Categorie: Dagdagelijkse dingen

Vanmorgen al voor zonsopgang wekte het geluid van passerende jongeren buiten me uit een rusteloze slaap. Ik probeerde mijn onrust te negeren en nog even wat uurtjes verder te slapen. Helaas,…. Een enorme golf aan diepe verdrietige emotie golfde door mijn wezen. Geen zin in vervelende dromen besloot ik dus op te staan en mijn wederhelft ook niet te storen met de bijkomende geluiden van dit verdriet. Eenmaal beneden probeerde ik door goed voor mijn innerlijke mens te zorgen mezelf zo een beetje troost te bieden. Een bakkie troost was helaas geen onderdeel van mijn ontbijtje omdat ik daarvoor zou moeten wachten tot de supermarkt zou openen. Ik zocht afleiding in allerlei huishoudelijke klusjes en wisselde dat af met wat lezen en muziek. Zo ontdekte ik dus een nieuwe bijzondere zanger die met zijn muziek golfjes uitzend om op mee te surfen. WOW wat raakte hij me diep in mijn ziel die natuurlijk al op scherp staat deze dagen . Maar OK….. The Wanderer heeft er een oprechte FAN bij, DAT is zekerrrrrr <3

En ik denk toch dat zijn muziek, zijn energy me vanmorgen hielp uit die diepe golf te kunnen komen. Tegen 11 was ook mijn wederhelft op en klaar om samen naar Kunstfladder te gaan. De diepe golf aan emotie was verdwenen maar de opgaande lijn bleef zich maar doorzetten. Supergolf in opbouw waar iedere echte surfer zijn hele leven misschien wel naar uit kijkt!! De euforie voelt inmiddels niet meer zo als iets waar ik vol vertrouwen in mee durf te gaan. Wetende dat ik met vlagen totaal geen vat meer lijk te hebben op mijn eigen emoties, gedachten en mijn reacties daarop naar buiten gericht. Dus richtte ik me op de beleving van mijn lief en de bezoekers van de kunstmarkt. Een mooie manier om mijn eigen beleving zoveel mogelijk te onderdrukken dus #grijnzzz Zo wandelden we rond, keken mensen vanaf het terras en zagen zelfs de politie ten tonele verschijnen ivm grote kunstroof en achtervolging die we samen bedacht hadden. De Piek van vandaag duurde in ieder geval niet zo enorm lang als die van woensdag en donderdag, pffffff De emotiegolven kabbelen naar de achtergrond om andere typerende kenmerken ook de kans te geven een hoofdrol te spelen, Tja…. Ieder op z’n beurt he!!! Ik zal blij zijn als t dinsdag is en mijn acu-held wat volumeknopjes bij kan draaien. Nog even volhouden dus

Vandaag was een hectische dag op kantoor. Van alles door elkaar en tegelijk. En ja, dan ben ik helemaal op en top in mijn element want DAT is wat ik zo graag doe, ondanks hectiek zorgen dat alles reilt en zeilt.( zelfs als je maar 50% werkt  ) Onderdeel van die hectiek was een collega die aan het opruimen was geweest…. Ze gaat afscheid van ons nemen en ontdekken wat een nieuwe levensfase haar zoal te bieden heeft. Natuurlijk praat je daar dan over. En eigenlijk vond ik haar vandaag ook het belangrijkste ding van de dag!! En terwijl ze haar clientgegevens aan het opruimen was en we aan de praat waren natuurlijk, zag ik hoe ze met t grootste gemak door de knieën ging en er zelfs geknield voor de kast ging zitten. Geen kussentjes, geen dikke lange broek maar gewoon op haar blote knieën op de harde ondergrond.  Natuurlijk uitte ik mijn verbazing en gaf haar een mooi compliment, en vervolgden ons gesprek en werk. Ik vertelde natuurlijk zo ook wat dingen uit mijn eigen verhaal, en hoe gelukkig en rijk ik me voelde in de fase waarop ik me in MIJN leven bevind.

Onderweg naar huis ontmoette ik een oud samenwerkingspartner uit de tijd dat ik nog veel vrijwilligerswerk deed in mijn stichting “Anders Sterk”. Zo’n lief en gevoelig mens!!! Ik heb haar door de jaren heen nog diverse malen gesproken, steeds als we elkaar ontmoette. Maar nu was het meer dan een praatje. We stapte ook beide meteen van onze fiets toen we elkaar tegemoet reden en elkaar zagen. Een warme hug was het eerste wat we deelden, een mooi gesprek en een nog veeeeel warmere hug toen we weer opstapten om onze weg te vervolgen. Het komt GOED zeiden we tegen elkaar, ik met mijn schouders en nek, zij met de ballast die nu even op haar schouders en nek ligt.

En wat ik ook haar vertelde in ons gesprekje zo aan de kant van de weg, dat ik nog nooit van m’n leven zo intens gelukkig ben geweest. Natuurlijk heb ik klachten, ja…… maar dat kan en mag, en beïnvloed niet mijn geluksgevoel. En ja , natuurlijk maak ik me wel eens zorgen om manlief, of familie. Maar ook dat mag er zijn en kan ik zelfs soms gewoon even parkeren vanuit een grenzeloos vertrouwen “het komt GOED”. En dat maakt dat ik me dus ook zo grenzeloos gelukkig kan voelen met dat wat IS. En daar dank ik God op mijn blote knieën voor!!! Of de Godin….. Of welke andere goddelijke vorm dan ook #grijnzzz