Vanmorgen in alle vroegte, tussen waken en slapen, in het sluimergebied, had ik een waanzinnig mooie en intense droom. Het ging over een enorm labyrinth waar wij als mazebuilders (zo werden we genoemd) mee mochten werken aan een soort test of ritueel. Er zou namelijk water door het labyrinth gaan stromen. Ik heb het labyrinth niet in zijn geheel heel erg duidelijk gezien, slechts even en in delen had ik een bovenaanzicht. Het labyrinth bestond uit een enorm rechthoekig oppervlak waar slechts 1 pad liep, zonder dat je ergens richting hoefde te kiezen. Het pad liep door diverse “huizen” waar mensen verbleven. Je liep dan van de ene naar de andere ruimte en weer naar buiten. Nog steeds 1 pad dus. De huizen waren open van bovenaf. Terwijl ik het labyrinth doorliep ter voorbereiding van het ritueel onmoette ik dus vele mensen. Met een enkeling had ik een intens contact. Met een van hen had ik zelfs een wat intiemer moment. Zijn kus brand nu nog na op mijn lippen. Ik voelde hoe op vele manieren de spanning zich opbouwde. Het hing trillend in energy overal om ons heen. We keken erg uit naar het water ritueel. Het pad begon linksboven en verliet het labyrinth aan de rechteronderkant. Bij de test bleek er en een aantal huizen een lek te zitten. Opnieuw doorliepen we als mazebuilders het hele labyrinth om de lekken te dichten. Dat gebeurde op een bijzondere manier. Ieder huis had een gouden miniatuur van het labyrinth aan de wand. Het enige wat ik hoefde te doen was mijn linkerhand op mijn hart te leggen en de rechter op het miniatuur. Zo stuurde ik een golf aan liefde wat het lek ter plekke herstelde. Het was echt prachtig en intens werk wat ik daar mocht doen. Toen waren we klaar voor het water ritueel. De lucht leek wel statisch van de zinderend energy om ons heen. Het water begon te stromen. Heel even kreeg ik een blik van boven af. En ik zag hoe enorme ranken met bloemen als uit t niets verschenen en de huizen en het pad omzoomde. Prachtige bloemen opende zich. Een zwerm kolibrietje vloog over het labyrinth. Ze leken 1 geheel zo synchroon bewogen ze. In een duikvlucht landde iedere kolibrie op 1 bloem. Ze staken precies tegelijk hun lange dunne snavels in de kern en vlogen vervolgens synchroon weer omhoog en het labyrinth weer uit. In deze korte blik van bovenaf had ik gezien dat het labyrinth nu ook diverse kleuren had gekregen. Ik vroeg toestemming het labyrinth nogmaals te doorlopen, maar dan nu voor mezelf. 1 ruimte is me uit de droom heel sterk bijgebleven en zo scherp op mijn netvlies dat ik het in alle details nu zo zou kunnen tekenen. Ik noem het nu het rode huis. Ik kwam er via het pad binnen en werd uitgenodigd op de grond plaats te nemen. De aanwezige mensen hadden rode mantels aan met grote kappen op hun hoofd. Ik zag hoe gouden knikkers verspreid over het pad lagen. Dat leek heel nonchalant. Maar als je goed keek lagen ze steeds in een rechte lijn naar enorme ruwe kristallen die hier en daar in een hoek lagen. Het leek hier te gaan om levensbloed. Er was een zwangere vrouw die met liefde en extra zorg omringd werd. Het enige wat ik deed was zitten en kijken wat er zich om me heen afspeelde. Ook hier voelde ik de aanrakingen heel sterk. Ik kreeg op een gegeven moment een duw in mijn rug. Ik dacht in mijn sluimer dat het mijn wederhelft was die in ons bed tegen me aangerold was. Pfff ik wilde nu in deze mooie en intense droom niet gestoord worden, dus ik wilde hem terug duwen. Verbaasd zag ik echter dat hij op het randje lag aan de andere kant. Ik sloot mijn ogen weer maar de droom was weg 
???? en kwam ook niet meer terug. In de nieuwe sluimer voelde ik slechts een zachte kus als dankjewel en afscheid. Een dankjewel wat me doorstroomde met een intens gelukkig gevoel en tegelijk een diepe droefheid van het afscheid. Ook nu ik het schrijf rolt een traan uit mijn ooghoek en voel ik de brok in mijn keel.
