Categorie: Dagdagelijkse dingen

Vandaag heb ik me helemaal ondergedompeld in ART. In 4 verschillende musea , met alle sensoren zover mogelijk open, met al mijn beschikbare zintuigen, heb ik Kunst ervaren, geproefd, gevoeld, beleefd. En het was in 1 woord geweldig! Of toch verbijsterend, of misschien fenomenaal. Intens genieten zijn er 2 haha. Diep onder de indruk verlaat ik nu met n diepe zucht de grote stad. In de hoop dat iets eerder reizen ook iets minder druk betekent want ik ben erg moe. Moe van t lopen, moe van alle indrukken, moe van de grote stad. Een stad waar t krioelde van de politie, zo ook de op perrons in schiphol Air port en Amsterdam Arena. Ook hier torenhoge gebouwen die benauwen als ik naar buiten kijk. En ik bedenk me dat die hoge gebouwen en de massa politie die op de been is me beslist geen gevoel van veiligheid geven! Zou het komen dat ik doordrenkt van kunst nu extra sensitief ben??? Blij dat ik op weg ben naar de (schijn?)veiligheid van het platte land. Ons durrp tussen hei, veen en bossen  waar ik morgen weer heerlijk op mijn fiets kan stappen om nog even na te mijmeren over de bijzondere ervaring met het virtual reality gedicht en de lezing. (Daarover in n ander berichtje meer…) Eenmaal in Utrecht stroomt toch de trein ineens weer vol met boekjes en de bijbehorende mensen. (Boekenweekgeschenk/ trein). Ik trek me lekker even terug in mezelf en sluit alle luiken heel bewust. Cocoonen in de massa

WAT een bijzondere dag was het vandaag!! EEN met een gouden randje
Zoonlief was heel even thuis en daar genoot ik van, gewoon weten dat ie in de buurt was, maar ook even bijkletsen natuurlijk  Heerlijk dat ik thuis kon werken zodat ik met croissantjes en een sjuutje klaar stond toen hij wakker werd. Hmmmmmm genieten!! Vanavond een stukje spiritueel werk gedaan. WOW wat een bijzondere ontmoetingen weer in de andere dimensies. Love you all my spirit friends and soulsisters.
En als kers op de taart vanavond een uitgebreide videochat met mijn zus , tranen bij mijn kleine en ook al grote neef(je) och wat een lieverd!!! en natuurlijk ook mijn nichtje met haar mooie bril, wat worden ze GROOT!!! LOVE you allllll
En dan staat het weekend voor de deur, Familiedag, in gedachte sta ik langs mijn oma, die me met raad en daad bij staat als het gaat om familiezaken,
Lieve bijzondere Oma spirit, ik neem je morgen met me mee op pad. op bezoek bij familie!!! Ga je mee genieten???

Vanaf vandaag kan ik zeggen dat AL mijn kids volwassenen zijn.
( nee!!!, ik zeg niet verstandige volwassenen hoor 😉 haha, dat bepalen ze zelf wel ;-p)
Onze jongste zoon  is vandaag al weer 21 jaar geleden op de wereld gezet. En die tijd is vliegensvlug voorbij gegaan kan ik wel zeggen.
Tja en hij mag me misschien oud noemen en oma noemen en vanalles meer van dat kaliber….. dan heeft hij gelijk #grijnzzz
Maar ach , wat IS oud?? Ik VOEL me jong, met het avontuur wat op me wacht, het leven is om te leven, te BEleven!! En dat is precies wat ik doe, nu meer dan ooit! En al moet dat op een manier die past bij mijn ouwe lijf, ach joh niet zeuren, maar doen, genieten en doorgaan!
Ik ben trots op het leven wat ik al geleefd heb, ik ben trots op onze boys, met trots kijk ik naar mijn familie waar ik onderdeel van ben, verspreid over heel ons Moeder Aa rde, ieder zijns weegs…… Ik ben trots op mijn lieve wederhelft, omdat ie me neemt zoals ik ben en me alle ruimte geeft. Samen met een aantal lieve en bijzondere vrienden sluit ik ze allemaal in mijn hart en neem ze mee als ik weer eens op avontuur ga. Want ik wil ze nog niet missen voorlopig, een leven te gaan nog in weer een nieuw hoofdstuk!!

Met een gebroken vleugel lag je vanmorgen op mijn pad. In de berm raapte ik je op. Je was nog warm maar wel al dood. En terwijl de vrachtauto’s langsraazden bewonderde ik je schoonheid. Streelde je zachte veertjes en legde ik je voorzichtig in mijn fietstasje aan het stuur. In Deurne lag je rustig te wachten tot ik terugkwam van Eindhoven met de trein. Op de terugweg op de

fiets heb ik hele gesprekjes met je gevoerd en je via mijn ogen afscheid laten nemen van de omgeving die je vast heel goed gekend hebt. Met liefde heb ik je overgedragen aan Peter, waar je in goede handen bent om nog bijzonder te kunnen zijn ook na je vertrek uit dit leven. Als ik straks een deel van je terug ontvang zal ik dat koesteren. Dag mooi uiltje

Wat was het een prachtig weer vandaag, echt lente!! En ook al zat ik toch best lang in het openbaar vervoer en ook binnen in Eindhoven, toch heb ik eruit gehaald wat er inzat vandaag. En liep ik volgens mij werkelijk de hele dag met een glimlach rond. Genietend van vele kleine dingen. Want het zijn vaak wel de kleinste dingen waar we aan voorbij gaan, geen oog voor hebben en de tijd niet voor nemen. En soms neem ik dan mijn camera mee en schiet ik de plaatjes van die kleine dingen om ze bv hier te kunnen delen. Maar soms ook doe ik dat bewust niet en schiet ik de plaatjes alleen maar even in mijn hoofd, dan worden ze vastgelegd op een speciaal plekje in mijn hart die me daar dan een glimlach voor terug schenkt.
Ik werd voor dag en dauw met een glimlach wakker, want nog steeds wel donker buiten hoorde ik de vogels fluiten al voor ik mijn ogen open deed.
Zo zat ik dus bv in de wachtkamer vanmorgen van het Centrum Biologische geneeskunde en zag buiten de vogels hard aan het werk. Overal vandaan haalden ze plukjes en takjes en niet alleen de grote maar ook de kleintjes vlogen af en aan, steeds een snavel(tje) vol, om ijverig hun nestjes mee te bouwen. Tja daar kun je toch niet naar kijken zonder te glimlachen??
Na mijn afspraak liep ik heerlijk in het zonnetje terug richting stad om daar op een bankje even uit te rusten en naar mensen te kijken. Zo liep er dus een jong gezinnetje pa en ma een grote ijs en de 2 kids een wat kleiner ijsje, maar O ooo wat een glunders op die snoetjes!! En toen ze voorbij liepen brak een grote glimlach bij me door toen ik het meisje van een jaar of 6 hoorde zeggen: “het eerste ijsje van de lente is ALTIJD het lekkerste he mam!!
In Deurne op de terugweg moest ik even op de aansluitende bus wachten en vanaf mijn bankje zag ik hoe een groepje tienergrieten zich aan het uitsloven waren op een ouderwetse skatebord en een moderne variatie ervan. Meer oog voor de jongens aan de andere kant van het plein dan voor hun boards, haha, logisch dat ze er dus niet echt iets van bakte , Een grote glimlach waard he!!
Toen de bus er was keek ik vanachter het raam nog even naar de jeugd terwijl de mensen instapten. Als laatste een onzeker kijkende jongeman die schichtig rondkeek en aarzelend zijn voet op de eerste trede van de bus zette. Uhhhh weet u misschien waar ik bus 80 kan vinden vroeg hij terwijl zijn 2e voet naar binnen kwam. Onzeker keek hij van zijn telefoon naar het bord buiten ( waar inderdaad bus 80 niet op staat nog) en naar de chauffeur. Ik zag hoe bij hem een grote glimlach doorbrak toen hij zei, je bent hier helemaal goed hoor jonge man dit IS bus 80
Eenmaal thuis gekomen moest ik natuurlijk eerst ff babbelen met mijn lady’s en toen ik het hekje even wat verschoof om vers water in de bak te doen zagen ze direct het nieuw vrijgekomen scharrelstukje. Vol enthousiasme en gekoer en geklok stortte ze zich op het nieuwe stukje rijkdom om naar hartenlust te scharren. Een dubbele glimlach dat begrijp je he!!
Na een dag van slowmotion toch even snel nog op de fiets om een laatste ingrediënt voor mijn recept van vandaag te halen. En slechts met 1 ding bij de kassa kreeg ik toch n emoticon kadootje. En al heeft mijn eigen kleindochter er de leeftijd nog niet voor, ik neem ze wel altijd aan om aan iemand af te geven. Ik zag hoe de klant achter mij een papa was met 2 dochters bij zich. Ook hij had maar een enkel boodschapje. En alsof t op hun gezichtjes geschreven stond en ze geen woord zeiden, ik wist gewoon dat ze elkaar aan keken omdat ze zonder woorden zich afvroegen wie de emoticon van papa zou krijgen. Ik draaide me wat verder om en stak mijn hand uit naar een van de meisjes. Toen ze zag wat ik wilde geven werden haar ogen groot en als bij toverslag verscheen een enorme glimlach op haar gezicht. Met haar ene hand nam ze de emoticon van me aan terwijl haar andere arm haar zusje al aanstootte en tegelijkertijd een verbaasd dankjewel stamelde.
Aan het einde van de dag bedenk ik meestal wat het mooiste moment van de dag was. Nou die laatste getoverde glimlach wint het met vlag en wimpel

Recent heb ik op Facebook iemand gevonden die heel vaak glimlachjes op mijn gezicht tovert… Bjorn Dichterbij heet hij  en op de foto zie je een gedicht van hem.