Vandaag heb ik in de trein een bijzonder mens ontmoet. Een papa die zijn 2 kinderen terug naar mama bracht. Van Rotterdam naar Heerlen.
Ze zaten voor me samen, pap met een tas vol spullen om zijn dochter van 6 en zijn zoontje van 4 bezig te houden in de lange weg terug naar mama aan het einde van een papa weekend. Zo enorm liefdevol als dat deze papa met zijn kinderen omging. Strikt en wat sommigen misschien streng zullen noemen maar ZO vol van liefde in zijn stem en met zo enorm veel geduld. Steeds weer zijn zoon met de schoentjes van de bank halen. Ik raakte aan de praat met het zoontje door de spleet van de 2 stoelen. Van een soort verstoppertje met alleen ogen, naar gekke bekken trekken en toen ineens de vraag “Ben jij ook oma?” Ik zag papa schrikken van de “brutaliteit”en snel zei hij, nee hoor, daar is de dame nog veel te jong voor!! Ik begon te lachen en zei, nou…… ik heb wel al een kleindochtje hoor en ik ben dus echt wel een superrrrr trotse oma. Wil je een fotootje zien? vroeg ik dus.
En zo raakten we in gesprek. en vertelde de kleine man alles over zijn 1e groep grote school, en zijn papa over allerlei dagdagelijkse dingen en hoeveel hij van zijn kinderen hield. De kleine man droeg een lang grijs gestreepte blouse en een zwart rond keppeltje. En nadat ik de mooie broek van Frozen met de jonge dame had besproken vroeg ik dus naar de kleding van de kleine man en bij welk geloof dat paste. Zo ontstond een bijzonder gesprek over binnenkant en buitenkant van mensen, over de misvattingen van het islamistische geloof op deze wereld en de liefde voor zijn god die vanuit vrijheid en liefde gekozen werd. Geen moeten maar mogen…….
Waar moet u naar toe als ik vragen mag… vroeg hij me. En ik zei, we nemen in Eindhoven dezelfde trein, alleen gaan we ermee ieder ons eigen pad.
Samen stapten we in Eindhoven uit en staken het perron over naar het andere spoor waar de trein al klaar stond, de voorste helft ging naar Venlo en de achterste helft naar Heerlen………
