Water ceremonie met Hopi grootmoeders
Zuiderstrand Scheveningen.
Wat begon als een mistige druilerige dag met de belofte van een bijzondere ceremonie op n zonnig strand kreeg een verrassende wending.
Toen ik in Scheveningen aankwam net na 13.00 trok de mist ook daar net op en brak de zon volop door. In de schaduw op het terras van la Cantina wachtte ik tot ik een groep vrouwen met 2 kinderen en 3 mannen het strand op zag komen. Dit kon niet missen!! Dit moest de groep zijn waarbij ik zou aansluiten voor de ceremonie. Dus voegde ik me bij de groep die door de 2 Hopi vrouwen naar de vloedlijn gevoerd werd. En terwijl iedereen schoenen en kousen uit deed en spullen in het strandzand werden gelegd vroeg ik me verbaasd af of niemand aan de opkomende vloed dacht…..
Ook werd er door de 2 Hopi ‘ s een gekleurd kleed neergelegd met wat attributen erop. Gekleurde kleedjes, diverse kleuren mais, een grote schelp, een gekleurde stok, een kaarsje en een ceder houten kom die gevuld werd met rosé. In een kring stonden we om deze verzameling heen. De Hopi vrouwen bleken beide grootmoeder en stelde zichzelf voor en vertelden kort iets over hun familie en woonplaats. Een grote veer leek een soort van sprekersrol te duiden. De veer ging op en neer tussen moeder en dochter terwijl ze samen hun verhaal vertelden. Door het geluid van de aanrollende golven die boven hun zachte stemmen uit bulderden was het soms maar moeilijk te verstaan. Dus zette ik alles open en op recieve om hun verhaal goed te kunnen volgen. Blanco en nieuwsgierig naar wat er komen ging. (dacht ik
Na een hele familiegeschiedenis kregen we uitleg over het kleed en alles wat daar op lag. (Het wit, geel, rood en zwart voor de 4 windrichtingen, wit=Noord etc. De schelp voor verbinding met moeder aarde, het paarse doek voor verbinding met universum en planeten, het groen onder de cederhouten schaal voor moeder aarde, de andere betekenis is de verbinding van alle volken, de blanken, de chinezen, de zwarten en de roden volkeren) En de bedoeling van de ceremonie; Het loslaten van pijn EN oud verdriet om dat vervolgens via het water achter te laten. Het delen van de liefde voor elkaar en dat in de vorm van regen neer te laten dalen om de droge grond van moeder aarde om oa hun thuisland vruchtbaar te maken voor de mais. Maar natuurlijk ook moest de liefde een helende werking hebben voor al het andere op moeder aarde. En terwijl ik aandachtig luisterde kwam wel de vraag voorbij hoe ik dit voor mezelf dan moest rijmen met het “Emoto verhaal”; De Japanse onderzoeker Masaru Emoto die verteld dat je emotie mee kan geven aan water…. Misschien had ik daar op DAT moment wat open luikjes moeten sluiten en van mijn deelnemersrol over moeten stappen in een toeschouwersrol. Mijn gedachte hierover werden echter onderbroken door een aanrollende vloedgolf die binnen 2 tellen bijna het hele kleed wist te overspoelen. Springend werd gered wat er te redden viel en het geheel een aantal meters verschoven. Ik kon er wel om lachen! En in de plotselinge chaos werd opnieuw n kring gemaakt EN de draad weer opgepakt. Mijn aandacht dreef even weg van n zwaar verhaal wat gedeeld moest worden. Ik keek naar n klein meisje met n roze brilletje en n groen emmertje. IJverig raapte ze zeewier op om haar emmertje vullen. Al bukkend en huppelend liep ze zo tussen onze kring en de zee om het zojuist aangespoelde zeewier te verzamelen. Toen ik mijn aandacht weer verlegde naar de kring hoorde ik een deel van het volgende zware verhaal. De ceremonie bleek anders te verlopen dan dat ik had verwacht. Deze was niet gebaseerd op de positieve insteek van liefde maar op het loslaten van oud zeer om dat mee te geven aan het water. Opnieuw dacht ik aan het Emoto-verhaal. Hoe zat het dan met de zware en moeilijke emoties en ervaringen, de negativiteit die aan het water meegegeven werd? Hoe zat het dan met het verspreiden daarvan via water over heel moeder aarde? Het ging toch om delen van de liefde voor moeder aarde???Of ging het dan toch alleen om het zuiveren via water?? Verwarring overspoelde me…. Als water… Dus toen ik de zware energie van de gedeelde verhalen van de Hopi’s in mijn buik binnen voelde komen rollen en ik voelde hoe zwaar me deze lag bedacht ik me al meteen dat ik alleen zou zeggen dat ik mijn liefde wilde delen met iedereen. Ook besefte ik dat ik er helemaal NIET blanco en zonder verwachtingen stond. Ik voelde vanuit mijn tenen een verontwaardiging omhoog komen die de zwaarte in mijn buik bereikte en deze oppakte en een beetje ontdaan en zelfs boos terug in het midden van de kring legde. Ik wilde niet ongevraagd en onverwacht opgezadeld worden met deze zware energy. Dus besloot ik meteen daarna om afstand te nemen en niet verder mee te gaan in deze kring van mensen. Want de hele kring moest nog rond met de veer. Inmiddels was de veer aangekomen bij de eerste Nederlandse vrouw die een beetje lacherig stond te draaien, niet wetende wat ze moest gaan vertellen. Met horten en stoten begon ze aan wederom een zwaar verhaal. Ik deel graag vanuit liefde voor alles en EEN , vanuit het positieve. En ik weet inmiddels dat je ook het moeilijke mag omarmen en dat je dan de weg kan vinden naar gewoon te ZIJN. DIT zware gevoel hier op dit moment was teveel en niet gewenst voor mij om mee te dragen. Dus legde ik zoals ik al schreef het terug in het midden wat binnen was gekomen, ben opgestaan en terug gelopen.
Ik ben weer op het terras gaan zitten en heb ze van afstand nog gadegeslagen. Ik heb een glas ijskoude rosé besteld om even te bekoelen en bij te komen van de emoties die me zojuist overspoeld hadden. Enigszins verbaasd stelde ik vast dat ik toch wel erg ontdaan was van het hele gebeuren in die korte tijd. Langzaam ebde het gevoel van verwarring en opstandigheid weg. En mijn gewone staat van ZIJN kwam weer terug. Mijn rustige en stabiele IK die de dingen weet te overdenken en onder woorden probeert te brengen om helderheid te krijgen. En terwijl ik daar zo zat drong langzaam het besef in me door. Het lag aan MIJN verwachtingspatroon. Deze 2 Hopi vrouwen hadden misschien voor de 1e of 2e keer deze rol op zich genomen van Hopi Grootmoeder en volbrachten zo hun taak in het delen van de oude gebruiken over moeder Aarde vanuit de Hopi overleveringen. Zo goed als ze konden. Met de beste bedoelingen en de beste intenties. En hier en daar werd er een andere draai gegeven aan het delen en teruggeven via water dan dat ik gelezen had in andere versies van deze ceremonie. Ik mocht en kon ze dus niet vergelijken.
Mijn persoonlijke mening en ervaring is dat je meer bereikt door NIET de insteken te kiezen vanuit t zware en negatieve belevings- en gevoels patroon. Dokter Emoto heeft niet voor niets aangetoond met zijn bevroren waterkristalen dat water de emotie aanneemt die het meegegeven wordt. Dus willen we moeder aarde en de mensheid helen en voeden kunnen we dat misschien beter doen vanuit de liefde en het LICHTE, in EENheid van ons verblijf in het NU. Niet op oude zware energieën uit het verleden die we vooral KWIJT willen en ze vervolgens verspreiden via mooie ceremonieën…….
Ik had in ieder geval een bijzondere dag met onverwachte wendingen. . Anders dan verwacht maar er niet minder om! Ik heb nog genoten van strand en zon, van mensen en kleine kindjes, en van de koelte van een glas rosé !!
