Er “borrelt” iets nieuws…… In de afgelopen week heb ik al een aantal keren verbaasd staan kijken naar mn handschrift. Ja je leest t goed!! M’n Handschrift!! Ik heb nooit echt een prachtig handschrift gehad hoor, maar leesbaar…. In de afgelopen jaren werd met de hand schrijven ook steeds moeilijker met de reuma in mn handen. Zeker ook nu weer in de winter heb ik daar best veel last van. Maar in de afgelopen week gebeurde er dus af en toe iets opvallends….. momenten waarop t schrijven soms moeiloos en licht lijkt te gaan. Met andere vormen, ronder, zachter, niet mijn “normale”hanepoten. T is er langzaam en stilletjes ingeslopen, want ik weet eigenlijk niet wanneer t nu precies begonnen is.
Vanmiddag kreeg ik ineens de hele sterke drang een lieve collega te bellen, en wel DIRECT!! Om iets af te spreken prive met koffie. En zoals ik al langer doe luister ik naar intuitie, dus ik bel. En terwijl ik onze afspraak op mn kalender schrijf zie ik hoe mijn handschrift weer “anders”is en ik voe hoe moeiteloos het schrijven gaat, pijnloos ook. En voor t eerst besef ik op DAT moment dat er iets gaande is, iets gebeurd…….
Ik ga dus meteen even naar mn gevoel en VOEL. Ja t voelt heel zacht en rustig, bijna sereen. Vrouwelijk. Ik bewonder de rondingen in t mooie handschrift. Ik vind t echt mooi!!! Wie/wat zou dit zijn?? Ik ben niet bang. Ik realiseer me ook nu weer dat ik niet bang hoef te zijn, ik voel de altijd aanwezige spirit schuin achter me die me beschermd. Dus ik vraag….. heeft dit met Malta te maken??? Nee…… stilte….in mn hoofd en weer t serene, de aanwezigheid van iets … zachts…. En dan ineens een wel heel strakke band om mn hoofd, van oor tot oor tot aan de onderkant van mn schedel. En t beeld voor ogen van bergen met pieken en hun verbinding. En ik weet….. dit heeft n verbinding met Nusta Karpay!!! En zo sterk als dat t er ineens was, zo snel is t ook ineens weer weg. ( of schrok ik misschien van de heftigheid??)
