Vandaag bezochten we een Nederlands Nationaal park; Weerribben-Wieden bij Meppel. Een enorm gebied met veen en een geschiedenis van een paar eeuwen aan veenwerkers, verzopen dorpjes en meerrrrrr en heeeel veel natuur, planten en dieren.
We zagen en hoorde vogels, vlinders, kikkers, en heeeeeeel veel kriebelbeestjes terwijl we door paadjes en hoog gras liepen en de spinkhanen letterlijk voor onze voeten alle kanten op sprongen samen met enorme zwarte spinnen en de libellen die langs zoemden. Net na een uitkijkplatform zagen we een vreemd kopje boven water langs zwemmen, huh? … een ringslang dus….. Het gesnater van de eenden overstemde de enkele menselijke bezoeker die we af en toe tegen kwamen. Ik beklom alleen een uitkijktoren en genoot van wat ik daar zag. Een zee aan natuur grenzend aan een hemel van wolken en lucht die weerspiegeld werden in water. Hoe maak je meer duidelijk dat het ALL ONE is dan zo een uitzicht….
Ook bezochten we een veen hut, en liep ik over een wiebelend pad naar een soort van oeverrand met een bankje aan het water, Hoe vreemd was de gewaarwording van de meebewegende ondergrond! Ik voelde letterlijke hoe de vaste grond onder mijn voeten verdwenen was, iets wat me de afgelopen weken meer al overkomen is…… en toch voelde ik naast de onrust daarover vertrouwen. Ook wiebelend vind ik wel weer vaste ondergrond en stevigheid om verder te kunnen op mijn pad. Zo zochten we vandaag diverse uitkijkposten in dit Nationaal park. Sommige vonden we, anderen niet….. net als in real life 😉
En morgen???…. morgen gaan we op avontuur in Wildlands ♡
