Vandaag kozen we er bewust voor niet naar stad Faro te gaan op onze laatste dag maar dat we relaxed zouden gaan wandelen op “mijn weggetje”. Het waaide wat harder dan maandag toen we aankwamen maar het was verder heerlijk weer!!! Nadat we over het smalle bruggetje op de landstrook aankwamen vonden we al snel ons parkeerplaatsje weer aan het einde van de verharde weg. Ik wist eigenlijk wel dat het niet haalbaar voor me was het einde van het looppad helemaal af te lopen, maar bedacht dat alles wat kon en mocht mijn avontuur zou zijn!! En dus liepen we zo het houten vlonder pad weer op en genoten we van uitzicht, vissershuisjes etc etc Hier en daar worden de touwen naast het vlonderpad onderbroken en kun je gewoon het zand/strand opstappen….. Iets wat ik veelvuldig deed dus steeds als er iets was wat mijn aandacht trok. Soms was dat een kluwen touw, soms een resterend deel van een watervogel …… en soms…. gewoon omdat mijn gevoel me ingaf van het pad af te stappen!!!
Naast alle rommel rondom vissershuisjes die wel heel erg divers waren lag er ook veel met een bedenkelijke afkomst, ruimte voor vraagtekens zullen we maar zeggen…..
Nadat we al eeen heeeeel eind gelopen hadden en ik eigenlijk dacht aan weer teruggaan zag ik iets verderop een rijtje … uh ja… hoe zal ik ze noemen….minivissershuisjes/hokjes en dus ging ik ipv terug het pad weer af en stond wat te dralen en draaien. Want iets riep me…. hield me hier…. Ik keek eens om me heen en hoorde op de achtergrond het bulderen van de golven aan de andere kant van de landtong, aan oceaanzijde.Stel je je even voor, aanrollende golven met zware klokken en trommels en daarbij een fijne harp…… heb je een idee??? zoiets voelde ik dus……. maar waar was de harp???? Ik draaide en draalde en duwde op n ingeving met de punt van mijn schoen in het zand…. en daar was ze……. de harp/ de schelp!!!! Ik kan het niet uitleggen, wie het begrijpt…. begrijpt het!!!
Heeeel voorzichtig raapte ik haar op, volledig intact, met slechts 1 gaatje in de kop ( om op te hangen???) Ze voelde robuust en stevig als de klokken en de trommels, aan de binnenkant wit, parelmoer wit. Aan de buitenkant diverse tinten bruin en geribbeld. De snaren van de harp. Ik voel de kwetsbare trillingen door me heen gaan als ik haar vastpak. WOW wat een mooie muziek voel ik via haar IN mij 
🙂 LOVE IT Het ultieme souvenirtje ~~~~ 
<3
Onderweg naar huis nog even een stop in n vissersdorp waar ik net als anderen mijn merk op het strand achterliet .
