Mijn dagen staan soms wel erg duidelijk in het teken van Thema’s
Vandaag hangt in rood en dikgedrukt het thema loslaten in de lucht.
En ja loslaten, afscheid nemen zijn hele normale menselijke thema’s.
De berichten maar zeker ook de inzichten stapelen zich in rap tempo tot een enorme stapel die boven me uit torent. Ik zit al erg vroeg op mijn stalen ros vandaag om richting kantoor de gaan. Veeeel te vroeg eigenlijk. Maar dat is niet erg. De 13 kilometer had van mij vandaag ook 130 kilometer mogen zijn. Ik wil het verdriet, de onmacht en de boosheid op mezelf er uit fietsen. En dus maak ik er een flinke omweg van vanmorgen. Zoals altijd met muziek in mijn oren raakt ook nu weer dat wat nodig is uit teksten mijn ziel. En roepen strofen grote levensvragen op om over na te denken. Het is stil op de weg en het wordt nog stiller naarmate ik de kortste weg naar kantoor verlaat. De lach die me zo overspoelde de afgelopen dagen is even verdwenen en de tranen biggelen over mijn wangen. Die klote hormonen ook, dat past niet bij wat mijn thema nu ongevraagd over me uitstort. Ik luister naar een nummer van Nahko; Pueo “If we’re all one then why are we all divided” En dat raakt de kern van mijn verdriet in het thema van vandaag. Het nummer gaat verder, ik trap mijn trappers rond. En terwijl Nahko zingt over een witte uil die een boodschap brengt zie ik een enorm valk op minder dan 2 meter. Ik stop en kijk in zijn kraaloogjes. Hij vliegt niet weg maar kijkt me terug aan. Zo staan we een paar minuten voor hij langzaam met zijn vleugels begint te klapperen, voor een moment mijn richting in vliegt en dan het weidse van de hemel opzoekt.
Mijn tranen neemt hij met zich mee, ze zijn weg. Benieuwd welke boodschap volgens google daarmee gebracht kan zijn. Ik besluit dat het tijd is om naar kantoor te gaan. Even verderop staan 3 wegwerkers op het fietspad die me al van verre toezwaaien dat ik om ze heen moet fietsen, haha, ja logisch!!!! Op gehoor afstand roept de eerste goeie morgen, en noemt de tweede me jonge dame. Je begrijpt dat ik mijn lach daarmee hervind #grijnzzz
Ja….. loslaten gaat gepaard met een lach en een traan, en dat is OK
