Vandaag was echt zo’n dag waarop ik zou zeggen, nou….. ik neem de bus wel een keertje. Jeetje wat een buien zeg!!! Maar tja…… er reden geen bussen!!! Dus stond ik op tijd op en met hulp van buienradar kon ik precies uitkienen hoe ik tussen 2 buien door naar kantoor kon fietsen. Met de ondersteuning in de hoogste stand vlogen mijn voeten rond op de pedalen en was ik binnen een half uurtje al op de plaats van bestemming!! De 1e missie van deze dag was daarmee meerrrr dan geslaagd ????
De 2e missie van vandaag was om geen 2 maar 3 uur proberen te werken met de bewuste en noodzakelijke afwisseling. Helaas is deze missie wat minder goed geslaagd ☹ Bijkomend voordeel was dat ik een extra half uurtje over hield om mezelf even te vermaken in de Lidl ???? voor ik naar mijn afspraak bij acu-balance toe ging. Ook nu weer wist ik tussen de buien door te navigeren.
En die afspraak wil ik eigenlijk niet de 3e missie noemen, het voelt immers niet als uitdaging of opdracht maar meer als een gunst of gift waarin ik iets mag ontvangen. ALS het al een missie is, dan is het een missie in goed voelen en vervolgens benoemen en goed proberen te verwoorden van WAT ik precies voel of ervaar. Tja en je snapt vast dat DAT een missie is die me op t lijf geschreven is he, iets vangen in woorden #grijnzzz Rob licht veel toe en legt veel uit en het lijkt hem niet te deren dat ik hem de oren van t hoofd blijf vragen naar hoe, wat en waarom’s. In de behandeltijd van een uur blijft meestal wel een minuutje of 10 over. Ik vertelde hem eerder al over de dove tenen ten gevolge van de mislukte herniaoperatie van 20 jaar geleden. Niets aan te doen is mij ooit verteld. Ik heb me daar jaren geleden al bij neergelegd maar Rob lijkt het te zien als zijn persoonlijke missie en uitdaging om hier verandering in te brengen in die 10 verloren minuutjes. De vorige keer zette hij speciaal hiervoor dus een paar extra naaldjes. En ik wist werkelijk niet wat me overkwam, ZOOOOO warm als de 3 tenen werden en hoe enorm groot ze voelde, en aanwezig. Daar kon ik op geen enkele manier omheen!!!! En eerlijk waar, het resultaat is onwerkelijk maar waar!!! Geen 3 dove tenen maar nog maar 2!!! Dus werden ook vandaag de 10 “verloren”minuutjes besteed aan die nu nog 2 dove tenen. Omdat vandaag een andere behandelinsteek gekozen was had ik al wat naaldjes staan in de lijn naar de dikke dove teen waardoor deze alleen maar dover voelde dan normaal, iets wat overigens geheel naar verwachting ook zo zou moeten uitwerken hoor. Maarrrrr zo legde hij uit, staat de rechter duim ook voor de linker dikke teen en dus verfraaide hij deze duim met zijn naalden. Oeffff ik voel ze nog!!! En de inmiddels mij bekende vraag; EN?? Voel je iets veranderen??? Uhhhh, ehhh, Ja zei ik verbaasd. Ik had ergens verwacht dat de tenen weer warm en groot zouden worden, maar het tegenovergestelde was het geval. Dus ik zei, ze worden niet warm zoals de vorige keer……. En ik zocht naar de juiste woorden….. Ik voel een kouwe tocht. Ja!! Dat is t!! Alsof de nagel van mijn dikke teen een raampje is wat open staat en de tocht naar binnen laat!!! JA!!! Zoooo voelt het zei ik. Ik zag de warme lach op zijn gezicht en wist dat hij me serieus nam. Wat een bijzonder mens die Rob van Acu-Balance zeg!!! En ja….. ik kan en mag er zijn wie ik ben!!! En hij helpt me via mijn eigen lijf de balans te herstellen. Hoe mooii he!!!! Dus….. ook de 3e missie is zeeerrrrrr zekerrrr geslaagd.
Misschien begrijp je dat de volgende missie me gestolen kon worden en het me niet uitmaakte HOE ik thuis zou komen. Het regende en ik trok vrolijk wat regenkleding aan. Glimlachend stapte ik in de regen op mijn fiets, wederom de ondersteuning op maximaal. Maar ondanks de regenbroek en regencape kwam het water echt door alle kiertjes gewoon naar binnen. Met een BIG smile van oor tot oor fietste ik zo door de plensbui heen die naar beneden kwam. Opvallend hoe menig auto voor me stopte zodat ik door kon peddelen waar ik normaal echt wel moet stoppen voor passerende auto’s, haha. Echt kleddernat nog voor ik op de helft van mijn weg te gaan was. Met voeten die sopte in mijn schoenen alsof ik aan het waterfietsen was. De extra flappen van mijn regenbroek leken zoooo handig, maar wat bleek de oorzaak van de natte voeten kwam niet van boven maar van beneden. Alles en overal was het nat, zo boven zo beneden gaat hier dus zeker ook gewoon op hoor ???? En dus stel ik vast dat ook deze missie geslaagd genoemd mag worden, want het ging ff niet om droog thuis komen, maar om HAPPY thuiskomen!!!!! Missie geslaagd!!!
