Soms zit het mee, soms zit het tegen….. En nadat het een beetje tegen zat ( januari-ziektewet etc) zat het me met hard werken eigenlijk heeeel mooi mee (mijn proces met hulp van de haptonoom). Het zat zo mooi mee dat ik de laatste stap aan het zetten was in mijn hersteltraject, opbouwen naar 100% inzet, genieten van mijn vrije dagen, er op uit!! Creatief!! Intens gelukkig!! Fietsen!! Etc etc etc
Maar ik voelde het de afgelopen dag er al insluipen, pijntje hier, pijntje daar. Dus ging ik in de vertrouwde modus, “komop”, “valt wel mee” “komt vast door het afbouwen van medicatie”etc etc tot ik gisteren ook merkte dat ik weer koorts had en de pijn in de nierflank weer heftig aanwezig bleek en niet langer te negeren was of af te doen als “valt wel mee”. De nacht werd ik zwaar op de proef gesteld om het vol te houden tot de ochtend.
En eigenlijk kon ik alleen maar BOOS zijn!! BOOS op mijn lijf, BOOS op de huisarts omdat hij in Januari zei dat ik een verkapte depressie had en mijn lijf ECHT WAAR gewoon gezond was. En BOOS op mezelf, omdat ik niet goed genoeg geluisterd had naar mezelf, mijn lijf.
En ja….. natuurlijk weet ik dat de psychische gesteldheid de weerstand en je algehele gezondheid beïnvloed….. en dat het dus domweg ook gewoon GOED was en hoog tijd dat ik aan de slag ging met mezelf. Maar zeg nu eerlijk….. ik had het daar alleen niet bij moeten laten, dat bewijs is wel getoond nu!
Dus nam ik me voor tijd EN aandacht af te dwingen bij de huisarts om mijn HELE verhaal te kunnen doen, inclusief alle kleine pijntjes en ongemakken waar je me normaal niet over hoort, want zo wist ik nu wel heel zekerrrr, we zien IETS over het hoofd!! En ik had meer dan een halve nacht de tijd gehad het gesprek in mijn hoofd op een rij te krijgen en toe “oefenen” En dus ging ik vandaag naar de huisarts en vroeg hem met me mee te denken, naar me te luisteren en mee te zoeken naar wat we gemist hadden. En dat werd een prettig maar pijnlijk gesprek. Maarrrrrr ieder nadeel heeft z’n voordeel he!!!! Uit voorgaande keren nierbekontsteking ( nov-dec 4x)wisten we nu wel op welke medicatie ik goed zou reageren. Geen test en probeergedoe dus nu duidelijk werd dat ook nu een nierbekontsteking de boosdoener was . Echter werd ook duidelijk dat dit zeker niet het enige probleem is en of er een verbinding te vinden is????? Volgende week als de nierbekontsteking niet meer zichtbaar zou moeten zijn in mijn bloed gaan we verder zoeken en praten. Het probleem zit hem waarschijnlijk in de mat die in mijn buik gelegd is na een scheur in mijn buikvlies en een beknelde darm. Het vermoeden is ontstaan dat een stuk van de mat ingekapseld kan zijn in een cyste of zo die gevuld is met bacteriën en om de haverklap dus problemen veroorzaakt. Als dat zo is moet de inmiddels vergroeide mat er weer uit. PFFFFFFF het idee alleen al……. De huisarts gaat deze week zoeken en overleggen met collega’s zei hij . Zoveel opties na te gaan; maag darm arts, chirurg, welke onderzoeken etc etc Voor nu eerst van die nierbekonsteking af komen weer.
1 ding wil ik in ieder geval in overweging nemen… Eerst even de kuur van de huisarts en dan starten met colloïdaal zilver denk ik, daar ga ik nog even wat navraag over doen bij een deskundige op natuurartsen gebied.
Mijn voornemen om 100 te worden blijft in ieder geval overeind hoor ( dat is mijn deal met mijn zoon, 100 jaar vieren met een verentooi op ,al moet het in een rolstoel , hahaha) En dat was dus ook wat ik de praktijk ondersteuner vandaag vertelde bij onze afsluiting. Dat traject is in ieder geval KLAAR voor nu 🙂
