4 jaar geleden was ik op Malta en bezocht ik het hypogeum oude stijl voor de grote verbouwing om alles te kunnen behouden ook voor toekomstige generaties. Nu dus mijn bezoek opnieuw aan het vernieuwde hypogeum. In diverse beschrijvingen op internet spreekt men van een labyrinth. En omdat ik bezig ben met een 99 dagen reis door labyrinten besloot ik dit bezoek ook op die manier te gaan benaderen en beleven. Want al vind ik het persoonlijk geen labyrinth, het heeft wel een aantal gemeenschappelijke elementen ermee. Het hypogeum bestaat uit verschillende lagen (verdiepingen) en het beperkte deel wat beschikbaar is voor bezoek leid van laag 1 naar 2 naar 3 naar een centrum en weer terug langs diverse mooie en interessante ruimten. De vorige keer was het de ohm geluid ruimte met de spiraal muurschilderingen de plek die me diep innerlijk raakte en waar ik ballast achter liet en waar in de vrijgekomen ruimte in mij een diep intens gevoel me vulde en diep ontroerde. Ik kon me de zware benen en het licht duizelige gevoel erbij nog goed herinneren.
We waren zeer ruim op tijd aanwezig vandaag en dus was er alle tijd op het bankje plaats te nemen en me voor te bereiden op mijn ” labyrint” ervaring. De ondergrondse tempels als exacte kopieen van de bovengrondse megalitische tempels. Een wereld die dus spiegelbeeld kan geven of bv binnen-buiten omdraait. In een exacte kopie….. En men verteld dat deze ondergrondse kopieen met vuitbijltjes uit massieve rotsen gehouwen zijn…….. nou…. Deze waarheid resoneert iig NIET in mij. Terwijl ik daar zo zat voelde ik de grond en het bankje al onder me bewegen en golven. Op dat moment weet ik dat nog aan mijn zeebenen en gevoel wat bij mij meestal wat langer aanhoud dan gemiddeld….. Het voorprogramma was bekend en wederom mooi gemaakt en uitgevoerd. Trappelend van ongeduld ging ik als eerste onze gids na en betrad laag 1 van het hypogeum. Met wilbert in mijn kielzog genoot ik puur van het er ZIJN, samen met mijn lief. Braaf luisterden we naar gids en digitale recorder en liepen zo langzaam van punt naar punt en van laag 1 naar laag 2. Vol verwachting betrad ik de ohm ruimte, maar behalve dat ik steeds meer last kreeg van mijn zeebenen, deze keer geen heftige muzikale ervaringen, slechts een intens genieten van de diepe Ohm trilling die door me heen ging en vulde.
En dat terwijl ik om me heen in rode oker de spiralen kon bewonderen en op me in kon laten werken. Rood staat voor bloed en dus leven klonk ik mijn oor vanuit de digitale recorder, en ik dacht ; ja, voluit leven, intens, genieten, en de liefde!! 
❤
En verder liep het pad. We daalden af naar laag 3, onderweg naar het centrum. Ondertussen stond ik bij iedere stap echt te zwaaien op mijn benen. WoW…. blij dat mijn steun en toeverlaat steeds achter me stond!! Nog 3 treden af en we stonden met 10 personen in het heilgste der heiligen zoals de stem vertelde. Het was er krap zo met 10 mensen maar er was ruimte om nog meer te zwaaien op mijn benen, en al stootte ik zo jan en alleman aan, het kon me niet schelen. Ik wist ” ik blijf overeind, zoals altijd! !” behalve wilbert is ook de grote moeder godin er altijd voor mij. Ik ben opnieuw in het centrum, en vele lagen verder dan 4 jaar geleden. De groepsvolgorde veranderde. Ipv eerste in de groep waren we nu laatste en kon ik heerlijk mijn eigen focus bepalen ipv de mechanische stem te volgen . Zo hobbelde ik achter de groep aan in mijn eigen tempo op mijn zwaaiende benen. Terug vanuit het centrum, via 3 naar 2 naar 1 en naar de bankjes boven. Waar ik wiebelend met n diepe gelukzalige zucht plaats nam om even tot mezelf te komen terwijl mijn manlief onze spulletjes uit het kluisje verzamelde.
Onder een stralende Malta zon vonden we onze weg terug naar de cruiseboot, ons balkon en de private jacuzzi om na te genieten van weer een bijzondere ervaring.
