In een maan community waar ik sinds kort onderdeel ben kwam een bijzondere vraag aan bod die ik ook graag hier met jullie als lezer wil delen. Samen met mijn gedachtespinsels dus die er op volgden.
De vraag:
Het is vandaag wassende maan. Om 15.54 uur precies. Dit is het moment waarop de groeikracht in jezelf groot is. Stel je eens voor hoe alles wat je in je hoofd bedenkt gaat lukken. Maak je dromen groot. Durf ze daarna nog groter te maken. Je wereld wordt groots als je groots durft te denken! En… als je het leuk vindt, vertel eens wat jij graag in je leven wilt laten lukken. Ik ben nieuwsgierig naar je! Lieve groet, “de beheerder van die maan-groep”
Mijn antwoord en gedachtespinsels:
Wat een moeilijke vraag!!! Ik liet hem dus even op me inwerken en probeerde diep van binnen te voelen wat mijn antwoord zou kunnen zijn. En het eerste wat ik me realiseerde dat het antwoord op deze vraag voor mij op de verschillende momenten heeeeeel anders zou kunnen zijn.
Hoe dat komt??
Mijn leven en ik als mens is niet alleen aan de maan verbonden maar ook aan de Maya kalender en de energy die daar bij hoort. Dat verklaart dan ook ( voor mij) meteen waarom mijn leven in golven verloopt. En het is maar net hoe goed het surfen op die golven me af gaat en of ik wind mee of tegen heb op die golf of zelfs even van mijn surfboard ben afgedonderd omdat er een les te leren was. En het is niet dat ik dat dan meteen als falen zou zien hoor. Maar ik weet zeker dat mijn dromen er dan anders uit zien als dat ik me hemels goed voel boven op de top van een golf die als vanzelf lijkt te gaan.
Op dit moment zit ik op de top van zo’n golf denk ik en leef mijn dromen dus als het waren in zijn totaliteit. Ik zou nu niet eens kunnen bedenken wat er nog meer, groter of bijzonderder te dromen kan zijn. Niet bij waken en niet bij slapen. En dat is niet omdat alles probleemloos van een leien dakje gaat hoor, want er zijn heus wel wat struggles hier en daar, maar die mogen er ZIJN.
Toch realiseer ik me dat als deze vraag me driekwart jaar geleden gesteld was ik heel wat dromen kon benoemen. Terwijl ik toen eigenlijk nauwelijks andere of meer struggles had dan op dit moment.
Mijn wereld is GROOTS, mijn wereld is het Universum 
en ik mag haar leven en beleven. WAT een avontuur!!!
En ik kijk dus ook uit naar mijn “Orion- wandeling”; Betatakin- Canyon the Chelly- The 3 mesa’s, Wupatki, Walnut canyon, Homol’ovi . Wonderlijk hoe al deze plaatsen bijna als vanzelf op onze route samenvallen.
