Ik merk dat ik de laatste jaren steeds vaker zielen ontmoet die ik her-ken. En met het “zien” van die zielen vallen puzzelstukje van herinneringen op hun plek. Herinneringen aan andere levens. Ik zeg bewust niet “vorige levens”, want het voelt niet altijd als vorige of eerder maar als een eeuwige circel in spiraalvorm die uit verschillende lagen bestaat ofzo zonder echt een volgorde. Dat is waar mijn boek straks over mag gaan dus. Over die spiraal aan levens van mijn ziel. Maar dat is niet waar ik vandaag over wilde schrijven….. Voor nu denk ik na over een andere vraag. ….
De zielen die ik her-ken hebben ook allemaal hun leven en rol in het NU. Met de meeste kon ik een bijzondere vriendschap opbouwen. Of eigenlijk hoefde dat niet eens WAS dat er al meteen! En van deze bijzondere vrienden en vriendinnen had ik dan wat te leren, soms tegen wil en dank. Zielen – lessen zal ik ze maar noemen. Ook andersom was ik vaak met n reden in hun leven gekomen. De synchroniciteit in alle ontmoetingen is me steeds wel duidelijk geweest. Een van die bijzondere zielen is mijn (half)broer. En ondanks de andere rol en ons gedeelde verleden is hij bovenal een bijzondere vriend voor me.
Je zult je misschien afvragen HOE ik ze dan herken…… Dat heeft te maken met het gegeven dat ik aura’s waarneem. En bij de zielen die ik her-ken zie ik n bepaalde energielaag . In het begin had ik dat nog niet zo door en zag ik dat slechts als onderdeel van een aura. Maar “voelde” ik alleen de her-kenning samen met een onverklaarbaar “weten” in combinatie dus met die Puzzelstukje aan herinneringen. Het zilverblauwe laagje ben ik onze zielen energie gaan noemen.
Recent kreeg ik dus weer een zielen-les op mijn bordje….. En het was er een waar ik flink bij heb moeten slikken!!! Het is de eerste die ik her-ken waarvan ik nu weet dat ik weer los zal moeten laten. Hij is er even…..in dit leven…. en wandelt dan verder om er nog voor vele anderen te kunnen zijn. En waarschijnlijk is zijn rol nog vele malen belangrijker dan “gewoon” een bijzondere vriendschap zoals bij de anderen. Hij helpt me op geheel eigen wijze, die naadloos aansluit bij wie IK ben, door deze fase van mijn leven in het NU; de overgang. Ook dat laatste woord alleen al heeft zovele betekenissen. En ook hier vallen Puzzelstukjes op hun plek. Niet uit andere levens….. maar vooral in DIT leven.
Ook hier weer synchroniciteit ten TOP.
*mijn ontmoeting met Michelle via het nieuwe boek van Geert, de schrijfworkshop waar ik me in n opwelling voor opgaf terwijl ik geen boekschrijfplannen had, en daarna toch dat inzicht” ja ik heb n verhaal te vertellen”!!!
*de complete blokkade vanuit mijn nek waardoor ik geen letter kon vastleggen op welke manier dan ook, de keuze voor acupunctuur ipv zombiepillen, en nu de explosie aan hormonen in de overgang.
De boodschap komt binnen…. Eerst DIT en dan past dat boek. Je mist nog wat Puzzelstukjes fluistert mijn gids via ons “lijntje”
Dus steeds als ik hem in dit “even” nu zie glinstert zijn zilverblauwe randje en voel ik een diepe dankbaarheid om wie hij is en wat hij voor me betekend in het proces NU. Ik kan me veilig voelen in die overgang, ongeacht WAT me overspoeld, welke gedachte zich aan me opdringt, of hoe zeer ik mezelf soms ook kan verliezen. Ik ontvang en hoor de juiste handreikingen en adviezen van een ziel met oneindig veel geduld en begrip. En al zijn ze niet altijd makkelijk, ik pak ze op en ga er mee aan de slag. En zelfs als ik fouten maak is dat niet erg. Dan her-pak ik me en begin gewoon opnieuw, een ervaring rijker.
Ondanks dat ik weet dat dit “even” iets is waar ik ongelooflijk dankbaar voor ben, voel ik ook de pijn. De pijn van het los moeten laten. Het is niet dat ik niet wil of kan loslaten, want wat is dat IS….. Ik vraag me af waarom de dankbaarheid niet voldoende is om er geen pijn bij te hoeven voelen. Wat zit er achter de pijn? Die vraag stelde ik mezelf dus gisteren…….
Vandaag heb ik een dagje ME-TIME in de thermen. Gisteren heb ik in weer n spontane opwelling een uurtje snoezelen geboekt die oa bestond uit een gedeeltelijke body massage. En vandaag in de thermen terwijl ik dus voor t eerst in mijn leven een body massage toelaat (het waarom daarvan is weer een ander verhaal) ervaar ik een deel van het antwoord op mijn vraag van gisteren. Het is de zachtheid!!!
Het is ook de zachtheid die ik zie en voel bij die ziel “voor even”. De Puzzelstukje nu zijn wel een soort herinneringen. Die zachte zuiverheid in die andere omgeving, waar ik niet alleen ben, niet alleen een IK, een ego, een mens in 3D. Waar we niet lopen en toch bewegen. In de zuiverheid van het licht gewoon ZIJN. En het was dus de zachte aanraking in de massage die dit stukje herinnering en antwoord in me los maakte. De zachtheid die ik zo enorm mis dat als ik hem voel, ervaar of herinner dat het gemis me PIJN doet! Een zachtheid die er misschien wel vaker is maar waar mijn afweergeschut maakt dat het me zelden bereikt.
Door de herbelevingen die onderdeel zijn van mijn “overgang” weet ik dat de veroorzakers van dat afweergeschut me geen pijn meer bezorgen. Dat heb ik op een goeie manier de juiste plek gegeven. Zonder in de gaten te hebben dat het daarmee dus niet klaar is. Ook IK verdien de zachtheid in het NU zonder dat afweergeschut. Door de combi van meditatie en massage was mijn afweergeschut even misleid en weet ik nu dat er nog genoeg werk aan de winkel is. Gelukkig heb ik al een afspraak staan bij de juiste man daarvoor; Boy “mijn” praktijkondersteuner. Hoezo synchroniteit??? Hij heeft dan wel niet dat zilverblauwe randje maar het is de meest geschikte persoon die ik me maar voor kan stellen, en dat heb ik helemaal zelf mogen ervaren vorig jaar.
Wat een dagje ME-time me weer mocht brengen daar in de thermen is opnieuw verbazingwekkend. Met een hart vol van liefde voor al die zilverblauwe zielen, en dus ook voor mezelf leg ik zo mijn pen weer neer, naast het boekje waar ik vandaag ouderwets in heb zitten schrijven omdat je hier in de thermen volledig OFFline bent. Om zo met de trein weer naar huis te gaan en deze gedachtespinsels te digitaliseren op de tablet die ik net voor vertrek nog snel meegritste. Toeval???
