1-3-2020
Deze meteorologische lente heeft wel een bijzonder mooie, intense, lieve en warme start gemaakt. Ik ga er niet in detail over uitweiden maar het is weer een mega stap gezet op het pad wat ik bewandel. Dat levenspad wat zich al kronkelend door de lagen van het leven aan me ontvouwd. Dat pad wat ik steeds vaker vol van zelfvertrouwen durf te bewandelen. Dat pad wat steeds vaker ook allerlei bijzonder mooie verrassingen voor me in petto heeft. Dat pad wat me uitdaagt mijn grenzen te verleggen. Dat pad wat me zoveel moois van dit leven laat zien en ervaren, als ik er maar open voor durf te staan.
Soms is dat pad geplaveid met klinkers, om al hinkelend en spelend van 1 naar 2 naar 3 te springen. Mijn rechterknie gebogen, mijn kin een ietsje opgeheven, een hinkelliedje rolt over mijn lippen de wijde wereld in. Al spelend ga ik over dat stukje pad, samen met dat kind in mij.
Soms ook is dat pad verscholen onder een dikke laag modder. Waar ik met laarzen moedig mijn stappen zet. In de stromende regen als het moet, gewoon met een flinke portie moed om DOOR te gaan!!!! Mijn laars soms even vastgezogen in de plakkende laag van modder en klei, in een poging mij staande te houden en me het voortgaan te ontnemen. Koppig dit keer mijn kin ietsje geheven want opgeven staat niet in mijn woordenboek.
En soms is dat pad een fris groene strook van gras, waar vogels in een duikvlucht me even komen begroeten, waar vlinders voor een moment landen op mijn schouder en geheimen in mijn oren fluisteren. Geheimen alleen van mij of geheimen om te delen met degenen die even met me mee wandelt op dat mooie groene lente pad.. Waar witte wolkjes mijn uitzicht bepalen en de wind zacht blazend mijn huid streelt. Waar de zon mijn gezicht weet te verwarmen en de blos op mijn wangen nog weet te versterken en ik met mijn kin iets geheven geniet van iedere stap die ik zetten mag. Dan dwarrelt een veertje van zo’n vliegende vriend voor mijn voeten in het zachte groene gras, Een veertje om op te rapen en te weten dat ik niet alleen ben maar mijn immer aanwezig gids met me mee wandelt in die andere dimensie. Een goedkeurende knik vanuit die andere dimensie…. Ja E’Anna…. Zet de volgende stap maar weer…. Een traan rolt vanuit mijn ooghoek over mijn wang en valt zoutig op mijn lippen. Nee, geen traan van verdriet deze keer maar van innige dankbaarheid , dat ik mag ZIJN.
Lente in al zijn beloftes…… om intens van te gaan genieten met ME, MYself & I en die ander die mijn pad voor even gevonden heeft. Wees welkom en wandel met me mee <3 Wat is er nu mooier dan samen van het leven te kunnen houden en er van te kunnen genieten!!
