Silence

Vandaag was ik op pad met mijn #vrijreizen.Vanmorgen zette manlief me onderweg naar zijn werk af op station Horst/Sevenum, zodat ik vandaar af in ’n mum van tijd in Tilburg zou zijn. Onderweg naar het Paleo Event wat in de koepelhal zou zijn in de spoorzone. Dezelfde plek als waar ik 3jaar geleden Xavier Rutt voor het eerst live zag en hoorde optreden op Festival Mundial. Vanaf het station liep ik dus in stilte genietend over het Mundial terrein, de spoorzone. En met mijn levendige fantasie waande ik me weer even daar. In mijn eigen bubble nam ik zo even opnieuw deel aan dat festival. Genoot ik van muziek. Zag ik voor me weer even de Street-art en rook ik de geur van de diverse foodtrucks. Ik kon een opgetogen huppeltje dan ook niet onderdrukken. En liep dus met een enorme BIG smile de koepelhal in. En of het nu was dat Xavier er niet was….of dat het echt aan mij lag??? Ondanks de hartelijke ontvangst bij de entree leek het of ik onder een koude douche gezet werd. Enigszins geirriteert schudde ik dat gevoel van me af en keek even rond in de hal waar het gezellig druk was. Zie je wel, stel je niet aan tuttebol dacht ik….. Een dertigtal kraampjes en veelal jonge mensen gaven de indruk van een gezellige markthal. Helemaal achteraan was een lezing bezig. In het midden stond een soort van open keuken waarvan de kook en bakluchtjes prima paste bij waar ik zojuist in mijn bubble nog langs de foodtrucks wandelde. Op mijn gemakje liep ik van kraam naar kraam. Ik zal niet teveel uitweiden hierover maar ruim een uur later stond ik weer buiten en besloot ook niet te blijven voor de workshop die meer een lezing leek te zijn.

Dus nam ik net na de middag al de trein terug. Omdat ik ook vandaag een upgrade kaartje 1e klas had zat ik weer prinsesheerlijk in een grote luie stoel. Een silence coupe, maar ach… Dat vond ik niet erg. 3 stoelrijen verder hoorde ik een damesstem die luid en vrolijk aan het vertellen was. Haar toehoorder kreeg geen enkele kans iets terug te zeggen. Maar misschien gebeurde dat wel in stilte met mimiek en lichaamstaal. Net als mijn treinbuurvrouw en ik dat deden. Schuin voor me zat een meneer te lezen, en ook zijn lichaams taal was overduidelijk. Een diepe zucht was echter het enige wat van hem hoorbaar was. De volume knop van de jonge dame ging nog wat verder open in een onverstaanbaar enthousiaste monoloog. De man schuin voor me legde zijn paperassen op het kleine tafeltje voor zich, schudde meewarig zijn hoofd eens en stond op. De dame viel zowaar even stil en keek hem aan. Met een vinger voor zijn lippen en de andere hand met een wijzende vinger naar het raam las hij zachtjes aan haar voor “silence”. Ssssttttt zei hij ook nog en ging weer zitten. Geschrokken begon de jonge dame in het engels zich te verontschuldigen. En terwijl ze op wel 10 verschillende manieren zich probeerde te verontschuldigen op een nog steeds erg luidruchtige manier voerden mijn treinbuurvrouw en ik weer ons woordeloos gesprek met big smiles. Een andere treinbuurman van de jonge dame dacht daar duidelijk anders over. Zijn maat was vol!!! Ik zag hoe hij overeind vloog en zich briesend iets vooroverboog en schreeuwde SHUT UP!!!! En met een rood aangelopen gezicht weer wilde gaan zitten. Daar dacht de jonge dame duidelijk anders over dus. Ook zij sprong met een rood aangelopen hoofd op ( wat overigens wel mooi kleurde bij haar haren ????) en schreeuwde terug shut up yourself!! Met nog een hele onverstaanbare tirade erachter aan. Toen ze zo midden in het doorgangspad stond kon ik haar pas goed zien; geblondeerde haren met roze strepen in een (zelf-?)schuin geknipt model. Een kort vaal spijkerjack en een te strakke broek met sneakers eronder. Duidelijk een bezoeker in ons land die onze treinregels en klasses niet kent. Een beetje meewarig glimlachend keken mijn buuf en ik toe. Het duurde zeker nog 10 minuten voordat de jonge dame in een wat lager volume uitgefoeterd was. Wat een intens en temperamentvol mens zeg!!! Als ze dat toch eens op een liefdevolle manier kwijt zou kunnen he… Ik keek naar buiten en zag in de verte de hoge gebouwen van Denbosch. En mijn hart vulde zich met de intense liefde voor mijn 2 soulmates die daar in de buurt wonen. Onze 3eetjes ???? En ik hoopte voor de jonge vrouw dat ze haar temperament snel in iets vergelijkbaars zou steken.????

Bijna weer thuis liep ik te genieten van het zonnetje en voelde me een enorme geluksvogel, zeker toen ik ook nog eens een mooi groepje klavertjes vier zag. Onder de schutting weggekropen uit hun tuin deden ze daar in stilte samen heerlijk hun eigen ding ????