoonweg TE weinig doen……..
