Een weekje nog….. en het wordt langzaam toch een beetje tandvleeswerk……
Terwijl hij al ruim een week in bezit is van de sleutels van zijn nieuwe woondomein maakt onze jongste zoon morgenvroeg de grote stap. Hij verhuisd!! Zijn broer gaat hem helpen. En hoe vaak ik ook vraag of ik mee kan helpen, steeds weer is het antwoord, “nee mam” Dus heb ik hier thuis maar geholpen met het vullen van tassen en koffers. Niet alleen kleding maar ook voer voor de innerlijke mens staat klaar voor vertrek. Ik heb er alle vertrouwen in!!!
Blij ook dat het even weekend is!! Want ook op het werk lijkt het even een uitputtingsslag en voel ik me soms echt in spagaat. De nieuwe collega’s in beeld…. met hun werkwijze wensen, en mijn vertrouwde manager nog op haar plek met HAAR wensen en eisen. Slalom en roeien met de riemen die er zijn….. Meer dan mijn best kan ik niet doen!!! Klaar voor de toekomst
En binnen al die storm en commotie is het de kunst gewoon rustig bij mezelf te blijven, te genieten van de kleine dingen
Ik zit alleen beneden, “mijn mannen” zijn naar bed en slapen…. De wasmachine draait nog op volle toeren om de laatste dingen morgenvroeg schoon en droog mee te kunnen geven.
Ik wil de dag nog niet afronden en afsluiten en mijmer nog even na, geniet van de stilte ( met wasmachine geluiden op de achtergrond). Vanaf morgen woon ik hier alleen met manlief. Een heel half leven trekt aan me voorbij en nagenietend denk ik aan de vele momenten terug. Wat voel ik me RIJK.