Meer dan 500 jaar geleden was er in de Algarve een bijzondere plek, hoog boven op een heuvel waar men naar zeggen toen al eeuwen de grote Moeder vereerden. Toen de katholieke kerk “voet aan de grond” kreeg werd deze heilige plek meteen aangegrepen om er een kerkje neer te zetten. Het staat er nog steeds! Wat een prachtige houten beschilderde panelen moeten het destijds geweest zijn. En de houten rondlopende zoldering bijna NOG mooier! Genietend heb ik binnen staan rondkijken. Als je het kleine kerkje uitloopt kijk je uit over een schitterend gebied. Vrije natuur omzoomd de groeiende stad Loule. Als je je dan omdraait zie je net achter het kerkje een enorme witte koepel. Ook een kerk. Een Mariakerk. Nog nieuw en bijzonder in vorm en uitvoering! Voor mijn gevoel werd de grote Moeder daarmee een klein beetje in haar ere hersteld. En zoals zo vaak was de deur open die gesloten hoorde te zijn. Een man was binnen aan het vegen…. en dus kon ik de serene stille ruimte in gaan en liep ik mijn tenen naar voor om deze stilte niet te verstoren . Helemaal tot voor aan bij het enorme Mariabeeld. Daar stond ik even stil en sloot mijn ogen en leek het even alsof de stroom mensen uit de vroegere jaren eeuwen geleden zich vermengden met de huidige gelovigen in hun Maria processie. Ik sloeg mijn ogen open naar haar op, Maria voor me….. en een fractie van een seconde leek het alsof ze naar me knikte. Een golf aan ongeloof en emoties overspoelde me….. en ik deed enorm mijn best weer “vaste grond onder mijn voeten” te voelen. Helemaal natintelend met iedere stap (vanuit Moeder Aarde) die ik daarna richting auto zette….. voelde ik het in de auto langzaam wegebben. Wow wat moet dit al eeuwen inderdaad een bijzondere plek geweest zijn en hoe mooi deze via Maria in ere is hersteld. Een bijzonder Anker gevonden weer!
