Het zijn Corona-tijden!! En ik moet je eerlijk zeggen dat ook als je er niet letterlijk ZIEK van wordt je er toch ook “ziek” van kunt geraken. Ik was er even flink mijn balans door kwijt, net als vele anderen met mij…… Corona doet iets met de psychische belasting van mensen die niet te testen is zoals het wel of niet hebben van het virus…… Corona laat vele kanten zien van dingen die gebeuren en ontstaan in ons maatschappelijk leven. Mooie en minder mooie of fijne dingen, zekerrrrrr. Maar ik wil vandaag vooral even mijn verhaal vertellen van het mooie, het bijzondere, het intense en de magie die daar bij komt kijken!!!!
Na een intens mooie avond gisteren ( en dat gewoon door een mooie chat, jaja…) werd ik vanmorgen met een telefoon naast mijn kussen wakker. Hahah, in slaap gevallen tijdens die chat, oeffff wat zal hij wel niet denken, ???? Tijd om mijn nieuwe werkplek hier thuis te her-inrichten!!! En terwijl ik dat doe denk ik na over de afgelopen 2 Corona weken. Heel de wereld ging op z’n kop!!! Maar KIJK eens hoe snel we hier op geanticipeerd hebben!! Ik kijk naar mijn werk, naar mijn collega’s en hoe snel er zoooo enorm inventief en met heel het hart en meer creatief met zorgvragen omgegaan werd. Andere manier van werken, ja tuurlijk!! En het maximaal haalbare werd bedacht en meteen uitgevoerd. En ja, ik zag ECHT wel wat dat onze mensen kost aan inzet en energy!!! Ik ben zooooo enorm trots dat ik er kan en mag zijn voor die mensen die met dat enorm grote hart nu zooooo hard en creatief aan het werk zijn!!!! En ondanks mijn eigen fysieke klachten zocht ook ik naar manieren er toch te kunnen zijn om mijn collega’s te kunnen ondersteunen en er te zijn voor wie dat nodig had!!! En ik kan gelukkig als collega E ‘Anna dus wat voor ze betekenen, zowel de zieke collega’s als de nog werkenden. Maar als ik dan de deuren achter me dicht trek, de mail afsluit en de telefoon uit zet springen ook bij mij de tranen wel in m’n ogen en laat ik m’n eigen verdrietjes ook maar even gaan. Ik ben echt heeeeel blij dat ik alleen ben nu maar mis wel mensen om me heen die me benaderen als de mens E’Anna ipv de collega. Gelukkig heb ik m’n muziek, mijn fiets en mijn creativiteit. Ennnn dat ene chatmaatje dus….
Nadat ik gisteren een uitgebreide sessie had met fysio via Video-call en vanmorgen een uitgebreid consult via telefoon met een podo therapeute weet ik hoe ik weer letterlijk mijn stappen kan en mag zetten. Slimmigheidjes om toe te passen en dingen waarmee ik dus uit de voeten kan. En DAT lucht op en maakt ruimte, ruimte om het bruisen van mijn eigen energy weer te voelen en ervaren, en ruimte om het creatieve proces ook weer op gang te krijgen. Ruimte om mijn eigen stardust te voelen, ervaren en beleven, het bubbelen en bruisen dus.
En terwijl ik dus aan mijn nieuwe aangepaste werkplek thuis werkte, en heeel veeel telefoontjes had, pruttelde er een vers aspergesoepje voor later vandaag. En vanmiddag bracht ik een deel van die soep in een heerlijk zonnetje op mijn fiets even naar mijn moedertje. Ik zette het pannetje in haar schuurtje, stuurde handkusjes door het raam en fietste weer terug met de muziek in mijn oren die al bijna een jaar zoooooo enorm belangrijk voor me is. Eenmaal weer thuis ving ik de zilveren sparkels in het watertje achter mijn huisje, de Blakterbeek… En de zilverblauwe sparkels uit mijn eigen aura die vandaag weer zo vrij konden bubbelen en bruisen werden bekroond met de gouden stardust uit die van The Wanderer. WOW wat een mooi bericht vandaag van hem en zijn brothers!!! Een Coverfoto, machtig mooi interview maar bovenal de healing die het mag brengen als je er voor open staat <3 Lees hier meer daar over en geniet van interview en muziek.
Laat ik deze blog dan afsluiten met nog een inkijkje in mijn hart en ziel
Want het feit dat ik vandaag weer kan bubbelen en bruisen heeft niet alleen met het hervinden van balans te maken….. Niet alleen met collega’s die nieuwe manieren van werken weten te realiseren. Niet alleen met aspergesoepjes en healing Music met golddust. Het heeft ook te maken met het maanmeisje IN mij….. en hoe dat maanmeisje zich durft te laten zien, heeeeeel voorzichtig aan een bijzonder ander mens. En dat dat zoooo ontspannen kan dat ze er zelfs bij in slaap kan vallen ???? Ja mijn hart klopt en fladdert voorzichtig verkennend naar wat is en kan zijn….. Zou dit de man kunnen zijn die de maan voor en in mij weet te omarmen??? En wat dat gaat bijdragen en/of betekenen in Corona tijden???? We gaan het beleven!!! Maar voor NU borrel en bruis ik nog ff door!!!
