Categorie: Activiteiten

Ik wil je graag vertellen over mijn ervaring op Malta deze afgelopen vakantie . We zijn er voorjaar 2015 een week geweest maar er was toen 1 tempel die we niet konden bezoeken ivm werkzaamheden. De hele tempel, of wat er van over was eigenlijk, werd overkoepeld om beter te beschermen tegen weer en wind, zon, regen etc. Tarxien is naar men zegt een tempel van de moedergodin die 5000 jaar geleden daar aanbeden werd. De sfeer die ik ervaren heb en de beelden erbij vertellen me echter iets anders dan de boekjes en artikelen erover. Voor mezelf is dat ook meteen de reden dat ik de twijfel of mijn fantasie zo rijk is aan de kant kan schuiven. Dan zou ik immers veel meer zien van wat er geschreven wordt. Eigenlijk ook nu weer te bizar voor woorden, al begint het wel op een vreemde manier te wennen dat dit me steeds overkomt. Ik noem het zelf een soort van time and dimension shifting. Ik herinner me de eerste keer dat het me bewust en wakker overkwam in Engeland bij Thor Glastenbury een paar jaar geleden. Daar begon ook het bewust ankers leggen van hier naar daar. Inmiddels zijn er al een aantal van deze ankers gelegd. Steeds op plaatsen waar ik naar toe “geroepen” wordt. Zo werd ik dus ook naar Malta “geroepen” door Hypogeum en Tarxien. En toen er geen geld voor was kwam dat samen met de meest onwaarschijnlijke aanbiedingen dus. Zoals ik al vertelde was Tarxien dus dicht maar liet ik na ook toen een bijzondere ervaring mijn anker achter in het Hypogeum. Deze ondergrondse tempel ligt een straat verder dan Tarxien, ze horen bij elkaar. Maar ook nu weer anders dan dat er in boeken en artikelen staat.
Tarxien, het hele complex is dus overkoepeld door een enorm doek in een koepelvormige stalen constructie, een soort koepeltent met maanvormige openingen rondom aan de onderkant. Een pad met hekwerk wat om het hele complex heen loopt, en een pad waardoor je het idee hebt dat je midden door de tempels wandelt. En op sommige stukken sta je ook inderdaad midden in ronde ruimtes die onderdeel van het tempel complex waren. Wilbert laat me altijd heerlijk in mijn wezen als we op dit soort bijzondere plaatsen zijn. Hij wacht geduldig iedere stap van mij af en kijkt toe, zonder al te veel vragen. Op de een of andere manier “ziet” ie het aan me…….

Ik liep dus dat gloednieuwe houten pad op en nam de tempelresten voor me onder de koepel aandachtig in me op. Terwijl ik er langzaam naar toe liep kwamen die eerste indrukken binnen en kon ik voorzichtig aftastend de sfeer proeven. Het was hier licht, heel licht. Onaards licht. Ik voelde hoe de tempel energy als de aanraking van een veer op huid een lichte tinteling veroorzaakte. Langzaam liep die tinteling in kringen als een spiraal omhoog door mijn lijf. Ja… De spiralen dacht ik , terugdenkend aan de spiralen die ik in Hypogeum gezien had. Langzaam werd ik via de spiralen opgenomen in de tempel energy, totdat mijn hele wezen ermee gevuld was. Ik voelde me licht en pijn en moeheid waren verdwenen. En ergens verbaasde dat me niet eens, dit was immers niet de eerste keer dat zoiets gebeurde. Ik gaf me er geheel aan over, zette alle luiken open en liep vol vertrouwen nu onder de koepelrand door het tempel complex binnen. Langzaam liep ik over het pad om het tempelcompex heen, genietend van de bijzondere energy. Ondertussen nam ik wat foto’s en nam kleine details in me op. Details die als lichtgevende puzzelstukjes leken op te lichten. Een steen, een hoopje kiezels naast een rommelig gat in de grond, een schaduwvlak op de grond versterkt door lichtinval aan de andere kant. Het spel van licht door binnenvallende zonnestralen is prachtig! Toen ik zo driekwart van het pad om de tempels heen gelopen had kon ik het pad inslaan wat dwars door de tempel is heen gelegd. Ik stopte even, haalde diep en bewust adem en voelde hoe de spiraal energy in mij hier op reageert door een golf aan tintels door me heen te sturen van kruin naar beneden en weer terug. Ik stond te trillen op mijn benen en voelde hoe mijn knieën knikten.
Ik voelde me opgetogen, blij en…. thuis. Er rolde een traan over mijn wang toen ik me dat realiseerde. En zo stapte ik dus de tempels binnen. Genoot van doorkijkjes en het gewoon er kunnen ZIJN. Terwijl ik zo langzaam het pad volgde en hier en daar stil stond voelde ik hoe de spiraal energy in me sterker werd, totdat het een sterk zoemend geluid vormde waardoor ik de omgevingsgeluiden niet meer hoorde of waarnam. Ik ging er zo in op dat het me niet eens verbaasde toen ik vrouwen zag lopen met volle manden in hun armen in de tempel ruimtes, buiten het pad dus. Ik schudde even met mijn hoofd om te kijken of het beeld daarmee verdween. Maar nee, het werd scherper en kreeg meer kleur. Ik keek om me heen en zag ook daar vrouwen zitten, staan en lopen. Sommige met elkaar in gesprek. Het zag er warm en veilig uit, gemoedelijk bijna met vrouwen die duidelijk op hun gemak waren. Ik keek verder rond en draaide me om en zag dat er ook een ruimte was die niet gevuld waren met bedrijvigheid, maar sereen stil alsof een onzichtbaar schild daar de geluiden van bedrijvigheid buiten hield. Langs de randen zag ik banken waar een enkele vrouw met gesloten ogen zat. Toen ik me afstemde op deze ruimte hoorde ik hoge muzikale klanken van noten op een instrument wat ik niet herkende en toch bekend klonk. Ik kan nauwelijks woorden vinden voor wat zo helder tussen deze muren klonk. Deze klanken resoneerden met de spiraal energy in mij. Het gonzen werd weer sterker en in een flits was alles weg. Ik stond weer alleen op het houten pad met Wilbert naast me geduldig wachtend. Met een diepe zucht keek ik nog eens om me heen…… nog steeds vol van spiralenergy en zag ook hier de spiralen op de stenen. Verbaasd zag ik dat de ruimte waar de vrouwen gezeten hadden helemaal geen bankjes had…… Langzaam liepen we verder over het houten pad, en voelde ik de energie zwakker worden. Het lichte gevoel bleef. Aan het eind van het pad draaide ik me nog even om en keek nog een keer naar het hele complex. Zoveel meer dan een tempel… het hart van een gemeenschap gewone maar bijzondere vrouwen.

Ook nu kan ik, net als de muziek van de carnac stenen, me waar dan ook opnieuw verbinden met de tonen in Tarxien, ook zo zuiver maar weer heel anders dan in Frankrijk. En terwijl ik dit schrijf bedenk ik me dat ik nog niet geprobeerd heb of ik ook deze onderling kan verbinden zoals ik de diverse megalieten tonen in Frankrijk kon verbinden. Dat laat ik open voor een ander moment.

Info: De Linde van Sambeek is een zeer oude, omvangrijke Hollandse linde (Tilia x europaea) die staat langs de doorgaande weg in het zuiden van het Noord-Brabantse dorp Sambeek. De boom heeft een geschatte leeftijd tussen de 350 en 500 jaar en heeft een stamomtrek van 7,97 meter (in 2004). Hiermee is het zowel de dikste als de oudste linde van Nederland.

Bron: wikipedia, https://nl.wikipedia.org/wiki/Linde_van_Sambeek

Het is een mooie zomerse dag in Augustus. Ik ga op pad naar Sambeek in Limburg om de oude Linde te bezoeken. De grote weg vermijdend, over binnen weggetjes kwam ik ’s middags aan in Sambeek. Al van een flinke afstand zag ik haar staan, de oude Linde. Het was alweer een tijd geleden dat ik haar bezocht had en ook een ander jaargetijde. Ik voelde op afstand haar krachten al aan me trekken, me welkom heten. In plaats van nog sneller te gaan rijden dat laatste stuk , stopte ik, stapte uit en liet deze indruk van afstand eerst op me in werken. Wat stond ze er groot, imposant en groen bij!!! Heel anders dan vorige keer. Ze stond te stralen in de zomerzon en ik zag hoe haar aura trillend om de boomtop heen bewoog en z’n energy uitwisselde met de lucht eromheen. De kleine wriemelende energiebolletjes die in en uit de aura van de Linde zwommen en door elkaar heen kriebelden. Hoe langer je er naar kijkt hoe meer licht zo’n aura lijkt te gaan geven. Ik kan het iedereen aanraden dit te leren zien!! Het is intens genieten om dit gade te slaan. Ik wist natuurlijk dat ik me zo ook in die aura van de Linde zou gaan begeven en verheugde me op haar kracht en uitwisseling van energy.

Ik parkeerde mijn autootje op het grasveldje bij de boom. Met alleen mijn kleine fototoestel in m’n hand liep ik naar de enorme stam toe en ging er met m’n rug tegen aan staan om even te genieten van de kracht en ondersteuning die de oude Linde kan bieden. Want dat herinnerde ik me nog wel van vorige keer. En terwijl ik daar zo stond en ik de energy door me heen voelde stromen merkte ik het verschil met de vorige keer op. Lag dat aan het jaargetijde? Of was er iets anders aan de hand? (Nu ik er op terug kijk weet ik dat het verschil in MIJ zat )

Ik nam dus een stap terug en keek eens goed naar de Linde, liep langzaam om haar heen en liet wat ik zag en voelde diep op me inwerken. Hier en daar legde ik mijn hand op haar boomschors om te voelen hoe de energy stroomde. Halverwege mijn ronde zag en voelde ik dat er iets bijzonders aan het gebeuren was. In een enorme scheur van de boomstam zag je een soort holle boom met daarin een los ervan staande stam, een nieuwe kern zou ik t willen noemen. Ook daar legde ik mn hand op de nieuwe boomstam in de kern en voelde hoe anders de energie stroom daar voelde. En toch waren binnenstam en buitenstam op diverse plaatsen nog met elkaar verbonden. Op vele plaatsen hebben mensen hande(linge)n een poging gedaan de buitenstam te behouden met staaldraad en enorme pinnen. Maak ook de boom zelf had zo haar verbindingen wel gelegd. Ik zag hoe gedeelten van de buitenstam het aan het opgeven zijn, niet langer kunnen overleven…. Er was een spel aan verbindingen en doorkijkjes in open oude knoesten en zich spreidende takken, oude buitenkant die uiteen week om nieuwe takken van de binnenstam de ruimte te geven in hun weg naar buiten. En toen ik omhoog keek zag ik duidelijk hoe vanuit de kern de nieuwe stam een prachtige boomtop vormde met daaromheen nog stukken van de oude omhullende stam met zijtakken die ook bovenin de nieuwe kern nog beschermen tegen harde wind bv.

Ik voel heel duidelijk hoe deze boom me het haar verhaal een boodschap mee wil geven. Hoe ook bij mij met de veilige oude schil om mij heen mijn nieuwe innerlijk IK mag groeien. Hoe het oude me dus ook beschermd en niet alleen belast. Hoe het innerlijk IK door de bescherming van het oude omhulsel veilig en beschermd zich kan ontwikkelen. En sommige mensen zullen mijn oude buitenkant zien. Sommige mijn nog kwetsbare nieuwe binnenkant, en sommige beide . Maar ik begrijp dat dankzij deze manier van groeien ik diezelfde boom wordt als die ik hier zie staan, een boom die iedere storm weet te overleven, waar mensen onder kunnen schuilen en bij op mogen komen laden. Het is net als bij deze boom de vraag wat je zoekt. Zoek je blaadjes en takjes om iets leuks van te maken? Zoek je beschutting voor de zon, of juist voor wind en regen? Kom je wat extra energy halen om even op te laden? Alles kan en mag zolang we de oude Linde respecteren en liefde geven. En van deze liefde groeit de Linde weer een beetje meer.

Stargate Experience op Earth & Beyond 3

11-6-2016, Utrecht

Geleid door Tessa van Dongen, Praktijk Gele Ster

De aankondingstekst:
De Stargate is een Koperen Constructie (Afmeting: 1.87 bij 1.87 bij 2.00 mtr.) met een geometrische vorm, die diverse lagen van Heilige Geometrie (o.a. gulden snede, flower of life etc.) bevat.

Heilige Geometrie wordt ook wel de ‘de taal van het licht’ genoemd. Licht is informatie, pure energie en zuiver bewustzijn. De hele schepping is doordrongen met geometrische patronen. Ook ons lichaam is, zowel fysiek als energetisch, opgebouwd uit Heilige Geometrie. Vandaar dat geometrie een taal is die puur en direct binnenkomt en door het onderbewustzijn wordt herkend. Het is de taal van je ziel.

Dit is een unieke kans om je energietrilling te verhogen en contact te ervaren met energieën uit andere dimensies door het krachtige energieveld van de Stargate!

De Stargate is een vorm van bewustzijn dat een sterk multi-dimensionaal energieveld en –ruimte creëert. Dit energieveld kan middels expressie van intentie in frequentie worden verhoogd naar de 12e dimensie en hoger. De Stargate begeleidt iedereen die aanwezig is, in de verandering (verhoging) van het eigen energieveld en helpt iedereen persoonlijk op de meest passende manier.

Dit kan heling en balans betekenen voor het energetische-, emotionele-, mentale- of fysieke lichaam. Het kan leiden tot een enorm inzicht of diepe ontspanning en verwijdering van stress.

Het werkt door tot op celniveau en reactiveert ‘slapend’ DNA, met als resultaat een groter bewustzijn. Het opent je hart en activeert levenskrachtenergie (kundalini).

Veel mensen ervaren de aanwezigheid van hun gidsen, dierbare overledenen of energieën uit andere dimensies (engelen, verrezen meesters of sterrenfamilies/buitenaardsen

Tessa zal in deze workshop, in het kort uitleg geven over de oorsprong en werking van de Stargate. Vervolgens zal zij in een begeleide meditatie met mooie achtergrondmuziek, de Stargate activeren naar de 12e dimensie. In deze hoge trilling zijn de sluiers tussen energieën uit andere dimensies dunner en zal Tessa natuurlijk ook enkele prachtige energieën (wezens) uitnodigen om aanwezig te zijn. Na afloop is er ruimte om ervaringen met elkaar te delen. Je hoeft je alleen maar te ontspannen, aanwezig te zijn en open te stellen. Je bent van HARTe welkom!

Voor ik jullie meeneem in wat mijn beleving en ervaring was in deze stargate experience wil ik eerst even vertellen hoe ik denk/geloof en ervaar dat het Universum bestaat.

In mijn overtuiging zweeft onze moeder Aarde met ons erop als mensen door een enorm gebied wat wij Universum noemen, met daarin de vele sterrenstelsels en melkwegen, zonnen, zwarte gaten etc etc. Daarin beleef ik heel vaak de waarheid van het “zo boven, zo beneden” spiritueel gezien. Voor mij echter is dat breder dan alleen boven en beneden. Voor mij is er ook een soort binnen en buiten. Dus wat er buiten mij aanwezig is als Universum neem ik ook gewaar IN mij, een Universum rondom mijn innerlijke IK, rondom mijn ziel. Deze 2 zijn met elkaar verbonden. Hoe die verbinding precies zit kan ik niet zo 123 onder woorden brengen, maar ik VOEL en ervaar die verbinding dus tijdens momenten als bv deze stargate experience. Dus “Zo boven, Zo beneden , Zo buiten mij, Zo binnen mij.

Ik heb deze verbinding al vaker mogen ervaren en kunnen bekijken en kan het omschrijven als een soort 3 zijdige brede kelk met rond lopende kanten.( Er zijn een aantal bloemkelken die er wel op lijken) De bovenzijde is breed met een soort omkrullende randen, de kelk niet erg langgerekt en aan de basis is er een soort smal buisje waar 2 kelken ten op zichten van elkaar aan elkaar verbonden zijn. Soms loopt dat smalle gedeelte door mijn derde oog of kruinchackra, soms komt het vanuit mijn hart. Dat ligt aan de specifieke ervaring die ik onderga. De verbindingen ontstaan dus via mijn chakra’s. Er valt nog heel veel te vertellen en aan te vullen maar voor nu in deze toelichting laat ik het er even bij.

Dit gezegd hebbende begin ik bij het begin. Het begin van Earth & Beyond 3 met de Stargate Experience van Tessa. Zoals je in de aankondiging al mee kon lezen beloofde dat een bijzondere ervaring te worden. Misschien kun je je voorstellen dat ik ergens de verwachting had dat we via de stargate meegenomen zouden worden het Universum in via de geleide meditatie van Tessa, Als een soort reis tussen sterren en planeten naar de sterrenvolkeren, engelen en al wat je je daar bij voor kunt stellen misschien. Maar dat bleek een aanname waar ik me in vergist had, zoals me vaker overkomt J

Ik was op tijd in de zaal aanwezig en kon zo rustig naar een plekje zoeken wat goed en veilig genoeg voelde om me helemaal open te stellen voor wat komen zou. Aan de rand halverwege de zaal met een lege plaats naast me omdat daar een pilaar stond. Perfect!!! Ik nam rustig de tijd om daar goed te aarden en mijn draai te vinden energetisch. Langzaam druppelde de mensen binnen en vulde de zaal zich op zo’n manier dat diverse mensen toch deels een soort van eigen ruimte om zich heen hadden ipv dat t rij aan rij vol zat. MOOI in balans dus die zaal. Tessa kwam op en begon haar verhaal. Ook voor haar was dit spannend voelde ik aan, maar hoorde ik bv ook aan haar stem en hoe hoog ze in haar ademhaling zat. Toen ze na een interessante inleiding aan de geleide meditatie begon waarin ze ons mee zou nemen door de stargate voelde en hoorde ik hoe de rust over haar neerdaalde. En ik was blij voor haar dat ze de spanning en onrust nu los kon laten. Zoals meestal een geleide meditatie begint, deed ook Tessa dat via ontspanning in ademhaling en daarna een bodyscan om tot gehele ontspanning te komen. Tessa heeft een zeer prettig en warme zachte stem die je heel makkelijk meeneemt in haar verhaal en op weg door jou eigen lichaam. Van je tenen tot aan je kruin en hele lijf. Ook ik dreef mee op haar stem en de golven van energy waarop het stemgeluid gedragen werd. Ik voelde hoe de kelk gevormd werd om de verbinding te leggen met “boven”. En was klaar om mee op pad te gaan met haar. Tessa nodigde de eerste spirits uit om contact te leggen via de stargate. En dat was het moment waarop ik voor mezelf ervaarde dat het deze keer niet om beneden en boven ging maar om buiten en binnen. Op de een of andere manier helpt de stargate hier bij deze andere verbinding. Ik voelde hoe de energie me ineens heel sterk naar binnen trok via de kelken, naar de onmetelijke afstanden en ruimte IN mij en kon ervaren hoe mijn ziel en innerlijke IK contact kon leggen met Joshua die daar hand in hand met Maria Magdalena aanwezig was, zweefden in dat innerlijke heelal, achter hen de energie van Maria de moeder. In licht pastelblauwe tinten als een soort van sterrennevel. Het leek wel alsof ik zelf op de rand van een groot rondzwevend rotsblok stond daar in dat innerlijke Universum. Dat rotsblok was mijn tijdelijke houvast in de onmetelijke ruimten. Ik voelde hoe er iets waaide om me heen en achter me flapperde iets lichts….. de punt van een licht tentdoek? De punt van een enorme vleugel? Ik dacht er verder niet over na en onderzocht het dus ook niet, ik liet het ZIJN. Tessa nodigde meerdere spirits en sterrenvolken uit die ik verder niet waarnam of voelde. Totdat ze aankwam bij een volk wat ze de Dazia’s noemde. En terwijl ze vertelde over dat oude volk dat ooit op en in onze moeder Aarde had vertoefd voelde ik hoe ook deze spirits in energy bij me binnen kwamen via de kelken. Het voelde vreemd en onbekend en ZWAAR, het drukte fysiek heel hard op mijn keelchackra van 2 kanten, alsof er een extra kelkendoorgang zou gaan ontstaan. Maar vrijwel meteen voelde ik ook de voor mij o zo bekende energy van de Lemurians. Dat stelde me gerust. Als een golf van zachtheid ging hun energy door mijn hele lijf heen. En ze leken zich te verbinden met de Dazia’s die er minder zwaar door werden voor me. Of ze nu bij elkaar horen of dat de Lemurians kwamen om me te helpen met hun energy dat weet ik niet. Langzaam trokken ze zich weer terug en ik hoorde hoe ook Tessa ons mee terug nam naar de zaal. Als een laatste slurp uit een bijna lege sluspuppiebeker werd ik vanuit mijn binnen universum terug getrokken naar het buiten, het hier en nu.

In eerste instantie een beetje ontdaan omdat e.e.a toch anders verlopen was dan dat ik verwacht had. Ik nam me voor op zoek te gaan naar die Dazia’s en hun connectie met Lemuria. En dacht met een glimlach nog even terug aan Joshua, Maria Magdalena en de sterrennevel Maria. Tot gauw zei ik in gedachte  <3

Water ceremonie met Hopi grootmoeders
Zuiderstrand Scheveningen.

Wat begon als een mistige druilerige dag met de belofte van een bijzondere ceremonie op n zonnig strand kreeg een verrassende wending.
Toen ik in Scheveningen aankwam net na 13.00 trok de mist ook daar net op en brak de zon volop door. In de schaduw op het terras van la Cantina wachtte ik tot ik een groep vrouwen met 2 kinderen en 3 mannen het strand op zag komen. Dit kon niet missen!! Dit moest de groep zijn waarbij ik zou aansluiten voor de ceremonie. Dus voegde ik me bij de groep die door de 2 Hopi vrouwen naar de vloedlijn gevoerd werd. En terwijl iedereen schoenen en kousen uit deed en spullen in het strandzand werden gelegd vroeg ik me verbaasd af of niemand aan de opkomende vloed dacht…..

Ook werd er door de 2 Hopi ‘ s een gekleurd kleed neergelegd met wat attributen erop. Gekleurde kleedjes, diverse kleuren mais, een grote schelp, een gekleurde stok, een kaarsje en een ceder houten kom die gevuld werd met rosé. In een kring stonden we om deze verzameling heen. De Hopi vrouwen bleken beide grootmoeder en stelde zichzelf voor en vertelden kort iets over hun familie en woonplaats. Een grote veer leek een soort van sprekersrol te duiden. De veer ging op en neer tussen moeder en dochter terwijl ze samen hun verhaal vertelden. Door het geluid van de aanrollende golven die boven hun zachte stemmen uit bulderden was het soms maar moeilijk te verstaan. Dus zette ik alles open en op recieve om hun verhaal goed te kunnen volgen. Blanco en nieuwsgierig naar wat er komen ging. (dacht ik
Na een hele familiegeschiedenis kregen we uitleg over het kleed en alles wat daar op lag. (Het wit, geel, rood en zwart voor de 4 windrichtingen, wit=Noord etc. De schelp voor verbinding met moeder aarde, het paarse doek voor verbinding met universum en planeten, het groen onder de cederhouten schaal voor moeder aarde, de andere betekenis is de verbinding van alle volken, de blanken, de chinezen, de zwarten en de roden volkeren) En de bedoeling van de ceremonie; Het loslaten van pijn EN oud verdriet om dat vervolgens via het water achter te laten. Het delen van de liefde voor elkaar en dat in de vorm van regen neer te laten dalen om de droge grond van moeder aarde om oa hun thuisland vruchtbaar te maken voor de mais. Maar natuurlijk ook moest de liefde een helende werking hebben voor al het andere op moeder aarde. En terwijl ik aandachtig luisterde kwam wel de vraag voorbij hoe ik dit voor mezelf dan moest rijmen met het “Emoto verhaal”; De Japanse onderzoeker Masaru Emoto die verteld dat je emotie mee kan geven aan water…. Misschien had ik daar op DAT moment wat open luikjes moeten sluiten en van mijn deelnemersrol over moeten stappen in een toeschouwersrol. Mijn gedachte hierover werden echter onderbroken door een aanrollende vloedgolf die binnen 2 tellen bijna het hele kleed wist te overspoelen. Springend werd gered wat er te redden viel en het geheel een aantal meters verschoven. Ik kon er wel om lachen! En in de plotselinge chaos werd opnieuw n kring gemaakt EN de draad weer opgepakt. Mijn aandacht dreef even weg van n zwaar verhaal wat gedeeld moest worden. Ik keek naar n klein meisje met n roze brilletje en n groen emmertje. IJverig raapte ze zeewier op om haar emmertje vullen. Al bukkend en huppelend liep ze zo tussen onze kring en de zee om het zojuist aangespoelde zeewier te verzamelen. Toen ik mijn aandacht weer verlegde naar de kring hoorde ik een deel van het volgende zware verhaal. De ceremonie bleek anders te verlopen dan dat ik had verwacht. Deze was niet gebaseerd op de positieve insteek van liefde maar op het loslaten van oud zeer om dat mee te geven aan het water. Opnieuw dacht ik aan het Emoto-verhaal. Hoe zat het dan met de zware en moeilijke emoties en ervaringen, de negativiteit die aan het water meegegeven werd? Hoe zat het dan met het verspreiden daarvan via water over heel moeder aarde? Het ging toch om delen van de liefde voor moeder aarde???Of ging het dan toch alleen om het zuiveren via water?? Verwarring overspoelde me…. Als water… Dus toen ik de zware energie van de gedeelde verhalen van de Hopi’s in mijn buik binnen voelde komen rollen en ik voelde hoe zwaar me deze lag bedacht ik me al meteen dat ik alleen zou zeggen dat ik mijn liefde wilde delen met iedereen. Ook besefte ik dat ik er helemaal NIET blanco en zonder verwachtingen stond. Ik voelde vanuit mijn tenen een verontwaardiging omhoog komen die de zwaarte in mijn buik bereikte en deze oppakte en een beetje ontdaan en zelfs boos terug in het midden van de kring legde. Ik wilde niet ongevraagd en onverwacht opgezadeld worden met deze zware energy. Dus besloot ik meteen daarna om afstand te nemen en niet verder mee te gaan in deze kring van mensen. Want de hele kring moest nog rond met de veer. Inmiddels was de veer aangekomen bij de eerste Nederlandse vrouw die een beetje lacherig stond te draaien, niet wetende wat ze moest gaan vertellen. Met horten en stoten begon ze aan wederom een zwaar verhaal. Ik deel graag vanuit liefde voor alles en EEN , vanuit het positieve. En ik weet inmiddels dat je ook het moeilijke mag omarmen en dat je dan de weg kan vinden naar gewoon te ZIJN. DIT zware gevoel hier op dit moment was teveel en niet gewenst voor mij om mee te dragen. Dus legde ik zoals ik al schreef het terug in het midden wat binnen was gekomen, ben opgestaan en terug gelopen.

Ik ben weer op het terras gaan zitten en heb ze van afstand nog gadegeslagen. Ik heb een glas ijskoude rosé besteld om even te bekoelen en bij te komen van de emoties die me zojuist overspoeld hadden. Enigszins verbaasd stelde ik vast dat ik toch wel erg ontdaan was van het hele gebeuren in die korte tijd. Langzaam ebde het gevoel van verwarring en opstandigheid weg. En mijn gewone staat van ZIJN kwam weer terug. Mijn rustige en stabiele IK die de dingen weet te overdenken en onder woorden probeert te brengen om helderheid te krijgen. En terwijl ik daar zo zat drong langzaam het besef in me door. Het lag aan MIJN verwachtingspatroon. Deze 2 Hopi vrouwen hadden misschien voor de 1e of 2e keer deze rol op zich genomen van Hopi Grootmoeder en volbrachten zo hun taak in het delen van de oude gebruiken over moeder Aarde vanuit de Hopi overleveringen. Zo goed als ze konden. Met de beste bedoelingen en de beste intenties. En hier en daar werd er een andere draai gegeven aan het delen en teruggeven via water dan dat ik gelezen had in andere versies van deze ceremonie. Ik mocht en kon ze dus niet vergelijken.
Mijn persoonlijke mening en ervaring is dat je meer bereikt door NIET de insteken te kiezen vanuit t zware en negatieve belevings- en gevoels patroon. Dokter Emoto heeft niet voor niets aangetoond met zijn bevroren waterkristalen dat water de emotie aanneemt die het meegegeven wordt. Dus willen we moeder aarde en de mensheid helen en voeden kunnen we dat misschien beter doen vanuit de liefde en het LICHTE, in EENheid van ons verblijf in het NU. Niet op oude zware energieën uit het verleden die we vooral KWIJT willen en ze vervolgens verspreiden via mooie ceremonieën…….
Ik had in ieder geval een bijzondere dag met onverwachte wendingen. . Anders dan verwacht maar er niet minder om! Ik heb nog genoten van strand en zon, van mensen en kleine kindjes, en van de koelte van een glas rosé !!