Orgonite, Universele liefde en Joshua

Vanmorgen vroeg werd ik wakker uit een bizar soort droom. Ik heb hem niet direct opgeschreven en daarom weet ik nu niet meer alle details. Ik was in een kerk en de vloer had mazen en gaten waardoor dingen naar beneden vielen. Er was een groep mensen die daar uitleg over kreeg. Ik zat aan de rand en keek en luisterde toe. Tot ik vond dat de gegeven uitleg niet compleet was. Toen onderbrak ik de spreekster van die groep en gaf een toelichting.  Met name de reactie die volgde was bijzonder en bizar te noemen. Nu denk ik dus “had ik het maar opgeschreven….”

Als ik terug kijk op de dag weet ik dat deze droom speciaal bij deze dag hoorde.

Even na achten zwaaide ik dus mijn benen het bed uit. Enerzijds nog onder de indruk van die vreemde droom, anderzijds al helemaal met mijn aandacht bij het plan van vandaag. Orgonite DIY. Vandaag zou ik na weken van verzamelen, voelen, plaatjes in mijn hoofd bekijken en nog meer voelen eindelijk ECHT iets gaan creëren. En al was het maar als test bedoeld, daar zou het niet minder om zijn. Het plan was nog niet helemaal vast omlijnd want uiteraard moest er ruimte zijn voor spontane aanpassingen en intuïtieve veranderingen. Maar wel helder was dat liefde centraal zou staan. Dus koos ik voor 3 edelstenen; Amethist, Rozenkwarts en Bergkristal. Omdat ik de ster als test wilde gebruiken voor een later en ander project (uil)dacht ik dat deze meteen mooi symbool zou staan voor liefde in en zelfs buiten het Universum, dwars door alle dimensies heen
En terwijl ik zo alle onderdeeltjes van mijn plannen in gedachte de revue liet passeren, deed ik de was en ruimde ik de boel aan kant. En zolang ik maar in beweging was had ik ook niet zo heel erg veel last van de trilling die hoog in mij resoneerde……. Ik zetten na al mijn huishoudelijke klussen een voor een alles buiten klaar. En terwijl ik zo lekker aanrommelde hoorde ik boven de wekker van mijn hubbie gaan. En even later weer…. En weer…. en  na een paar minuten weer . Een beetje grommend kwam hij even later beneden en zonder dat ik het vroeg zei hij “ik snap er niks van, ik kan dat ding uit blijven zetten…….. Hoe kan dat nou!!?? Ik besteedde er niet echt veel aandacht aan, haalde mijn schouders op en zei, ach zal wel de warmte zijn…… Ik liep naar buiten en was weer even bezig met mijn Orgoniteplan. Ik schikte de edelstenen, legde ze in de ster en stelde mijn hart open om zo de liefde door te kunnen geven met mijn intentie. Wilbert riep me naar binnen. Het wasmachine was een beetje de weg kwijt. Hij deed van alles wat niet al te best klonk….. Toen ik keek zag ik dat het programma ineens van 40graden naar kookwas was gesprongen en midden in het programma ook nog eens als een dolle aan het centrifugeren was gegaan. HUH??  Ik rommelde er wat mee aan. Uitzetten, verdraaien etc etc maar het leek niet te helpen, zodra ik het ding aanzette ging ie weer helemaal zijn eigen bedachte weg. En die was anders dan wat ik wilde :-S Dus zette ik hem UIT. Basta, klaar ermee. Dat was voor later. Ik liep weer naar de achterdeur en voelde een warme luchtstroom uit de airco komen. HUH?  Ik stopte en zag dat het programma ook daar veranderd was ipv op” High Cooling” stond het op ” Low Dehuminity”. En hoe ik ook op alle knopjes drukte er was niets wat veranderde….. Dus ook die UIT. En weer aan waarop het ding het gelukkig weer deed. Er begon me iets te dagen……. Maar ik zei niets, Hubbie heeft het niet zo op onverwacht “bezoek”. En knipperende lampen is ie wel aan gewend, maar dit zou hem een hoop stress opleveren.  Voordeel is dat hij vandaag een werkdag had ipv vrij en dus vertrok hij in de gedachte dat alles weer gewoon werkte hahaha. #grijnzzz. Ik wist wel beter!! Ik voelde nu steeds duidelijker de hoge trilling die in mij resoneerde en voorzichtig onderzocht ik dat gevoel. Het was me onbekend maar voelde zo enorm zuiver dat ik geen ogenblik me zorgen heb gemaakt. Nog geen fractie van een seconde. Ik keek naar mijn handen en zag dat de trillingen van binnen aan de buitenzijde niet zichtbaar waren. Mooi!! Dan kon ik met een vaste hand aan de slag dus. Opnieuw liet ik alles door mijn handen gaan. Opende opnieuw mijn hartchakra en legde nog met wat laatste veranderingen de puntjes op de I. Voorzic htig en volgens instructie mengde ik de hars met de verharder. Met het roeren in de hars voelde ik hoe de trillingen in mij een soort van draaiende beweging ging maken. Ik goot een klein beetje hars als bodem in de ster en legde daar het zilveren symbool op met daaromheen de 3 edelstenen. De hoge trilling gierden door mijn lijf en toen ik de hars er langzaam op begon te gieten ontstond er een enorme kolk aan draaiende energie in mij. Ik voelde hoe het mijn keel dichtkneep en hoe ik er bijna in mee werd getrokken naar binnen, of was het juist naar buiten? Binnenstebuiten? Het overspoelde me. Ik sloot mijn ogen om zo te proberen bij mezelf te blijven. Ik zag en voelde hoe ipv het donker achter gesloten ogen ik verblind werd door een soort van wit-zilver licht.  Ik deed mijn ogen weer open en door terug te gaan naar het gevoel van liefde lukte het me bij mezelf te blijven en zonder knoeien mijn werk af te maken.
Beduusd en draaierig met een zeer pijnlijke brok in mijn keel stond ik na te trillen en liet ik me in de stoel zakken die achter me stond. De hoge trilling zakte weer en kwam de kolk tot rust en rimpelde nog wat na. Ik resoneerde er nog steeds op mee. Alleen nu wel met ook aan de buitenkant zichtbare bibberende handen en benen. Kippenvel stond dik op mijn hele lijf en het koude zweet poetste ik van mijn voorhoofd langzaam beseffend wat er zojuist gebeurd was. Een heel diep gevoel van dankbaarheid vulde me van top tot teen en ik liet de tranen over mijn wangen maar gewoon rollen.
Tranen van geluk en diepe liefde <3

Naar buiten gaan en fietsen is voor mij de beste manier om aanwezig te blijven en bij mezelf. Dus trapte ik vanmiddag heerlijk wat kilometertjes weg, deed wat boodschapjes en ging naar Fysio. Nog even naar Veltum voor zongedroogde tomaatjes van de Aldi en ook even langs de vredeskerk om te kijken hoe ver het stond met mijn voormalige werkplek J Ja en na ruim 11 jaar daar heen en weer  terug gefietst te hebben rijd ik die weg dus op de automatische piloot. Straatje links, kruising rechtsaf, volgende kruising rechtdoor richting centrum. Maar er werd aan mijn stuur getrokken en dus ging ik links af ipv rechtdoor. Nu gebeurd dit wel vaker en meestal is al snel duidelijk waarom, dus dacht ik ook nu..”OK….. zo kan ik ook fietsen ja”. Een stuk verderop ligt dan de t-spiltsing vanachter de bieb. Daar stond rechts van de weg een moeder met fiets en haar dochtertje met een fietsje. Aan de linkerkant van de weg stonden papa en een zoon met fietsen. Ik minderde een beetje mijn snelheid zoals ik altijd doe als er kinderen op de weg zijn. En net toen ik bij ze was op mijn fiets schoot ineens het kleine meisje achter me de weg op. In een fractie van een seconde ging er weer die enorme golf van hoge trilling door me heen en zonder na te denken trok ik aan mijn fiets en stond ik ineens tussen kind en aankomende auto in. Het was een zwarte auto en hij zal me onmogelijk over het hoofd hebben kunnen zien. In de remmen stond hij een stukje voor mij stil.  Ergens heb ik geroepen; PAS OP!!! STOP!!! Maar dat leek niet van mezelf te komen en weerklonk heel raar in mijn oren. Toen de auto stil stond draaide ik mijn fiets en vervolgde mijn weg. Achter me hoorde ik roepen maar ik verstond het niet….. ik fietste door, de hoek om en weg was ik. Daar stapte ik met bibberende benen af sloot even mijn ogen en hoorde toen in het felle witzilveren licht zijn stem. Hij zei; “Het was jij die de Universele liefde  opvroeg vandaag. En daarom ben ik, Joshua hier. Ik deelde die liefde met Maria Magdalena en nu ook via jou ……” De volgende golf zorgde voor een enorme misselijkheid. Ik stond te trillen op mijn benen door het besef wat er zojuist gebeurd was en wie ik had gehoord. Ik ben een ijsje gaan eten om te bekomen. In een bakje, snickerijs vol van lactose en suikers. En nee…. Geen buikpijn.  Een maal thuis ben en blijf ik een gewoon en onzeker mensje en zocht ik het dus op. Joshua. En ik las op internet dat Joshua de Hebreeuwse en joodse naam is voor Jezus.  Hebrew name “Yehoshua” which means “Yahweh, and its English spelling is “Joshua.”

Uiltje en zonnewende

Vastbesloten om van deze dag een bijzondere dag te maken stond ik voor dag en dauw al naast mijn bed. En terwijl de maan pas net op was wachtte ik op de zon zodat de dag kon beginnen. Bij de eerste zonnestralen stond ik dan misschien niet op Stonehenge om de zon te begroeten op deze midzomerdag en zonnewende….. Maar ik stond wel in mijn tuintje toen ik de eerste zachte gloed aan de hemel zag gloren en even later de eerste zonnestralen de dag vrolijk en nog heerlijk fris aankondigde, en ik met mijn eigen ritueeltje de zon kon verwelkomen. Na de kortste nacht van 2017 was nu de langste dag dus aangebroken(5.19-22.04). Vandaag zal de zon zijn hoogste boog aan de hemel beschrijven. En samen met haar zou ook de maan de hele dag meereizen aan de hemel om pas vroeg in de avond weer onder te gaan.(3.45-18.35)

Op deze langste dag ga ik mijn bijzondere uiltje weer ontmoeten en mag ze met me mee naar huis.

Vanmorgen dacht ik dus nog een keer terug aan de dag waarop ik haar vond, nog warm en met een gebroken vleugel lag ze langs de kant van de weg. En terwijl de vrachtwagen langs raasden raapte ik haar op en nam ik haar dus mee. Ze was bij Peter in heel goede handen om haar prachtige vleugels te prepareren voor een nieuw leven met een nieuwe functie. Bij leven zweefde ze er op boven het Brabantse en Limburgse land. En net na haar vlucht over de regenboogbrug liet ik haar via mijn ogen haar geliefde land nog een keer zien zodat ze afscheid kon nemen nadat ze zo plots van het leven beroofd was.

Dus niet alleen de zon ontving vandaag mijn kleine ritueeltje, ook voor uiltje en haar vleugels was vandaag  tijd en ruimte voor bijzondere momenten.

Afgelopen week ontmoette ik weer een bijzonder mens, een soulsister. Ze is een echte dochter van de zon. En omdat ik een maanmeisje ben heeft het me aan het denken gezet, en het moment is daar  om naast de maan ook ZON meer ruimte te geven binnen mijn belevingen van dit leven. En dan bedoel ik niet alleen de zon op mijn huid als ik fiets bijvoorbeeld  😉 want dat doe ik al jaren, maar het leggen van de verbinding met ZON zoals ik dat al jaren met MAAN doe.  En Uiltje mag deze verbinding symbolisch voor mij gaan dragen met aan haar vleugels een zon en een maan steen.
Ik had nog een mooie minidrum liggen van de Nanai dag vorig jaar met een nog lege zijde om te beschilderen.  Een mooie klus dus om vandaag in mijn koele huis aan te beginnen. Het plaatje wat daarbij in mijn hoofd opkwamkreeg ik zowaar ook nog met potlood naar wens op het gespannen drum huidje. Tevreden kon ik beginnen aan de achtergrond en onderlaag van de dag en de nacht in de Yin-Yang van zon en maan. Met daartussen verweven de veren van uiltje.

OHMpunctuur

Vanuit n diepe slaap schrok ik wakker. Ik moest me even oriënteren. …. Ja. .. ik lag in mijn bed. Ik hoorde de vogels buiten al volop fluiten, het moest dus al ochtend zijn bedacht ik. Toen ik mijn ogen open deed werd dat bevestigd door het licht wat door de spleetjes van het rolluik naar binnen sijpelde. Naast me zag ik heel even iets oplichten. Was dat mijn wekker? Was het al tijd om op te staan? In het schemerdonker pakte ik mijn telefoon en zocht naar het knopje. Wat vreemd… ik draaide de telefoon om en liet mijn vinger zoekend over het beeldscherm glijden. Ja, gevonden! Het scherm lichtte op maar veel kon ik er niet van maken zo zonder bril. Met mijn andere hand viste ik mijn bril van het plankje naast mijn bed. Verbaasd keek ik met de bril op mijn neus naar de telefoon in mijn hand. Niet zozeer omdat ik nu kon zien dat het even voor zessen was, maar omdat het de verkeerde telefoon was!!! Klaarwakker ineens besefte ik wat voor dag het was en dat mijn telefoon waarop de wekker was ingesteld beneden moest liggen. Niet dat die zo al af zou gaan hoor….. opgetogen zwaaide ik mijn benen het bed uit. Jaja vandaag was het dan zover! Een nieuw avontuur lag klaar om te ontrollen. De dag kon beginnen. Een uurtje later liep ik de deur uit om de bus te nemen voor het eerste stuk van mijn reis vandaag. Het was nog heel stil buiten op straat. Behalve de vogels was er niemand te zien nog. Deuren en ramen gesloten. Gordijnen nog dicht. Ondanks het vroege uur voelde ik de zon al warm in mijn gezicht, en samen met het frisse briesje beloofde het een prachtige dag te worden. Perfect weer voor de verjaardag van mijn soulsister dacht ik terwijl ik verder over de stille straten liep. Voor me op de stoep landde een ekster die vervolgens de hele straat vrolijk voor me uit huppelde, alsof hij wilde zeggen ” volg mij maar op het pad wat vandaag onder je voeten gaat ontrollen”. Een weg die als vanzelf ontstaat, het enige wat ik hoefde te doen is mijn voeten er op zetten en het avontuur te beleven en ervaren. Want vandaag ga ik met mijn #vrijreizen naar een bijzondere trainingsdag. Ohmpuctuur staat er op mijn uitnodiging. Goh en ik heb het de hele week Ohm resonatie genoemd…… Benieuwd naar de mensen die ik er ga ontmoeten ook want ik heb al zoveel over ze gehoord van weer een andere soulsister. Ik heb mamasan beloofd haar warme groet over te brengen.
En terwijl ik zo al mijmerend mijn berichtje schrijf zie ik dat we Utrecht alweer voorbij zijn. Time fly’s ….. net zoals ik me op vleugels gedragen voel.
Wordt vervolgd……

 

 

 

 

 

 

 

Terug in de trein na een bijzondere dag. Ik resoneert nog helemaal na en voor heel veel van wat ik voel en ervaren heb kan ik voorlopig de woorden even niet vinden. IK en mijn HART stonden vandaag centraal. Ik mocht vandaag weer een soulmate ontmoet, ik als maan meisje met haar als zus de zonnendochter. Ook dat is te groot voor te weinig woorden.
Ohmpunctuur betekend voor mij dat ik nog beter kan resoneren met mijzelf en de wereld om me heen, en mezelf kan en mag zijn om wie ik werkelijk BEN. Om van daar uit verder te gaan op mijn pad met alle steentjes die ik daarop tegen kom om op te pakken.
Mijn lichtwerk voor geld heb ik altijd moeilijk gevonden…. De reden dat ik met mijn praktijk stopte, en ik ging werken op basis van uitwisseling van energy en diensten met gesloten portomonees. Dat ga ik nu veranderen. De portomonees mogen open voor giften en bijdragen zodat ik volgend jaar de 1e module OHMpuntuur zal gaan doen.
Ik resoneert nog even na… en geniet van mijn terugreis, lekker in mijn coconnetje zie ik hoe de wolken als donkergroene vlekken over de velden glijden. Een ooievaar in het veld. Een ekster die door een open raam het station verlaat met zijn laatst gevonden hapje nog in zijn snavel. De tijd schiet voorbij en ik laat haar gaan….

Inmiddels zit ik op mijn vertrouwde plekje thuis aan mijn tafelbar. Ik resoneer nog steeds helemaal na op de voorbij gegane dag en hoe bijzonder deze was.
Heel zachtjes oefen ik het tegen mezelf zeggen van mijn naam tijdens een inademing om hem daarna weer te noemen bij het uitademen. Verdomd lastig hoor!! Emmy IN, Emmy UIT. En ik merk dat het makkelijker gaat als ik mijn zielennaam uitspreek… E’Anna IN , E’Anna Uit probleem loos. Probeer het maar eens met je eigen naam…….
In de stilte van mijn huis galmt ook de OOOoooHMmmmmmm, HARDOP!!! Voor het eerst in mijn leven durfde ik dat hardop vandaag met de rest mee, en ojeeeee wat voelde dat GOED Hoe sterk voelde ik de trilling van OHM door me heen gaan, durfde ik me te laten horen. Ik voelde me vandaag echt het huppelende ontdekkende kind wat danste en sprong
Ik loop door mijn huis en ruik de kaarsvetlucht uit de Annakerk ineens heel sterk, ik snuif eens goed en ruik ook de spray die gebruikt is in de kring… wat was het ook al weer voor spray??? Hmmmmmmm kan ik morgen dit bloesje nog een keer aan misschien denk ik…….
De Anna kerk, gisteren avond las ik nog van alles over haar ontstaan en geschiedenis, en alle wendingen die het kreeg nadat de laatste Katholieke priester er afscheid nam. Anna…. “mijn Anna” en toen ik binnen kwam vulde het gevoel mij dat deze eenmalige OHMpunctuurdag hier speciaal voor MIJ hier was <3 Peter Gouw had het over de honderden toeschouwers…. Ik kende er wel een paar van ja <3 Wat voelde ik me er THUIS en VEILIG.
Ik pak mijn briefje er nog eens bij een lees: Ik ben op aarde gekomen om VRIJ te zijn en te houden van alle mensen en alles samen te delen. Ik ben op aarde gekomen om mijn hart en intuïtie te volgen, spontaan, wat er ook maar binnen mag komen!!! En ik bedenk me dat ook al heb ik aan de andere kant mijn blokkades geschreven ( moeten bewijzen en aan verwachtingen voldoen bv naast al mijn lichamelijke beperkingen en blokkades) ik eigenlijk al heel trots kan zijn op mezelf. Want ik ben op de goeie weg!!! Ik leef, ik dans, ik geniet, ik reis en volg mijn hart. Ik durf te laten zien wie ik ben!! ECHT ben…. Naast alle aanpassingen en het “moeten”
En toen de HARTboodschap als een bom insloeg liet Peter Gouw me met een stethoscoop mijn eigen hart horen en voelen en de tranen van geluk rolden over mijn wangen…. Ja….. Ik BEN <3

http://www.ohmpunctuur.nl/

Onverwacht geschenk

Behalve mijn werk op kantoor , mijn eigen gezin en al mijn avonturen onderweg en op pad ben ik ook nog met een bijzonder mooi en intensief spiritueel stuk van mijn leven bezig.

Het delen van kennis en ervaring over energy op de diverse mogelijke manieren. Zo geef ik bv inwijdingen en afstemmingen in oa Lemurian energy,White Light Self Empowerment en Shambhala, deel ik mijn kennis mbt de mayakalender en energy, geef ik readings en healings en reinig ik heel af en toe bv ook wel eens een ruimte. Ik leef mijn leven vanuit mijn kern, en ook dit werk geeft mij een mooie balans.
Omdat ik dit laatste niet graag doe tegen een vergoeding in geld spreek ik met mensen vaak een ander soort uitwisseling af zodat het wel altijd gaat om geven en ontvangen. Ook daarin hoort balans te zijn. Ik kan je wel vertellen dat dit stukje van mijn leven de meest bijzondere en mooie mensen al op mijn pad heeft gezet. Ik geniet van dit werk en deel het in liefde en licht. het mogen delen is voor mij vaak al een soort van ontvangen

Toen ik vandaag thuis kwam lag er een briefje van de postbode met een notitie dat een pakketje aan mij gestuurd bij de buren was afgegeven. Het bleek een prachtig boek!! Asha, kind van Atlantis; geschreven door Ciska Reer.
Bij het openen van de doos zag ik de gouden circel en die raakte me heeeeel diep, niet in een gedeeld atlantis stuk, maar dieper….. in mijn Godinnen stuk van Lemuria, waar ik tempelpriesteres was…. Als een enorme golf herkenning trekt het door me heen!!
Benieuwd ook wat het lezen van dit boek me weer mag gaan brengen…….. welke deuren naar nieuwe avonturen het gaat open zetten. Hier komen nieuwe “verhalen” van die ik ook zeker weer zal gaan delen.

Dank je wel aan de gulle gever voor deze uitwisseling. Met heel veel gevoel en in het volle licht gekozen!!!
Ik ben een gelukkig mens

20 februari 2015, Er borrelt iets nieuws…..

Er “borrelt” iets nieuws…… In de afgelopen week heb ik al een aantal keren verbaasd staan kijken naar mn handschrift. Ja je leest t goed!! M’n Handschrift!! Ik heb nooit echt een prachtig handschrift gehad hoor, maar leesbaar…. In de afgelopen jaren werd met de hand schrijven ook steeds moeilijker met de reuma in mn handen. Zeker ook nu weer in de winter heb ik daar best veel last van. Maar in de afgelopen week gebeurde er dus af en toe iets opvallends….. momenten waarop t schrijven soms moeiloos en licht lijkt te gaan. Met andere vormen, ronder, zachter, niet mijn “normale”hanepoten. T is er langzaam en stilletjes ingeslopen, want ik weet eigenlijk niet wanneer t nu precies begonnen is.
Vanmiddag kreeg ik ineens de hele sterke drang een lieve collega te bellen, en wel DIRECT!! Om iets af te spreken prive met koffie. En zoals ik al langer doe luister ik naar intuitie, dus ik bel. En terwijl ik onze afspraak op mn kalender schrijf zie ik hoe mijn handschrift weer “anders”is en ik voe hoe moeiteloos het schrijven gaat, pijnloos ook. En voor t eerst besef ik op DAT moment dat er iets gaande is, iets gebeurd…….
Ik ga dus meteen even naar mn gevoel en VOEL. Ja t voelt heel zacht en rustig, bijna sereen. Vrouwelijk. Ik bewonder de rondingen in t mooie handschrift. Ik vind t echt mooi!!! Wie/wat zou dit zijn?? Ik ben niet bang. Ik realiseer me ook nu weer dat ik niet bang hoef te zijn, ik voel de altijd aanwezige spirit schuin achter me die me beschermd. Dus ik vraag….. heeft dit met Malta te maken??? Nee…… stilte….in mn hoofd en weer t serene, de aanwezigheid van iets … zachts…. En dan ineens een wel heel strakke band om mn hoofd, van oor tot oor tot aan de onderkant van mn schedel. En t beeld voor ogen van bergen met pieken en hun verbinding. En ik weet….. dit heeft n verbinding met Nusta Karpay!!! En zo sterk als dat t er ineens was, zo snel is t ook ineens weer weg. ( of schrok ik misschien van de heftigheid??)