Terugkijkend op n mooi weekend zijn we nu terug onderweg van zuiditalie naar t noorden. En dat is geen enkel probleem met de huurauto die we meekregen zaterdag, een grote Audi A3 op diesel. Spiksplinternieuw met slechts 280 km op de teller. Dat zijn er morgen bij inleveren 1650. Vooral Wilbert geniet van t rijden in deze mooie auto, ik op een heel andere manier zeker ook! Onderweg picknicken op de achterbank met zelfgemaakte broodjes gezond van Italiaans brood. Dat rijd lekker door. Vanmorgen vertrokken we met prachtig weer en volop zon. De navigatie stuurde ons net buiten Ortona over smalle hobbelige weggetjes door een gebied vol van glooiende heuvels bezaaid met wijngaarden. Een jong hert met n prachtig nog klein gewei springt voor ons de weg over en verdwijnt meteen weer in de wijngaard. Omdat de wijnranken flink gesnoeid zijn zie ik hoe het witte staartje op en neer gaat als het hert zigzaggend zijn weg zoekt. Ik geniet van binnenweggetjes en alle uitzichten. We volgen daarna een heel stuk de tolweg langs de kustlijn. De middellandse zee strekt zich uit zover je maar kunt kijken. Met langs de hele kustlijn waar huizen staan steeds stukken golfbrekers die gemaakt zijn van flinke brokken steen en rots. Ze steken wit en grijs af tegen de aanrollende blauwe golven. De zon weerspiegeld glinsterend op t kalme wateroppervlak. Het lijkt wel vloeibaar zilver! Halverwege onze route veranderd ineens het weertype. Door de laaghangende bewolking prikt nog steeds af en toe een zonnestraaltje. Het resultaat is n prachtig defuus licht wat op n bijzondere manier voor weer nieuwe lichteffecten zorgt. De huizen hier zijn vaak vrolijk van kleur, soms zie je groen of roze met meestal rode daken. Maar het meest zie je rode aardetinten, oker en geel. En met dat geel doet de zon in dit defuus licht dus iets bijzonders. Op deze geel getinte huizen, maar ook op het vele geelgetinte riet langs de wegen, lijkt t defuus zonlicht te weerkaatsen. Als n soort spiegel effect wordt t licht terug gekaatst in een poging de laaghangende bewolking te verjagen lijkt het wel. Een prachtig licht en kleurenspel om te bewonderen. Ik kijk mijn ogen uit en geniet. Mijn gedachte dwalen af naar t voorbije weekend. De reden dat we hier nu rijden door dit prachtige land Italie. Mijn 1e ontmoeting met een heel bijzonder mensenkindje , net 2 weken oud maar al maanden voel ik het contact met haar. Zielsconnectie. Hoe bijzondere haar vast te kunnen houden. …. en ik bedank in gedachte haar beschermengel, haar oudtante. Een bijzonder mens bij leven en n bijzondere spirit nu ze weer aan de andere zijde is. Ik ben dankbaar voor mijn mogelijkheden in deze bijzondere contacten en communicatie vormen. Intens gelukkig met mijn leven. Ik laat de traan die in mijn ooghoek opwelt over mijn wang rollen. Die hoeft niet weggepoetst wat t is n traan van puur intens geluk en dankbaarheid te zijn wie ik ben.
