Mijn nieuwere versie die langzaam maar duidelijk zichtbaar wordt….

Vandaag zat ik al voor 7 op mijn fiets richting kantoor. Met mijn nieuwe muziek-held in mijn oren trap ik lekker door. Het is nog stil op straat. Ik zie de pakken hooi klaar liggen op de velden om door de boer opgehaald te worden. Ja….. het is alweer augustus!! En ik voel met een diepe zucht hoe dit jaar de zomer me door de vingers lijkt geglipt. Ik zat verwikkeld in en met mezelf in een strijd met mijn hormonen, de overgang. De afgelopen weken waren soms domweg alleen maar overleven. En gelukkig werd ik daarin oa bijgestaan door mijn acu-held. Maar zeker ook mijn soulsister!!! Haar troostende armen om me heen en haar handen op mijn schouders om me een beetje van haar kracht te geven. Ik kan volledige openheid geven over alles wat in me leeft en ze hoort me aan zonder ook maar een sprankje oordeel. Het helpt me, want immers… als ZIJ niet oordeelt over mij, dan hoef ik ook niet te oordelen over mezelf!

Ik gebruik mijn analytisch denkvermogen samen met mijn diepe voelen om helder te krijgen waar ik sta en welke stappen ik te zetten heb. Ik zie en voel hoe niet alleen mijn hormoonhuishouding over gaat naar een andere fase, ook IK als mens wordt opnieuw uitgelijnd naar een nieuwere versie van mezelf. Tja dat gaat natuurlijk niet zonder slag of stoot. Mijn ziel heeft er voor gekozen dit leven intens te willen ervaren en dat is dus ook wat ik als mens in dit 3D leven doe. Met alles erop en eraan zullen we maar zeggen 😉 Dus zit mijn afvoerputje in de basis chakra nog al eens verstopt, en lukt het me niet altijd ook goed te aarden. Gelukkig draagt moeder Aarde me toch wel onvoorwaardelijk, ook als mijn wortels even losgekomen zijn. Mijn hartchakra kan enorm hoog zingen in haar trilling en fladdert soms alle kanten op als een zwerm vlinders in mijn borstkas. Gelukkig heb ik mijn eigen watermeditatie waarin ik steeds opnieuw de rammelende reeks aan chakra’s uit kan lijnen en opschonen.

Zo werden de afgelopen weken dus aaneen geregen met diepe dalen, hoge pieken en af en toe wat rustmomentjes op een 0 lijn van rust en stilte in mij. Ik heb erg sterk de behoefte alleen te zijn, gewoon met ME, Myself & I en me volledig E’Anna te voelen die in gedachte de Emmy een aai over haar bol geeft. Het Universum zorgt ERG goed voor me en ik wordt bedolven onder wellness vouchers om me bijna iedere week wel ergens terug te kunnen trekken in een Thermen.

Ik, die altijd zo makkelijk geeft, flexibel meebuigt en voegt naar wie dan ook, die IK is even wat minder flexibel. Ik voel hoe mijn centrale IK en gevoel even bloot gelegd wordt en hoe ik even geen rekening kan en wil houden met anderen. Met mijn hoofd probeer ik me nog flexibel op te stellen, maar met mijn hart lukt me dat even niet. Ik ben minder buigzaam en voeg me niet in alles naar die ander. En ook dit gegeven neem ik voor wat het is, en sta mezelf toe ook hierin gewoon te ZIJN.

Mijn droomwens van een aantal jaar geleden , naar Santiago de Compostella met de fiets, leek weggezet als niet gewenst en onmogelijk maar komt in deze fase weer volop in beeld. De concessie die ik deed en het plan aanpaste naar het Pieterpad fietsen is niet meer voldoende als alternatief. Zou het liefst vandaag nog aanfietsen…. En ik vraag mezelf af of dit dan zo’n ding is wat wil manifesteren? Of dit een van die puzzelstukjes is die ik tegen kom in de beschrijvingen van de Maya golf Energy ook. Net als het verhaal wat verteld mag worden in boekvorm? Er worden geweldige dingen op mijn pad gelegd. Al wat ik hoef te doen is de puzzelstukjes te herkennen en ze op te pakken. Het de kans geven om te manifesteren. Ik hoor hoe mijn gidsen en helpers af en toe lachen om mijn menselijke worstelingen en hoe ik de raadsels en puzzeltjes het hoofd bied. Geheel op eigen wijze. Vanuit mijn creatieve energy samen met toch ook weer dat analytisch denkvermogen wat soms ruim de bocht uit schiet en zo out of the box terecht komt #grijnzzz

Het weekend staat weer voor de deur. Morgen weer treinen… naar A’dam!! Waar weer een andere soulsister vast vandaag al in de keuken staat om weer een fantastische lunch in elkaar te toveren die aan al onze dieetwensen voldoet. Ook benieuwd waar we o.a met haar Numerologie gave en kennis bij uit komen en welke handvaten me dat zal opleveren om ook dan weer stappen te kunnen zetten. Mijn zelf vertrouwen terug op te bouwen en balans te hervinden in die nieuwere versie die langzaam maar duidelijk zichtbaar wordt.

Over kriebelbeestjes en vaste grond onder je voeten

Vandaag bezochten we een Nederlands Nationaal park; Weerribben-Wieden bij Meppel. Een enorm gebied met veen en een geschiedenis van een paar eeuwen aan veenwerkers, verzopen dorpjes en meerrrrrr en heeeel veel natuur, planten en dieren.
We zagen en hoorde vogels, vlinders, kikkers, en heeeeeeel veel kriebelbeestjes terwijl we door paadjes en hoog gras liepen en de spinkhanen letterlijk voor onze voeten alle kanten op sprongen samen met enorme zwarte spinnen en de libellen die langs zoemden. Net na een uitkijkplatform zagen we een vreemd kopje boven water langs zwemmen, huh? … een ringslang dus….. Het gesnater van de eenden overstemde de enkele menselijke bezoeker die we af en toe tegen kwamen. Ik beklom alleen een uitkijktoren en genoot van wat ik daar zag. Een zee aan natuur grenzend aan een hemel van wolken en lucht die weerspiegeld werden in water. Hoe maak je meer duidelijk dat het ALL ONE is dan zo een uitzicht….
Ook bezochten we een veen hut, en liep ik over een wiebelend pad naar een soort van oeverrand met een bankje aan het water, Hoe vreemd was de gewaarwording van de meebewegende ondergrond! Ik voelde letterlijke hoe de vaste grond onder mijn voeten verdwenen was, iets wat me de afgelopen weken meer al overkomen is…… en toch voelde ik naast de onrust daarover vertrouwen. Ook wiebelend vind ik wel weer vaste ondergrond en stevigheid om verder te kunnen op mijn pad. Zo zochten we vandaag diverse uitkijkposten in dit Nationaal park. Sommige vonden we, anderen niet….. net als in real life 😉

En morgen???…. morgen gaan we op avontuur in Wildlands ♡

Addicted to social media

Vandaag fietste ik na mijn kantoor uurtjes heerlijk door de zomerse warmte terug naar huis. Voldaan dat ik lekker gewerkt had, maar ook al met mijn gedachte bij allerlei privé zaken en met muziek in mijn oren trapte ik dus de trappers rond, langzaam en genietend van gewoon het ZIJN in het moment.
Nu moet je weten dat als je spotify aan hebt staan en er komen berichtjes binnen dat je dat dus echt kunt horen door een soort van biemeltje ….. En ook moet je weten dat ik net voor vertrek met heel mijn hoofd en hart bij een bijzondere vriend was met een zilverblauw laagje ????…. Ik maakte me een beetje zorgen……. Dus had ik een appje gestuurd.
Dus ik zat op mijn fiets en had gekozen voor een slowdown fietstochtje. Dus ik ging traag met mijn voeten op de trappers rond, keek naar de paarden in de weide, naar de vallende blaadjes door de enorme droogte, een dikke vette libelle kruiste mijn pad. Ik weet nog dat ik dacht, goh wat een mazzel dat ik niet reageer op die processie rups met mijn minimaal 3 wekelijkse fietstocht heen en weer onder de eikenbomen door!! En toen dus dat biemeltje…. Ik trapte op de rem en ging in de schaduw van een grote brede eik staan. Ff checken he …. JA!!!! Antwoord van mijn bijzondere recent nieuw gevonden soulmate <3 Die lieve bijzondere Jelle <3 En zo stond ik dus append onder die eikenboom met de fiets tussen mijn benen geklemd. Hahahahha Wat moeten voorbijgangers wel niet gedacht hebben, hilarisch!! Kijk nou, een vrouw van middelbare leeftijd aan de kant van een fietspad, helemaal opgaand in de social media!! Addicted!!! YESSSS dankzij de noodkorreltjes gisteren ( met dank aan mijn acu-held) is de goeie ouwe Emmy weer ff terug, inclusief de humor en het lachen om mezelf!
Morgen weer een dagje ME-time en wellness!! Lekker op de fiets naar Thermen Berendonck
2x 45 km fietsen, bubbelen, badderen, dobberen, lezen en misschien ook wel weer schrijven. Deze keer gaat mijn schrijfblok mee dus!! Ben ik morgen dus weer een dagje offline #grijnzz

Mijn sleutel van de deur

Ik zit vandaag niet op kantoor maar op mijn eigen werkplekje thuis aan tafel. Het is niet alleen de extreme hitte buiten die me thuis houd, maar ook de onrust en onbalans van de laatste dagen. De interne hitte doet nog een extra duit in t al veel te warme zakje en zware hoofdpijn plaagt me en maakt t werken moeilijk.  Mijn Koshi water windgong hangt net boven de ventilator en tingelt er heerlijk ontspannen op los. Na een uurtje of 2 besluit in de boel de boel te laten en sluit mijn werklaptop af. En omdat ik weet dat creatieve energy me altijd helpt bedenk ik wat ik vandaag wil doen. Mijn mozaïek is klaar dus ruimte voor nieuwe ideeën.

Ik sta vandaag op de 1e tegel van weer een heel nieuwe periode van de maya kalender, Witte tovenaar op 1. Een wandeling op het witte pad die 13 jaar in dat teken zal staan. Een pad waar ik mijn bijdrage aan mag gaan leveren vanuit mijn eigen wijsheid en kracht die ik vooral de afgelopen 13 jaar op het rode pad ontwikkeld heb lees ik. Ja dat kan niet anders dan over mijn spirituele ontwikkeling gaan weet ik. Ik hoef slechts de deur te openen naar het weten dat voorbij gaat aan denken, lees ik vervolgens. Ja….. dat is inmiddels deel van mijn eigen wijsheid en die deur is geopend!! Ik ontdekte namelijk dat ikzelf de sleutel was waarmee die deur gesloten leek. En niemand die me bij die open deur tegen zal houden. Ik wordt er verwelkomt door de meest zuivere energy die ik tot nu toe ervaren heb. JA!!! Daar kan ik over tekenen, en hmmmm ja de pastel past daar zeker heel mooi bij!! Aan de slag dus #grijnzzz

Glimlachjes toveren, mijn wedstrijdjes van vandaag en allemaal drieën….

Met mijn grote muziekhelden in mn oren stapte ik vanmorgen al vroeg op mijn fiets. Nog even genieten van wind en frisse lucht langs mijn opnieuw verhitte lijf nu de buitentemperatuur nog aangenaam is.  Het fietsdoel was de vlindertuin Klein Costa Rica in Someren.

Terwijl ik luister naar ED, Xavier, Passenger, Nakho en natuurlijk ook The Wanderer voel ik een golf aan enorm geluksgevoel door me heen stromen en denk ik terug aan de vele concerten die al mocht beleven van deze talentvolle artiesten met hun mooie zielen. Ik weet dat ook dit sterke gevoel onderdeel is van de golf waar ik op mee surf dit moment. Het kan geen kwaad dus ik geniet van mijn geluk in het moment.

Ik passeer  vele fietsers en wandelaars , en iedereen krijgt een begroeting van me, een glimlach, een knikje of een vrolijk Morge!!! En ja hoor, zoals altijd levert het vele mooie en warme glimlachjes op. Heerlijk om zo je licht te laten schijnen en de lach van de dag als een rimpel in het water te laten verspreiden. <3

Ik houd wel van een uitdaging , dus ook vandaag ging ik er weer eentje aan #grijnzzz , met de Google maps dame Tomtoma. Voor vertrek liet ze me zien dat de route van vandaag 35 km zou zijn. Nou…… dat kan korter dacht ik eigenwijs!!! En dus nam ik hier en daar een andere afslag dan wat er in mijn oor geadviseerd werd door Tomtoma. In mijn oren hoor ik hoe ze niet zomaar 123 opgeeft….. Maar ik volg mijn eigen wijsheid totdat ze het opgeeft en wijselijk haar mond weer even houd en me niet meer herhaaldelijk maant om te keren.  En ik won mijn eigen weddenschap!! 33,3 km Haha

De terug weg zal ik naar haar luisteren….. of toch niet??? Terug bleek dat ze van me geleerd had, route 32 km las ik. Ok… Ik deed braaf wat ze in mijn oren zei… tot op n punt dat ik dacht huh??? Rechtsaf??? Echt niet!!!! Opnieuw volgde vele pogingen me terug op t rechte pad te krijgen. Maar ik gaf niet op, en mijn route was uiteindelijk 31,7 haha 0,3 korter dus!!! Het is wat met al die drietjes vandaag.

Maar  niet alleen de wielrenners in Frankrijk houden zich bezig met het fietsen van hun Tour de France… Ik had vandaag mijn eigenste Tour de  Limbrabia  en naast de kilometer uitdaging van Tomtoma stond er ook een “fiets m eruit” op het programma bleek  op diezelfde terugweg ???? Mijn tijdrit van vandaag. Fiets m er uit!!!  Ik fiets natuurlijk wel meer dan gemiddeld en jaja ik heb natuurlijk trapondersteuning, en dat triggert mannen heb ik al vaker gemerkt!! Iets in ze verteld ze blijkbaar dat ze toch echt harder kunnen trappen dan die middelbare vrouw die daar net voor hen fietst. Zo ook vandaag dus weer. Ik “voel” hoe iemand in mijn kielzog fietste, keek om en zag dat ik gelijk had. Een man van een jaar of 40 schat ik zo. Hij bleef achter me “hangen” tot een moment waarop ik afremde om rekening te houden met een ander fietsend paar weggebruikers. DAT was het moment dat de man achter me de sprint inzette!!!! Hij suisde langs ons 3 heen en sneed een bochtje af waardoor ik NOG meer op de rem moest. Ik glimlachte en dacht, hahah daar heb je er weer een #grijnzzz Als de man geweten had dat mijn trapondersteuning laag stond zou hij het vast niet gedurfd hebben ???? Ik zette hem een standje hoger maar niet maximaal, en zette de achtervolging in. Zin in een lolletje ging ik dus niet meteen naar mijn maximum, oooohhhhh gemeen he ???? Ik ging dus in ZIJN kielzog hangen.  Hij fietste dus alsof de duivel hem op de hielen zat, en in de bochtjes keek hij steeds achterom of hij me er al uit gefietst had. NIET dus!! Het toeval wil dat hij blijkbaar dezelfde route had als ik, van Someren naar Deurne via Asten en Ommel en Vlierden. Een achtervolging dus van zo’n 15 kilometer. Net voor Deurne heb ik hem toch maar gewoon ingehaald want ik wist dat ik na het spoor rechtsaf wilde gaan ???? Ik keek om nadat ik hem ingehaald had, schonk hem nog een lach en zag hoe hij gestopt was met trappen.

Zo werd mijn euforie surf golf van vandaag dus prachtig omgezet in fiets energy!! En kom ik zonder kleerscheuren of gekke dingen weer veilig thuis in een golffase van rust zonder pieken. Tijd om in alle rust en enige balans mijn verhaal in ieder geval weer te kunnen doen hier???? <3